Page 127
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਇਹੁ ਗੁਫਾ ਵੀਚਾਰੇ ॥
இந்த குகையை குருவின் வார்த்தைகளால் சிந்திப்பவர்,
ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਮੁਰਾਰੇ ॥
முராரி பிரபு என்ற நிரஞ்சன் என்ற பெயர் அவர் இதயத்தில் நிலைத்து நிற்கிறது.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
இறைவனின் பெருமையைப் பாடி, வார்த்தையால் இறைவனின் அரசவையில் அருள் பெறுகிறார். பின்னர் அவர் தனது அன்பான இறைவனை சந்தித்ததில் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்
ਜਮੁ ਜਾਗਾਤੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਕਰੁ ਲਾਏ ॥
எமன் வரி வசூலிப்பவர், இரட்டை மனப்பான்மை கொண்டவர்கள் மீது வரி விதிக்கிறார்.
ਨਾਵਹੁ ਭੂਲੇ ਦੇਇ ਸਜਾਏ ॥
கடவுளின் பெயரை மறந்தவர்களை அவர் தண்டிக்கிறார்
ਘੜੀ ਮੁਹਤ ਕਾ ਲੇਖਾ ਲੇਵੈ ਰਤੀਅਹੁ ਮਾਸਾ ਤੋਲ ਕਢਾਵਣਿਆ ॥੫॥
ஒவ்வொரு நாழிகையிலும் கணத்திலும் ஒவ்வொரு உயிரினமும் செய்யும் செயல்களை எமன் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்கிறான் மற்றும் அவற்றின் எடையின் ஒரு பகுதியின் செயல்களைக் கூட எடைபோடுகிறான்.
ਪੇਈਅੜੈ ਪਿਰੁ ਚੇਤੇ ਨਾਹੀ ॥
தன் மரண உலகில் கணவனை-கடவுளை நினைக்காத உயிருள்ள பெண்,
ਦੂਜੈ ਮੁਠੀ ਰੋਵੈ ਧਾਹੀ ॥
மாயாவின் காதலில் சிக்கி சூறையாடப்படுகிறாள், தன் செய்கையின் கணக்கை சொல்லி அழுது புலம்புகிறாள்.
ਖਰੀ ਕੁਆਲਿਓ ਕੁਰੂਪਿ ਕੁਲਖਣੀ ਸੁਪਨੈ ਪਿਰੁ ਨਹੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
அவள் மிகவும் அசிங்கமான, தாழ்ந்த குடும்பத்தின் மோசமான அடையாளம், அவள் கனவில் கூட தன் கணவனை-கடவுளை சந்திக்கவில்லை.
ਪੇਈਅੜੈ ਪਿਰੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
கணவனை-இறைவனை மனதில் நிலைநிறுத்திய உயிரினம்-பெண்
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਹਦੂਰਿ ਦਿਖਾਇਆ ॥
முழுமையான குரு அவளுக்கு கணவன்-இறைவன் நேரடி தரிசனம் அளித்துள்ளார்
ਕਾਮਣਿ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਸਬਦੇ ਪਿਰੁ ਰਾਵੈ ਸੇਜ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੭॥
அப்படிப்பட்ட ஒரு ஜீவன் தன் காதலியை தன் இதயத்திற்கு அருகில் வைத்துக் கொண்டு தன் அழகான படுக்கையில் தன் காதலியின் பெயரால் மகிழ்கிறாள்.
ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਸਦਿ ਬੁਲਾਏ ॥ ਆਪਣਾ ਨਾਉ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
கடவுளே தம் அடியாரை அழைத்து அவருக்குப் பெயர் பரிசளிக்கிறார்.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੮॥੨੯॥
அவன் தன் பெயரை அவள் மனதில் பதிய வைக்கிறான்.
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ஹே நானக்! பெயரால் வேலைக்காரன் கடவுளின் அவையில் பெரும் மகிமை பெறுகிறான். அப்பொழுது தேவனுடைய ஊழியக்காரன் அவனை இரவும், பகலும் எப்போதும் துதிக்கிறான்.
ਊਤਮ ਜਨਮੁ ਸੁਥਾਨਿ ਹੈ ਵਾਸਾ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਘਰ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥
மஜ் மஹாலா 3 ॥
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਹਰਿ ਰਸਿ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣਿਆ ॥੧॥
சிறந்த இடத்தில் நல்ல சகவாசத்தில் வாழ்பவரின் பிறப்பு பூரணமாகிறது.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਪੜਿ ਬੁਝਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥
அத்தகைய நபர்கள் தங்கள் உண்மையான குருவுக்கு தொடர்ந்து சேவை செய்கிறார்கள். இல்லறத்தில் வாழும் போது கூட பிரிந்து இருப்பார்கள்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਹਿ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
எப்பொழுதும் இறைவனின் அன்பில் ஆழ்ந்திருப்பவர். ஹரி-ரசம் அருந்திய பிறகு அவன் மனம் திருப்தி அடைகிறது.
ਅਲਖ ਅਭੇਉ ਹਰਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
அவர்களுக்காக நான் தியாகம் செய்கிறேன், பிரம்ம ஞானத்தைப் படித்து புரிந்து கொண்டு அதை மனதில் பதிய வைப்பவர்களுக்காக என் உயிர் தியாகம்.
ਉਪਾਇ ਨ ਕਿਤੀ ਪਾਇਆ ਜਾਏ ॥
குர்முக் பிரம்ம ஞானத்தை ஓதி, ஹரியின் பெயரை மகிமைப்படுத்துகிறார். சத்திய நீதிமன்றத்தில் மகிமை காண்கிறார்.
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥
கண்ணுக்குத் தெரியாத மற்றும் அசைக்க முடியாத கடவுள் எங்கும் நிறைந்தவர்.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪੜੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ॥
அதை எந்த வகையிலும் அடைய முடியாது.
ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਲੂਝੈ ॥
இறைவன் அருள்புரிந்தால் மனிதனுக்கு ஆசான் கிடைக்கிறான். அவரது அருளால், பரமாத்மா ஒரு மனிதனை சத்குருவுடன் இணைத்து, அவர் மூலம் தன்னைத் தானே இணைத்துக் கொள்கிறார்.
ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਬੰਧਨ ਤੂਟਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮੁਕਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੩॥
இருமையால் வேதம் படிப்பவன் எந்த அறிவையும் பெறுவதில்லை.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਚੰਚਲੁ ਵਸਿ ਨ ਆਵੈ ॥
மும்மடங்கு மாயாவிற்கு அவர் தொடர்ந்து சிக்கிக் கொள்கிறார்.
ਦੁਬਿਧਾ ਲਾਗੈ ਦਹ ਦਿਸਿ ਧਾਵੈ ॥
முப்பெரும் மாயையின் கட்டுகள் குருவின் வார்த்தையால் அறுந்து, குருவின் வார்த்தையால் மாயையிலிருந்து முக்தி அடைகிறான்.
ਬਿਖੁ ਕਾ ਕੀੜਾ ਬਿਖੁ ਮਹਿ ਰਾਤਾ ਬਿਖੁ ਹੀ ਮਾਹਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੪॥
மனிதனின் இந்த மனம் மிகவும் நிலையற்றது, அது மனிதனின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் வராது.
ਹਉ ਹਉ ਕਰੇ ਤੈ ਆਪੁ ਜਣਾਏ ॥
மாயையைத் தொடர்ந்து பத்து திசைகளிலும் அலைகிறது
ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਰੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਏ ॥
இவ்வாறே, மனிதன் விஷம் போன்ற மாயாவின் புழுவாக மாறி, விஷத்தின் வடிவில் உள்ள கோளாறுகளில் மூழ்கி, விஷம் போன்ற மாயாவின் பாடக் கோளாறுகளில் அழுகிவிடுகிறான்.
ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਿਛੂ ਨ ਹੋਵੈ ਬਖਸੇ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
ஆணவமாகப் பேசி தன்னைப் பெரிதாகக் காட்டிக்கொள்ளும் நபர்
ਉਪਜੈ ਪਚੈ ਹਰਿ ਬੂਝੈ ਨਾਹੀ ॥
அவர் பெரும்பாலும் மதப் பணிகளைச் செய்கிறார், ஆனால் இறைவனின் நீதிமன்றத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதில்லை.
ਅਨਦਿਨੁ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਫਿਰਾਹੀ ॥
கடவுளே ! உங்கள் உத்தரவை மீறி எதுவும் நடக்காது. நீங்கள் மன்னிப்பவர் வார்த்தைகளால் அழகாக மாறுகிறார்.
ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਗਇਆ ਹੈ ਬਿਰਥਾ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਣਿਆ ॥੬॥
மன்முகன் பிறந்து, இறந்து கொண்டே இருக்கிறான். கடவுளைப் பற்றிய அறிவு அவருக்குக் கிடையாது.
ਪਿਰੁ ਪਰਦੇਸਿ ਸਿਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੁ ਐਸੇ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥
மாயையில் இரவும், பகலும் அலைகிறார்
ਹਲਤਿ ਨ ਸੋਭਾ ਪਲਤਿ ਨ ਢੋਈ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੭॥
இவ்வாறே மனம் கொண்ட ஒருவன் தன் பொன்னான பிறப்பை வீணடித்து இறுதியில் மனம் வருந்தி இவ்வுலகை விட்டுச் செல்கிறான்.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਜਾਤਾ ॥
கணவன் வெளியூர் சென்றுவிட்டாலும் உடலை அலங்கரித்துக் கொண்டே இருக்கிறாள் போல
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
அதுபோல மாயையால் கண்மூடித்தனமான மன்முக், இத்தகைய வீண் செயல்களைச் செய்கிறான்.
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥
அவனுக்கு இவ்வுலகில் புகழும் கிடைக்காது, மறுமையிலும் அவனுக்கு எந்த ஆதரவும் கிடைக்காது. அவரது வாழ்க்கை வீணாகிறது
ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
கடவுளின் பெயரை அறிந்தவர்கள் அரிதான சிலரே.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥
முழு குருவின் வார்த்தையால் மட்டுமே பெயர் அங்கீகரிக்கப்படுகிறது.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜਨ ਸੋਹਹਿ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੯॥੨੯॥੩੦॥
இரவும், பகலும் எப்பொழுதும் கடவுள் பக்தி செய்பவனுக்கு மகிழ்ச்சி எளிதில் கிடைக்கும்.