Page 928
ਸੁੰਦਰੁ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ਬੇਤਾ ਗੁਣ ਗੋਵਿੰਦ ਅਮੁਲਿਆ ॥
ସେହି ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଗୁଣ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ, ସେ ବଡ ସୁନ୍ଦର, ଚତୁର, ବୁଦ୍ଧିମାନ ଏବଂ ସର୍ବଜ୍ଞାତା ଅଟନ୍ତି।
ਵਡਭਾਗਿ ਪਾਇਆ ਦੁਖੁ ਗਵਾਇਆ ਭਈ ਪੂਰਨ ਆਸ ਜੀਉ ॥
ଅହୋଭାଗ୍ୟରୁ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ଥାଏ, ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਤੇਰੀ ਮਿਟੀ ਜਮ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸ ਜੀਉ ॥੨॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ସ୍ଵାମୀ! ତୋର ଶରଣରେ ଆସି ମୋର ଯମର ପୀଡା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି||2||
ਸਲੋਕ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਬਿਨੁ ਭ੍ਰਮਿ ਮੁਈ ਕਰਤੀ ਕਰਮ ਅਨੇਕ ॥
ସାଧୁ ସଙ୍ଗତି ବିନା ଭ୍ରମରେ ଫସି ଅନେକ କର୍ମ କରି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ସାରା ଜୀବନ ବରବାଦ କରିଥାଏ।
ਕੋਮਲ ਬੰਧਨ ਬਾਧੀਆ ਨਾਨਕ ਕਰਮਹਿ ਲੇਖ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ପୂର୍ବ କର୍ମ-ଲେଖା ଅନୁସାରେ ମାୟା ତାହାକୁ ନିଜ ମୋହର କୋମଳ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ନେଇଛି||1||
ਜੋ ਭਾਣੇ ਸੇ ਮੇਲਿਆ ਵਿਛੋੜੇ ਭੀ ਆਪਿ ॥
ଯେତେବେଳେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଥାଏ, ସେ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନିଅନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବିଚ୍ଛେଦ କରିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਾਗਤੀ ਜਾ ਕਾ ਵਡ ਪਰਤਾਪੁ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସ, ସାରା ଦୁନିଆରେ ଯାହାର ବଡ ପ୍ରତାପ ଅଛି||2||
ਛੰਤੁ ॥
ଛନ୍ଦ॥
ਗ੍ਰੀਖਮ ਰੁਤਿ ਅਤਿ ਗਾਖੜੀ ਜੇਠ ਅਖਾੜੈ ਘਾਮ ਜੀਉ ॥
ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁ ବଡ କଠିନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଜ୍ୟଷ୍ଠ-ଅଷାଢ ମାସରେ ବହୁତ ଗରମ ହୋଇଥାଏ।
ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਛੋਹੁ ਦੁਹਾਗਣੀ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਨ ਕਰੀ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥
ଦୁହାଗିନୀ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀକୁ ପ୍ରେମର ବିଚ୍ଛେଦ ଦୁଃଖୀ କରାଇଥାଏ, କାରଣ ରାମ ରୂପୀ ପତି ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟି କରେ ନାହିଁ।
ਨਹ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਆਵੈ ਮਰਤ ਹਾਵੈ ਮਹਾ ਗਾਰਬਿ ਮੁਠੀਆ ॥
ତାହାକୁ ପତି-ପ୍ରଭୁ ଦେଖାଯାନ୍ତି ନାହିଁ ଆଉ ସେ ବହୁତ ବିଳାପ କରିଥାଏ। ତାହାର ଅହଂକାର ତାହାର ଜୀବନ ବରବାଦ କରି ଦେଇଥାଏ।
ਜਲ ਬਾਝੁ ਮਛੁਲੀ ਤੜਫੜਾਵੈ ਸੰਗਿ ਮਾਇਆ ਰੁਠੀਆ ॥
ସେ ଜଳ ବିନା ମାଛ ଭଳି ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମାୟା ସହିତ ମୋହ କାରଣରୁ ତାହାର ପତି ତାହା ପ୍ରତି ଅଭିମାନ କରିଥାଏ।
ਕਰਿ ਪਾਪ ਜੋਨੀ ਭੈ ਭੀਤ ਹੋਈ ਦੇਇ ਸਾਸਨ ਜਾਮ ਜੀਉ ॥
ସେ ପାପ କରି ଯୋନିରେ ଭୟଭୀତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଯମ ତାହାକୁ ପୀଡିତ କରିପାରେ ନାହିଁ,
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਓਟ ਤੇਰੀ ਰਾਖੁ ਪੂਰਨ ਕਾਮ ਜੀਉ ॥੩॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ଆଶ୍ରୟ ନେଇଛି, ମୋର ରକ୍ଷା କର ଆଉ ସବୁ କାମନା ପୁରା କର||3||
ਸਲੋਕ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਸਰਧਾ ਲਾਗੀ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰੀਤਮੈ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ମୋର ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ଲାଗି ଯାଇଛି ଆଉ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହି ହୁଏନାହିଁ।
ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹੇ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ସ୍ଵାଭାବିକ ସ୍ଵଭାବ ହିଁ ମୋର ମନ-ତନରେ ବାସ କରିଛି||1||
ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੀਨੀ ਸਾਜਨਹਿ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਮੀਤ ॥
ମୋର ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ମିତ୍ର-ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ହାତରେ ଧରି ନେଇଛନ୍ତି।
ਚਰਨਹ ਦਾਸੀ ਕਰਿ ਲਈ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਹਿਤ ਚੀਤ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ଶୁଭଚିନ୍ତକ ବନି ମୋତେ ନିଜ ଚରଣର ଦାସୀ ବନାଇଛନ୍ତି ||2||
ਛੰਤੁ ॥
ଛନ୍ଦ॥
ਰੁਤਿ ਬਰਸੁ ਸੁਹੇਲੀਆ ਸਾਵਣ ਭਾਦਵੇ ਆਨੰਦ ਜੀਉ ॥
ବର୍ଷା ଋତୁ ବଡ ସୁଖଦାୟକ ଅଟେ ଆଉ ଶ୍ରାବଣ-ଭାଦ୍ରବ ମାସରେ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ।
ਘਣ ਉਨਵਿ ਵੁਠੇ ਜਲ ਥਲ ਪੂਰਿਆ ਮਕਰੰਦ ਜੀਉ ॥
ମେଘ ବର୍ଷା କରି ସରୋବର ଓ ଭୂମିକୁ ସୁଗନ୍ଧିତ ଜଳରେ ଭରି ଦେଇଥାଏ।
ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬ ਠਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਨਵ ਨਿਧਿ ਗ੍ਰਿਹ ਭਰੇ ॥
ପ୍ରଭୁ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଜଳ ଭଳି ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ନିଧି ଦେବା ବାଲା ହରି-ନାମ ଦ୍ଵାରା ହୃଦୟ-ଘର ଭରି ଯାଇଛି।
ਸਿਮਰਿ ਸੁਆਮੀ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਕੁਲ ਸਮੂਹਾ ਸਭਿ ਤਰੇ ॥
ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ କୁଳର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ।
ਪ੍ਰਿਅ ਰੰਗਿ ਜਾਗੇ ਨਹ ਛਿਦ੍ਰ ਲਾਗੇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸਦ ਬਖਸਿੰਦੁ ਜੀਉ ॥
ଯିଏ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ, ତାହାକୁ କୌଣସି ପାପ ପ୍ରଭାବିତ କରେ ନାହିଁ, କାରଣ କୃପାଳୁ ପରମେଶ୍ଵର ସର୍ବଦା କ୍ଷମାବାନ ଅଟନ୍ତି।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕੰਤੁ ਪਾਇਆ ਸਦਾ ਮਨਿ ਭਾਵੰਦੁ ਜੀਉ ॥੪॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ସେ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେଇଛନ୍ତି, ଯିଏ ସଦା ତାହାଙ୍କ ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଛନ୍ତି ||4||
ਸਲੋਕ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਆਸ ਪਿਆਸੀ ਮੈ ਫਿਰਉ ਕਬ ਪੇਖਉ ਗੋਪਾਲ ॥
ମୁଁ ସେହି ଆଶା ଓ ଲାଳସାରେ ବୁଲୁଅଛି ଯେ କେବେ ପରମାତ୍ମା ମୋତେ ଦର୍ଶନ ଦେବେ।
ਹੈ ਕੋਈ ਸਾਜਨੁ ਸੰਤ ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲਣਹਾਰ ॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ କେହି ଏପରି ସନ୍ଥ ଅଛନ୍ତି କି ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦେଇ ପାରିବେ||1||
ਬਿਨੁ ਮਿਲਬੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਊਪਜੈ ਤਿਲੁ ਪਲੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ପ୍ରଭୁ-ମିଳନ ବିନା ମନରେ ଶାନ୍ତି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏନାହିଁ ଆଉ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ହୁଏନାହିଁ।
ਹਰਿ ਸਾਧਹ ਸਰਣਾਗਤੀ ਨਾਨਕ ਆਸ ਪੁਜਾਇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସାଧୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଆଶା ପୁରା ହୋଇଥାଏ||2||
ਛੰਤੁ ॥
ଛନ୍ଦ॥
ਰੁਤਿ ਸਰਦ ਅਡੰਬਰੋ ਅਸੂ ਕਤਕੇ ਹਰਿ ਪਿਆਸ ਜੀਉ ॥
ଆଶ୍ଵିନ ଏବଂ କାର୍ତ୍ତିକ ମାସରେ ଶରଦ ଋତୁ ଆଗମନ ହୋଇଥାଏ, ମନରେ ହରି-ମିଳନର ଲାଳସା ଜାତ ହୋଇଥାଏ।
ਖੋਜੰਤੀ ਦਰਸਨੁ ਫਿਰਤ ਕਬ ਮਿਲੀਐ ਗੁਣਤਾਸ ਜੀਉ ॥
ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ପାଇଁ ଖୋଜି ଖୋଜି ବୁଲୁଅଛି ଯେ କେବେ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପରମାତ୍ମା ମିଳିବେ।
ਬਿਨੁ ਕੰਤ ਪਿਆਰੇ ਨਹ ਸੂਖ ਸਾਰੇ ਹਾਰ ਕੰਙਣ ਧ੍ਰਿਗੁ ਬਨਾ ॥
ପ୍ରିୟ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା ସାରା ସୁଖ ଫିକା ଅଟେ ଏବଂ ସବୁ ଅଳଙ୍କାର ଧିକ୍କାର ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ।
ਸੁੰਦਰਿ ਸੁਜਾਣਿ ਚਤੁਰਿ ਬੇਤੀ ਸਾਸ ਬਿਨੁ ਜੈਸੇ ਤਨਾ ॥
ସୁନ୍ଦର, ବୁଦ୍ଧିମାନ ଏବଂ ଚତୁର ପ୍ରଭୁ ସବୁକିଛି ଜାଣିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ବିନା ଏପରି ହୋଇ ଯାଇଛି ଯେପରି ଶ୍ଵାସ ବିନା ମୃତକ ହୋଇଥାଏ।
ਈਤ ਉਤ ਦਹ ਦਿਸ ਅਲੋਕਨ ਮਨਿ ਮਿਲਨ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਪਿਆਸ ਜੀਉ ॥
ମୋର ମନରେ ପ୍ରଭୁ-ମିଳନର ହିଁ ଲାଳସା ଅଛି, ମୁଁ ଦଶ ଦିଗରେ ଦେଖୁଅଛି।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਧਾਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਲਹੁ ਪ੍ਰਭ ਗੁਣਤਾਸ ਜੀਉ ॥੫॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପରମେଶ୍ଵର! ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରାଅ||5||
ਸਲੋਕ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਜਲਣਿ ਬੁਝੀ ਸੀਤਲ ਭਏ ਮਨਿ ਤਨਿ ਉਪਜੀ ਸਾਂਤਿ ॥
ମନ-ତନରେ ଶାନ୍ତି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି, ସାରା ଜ୍ଵଳନ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ହୃଦୟ ଶୀତଳ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਪੂਰਨ ਮਿਲੇ ਦੁਤੀਆ ਬਿਨਸੀ ਭ੍ਰਾਂਤਿ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଦୈତ୍ୟଭାବ ଓ ଭ୍ରାନ୍ତି ନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି||1||