Page 647
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
ஸ்லோக மஹாலா
ਪਰਥਾਇ ਸਾਖੀ ਮਹਾ ਪੁਰਖ ਬੋਲਦੇ ਸਾਝੀ ਸਗਲ ਜਹਾਨੈ ॥
புராணக்கதைகள் கல்வியைப் பற்றிப் பேசுகின்றன. ஆனால் அவருடைய போதனைகள் உலக மக்கள் அனைவருக்கும்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਭਉ ਕਰੇ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥
குர்முகாக மாறுபவர், கடவுளுக்கு பயப்படுபவர் மற்றும் தன்னை அடையாளப்படுத்துகிறது.
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
குருவின் அருளால் ஒருவர் உயிருடன் இருக்கும் போதே பற்றுதலை விட்டு விலகினால், அதனால் அவனது மனதிற்கு மனநிறைவு கிடைக்கிறது.
ਜਿਨ ਕਉ ਮਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਸੇ ਕਿਆ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨੈ ॥੧॥
ஹே நானக்! மனதில் நம்பிக்கை இல்லாதவர்கள், பிறகு எப்படி அவர்களால் ஞான வார்த்தைகளைச் சொல்ல முடியும்?
ਮਃ ੩ ॥
மஹ்லா
ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਪਹੁਤਾ ਆਇ ॥
குருவின் தோழமையில் தங்கி, கடவுளின் மீது மனதை நிலை நிறுத்தாதவர், கடைசியில் மிகவும் சோகமாக இருக்கிறார்.
ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਧਿਆਂ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
அவன் உள்ளும் புறமும் பார்வையற்றவனாக இருப்பதால் அவனுக்கு எந்தப் புரிதலும் வராது.
ਪੰਡਿਤ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਖਾਇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
ஹே பண்டிதரே ஹரி என்ற பெயரில் மூழ்கியவர்கள் அவரது ஆன்மீகப் பயிற்சியின் விளைவாக உலகம் முழுவதும் உண்கிறது.
ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥
குருவின் வார்த்தையால் துதிப்பவர்கள், இறைவனிடம் நிலைத்திருப்பார்கள்.
ਪੰਡਿਤ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਰਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
ஹே பண்டிதரே இருமை காரணமாக, ஒரு ஆசீர்வாதம் மற்றும் இல்லை ஒருவருக்கும் பெயரும் பணமும் கிடைப்பதில்லை.
ਪੜਿ ਥਕੇ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਆਇਓ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਵਿਹਾਇ ॥
அறிஞர்கள் வேதம் ஓதுவதில் சோர்வடைகிறார்கள். ஆனால் அப்போதும் திருப்தி ஏற்படாததால் இரவும்-பகலும் பொறாமையின் நெருப்பில் தன் வாழ்நாளைக் கழித்தார்.
ਕੂਕ ਪੂਕਾਰ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾ ਸੰਸਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
அவர்களின் அழுகைகளும் புகார்களும் முடிவதில்லை, சந்தேகங்கள் அவர்களின் மனதில் இருந்து நீங்குவதில்லை.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥
ஹே நானக்! பெயர் தெரியாதவர்கள் கண்டனத்திற்குரிய பொருளாக உலகை விட்டு வெளியேறுகிறார்கள்
ਪਉੜੀ ॥
பவுரி
ਹਰਿ ਸਜਣ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ਮਿਲਿ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ॥
ஹே அன்பே ஹரி! என்னை மெண்மையானவரை (குரு) சந்திக்கச் செய்யுங்கள், அவரைச் சந்திக்க நான் உங்கள் வழியைக் கேட்கிறேன்.
ਜੋ ਹਰਿ ਦਸੇ ਮਿਤੁ ਤਿਸੁ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
கடவுளைப் பற்றி எனக்கு வழிகாட்டும் நண்பருக்கு நான் என்னை தியாகம் செய்கிறேன்.
ਗੁਣ ਸਾਝੀ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
அவனுடன் சேர்ந்து அவனது நற்பண்புகளில் பங்குகொண்டு ஹரி நாமத்தை ஜபிப்பேன்.
ਹਰਿ ਸੇਵੀ ਪਿਆਰਾ ਨਿਤ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥
நான் எப்போதும் என் அன்பான ஹரியை வணங்குகிறேன் ஹரியை வணங்கி மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਤਿਸੁ ਜਿਨਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੨॥
எனக்குள் ஞானத்தை அளித்த சத்குருவிடம் நான் என்னைச் சரணடைகிறேன்.
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
ஸ்லோக மஹாலா
ਪੰਡਿਤ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਜੇ ਵੇਦ ਪੜੈ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥
ஒரு பண்டிதர் நான்கு யுகங்களிலும், வேதங்களைப் படிக்கலாம், ஆனால் இன்னும் அவருடைய அழுக்கு நீங்கவில்லை.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੂਲੁ ਹੈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
மும்மடங்கு மாயையே வேராக, சுயமரியாதையில் கடவுளின் பெயரையே மறந்துவிட்டான்.
ਪੰਡਿਤ ਭੂਲੇ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਾਇਆ ਕੈ ਵਾਪਾਰਿ ॥
உண்மையை மறந்து, அறிஞர் மாயையில் ஈடுபடுகிறார் அவர் மாயாவின் வியாபாரி மட்டுமே.
ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਹੈ ਮੂਰਖ ਭੁਖਿਆ ਮੁਏ ਗਵਾਰ ॥
அவருக்கு த்ரிஷ்னா மீது பசி உள்ளது அந்த முட்டாள் படிப்பறிவில்லாதவன் பசியால் சாவான்.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
சத்குருவைச் சேவிப்பதாலும், உண்மையான வார்த்தையைச் சிந்திப்பதாலும் மட்டுமே மகிழ்ச்சி அடையப்படுகிறது.
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
உண்மையான பெயரைக் கொண்டு காதல் செய்வதால், ஏக்கத்தின் பசி மனதை விட்டு நீங்குகிறது.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਹਜੇ ਰਜੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੧॥
ஹே நானக்! ஹரி என்ற பெயரில் மூழ்கியவர் மற்றும் இறைவனை இதயத்தில் வைத்திருப்பவர்கள் எளிதில் திருப்தி அடைகிறார்கள்
ਮਃ ੩ ॥
மஹ்லா
ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦੁਖੁ ਲਗਾ ਬਹੁਤਾ ਆਇ ॥
மனமுள்ளவர் ஹரியின் நாமத்தை வணங்குவதில்லை இதனால் அவர் மிகுந்த சிரமத்திற்கு ஆளாகியுள்ளார்.
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਹੈ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
அவன் மனதில் அறியாமை இருள் சூழ்ந்து, அவனுக்குப் புரியவில்லை.
ਮਨਹਠਿ ਸਹਜਿ ਨ ਬੀਜਿਓ ਭੁਖਾ ਕਿ ਅਗੈ ਖਾਇ ॥
மனதின் பிடிவாதத்தால், அவர் ஹரி நாமத்தை விதைக்கவில்லை, அப்படியானால் மறுமையில் பசியோடு என்ன சாப்பிடுவார்?
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਜਾਇ ॥
மாயையில் ஈடுபட்டு இறைவனின் திருநாமத்தையே மறந்துவிட்டான்.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
ஹே நானக்! கடவுள் தன்னுடன் இணையும்போது அதனால் குர்முகிக்கு பெரும் மகிமை கிடைக்கிறது
ਪਉੜੀ ॥
பவுரி
ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਖਰੀ ਸੁਹਾਵਣੀ ॥
ஹரியைப் புகழ்ந்து பாடும் அந்த ரசம் மிகவும் அழகு.
ਜੋ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ਸਾ ਹਰਿ ਭਾਵਣੀ ॥
மனதாலும் உடலாலும் வாயாலும் ஹரியின் நாமத்தை மகிமைப்படுத்தும் உயிருள்ள பெண். ஹரிக்கு அவளை மிகவும் பிடிக்கும்.
ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਖੈ ਸਾਦੁ ਸਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣੀ ॥
குருவின் சகவாசத்தில் வாழ்ந்து ஹரி என்ற நாமத்தைச் சுவைப்பவன், அவள் திருப்தி அடைகிறாள்.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਵਣੀ ॥
அவள் எப்போதும் அன்பான ஹரியின் பெருமையைப் பாடுவாள் நல்லொழுக்கமுள்ள ஹரியின் குணங்களைப் பற்றிய ஆலோசனைகளை வழங்குகிறது.
ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਸਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਬੁਲਾਵਣੀ ॥੧੩॥
அவர் மீது அவர் கருணை காட்டுகிறார், அவள் குரு-சத்குருவை மட்டும் உச்சரித்துக்கொண்டே இருப்பாள்.
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
ஸ்லோக மஹாலா
ਹਸਤੀ ਸਿਰਿ ਜਿਉ ਅੰਕਸੁ ਹੈ ਅਹਰਣਿ ਜਿਉ ਸਿਰੁ ਦੇਇ ॥
வலிமைமிக்க யானையின் தலையில் கடிவாளம் போலவும் அஹ்ரான் (ஒரு கொல்லனின் கருவி) சுத்தியலுக்கு தன்னை ஒப்படைப்பது போல்.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਆਗੈ ਰਾਖਿ ਕੈ ਊਭੀ ਸੇਵ ਕਰੇਇ ॥
அவ்வாறே குருவிடம் மனதையும், உடலையும் ஒப்படைத்து எப்பொழுதும் நிலைத்து நின்று சேவை செய்.