Page 760
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੩
ରାଗ ସୁହୀ ମହଲା 5 ଘର 3
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਮਿਥਨ ਮੋਹ ਅਗਨਿ ਸੋਕ ਸਾਗਰ ॥
କାରଣ ସଂସାରର ନଶ୍ଵର ପଦାର୍ଥର ମୋହ ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନି ଏବଂ ଶୋକର ସାଗର ଅଟେ,
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਉਧਰੁ ਹਰਿ ਨਾਗਰ ॥੧॥
ହେ ଶ୍ରୀହରି! କୃପା କରି ମୋତେ ରକ୍ଷା କର॥1॥
ਚਰਣ ਕਮਲ ਸਰਣਾਇ ਨਰਾਇਣ ॥
ହେ ନାରାୟଣ! ମୁଁ ତୋର ଚରଣର ଶରଣରେ ଅଛି।
ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਭਗਤ ਪਰਾਇਣ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ଦୀନନାଥ ଏବଂ ଭକ୍ତ ପରାୟଣ ଅଟୁ॥1॥ରୁହ॥
ਅਨਾਥਾ ਨਾਥ ਭਗਤ ਭੈ ਮੇਟਨ ॥
ହେ ଅନାଥର ନାଥ! ତୁ ନିଜ ଭକ୍ତର ସବୁ ପ୍ରକାର ଭୟ ଦୂର କରାଇବା ବାଲା ଅଟୁ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਮਦੂਤ ਨ ਭੇਟਨ ॥੨॥
ତୋର ସାଧୁଙ୍କ ସଂଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ଯମଦୂତ ମଧ୍ୟ ପାଖକୁ ଆସେ ନାହି॥2॥
ਜੀਵਨ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଦୟାର ଘର! ତୁ ଅନୁପ ଅଟୁ ଆଉ ଜୀବନ ପ୍ରଦାନ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ।
ਰਵਣ ਗੁਣਾ ਕਟੀਐ ਜਮ ਜਾਲਾ ॥੩॥
ତୋର ଗୁଣ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୃତ୍ୟୁର ଜାଲ ମଧ୍ୟ କଟିଯାଏ॥3॥
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਰਸਨ ਨਿਤ ਜਾਪੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ନିତ୍ୟ ହରିଙ୍କ ଅମୃତ-ନାମ ଜପିଥାଏ,
ਰੋਗ ਰੂਪ ਮਾਇਆ ਨ ਬਿਆਪੈ ॥੪॥
ତାହାକୁ ରୋଗ ଜାତ କରିବା ବାଲା ମାୟା କେବେ ଲାଗେ ନାହିଁ॥4॥
ਜਪਿ ਗੋਬਿੰਦ ਸੰਗੀ ਸਭਿ ਤਾਰੇ ॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି ନିଜ ସାଥୀକୁ ମଧ୍ୟ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਪੋਹਤ ਨਾਹੀ ਪੰਚ ਬਟਵਾਰੇ ॥੫॥
କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ଏବଂ ଅହଂକାର ଏହି ପାଞ୍ଚ ଲୁଟେରା ବର୍ତ୍ତମାନ ଦୁଃଖୀ କରନ୍ତି ନାହିଁ॥5॥
ਮਨ ਬਚ ਕ੍ਰਮ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੁ ਧਿਆਏ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ମନ, ବଚନ ଏବଂ କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ,
ਸਰਬ ਫਲਾ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ॥੬॥
ତାହାକୁ ସର୍ବ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ॥6॥
ਧਾਰਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਅਪਨਾ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਨਾ ॥
ପ୍ରଭୁ ଅନୁଗ୍ରହ କରି ଯାହାକୁ ମଧ୍ୟ ନିଜର ବନାଇଛନ୍ତି,
ਕੇਵਲ ਨਾਮੁ ਭਗਤਿ ਰਸੁ ਦੀਨਾ ॥੭॥
ତାହାକୁ କେବଳ ନାମ ଏବଂ ଭକ୍ତିର ହିଁ ରସ ଦେଇଛନ୍ତି॥7॥
ਆਦਿ ਮਧਿ ਅੰਤਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥
ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି, ବର୍ତ୍ତମାନ ଏବଂ ଅନ୍ତରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଅଛନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੮॥੧॥੨॥
ହେ ନାନକ! ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି||8||1||2||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ਅਸਟਪਦੀਆ ਘਰੁ ੯
ରାଗ ସୁହୀ ମହଲା 5 ଅଷ୍ଟପଦୀ ଘର 9
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਜਿਨ ਡਿਠਿਆ ਮਨੁ ਰਹਸੀਐ ਕਿਉ ਪਾਈਐ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਸੰਗੁ ਜੀਉ ॥
ଯେଉଁ ସନ୍ଥଙ୍କୁ ଦେଖିବା ଦ୍ଵାରା ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଏ, ମୋତେ ତାହାଙ୍କ ସାଥି କିପରି ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ?
ਸੰਤ ਸਜਨ ਮਨ ਮਿਤ੍ਰ ਸੇ ਲਾਇਨਿ ਪ੍ਰਭ ਸਿਉ ਰੰਗੁ ਜੀਉ ॥
ସେହି ସନ୍ଥ ମୋର ସଜ୍ଜନ ଏବଂ ମୋର ମନର ମିତ୍ର ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମୋର ପ୍ରେମ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਤੁਟਈ ਕਬਹੁ ਨ ਹੋਵੈ ਭੰਗੁ ਜੀਉ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମୋର ପ୍ରୀତି କେବେ ଦୂର ନ ହେଉ ନା କେବେ ସମାପ୍ତ ହେଉ॥1॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪ੍ਰਭ ਕਰਿ ਦਇਆ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਤੇਰੇ ਨਿਤ ਜੀਉ ॥
ହେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ! ଦୟା କର, ଯେପରି ମୁଁ ନିତ୍ୟ ତୋର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਆਇ ਮਿਲਹੁ ਸੰਤ ਸਜਣਾ ਨਾਮੁ ਜਪਹ ਮਨ ਮਿਤ ਜੀਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ସଜ୍ଜନ ସନ୍ଥଜନ! ମୋ' ସହିତ ସାକ୍ଷାତ କର, ଯେପରି ଆମେ ମନର ମିତ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପିବୁ॥1॥ରୁହ॥
ਦੇਖੈ ਸੁਣੇ ਨ ਜਾਣਈ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿਆ ਅੰਧੁ ਜੀਉ ॥
ମାୟାର ମୋହରେ ଅନ୍ଧ ହୋଇଥିବା ମନୁଷ୍ୟ ସତ୍ୟକୁ ଦେଖେ ନାହିଁ, ଶୁଣେ ନାହିଁ ଆଉ ନା ବୁଝିଥାଏ।
ਕਾਚੀ ਦੇਹਾ ਵਿਣਸਣੀ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਧੰਧੁ ਜੀਉ ॥
କଚ୍ଚା ପଦାର୍ଥ ଭଳି ତାହାର ଏହି ଶରୀର ନାଶ ହୋଇଯାଏ, କିନ୍ତୁ ସେ ଦୁନିଆର ମିଥ୍ୟା ଧନ୍ଦା ହିଁ କରିଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਸੇ ਜਿਣਿ ਚਲੇ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਸਨਬੰਧੁ ਜੀਉ ॥੨॥
ଯାହାର ସମ୍ବନ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ହୋଇଯାଏ, ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଧ୍ୟାନ କରି ନିଜ ଜୀବନ ସାକାର କରି ଚାଲିଯାଏ॥2॥
ਹੁਕਮੇ ਜੁਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ਚਲਣੁ ਹੁਕਮਿ ਸੰਜੋਗਿ ਜੀਉ ॥
ଏହି ଜୀବ ଏହି କଳିଯୁଗରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ଜଗତକୁ ଆସିଛି ଏବଂ ସଂଯୋଗରୁ ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମରେ ହିଁ ତାହାର ପ୍ରସ୍ଥାନ ହୋଇଥାଏ।
ਹੁਕਮੇ ਪਰਪੰਚੁ ਪਸਰਿਆ ਹੁਕਮਿ ਕਰੇ ਰਸ ਭੋਗ ਜੀਉ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହୁକୁମରେ ହିଁ ଜଗତର ପ୍ରସାର ହୋଇଛି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମରେ ହିଁ ଜୀବ ପଦାର୍ଥର ସ୍ଵାଦ ଜାଣି ପାରିଛି।
ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਤਾ ਵਿਸਰੈ ਤਿਸਹਿ ਵਿਛੋੜਾ ਸੋਗੁ ਜੀਉ ॥੩॥
ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମା ଭୁଲିଯାନ୍ତି, ତାହାକୁ ହିଁ ବିୟୋଗ ଓ ଚିନ୍ତା ଲାଗି ରହିଥାଏ॥3॥
ਆਪਨੜੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣਿਆ ਦਰਗਹ ਪੈਧਾ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଛି, ତାହାକୁ ହିଁ ଦରବାରରେ ସମ୍ମାନ ମିଳିଛି।
ਐਥੈ ਸੁਖੁ ਮੁਖੁ ਉਜਲਾ ਇਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਜੀਉ ॥
ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ତାହାକୁ ଈହଲୋକରେ ସୁଖ ମିଳିଥାଏ ଓ ପରଲୋକରେ ମୁଖ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଥାଏ।
ਆਦਰੁ ਦਿਤਾ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਗੁਰੁ ਸੇਵਿਆ ਸਤ ਭਾਇ ਜੀਉ ॥੪॥
ସେ ସଚ୍ଚା ପ୍ରେମ ସହିତ ଗୁରୁଙ୍କ ବହୁତ ସେବା କରିଥାଏ, ଏଥିପାଇଁ ପରମାତ୍ମା ବହୁତ ଆଦର ଦେଇଥାନ୍ତି॥4॥
ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬ ਜੀਆ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਜੀਉ ॥
ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ପୋଷଣ କରିବା ବାଲା ପରମାତ୍ମା ସବୁସ୍ଥାନରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି।
ਸਚੁ ਖਜਾਨਾ ਸੰਚਿਆ ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਮਾਲ ਜੀਉ ॥
ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ-ନାମର ଖଜଣା ସଞ୍ଚୟ କରିଛି ଆଉ ଏହି ନାମ ରୂପୀ ପଦରଯଥ ହିଁ ମୋ' ସାଥିରେ ଯାଇଥାଏ।
ਮਨ ਤੇ ਕਬਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜਾ ਆਪੇ ਹੋਇ ਦਇਆਲ ਜੀਉ ॥੫॥
ଯଦି ସେ ସ୍ଵୟଂ ଦୟାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ସେ ମନରୁ କେବେ ମଧ୍ୟ ବିସ୍ମରି ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ॥5॥