Page 782
ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪੁਨਾ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ਸੋਵਤ ਬੈਸਤ ਖਲਿਆ ॥
ଶୟନ କରିବା, ଜାଗ୍ରତ ରହିବା ସବୁ ସମୟରେ ଆମେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ।
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਸੁਆਮੀ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਸੋਈ ॥
ସେ ହିଁ ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ, ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ଏବଂ ସୁଖର ସାଗର ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଓ ଗଗନ ସର୍ବତ୍ର ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛି, ତାହାଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ ମୋର କୌଣସି ଆଧାର ନାହିଁ॥3॥
ਮੇਰਾ ਘਰੁ ਬਨਿਆ ਬਨੁ ਤਾਲੁ ਬਨਿਆ ਪ੍ਰਭ ਪਰਸੇ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ਰਾਮ ॥
ହେ ଭାଇ! ପ୍ରଭୁ-ଚରଣର ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ହୃଦୟ ରୂପୀ ଘର ସୁନ୍ଦର ସରୋବର ଏବଂ ଉପବନ ବନି ଯାଇଛି।
ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਸੋਹਿਆ ਮੀਤ ਸਾਜਨ ਸਰਸੇ ਗੁਣ ਮੰਗਲ ਹਰਿ ਗਾਇਆ ਰਾਮ ॥
ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ହରିଙ୍କ ଗୁଣର ମଙ୍ଗଳଗାନ କରିଛି, ମନ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ବନ୍ଧୁ ମିତ୍ର ସବୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਗੁਣ ਗਾਇ ਪ੍ਰਭੂ ਧਿਆਇ ਸਾਚਾ ਸਗਲ ਇਛਾ ਪਾਈਆ ॥
ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ ଏବଂ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ସବୁ ଇଚ୍ଛା ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗੇ ਸਦਾ ਜਾਗੇ ਮਨਿ ਵਜੀਆ ਵਾਧਾਈਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ସବୁଦିନ ପାଇଁ ସଚେତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ମନରେ ଖୁସି ଜାତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਕਰੀ ਨਦਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸੁਖਹ ਗਾਮੀ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ସୁଖ ଦାତା ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି କରି ମୋର ଲୋକ-ପରଲୋକ ସଫଳ କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਨਿਤ ਨਾਮੁ ਜਪੀਐ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਜਿਨਿ ਧਾਰਿਆ ॥੪॥੪॥੭॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମା ଆମର ଜୀବନ ଏବଂ ଶରୀରକୁ ସାହାରା ଦେଇଛନ୍ତି, ନିତ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ନାମ ଜପିବା ଉଚିତ||4||4||7||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5 ॥
ਭੈ ਸਾਗਰੋ ਭੈ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਰਾਮ ॥
ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ-ମନନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଭୟାନକ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର କରାଯାଇ ପାରେ।
ਬੋਹਿਥੜਾ ਹਰਿ ਚਰਣ ਅਰਾਧੇ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਰਿ ਲਘਾਏ ਰਾਮ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଜାହାଜ ରୂପୀ ହରି-ଚରଣର ଆରାଧନା କରିଥାଏ, ସେ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਤਰੀਐ ਬਹੁੜਿ ਨ ਮਰੀਐ ਚੂਕੈ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଶବ୍ଦ-ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ, ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣର ଚକ୍ର ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੈ ਸੋਈ ਭਲ ਮਾਨਉ ਤਾ ਮਨੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣਾ ॥
ଯାହା କିଛି ପରମାତ୍ମା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ସହର୍ଷ ଉତ୍ତମ ମାନିବା ଉଚିତ, ଏହା ଦ୍ଵାରା ମନ ସ୍ଵାଭାବିକ ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଥାଏ।
ਦੂਖ ਨ ਭੂਖ ਨ ਰੋਗੁ ਨ ਬਿਆਪੈ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਸਰਣੀ ਪਾਏ ॥
ସୁଖର ସାଗର ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଲେ କୌଣସି ଦୁଃଖ, କ୍ଷୁଧା ଏବଂ ରୋଗ ସ୍ପର୍ଶ କରେ ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਨਾਨਕ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਮਨ ਕੀ ਚਿੰਤ ਮਿਟਾਏ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ହରିଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ତାହାଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ, ସିଏ ମନର ସବୁ ଚିନ୍ତା ଦୂର କରିନିଏ॥1॥
ਸੰਤ ਜਨਾ ਹਰਿ ਮੰਤ੍ਰੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਹਰਿ ਸਾਜਨ ਵਸਗਤਿ ਕੀਨੇ ਰਾਮ ॥
ସନ୍ଥଜନ ହୃଦୟରେ ହରି-ମନ୍ତ୍ର ଦେଇଛନ୍ତି, ଏହିପରି ମୁଁ ନିଜ ହରିଙ୍କୁ ନିଜ ବଶରେ ରଖି ନେଇଛି।
ਆਪਨੜਾ ਮਨੁ ਆਗੈ ਧਰਿਆ ਸਰਬਸੁ ਠਾਕੁਰਿ ਦੀਨੇ ਰਾਮ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନ ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରି ଦେଇଛି ଆଉ ଠାକୁର ମୋତେ ସବୁ କିଛି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਕਰਿ ਅਪੁਨੀ ਦਾਸੀ ਮਿਟੀ ਉਦਾਸੀ ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਥਿਤਿ ਪਾਈ ॥
ଯେତେବେଳେ ସେ ମୋତେ ନିଜ ଦାସୀ ବନାଇଛନ୍ତି, ମୋର ଉଦାସୀନତା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ହରିମନ୍ଦିରରେ ସ୍ଥିର ନିବାସ ମିଳି ଯାଇଛି।
ਅਨਦ ਬਿਨੋਦ ਸਿਮਰਹੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਵਿਛੁੜਿ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਈ ॥
ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ଆନନ୍ଦ ଏବଂ ଖୁସି ହାସଲ କର, କେବେ ମଧ୍ୟ ବିଯୋଗ ହୁଏନାହିଁ।
ਸਾ ਵਡਭਾਗਣਿ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਣ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹੇ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ରାମନାମର ଗୁଣ ଜାଣିଥାଏ, ସେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଏବଂ ସର୍ବଦା ସୁହାଗିନୀ ଅଟେ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਰਵਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਮਹਾ ਰਸਿ ਭੀਨੇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ହୋଇ ତାହାକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ସେ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମର ମହାରସରେ ଭୋଗ କରିଥାଏ॥2॥
ਅਨਦ ਬਿਨੋਦ ਭਏ ਨਿਤ ਸਖੀਏ ਮੰਗਲ ਸਦਾ ਹਮਾਰੈ ਰਾਮ ॥
ହେ ସଖୀ! ମୋର ହୃଦୟ ଘରେ ନିତ୍ୟ ଆନନ୍ଦ-ବିନୋଦ ବନି ରହିଥାଏ ଆଉ ସର୍ବଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କରାଯାଇ ଥାଏ।
ਆਪਨੜੈ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਿ ਸੀਗਾਰੀ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰੇ ਰਾਮ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମୋର ଶୃଙ୍ଗାର କରିଛନ୍ତି ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଶୋଭାବାନ ନାରୀ ବନି ଯାଇଛି।
ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ਭਏ ਕਿਰਪਾਲਾ ਗੁਣ ਅਵਗਣ ਨ ਬੀਚਾਰਿਆ ॥
ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ମୋ' ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ମୋର ଗୁଣ-ଅବଗୁଣର ବିଚାର କରି ନାହାନ୍ତି।
ਕੰਠਿ ਲਗਾਇ ਲੀਏ ਜਨ ਅਪੁਨੇ ਰਾਮ ਨਾਮ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ॥
ହେ ସଖୀ! ଯିଏ ରାମ-ନାମ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଛି, ପ୍ରଭୁ ତାହାକୁ ଗଳାରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਮਾਨ ਮੋਹ ਮਦ ਸਗਲ ਬਿਆਪੀ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
ସାରା ଦୁନିଆକୁ ଅଭିମାନ ଓ ମୋହ-ମାୟା ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ କରି ଦେଇଛି, କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁ କୃପା କରି ମୋର ମନରୁ ତାହା ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭੈ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ਪੂਰਨ ਕਾਜ ਹਮਾਰੇ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ମୋର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି॥3॥
ਗੁਣ ਗੋਪਾਲ ਗਾਵਹੁ ਨਿਤ ਸਖੀਹੋ ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਪਾਏ ਰਾਮ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ନିତ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର, ଏହି ଭଳି ସାରା ମନୋରଥ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନିଅ।
ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਹੋਆ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਏਕੰਕਾਰੁ ਧਿਆਏ ਰਾਮ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଓଁ କାରର ଧ୍ୟାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਜਪਿ ਏਕ ਪ੍ਰਭੂ ਅਨੇਕ ਰਵਿਆ ਸਰਬ ਮੰਡਲਿ ਛਾਇਆ ॥
ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହିଁ ଜପ କର ଯିଏ ଅନେକ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ବାସ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସର୍ବ-ମଣ୍ଡଳରେ ଛାୟା ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਬ੍ਰਹਮੋ ਪਸਾਰਾ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਸਰਿਆ ਸਭੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਦ੍ਰਿਸਟੀ ਆਇਆ ॥
ବ୍ରହ୍ମ ବିଶ୍ଵବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି, ଏହି ବିଶ୍ଵ ସେହି ବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ହିଁ ପ୍ରସାର ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ଯାଇଥାଏ, ସେ ହିଁ ଦୃଷ୍ଟିଗତ ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਪੂਰਿ ਪੂਰਨ ਤਿਸੁ ਬਿਨਾ ਨਹੀ ਜਾਏ ॥
ସେ ସାଗର, ପୃଥିବୀ ଏବଂ ଆକାଶରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି ଆଉ କୌଣସି ସ୍ଥାନ ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ଶୂନ୍ୟ ନାହିଁ।