Page 999
ਰਾਜਸੁ ਸਾਤਕੁ ਤਾਮਸੁ ਡਰਪਹਿ ਕੇਤੇ ਰੂਪ ਉਪਾਇਆ ॥
ரஜோகுனி (மனிதர்கள்), சதோகுனி (தெய்வங்கள்) மற்றும் தமோகுனி (பேய்கள்) மேலும் பல உருவங்களில் பிறந்த உயிரினங்கள் கடவுளுக்குப் பயந்து அலைகின்றன.
ਛਲ ਬਪੁਰੀ ਇਹ ਕਉਲਾ ਡਰਪੈ ਅਤਿ ਡਰਪੈ ਧਰਮ ਰਾਇਆ ॥੩॥
உயிர்களுடன் நடக்கும் ஏழை மாய கடவுளுக்கும் பயப்படுகிறார் தர்மராஜும் பயந்து நடக்கிறான்.
ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਡਰਹਿ ਬਿਆਪੀ ਬਿਨੁ ਡਰ ਕਰਣੈਹਾਰਾ ॥
முழு பிரபஞ்சமும் அவருக்கு பயமாக இருக்கிறது, ஆனால் கடவுளுக்கு பயம் இல்லை
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭਗਤਨ ਕਾ ਸੰਗੀ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਬਾਰਾ ॥੪॥੧॥
ஹே நானக்! அவர் பக்தர்களின் துணை மற்றும் பக்தர்கள் அவருடைய அவையில் புகழுக்கு உரியவர்களாகிறார்கள்.
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
மரு மஹாலா 1॥
ਪਾਂਚ ਬਰਖ ਕੋ ਅਨਾਥੁ ਧ੍ਰੂ ਬਾਰਿਕੁ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਅਮਰ ਅਟਾਰੇ ॥
ஐந்து வயது நிரம்பிய ஒரு அப்பாவி குழந்தை, துருவ் ஈஸ்வரர் பாடுவதன் மூலம் அழியா நிலையை அடைந்தது.
ਪੁਤ੍ਰ ਹੇਤਿ ਨਾਰਾਇਣੁ ਕਹਿਓ ਜਮਕੰਕਰ ਮਾਰਿ ਬਿਦਾਰੇ ॥੧॥
அஜமால் தன் மகனின் அன்பினால் நாராயணனை வாய் விட்டுச் சொன்னான். எமதூதர்களை விரட்டி கடவுள் அவரைக் காப்பாற்றினார்
ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਕੇਤੇ ਅਗਨਤ ਉਧਾਰੇ ॥
ஹே என் எஜமானே நீங்கள் எண்ணற்ற ஆன்மாக்களைக் காப்பாற்றியுள்ளீர்கள்.
ਮੋਹਿ ਦੀਨ ਅਲਪ ਮਤਿ ਨਿਰਗੁਣ ਪਰਿਓ ਸਰਣਿ ਦੁਆਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
அடக்கமும், தாழ்வு மனப்பான்மையும், நற்பண்புகள் அற்றவனுமாகிய நான் உன் தங்குமிடத்திற்கு வந்தேன். என்னை ஆசிர்வதியுங்கள்
ਬਾਲਮੀਕੁ ਸੁਪਚਾਰੋ ਤਰਿਓ ਬਧਿਕ ਤਰੇ ਬਿਚਾਰੇ ॥
வால்மிக் முக்தி அடைந்தார், ஏழை எளிய வேட்டைக்காரன் விடுவிக்கப்பட்டான்.
ਏਕ ਨਿਮਖ ਮਨ ਮਾਹਿ ਅਰਾਧਿਓ ਗਜਪਤਿ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੇ ॥੨॥
ஒரு கணம் யானை மனதுக்குள் வணங்கினால் கடவுள் அவரை முதலையிடம் இருந்து காப்பாற்றினார்.
ਕੀਨੀ ਰਖਿਆ ਭਗਤ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੈ ਹਰਨਾਖਸ ਨਖਹਿ ਬਿਦਾਰੇ ॥
நரசிம்ம பகவான் ஹிரண்யகசிபு என்ற அரக்கனை தனது நகங்களால் கிழித்து பக்தரான பிரஹலாதனைக் காப்பாற்றினார்.
ਬਿਦਰੁ ਦਾਸੀ ਸੁਤੁ ਭਇਓ ਪੁਨੀਤਾ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਉਜਾਰੇ ॥੩॥
பணிப்பெண்ணின் மகன் விதுரனைத் தூய்மைப்படுத்தி அவனது வம்சவரலாறு அனைத்தையும் பிரகாசமாக்கினான்
ਕਵਨ ਪਰਾਧ ਬਤਾਵਉ ਅਪੁਨੇ ਮਿਥਿਆ ਮੋਹ ਮਗਨਾਰੇ ॥
என்ன குற்றங்களை நான் சொல்ல வேண்டும், ஏனென்றால் என் வாழ்நாள் முழுவதும் நான் மாயையில் மூழ்கியிருந்தேன்
ਆਇਓ ਸਾਮ ਨਾਨਕ ਓਟ ਹਰਿ ਕੀ ਲੀਜੈ ਭੁਜਾ ਪਸਾਰੇ ॥੪॥੨॥
நானக் கூறுகிறார், ஹே ஹரி! உன்னிடம் அடைக்கலம் புகுவதற்காக நான் உன் தங்குமிடத்திற்கு வந்தேன். உன் கையை நீட்டி என்னைக் காப்பாற்று
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
மரு மஹாலா 1॥
ਵਿਤ ਨਵਿਤ ਭ੍ਰਮਿਓ ਬਹੁ ਭਾਤੀ ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਧਾਏ ॥
பணத்துக்காக நிறைய அலைந்தேன், பல முயற்சிகளை மேற்கொண்டு ஓடிக்கொண்டே இருந்தேன்
ਜੋ ਜੋ ਕਰਮ ਕੀਏ ਹਉ ਹਉਮੈ ਤੇ ਤੇ ਭਏ ਅਜਾਏ ॥੧॥
அகங்காரத்தில் செய்த செயல்கள் அனைத்தும், அவை அனைத்தும் தோல்வியடைந்தன
ਅਵਰ ਦਿਨ ਕਾਹੂ ਕਾਜ ਨ ਲਾਏ ॥
வாழ்க்கையின் மற்ற நாட்களை எந்த சுப காரியங்களிலும் செலவிட வேண்டாம்.
ਸੋ ਦਿਨੁ ਮੋ ਕਉ ਦੀਜੈ ਪ੍ਰਭ ਜੀਉ ਜਾ ਦਿਨ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ஹே ஆண்டவரே! அந்த நாளை எனக்கு கொடுங்கள் உன் புகழ் பாடும் நாள்
ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਗ੍ਰਿਹ ਦੇਖਿ ਪਸਾਰਾ ਇਸ ਹੀ ਮਹਿ ਉਰਝਾਏ ॥
உங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் உங்கள் மகன், மனைவி, வீட்டார் பரவுவதைக் கண்டு இதில் சிக்கிக் கொண்டார்.
ਮਾਇਆ ਮਦ ਚਾਖਿ ਭਏ ਉਦਮਾਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਬਹੁ ਨ ਗਾਏ ॥੨॥
செல்வத்தின் போதையை ருசித்துவிட்டு அதிலேயே இறந்து கொண்டே இருந்தான். ஆனால் கடவுளை வணங்கியதில்லை
ਇਹ ਬਿਧਿ ਖੋਜੀ ਬਹੁ ਪਰਕਾਰਾ ਬਿਨੁ ਸੰਤਨ ਨਹੀ ਪਾਏ ॥
பெயரை நினைவில் வைக்க பல வழிகளில் முயற்சித்தேன் ஆனால் மகான்கள் இல்லாமல் அடைய முடியாது.
ਤੁਮ ਦਾਤਾਰ ਵਡੇ ਪ੍ਰਭ ਸੰਮ੍ਰਥ ਮਾਗਨ ਕਉ ਦਾਨੁ ਆਏ ॥੩॥
அட கடவுளே ! நீங்கள் மிகப்பெரிய கொடுப்பவர் அனைத்து திறமைகளும் திறமையானவை, நான் உங்களிடம் கேட்க வந்துள்ளேன்.
ਤਿਆਗਿਓ ਸਗਲਾ ਮਾਨੁ ਮਹਤਾ ਦਾਸ ਰੇਣ ਸਰਣਾਏ ॥
எல்லாப் பெருமையையும் விட்டுவிட்டு, அடியாள் தூசி போல உன் தங்குமிடத்திற்கு வந்திருக்கிறான்.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਮਿਲਿ ਭਏ ਏਕੈ ਮਹਾ ਅਨੰਦ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥੪॥੩॥
ஹே நானக்! கடவுளைச் சந்திப்பதன் மூலம் ஒரு பெரிய மகிழ்ச்சியும், உயர்ந்த மகிழ்ச்சியும் அடையப்பட்டது.
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
மரு மஹாலா 1॥
ਕਵਨ ਥਾਨ ਧੀਰਿਓ ਹੈ ਨਾਮਾ ਕਵਨ ਬਸਤੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
பெயரும் புகழும் எங்கே தங்கியிருக்கிறது, அகங்காரம் எங்கே வாழ்கிறது?
ਕਵਨ ਚਿਹਨ ਸੁਨਿ ਊਪਰਿ ਛੋਹਿਓ ਮੁਖ ਤੇ ਸੁਨਿ ਕਰਿ ਗਾਰਾ ॥੧॥
கோபத்தால் நிரம்பி வழிகிறது என்று உங்கள் வாயிலிருந்து அவதூறு கேட்ட பிறகு உங்கள் முகத்தில் என்ன காயம்?
ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਤੂ ਕਉਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਆਇਓ ॥
அட சகோதரர்ரே கேளுங்கள்; நீங்கள் யார், எங்கிருந்து வந்தீர்கள்?
ਏਤੀ ਨ ਜਾਨਉ ਕੇਤੀਕ ਮੁਦਤਿ ਚਲਤੇ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
இங்கே எவ்வளவு நேரம் தங்குவது என்று கூட உங்களுக்குத் தெரியாது நீ இங்கிருந்து போகிறாய் என்பது கூட உனக்குத் தெரியாது.
ਸਹਨ ਸੀਲ ਪਵਨ ਅਰੁ ਪਾਣੀ ਬਸੁਧਾ ਖਿਮਾ ਨਿਭਰਾਤੇ ॥
காற்று மற்றும் நீர் இரண்டும் சகிப்புத்தன்மை கொண்டவை மற்றும் பூமி நிச்சயமாக மன்னிக்கும்
ਪੰਚ ਤਤ ਮਿਲਿ ਭਇਓ ਸੰਜੋਗਾ ਇਨ ਮਹਿ ਕਵਨ ਦੁਰਾਤੇ ॥੨॥
உங்கள் உடல் ஐந்து கூறுகளால் ஆனது, சொல்லுங்கள், அவர்களுக்கு என்ன தவறு?
ਜਿਨਿ ਰਚਿ ਰਚਿਆ ਪੁਰਖਿ ਬਿਧਾਤੈ ਨਾਲੇ ਹਉਮੈ ਪਾਈ ॥
உடலைப் படைத்த படைப்பாளி, அதில் பெருமையையும் சேர்த்துள்ளார்
ਜਨਮ ਮਰਣੁ ਉਸ ਹੀ ਕਉ ਹੈ ਰੇ ਓਹਾ ਆਵੈ ਜਾਈ ॥੩॥
பிறப்பு-இறப்பு சுழற்சி அந்த நபருக்கு மட்டுமே சொந்தமானது மற்றும் இயக்கத்தில் அப்படியே உள்ளது.
ਬਰਨੁ ਚਿਹਨੁ ਨਾਹੀ ਕਿਛੁ ਰਚਨਾ ਮਿਥਿਆ ਸਗਲ ਪਸਾਰਾ ॥
இந்த முழு உலகமும் பொய்யானது மற்றும் இந்த படைப்பின் நிறம், வடிவம் அல்லது அடையாளம் எதுவும் நிலையானது அல்ல
ਭਣਤਿ ਨਾਨਕੁ ਜਬ ਖੇਲੁ ਉਝਾਰੈ ਤਬ ਏਕੈ ਏਕੰਕਾਰਾ ॥੪॥੪॥
நானக் கூறுகிறார், அவன் உலகை அழிக்கும் போது ஒரே ஒரு ஓம்காரம் மட்டுமே எஞ்சுகிறது.