Page 769
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕਿਨੈ ਪਛਾਣਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
କୋଟି କୋଟିରେ କେହି ବିରଳ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ହରିନାମର ଭେଦକୁ ଜାଣିଥାଏ, ଜଗତରେ କେବଳ ହରିନାମ ହିଁ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ବଡିମା ମିଳିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ଫସି ମନୁଷ୍ୟ ନିଜର ଇଜ୍ଜତ ହରାଇ ଥାଏ॥3॥
ਭਗਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਕਾਰਜੁ ਸਾਚਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦਾ ਵਖਾਣੇ ਰਾਮ ॥
ଭକ୍ତର ଘରେ ସଚ୍ଚା କାର୍ଯ୍ୟ ହିଁ କରାଯାଏ, ଯେପରି ସର୍ବଦା ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରାଯାଇଥାଏ।
ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਆਪੇ ਦੀਆ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਰਾਮ ॥
ହରି ସ୍ଵୟଂ ତାହାକୁ ଭକ୍ତିର ଖଜଣା ଦେଇଛନ୍ତି, ସେ ଭୟାନକ ଯମକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରି ଥାଏ।
ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਣੇ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ॥
ସେ ଭୟାନକ ଯମକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଆଉ ହରିଙ୍କୁ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ହରିଙ୍କ ଠାରୁ ନାମ ରୂପୀ ସଚ୍ଚା ଖଜଣା ପାଇଥାଏ।
ਸਦਾ ਅਖੁਟੁ ਕਦੇ ਨ ਨਿਖੁਟੈ ਹਰਿ ਦੀਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇਆ ॥
ହରି ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଖଜଣା ଦେଇଥାନ୍ତି, ଯାହା ସର୍ବଦା ଅକ୍ଷୟ ଅଟେ ଆଉ କେବେ ଅଭାବ ହୁଏନାହିଁ।
ਹਰਿ ਜਨ ਊਚੇ ਸਦ ਹੀ ਊਚੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥
ହରି-ଭକ୍ତ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଅଟେ, ସର୍ବଦା ସର୍ବୋପରି ଅଟେ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ତାହାର ଜୀବନ ସୁନ୍ଦର ବନିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਏ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸੋਭਾ ਪਾਇਆ ॥੪॥੧॥੨॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ତାହାକୁ ସ୍ଵୟଂ କୃପା କରି ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇଛନ୍ତି ଆଉ ଯୁଗ-ଯୁଗାନ୍ତରରେ ତାହାକୁ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||4||1||2||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 3 ॥
ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਸਚੁ ਸੋਹਿਲਾ ਜਿਥੈ ਸਚੇ ਕਾ ਹੋਇ ਵੀਚਾਰੋ ਰਾਮ ॥
ଯେଉଁଠି ସଚ୍ଚା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚିନ୍ତନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ପରମ ସତ୍ୟର ଯଶୋଗାନ କରାଯାଇଥାଏ,
ਹਉਮੈ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਾਟੇ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ਰਾਮ ॥
ସେଠାରୁ ଅହଂକାର ଏବଂ ସାରା ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେଠାରେ ହୃଦୟରେ ସତ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରାଯାଏ।
ਸਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰੇ ਦੁਤਰੁ ਤਾਰੇ ਫਿਰਿ ਭਵਜਲੁ ਤਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥
ଯିଏ ସତ୍ୟକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରିଛି, ପରମାତ୍ମା ତାହାକୁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାକୁ ପୁଣି ଭବସାଗରରୁ ପାର ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ପଡେ ନାହିଁ।
ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਜਿਨਿ ਸਚੁ ਵਿਖਾਲਿਆ ਸੋਈ ॥
ଯିଏ ପରମ-ସତ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି, ସେହି ସଦଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ବାଣୀ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਚੁ ਵੇਖੈ ਸਭੁ ਸੋਈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସତ୍ୟର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ, ସେ ସତ୍ୟରେ ହି ଲୀନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ସର୍ବତ୍ର ସତ୍ୟ ହିଁ ଦେଖାଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ਸਚੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ਹੋਈ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ପରମେଶ୍ଵର ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ସେହି ସତ୍ୟ ନାମର ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଜୀବକୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ॥1॥
ਸਾਚੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਾਚੁ ਬੁਝਾਇਆ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ਰਾਮ ॥
ସଚ୍ଚା ସଦଗୁରୁ ଯେଉଁ ଜୀବକୁ ସତ୍ୟର ଜ୍ଞାନ ଦେଇଛନ୍ତି, ସେହି ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରଖିଥାନ୍ତି।
ਸਚਾ ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਸਚਾ ਹੈ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସଚ୍ଚା ପ୍ରେମ ହିଁ ତାହାର ଭୋଜନ ବନିଯାଏ ଆଉ ସତ୍ୟ ନାମ ଦ୍ଵାରା ହି ତାହାକୁ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଥାଏ।
ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਮਰੈ ਨ ਕੋਈ ਗਰਭਿ ਨ ਜੂਨੀ ਵਾਸਾ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସତ୍ୟନାମ ଦ୍ଵାରା ସୁଖ ମିଳିଥାଏ, ସେ ପୁନର୍ବାର ମୃତ୍ୟୁ ମୁଖରେ ପଡେ ନାହିଁ ଆଉ ନା ଗର୍ଭ-ଯୋନିରେ ନିବାସ ପାଇଥାଏ।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ਸਚਿ ਸਮਾਈ ਸਚਿ ਨਾਇ ਪਰਗਾਸਾ ॥
ତାହର ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ମିଶିଯାଏ, ସେ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ରହିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟନାମ ଦ୍ଵାରା ତାହାର ହୃଦୟରେ ପ୍ରଭୁ-ଜ୍ୟୋତିର ପ୍ରକାଶ ହୋଇଥାଏ।
ਜਿਨੀ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੇ ਸਚੇ ਹੋਏ ਅਨਦਿਨੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ॥
ଯିଏ ସତ୍ୟର ଭେଦକୁ ଜାଣି ପାରିଛି, ସେ ସତ୍ୟବାଦୀ ବନିଯାଏ ଆଉ ରାତିଦିନ ପରମ ସତ୍ୟର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਨਾ ਵੀਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਨਿ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ହୃଦୟରେ ସତ୍ୟନାମ ସ୍ଥିର ହୋଇ ଯାଇଛି, ସେ ବିଛେଦ ହୋଇ ଦୁଃଖ ପାଏ ନାହିଁ॥2॥
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸੋਹਿਲਾ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
ଯେଉଁଠି ସଚ୍ଚା ବାଣୀ ଦ୍ଵାରା ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରାଯାଇ ଥାଏ, ସେହି ଘରର ମଙ୍ଗଳ ହୋଇଥାଏ।
ਨਿਰਮਲ ਗੁਣ ਸਾਚੇ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਵਿਚਿ ਸਾਚਾ ਪੁਰਖੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ਰਾਮ ॥
ସତ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ତନ-ମନ ମଧ୍ୟ ସଚ୍ଚା ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପ୍ରଭୁ ତାହାର ହୃଦୟରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਸਭੁ ਸਚੁ ਵਰਤੈ ਸਚੋ ਬੋਲੈ ਜੋ ਸਚੁ ਕਰੈ ਸੁ ਹੋਈ ॥
ପୁଣି ତାହାର ମନରେ ସତ୍ୟ ହିଁ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ସେ ସତ୍ୟ ହିଁ ବୋଲିଥାଏ ଆଉ ତାହା ହିଁ ହୋଇଥାଏ, ଯାହା ପ୍ରଭୁ ନିଜେ କରିଥାନ୍ତି।
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸਚੁ ਪਸਰਿਆ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥
ମୁଁ ଯେଉଁଠି ବି ଦେଖିଥାଏ, ସେଠାରେ ସତ୍ୟର ପ୍ରସାର ଥାଏ, ତାହାଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ ଆଉ କିଛି ନଥାଏ।
ਸਚੇ ਉਪਜੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਦੂਜਾ ਹੋਈ ॥
ଜୀବ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ରହିଥାଏ, ଯାହା ଠାରେ ଦୈତ୍ୟଭାବ ଥାଏ, ସେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰਾਵੈ ਸੋਈ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ଇଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁକିଛି କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ଜୀବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କରାଇ ଥାଆନ୍ତି॥3॥
ਸਚੇ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਵਾਰੇ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਖਾਣੇ ਰਾਮ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସଚ୍ଚା ଭକ୍ତ ତାହାଙ୍କ ଦରବାରରେ ଶୋଭାର ପାତ୍ର ବନିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟର ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଏ।
ਘਟ ਅੰਤਰੇ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਾਚੋ ਆਪਿ ਪਛਾਣੇ ਰਾਮ ॥
ତାହାର ହୃଦୟରେ ସଚ୍ଚା ବାଣୀ ରହିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପକୁ ଜାଣିନିଏ।
ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ਤਾ ਸਚੁ ਜਾਣਹਿ ਸਾਚੇ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
ଯେତେବେଳ ସେ ନିଜ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପକୁ ଜାଣିନିଏ, ସେ ସତ୍ୟକୁ ଜାଣିନିଏ ଓ ତାହାକୁ ସତ୍ୟର ଜ୍ଞାନ ହୋଇଥାଏ।
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਹੈ ਸੋਭਾ ਸਾਚੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
ଶବ୍ଦ ବ୍ରହ୍ମ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଏହାର ଶୋଭା ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ସତ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਭਗਤ ਇਕ ਰੰਗੀ ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ସତ୍ୟରେ ରହି ଭକ୍ତ ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ମାୟାର କୌଣସି ରଙ୍ଗ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਕਉ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਚੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ॥੪॥੨॥੩॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର କପାଳରେ ଭାଗ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, ତାହାକୁ ହିଁ ସତ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ||4||2||3||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 3 ॥
ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਧਨ ਜੇ ਭਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਹਾਗੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଚାରିଯୁଗରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଉ, କିନ୍ତୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ତାହାକୁ ପତି-ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ।