Page 770
ਨਿਹਚਲੁ ਰਾਜੁ ਸਦਾ ਹਰਿ ਕੇਰਾ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਰਾਮ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହୁକୁମ ସର୍ବଦା ନିଶ୍ଚଳ ଅଟେ ତଥା ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਜਾਣਿਆ ॥
ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ନାହାନ୍ତି, କେବଳ ସେ ହିଁ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିଥାଏ।
ਧਨ ਪਿਰ ਮੇਲਾਵਾ ਹੋਆ ਗੁਰਮਤੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀର ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ, ତାହର ମିଳନ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ହୋଇଥାଏ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
ଯେତେବେଳେ ତାହାକୁ ସଦଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହିଁ ପାଇଥାଏ ଆଉ ପ୍ରଭୁ-ନାମ ବିନା ଜୀବର ମୁକ୍ତି ହୁଏନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਕੰਤੈ ਰਾਵੇ ਮਨਿ ਮਾਨਿਐ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଯେତେବେଳେ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ରମଣ କରିଥାଏ, ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਧਨ ਬਾਲੜੀਏ ਹਰਿ ਵਰੁ ਪਾਵਹਿ ਸੋਈ ਰਾਮ ॥
ହେ ନବଯୌବନା ରୂପୀ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ! ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ତୋତେ ହରି ରୂପୀ ବର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਸਦਾ ਹੋਵਹਿ ਸੋਹਾਗਣੀ ਫਿਰਿ ਮੈਲਾ ਵੇਸੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
ତୁ ସଦା ସୁହାଗିନୀ ରହିବୁ ଆଉ ତୋ’ର ବେଶ କେବେ ମଇଳା ହୁଏନାହିଁ।
ਫਿਰਿ ਮੈਲਾ ਵੇਸੁ ਨ ਹੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਪਛਾਣਿਆ ॥
ତୋ’ର ବେଶ କେବେ ମଇଳା ହୁଏନାହିଁ, କିନ୍ତୁ କେହି ବିରଳ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝିଥାଏ, ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ଅହଂତ୍ଵକୁ ନଷ୍ଟ କରି ନିଜ ପ୍ରଭୁ-ପତିଙ୍କୁ ଜାଣିନିଏ।
ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਵੈ ਅੰਤਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣਿਆ ॥
ସେ ଶୁଭକର୍ମ କରିଥାଏ, ଶବ୍ଦରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ ତଥା ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ବୁଝିଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਭੁ ਰਾਵੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਆਪਣਾ ਸਾਚੀ ਸੋਭਾ ਹੋਈ ॥
ସେ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ଦିନରାତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାର ଶୋଭା ସଚ୍ଚା ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਪਿਰੁ ਰਾਵੇ ਆਪਣਾ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଜୀବ-ରୂପୀ କାମିନୀ ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ରମଣ କରିଥାଏ ଆଉ ସେହି ପ୍ରଭୁ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି॥2॥
ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਰੇ ਧਨ ਬਾਲੜੀਏ ਹਰਿ ਵਰੁ ਦੇਇ ਮਿਲਾਏ ਰਾਮ ॥
ହେ ବିଚରା ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ! ଯଦି ତୁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରୁ, ତୋତେ ହରି ରୂପୀ ବର ମିଳିଯିବ।
ਹਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਤੀ ਹੈ ਕਾਮਣਿ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਰਾਮ ॥
ସେ ହରିଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ମଗ୍ନ ଥାଏ ଆଉ ନିଜ ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ ମିଶି ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਸਚਿ ਸਮਾਏ ਸਚੁ ਵਰਤੈ ਸਭ ਥਾਈ ॥
ସେ ନିଜ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସୁଖର ଅନୁଭୂତି କରିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ରହିଥାଏ, ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ ସବୁଠାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟନ୍ତି।
ਸਚਾ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਕਾਮਣਿ ਸਚਿ ਸਮਾਈ ॥
ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ କାମିନୀ ସତ୍ୟରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଆଉ ଦିନରାତି ସତ୍ୟର ହିଁ ଶୃଙ୍ଗାର କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ਕਾਮਣਿ ਲਇਆ ਕੰਠਿ ਲਾਏ ॥
ସେ ସତ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ସୁଖଦାତା ହରିଙ୍କୁ ଜାଣିନିଏ ଆଉ ସେତେବେଳେ ସେ ତାହାକୁ ନିଜ ଗଳାରେ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਮਹਲੀ ਮਹਲੁ ਪਛਾਣੈ ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ଜୀବ ରୂପୀ ନାରୀ ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣିନିଏ ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହରିଙ୍କୁ ପାଇଥାଏ॥3॥
ਸਾ ਧਨ ਬਾਲੀ ਧੁਰਿ ਮੇਲੀ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਈ ਰਾਮ ॥
ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁ ମିଳନର ଭାଗ୍ୟ ନେଇ ଆସିଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ମୋର ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਗੁਰਮਤੀ ਘਟਿ ਚਾਨਣੁ ਹੋਆ ਪ੍ਰਭੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਭ ਥਾਈ ਰਾਮ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ତାହାର ହୃଦୟରେ ପ୍ରକାଶ ହୋଇଯାଏ ଯେ ପରମାତ୍ମା ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି।
ਪ੍ਰਭੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਭ ਥਾਈ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਪਾਇਆ ॥
ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତି ସ୍ଥାନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କୁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ମନରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଥାଏ, ତାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଯାହା ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, ସେ ତାହା ପାଇଥାଏ।
ਸੇਜ ਸੁਖਾਲੀ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣੀ ਸਚੁ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਇਆ ॥
ସେ ସତ୍ୟକୁ ନିଜ ଶୃଙ୍ଗାର ବନାଇଥାଏ ଆଉ ତାହାର ହୃଦୟ ରୂପୀ ଶେଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਕਾਮਣਿ ਨਿਰਮਲ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਖੋਈ ਗੁਰਮਤਿ ਸਚਿ ਸਮਾਈ ॥
ଜୀବ ରୂପୀ କାମିନୀ ନିଜ ମନରୁ ଅହଂତ୍ଵ ରୂପୀ ମଇଳା ଦୂର କରି ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କ ମତ ଅନୁସାରେ ସେ ସତ୍ୟରେ ରହିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਮਿਲਾਈ ਕਰਤੈ ਨਾਮੁ ਨਵੈ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥੪॥੩॥੪॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ତାହାକୁ ନବନିଧି ବାଲା ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ||4||3||4||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 3 ॥
ਹਰਿ ਹਰੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖੇ ਪਾਏ ਰਾਮ ॥
ହେ ଭାଇ! ‘ହରି-ହରି’ ଜପ କର, ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର ଆଉ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ହରିଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କର।
ਅਨਦਿਨੋ ਸਬਦਿ ਰਵਹੁ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜਾਏ ਰਾਮ ॥
ଦିନରାତି ଶବ୍ଦରେ ମଗ୍ନ ରୁହ ଆଉ ଅନାହଦ ଧ୍ୱନି ବଜାଇ ଚାଲ।
ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜਾਏ ਹਰਿ ਜੀਉ ਘਰਿ ਆਏ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਨਾਰੀ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ ଅନାହଦ ଧ୍ୱନି ବଜାଇ ଥାଏ, ହରି ତାହାର ହୃଦୟ ଘରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ସେ ସତସଙ୍ଗୀ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ! ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର।
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਗੁਰ ਆਗੈ ਸਾ ਧਨ ਕੰਤ ਪਿਆਰੀ ॥
ଯିଏ ଦିନରାତି ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଭକ୍ତି କରିଥାଏ, ସେହି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବହୁତ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ।
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵਸਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸੇ ਜਨ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ବାସ କରିଛିସେ ଏହି ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସୁନ୍ଦର ବନିଯାଇ ଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਘਰਿ ਸਦ ਹੀ ਸੋਹਿਲਾ ਹਰਿ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਘਰਿ ਆਏ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ହୃଦୟ-ଘରେ ହରି ନିଜ କୃପା କରି ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାର ଘରେ ସର୍ବଦା ମଙ୍ଗଳ ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਭਗਤਾ ਮਨਿ ਆਨੰਦੁ ਭਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਏ ਰਾਮ ॥
ହରିନାମରେ ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ରଖିବା ଦ୍ଵାରା ଭକ୍ତର ମନରେ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖੇ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਨਿਰਮਲ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ਰਾਮ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ତାହାର ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେ ହରିଙ୍କ ନିର୍ମଳ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਨਿਰਮਲ ਗੁਣ ਗਾਏ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਹਰਿ ਕੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥
ସିଏ ହରିଙ୍କ ନିର୍ମଳ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ, ନାମକୁ ନିଜ ମନରେ ସ୍ଥାପନ କରିଥାଏ ଆଉ ହରିଙ୍କ ବାଣୀ ଅମୃତ ସମାନ ଅଟେ।
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੇਈ ਜਨ ਨਿਸਤਰੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੀ ॥
ଯାହାର ମନରେ ହରିନାମ ବାସ କରିଛି, ସେ ଭବସାଗରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି, ହରିଙ୍କ ବାଣୀ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ରହିଥାଏ।