Page 740
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਸੁਰਿ ਨਰ ਦੇਵਾ ॥
ସୃଷ୍ଟିରେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଦେବଗଣ, ମାନବ ଏବ ବଡ ବଡ ଦେବତା ମଧ୍ୟ ରହି ପାରିଲେ ନାହିଁ।
ਊਠਿ ਸਿਧਾਰੇ ਕਰਿ ਮੁਨਿ ਜਨ ਸੇਵਾ ॥੧॥
ବଡ ବଡ ମୁନିଜନ ମଧ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପାସନା କରି ସ୍ଵର୍ଗ ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି॥1॥
ਜੀਵਤ ਪੇਖੇ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥
ଜୀବିତ ସେମାନେ ଦେଖା ଯାଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଛନ୍ତି।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਦਰਸਨੁ ਪਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ସେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਬਾਦਿਸਾਹ ਸਾਹ ਵਾਪਾਰੀ ਮਰਨਾ ॥
ବାଦଶାହ, ସାହୁକାର ଏବଂ ବ୍ୟାପାରୀ ମଧ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାନ୍ତି।
ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਕਾਲਹਿ ਖਰਨਾ ॥੨॥
ଦୁନିଆରେ ଯାହା ଦେଖାଯାଉଛି, ତାହା ମଧ୍ୟ ଏକ ନା ଏକ ଦିନ ଗ୍ରାସ ବନିଥାଏ॥2॥
ਕੂੜੈ ਮੋਹਿ ਲਪਟਿ ਲਪਟਾਨਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ମିଥ୍ୟା ମୋହରେ ଫସି ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ।
ਛੋਡਿ ਚਲਿਆ ਤਾ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਨਾ ॥੩॥
ଯେତେବେଳେ ସେ ସବୁକିଛି ଛାଡି ଚାଲି ଯାଇଥାଏ, ସେତେବେଳେ ପଶ୍ଚାତାପ କରିଥାଏ॥3॥
ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਕਰਹੁ ਦਾਤਿ ॥
ହେ କୃପାନିଧି! ନାନକଙ୍କୁ ଏହି ଦାନ ପ୍ରଦାନ କର ଯେ
ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਜਪੀ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥੪॥੮॥੧੪॥
ସେ ଦିନ ରାତି ତୋର ହିଁ ନାମ ଜପ କରିଥାନ୍ତି||4||8||14||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਤੁਮਹਿ ਬਸਾਰੇ ॥
ହେ ଜଗତର ମାଲିକ! ହରିଙ୍କ ଶରୀରରେ ତୁ ହିଁ ବାସ କରୁ ଆଉ
ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਸੂਤਿ ਤੁਮਾਰੇ ॥੧॥
ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ ସାରା ସାମଗ୍ରୀ ତୋର ସୂତାରେ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଛି॥1॥
ਤੂੰ ਪ੍ਰੀਤਮ ਤੂੰ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰੇ ॥
ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ଅଟୁ ଏବଂ ତୁ ହିଁ ମୋର ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟୁ।
ਤੁਮ ਹੀ ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਮਨੁ ਬਿਗਸਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋତେ ଦେଖି ମୋର ମନ ଫୁଲ ଭଳି ଖେଳିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਅਨਿਕ ਜੋਨਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਹਾਰੇ ॥
ଅନେକ ଯୋନିରେ ବୁଲି ବୁଲି ଆମେ ହାରି ଯାଇଛୁ।
ਓਟ ਗਹੀ ਅਬ ਸਾਧ ਸੰਗਾਰੇ ॥੨॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିର ଆଶ୍ରା ନେଇଛି॥2॥
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖ ਅਪਾਰੇ ॥
ଏକ ପରମାତ୍ମା ଯିଏ ଅଗମ୍ୟ, ଅଗୋଚର, ଅଲକ୍ଷ୍ୟ ଏବଂ ଅପରାମ୍ପର ଅଟନ୍ତି,
ਨਾਨਕੁ ਸਿਮਰੈ ਦਿਨੁ ਰੈਨਾਰੇ ॥੩॥੯॥੧੫॥
ନାନକ ଦିନରାତି ତାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାନ୍ତି||3||9||15||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਕਵਨ ਕਾਜ ਮਾਇਆ ਵਡਿਆਈ ॥
ସେହି ମାୟା ଠାରୁ ମିଳିଥିବା ଗୌରବ ମନୁଷ୍ୟର କେଉଁ କାମରେ ଆସିଥାଏ?
ਜਾ ਕਉ ਬਿਨਸਤ ਬਾਰ ਨ ਕਾਈ ॥੧॥
ଯାହାର ନାଶ ହେବାକୁ ଆଦୌ ବିଳମ୍ବ ଲାଗେ ନାହିଁ॥1॥
ਇਹੁ ਸੁਪਨਾ ਸੋਵਤ ਨਹੀ ਜਾਨੈ ॥
ଏହି ମାୟାର ଗୌରବ ଏକ ସ୍ଵପ୍ନ ଅଟେ, ପରନ୍ତୁ ଅଜ୍ଞାନତାର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇଥିବା ମନୁଷ୍ୟ ଏହା ଜାଣେ ନାହିଁ ଯେ ସେ ଏକ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଅଛି।
ਅਚੇਤ ਬਿਵਸਥਾ ਮਹਿ ਲਪਟਾਨੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଅଚେତାବସ୍ଥାରେ ସେ ମାୟା ସହିତ ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮਹਾ ਮੋਹਿ ਮੋਹਿਓ ਗਾਵਾਰਾ ॥
ମାୟାର ମହା ମୋହ ବୋକା ମନୁଷ୍ୟକୁ ମୁଗ୍ଧ କରି ନେଇଛି।
ਪੇਖਤ ਪੇਖਤ ਊਠਿ ਸਿਧਾਰਾ ॥੨॥
ସବୁଙ୍କୁ ଦେଖି ଦେଖି ସେ ଦୁନିଆରୁ ଚାଲିଯାଏ॥2॥
ਊਚ ਤੇ ਊਚ ਤਾ ਕਾ ਦਰਬਾਰਾ ॥
ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦରବାର ସର୍ବୋପରି ଅଟେ।
ਕਈ ਜੰਤ ਬਿਨਾਹਿ ਉਪਾਰਾ ॥੩॥
ସେ ଅନେକ ଜୀବଙ୍କୁ ନାଶ କରି ପୁନଃ ଜନ୍ମ ଦେଇଛନ୍ତି॥3॥
ਦੂਸਰ ਹੋਆ ਨਾ ਕੋ ਹੋਈ ॥
ତାହାଙ୍କ ଭଳି ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ କେହି ନାହାନ୍ତି ଆଉ ନା କେହି ରହିବେ।
ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥੪॥੧੦॥੧੬॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହିଁ ଜପ କର||4||10||16||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਤਾ ਕਉ ਹਉ ਜੀਵਾ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ହିଁ ବଞ୍ଚିଅଛି।
ਚਰਣ ਕਮਲ ਤੇਰੇ ਧੋਇ ਧੋਇ ਪੀਵਾ ॥੧॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୁଁ ତୋର ସୁନ୍ଦର ଚରଣ-କମଳ ଧୋଇ ପିଇଥାଏ॥1॥
ਸੋ ਹਰਿ ਮੇਰਾ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
ମୋର ହରି ବଡ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟନ୍ତି।
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸੁਆਮੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ସ୍ଵାମୀ ଭକ୍ତଜନଙ୍କ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ଅମୃତ ନାମ ଶୁଣି ତୋର ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ ଆଉ
ਆਠ ਪਹਰ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥੨॥
ଆଠ ପ୍ରହର ତୋର ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ॥2॥
ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਲੀਲਾ ਮਨਿ ਆਨੰਦਾ ॥
ତୋର ଅଦ୍ଭୁତ ଲୀଳା ଦେଖି ମନରେ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ।
ਗੁਣ ਅਪਾਰ ਪ੍ਰਭ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥੩॥
ହେ ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ଗୁଣ ଅପାର ଅଟେ॥3॥
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਕਛੁ ਭਉ ਨ ਬਿਆਪੈ ॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ କୌଣସି ଭୟ ଆସେ ନାହିଁ,
ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਾਪੈ ॥੪॥੧੧॥੧੭॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ସେହି ହରିଙ୍କ ହିଁ ଜପ କରିଥାଏ||4||11||17||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਰਿਦੈ ਧਿਆਨੁ ਧਾਰੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ ଧାରଣ କରିଥାଏ।
ਰਸਨਾ ਜਾਪੁ ਜਪਉ ਬਨਵਾਰੀ ॥੧॥
ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଜପ ହିଁ କରିଥାଏ॥1॥
ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਦਰਸਨ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
ତାହାଙ୍କ ରୂପ ଫଳଦାୟକ ଅଟେ, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਚਰਣ ਕਮਲ ਮਨ ਪ੍ਰਾਣ ਅਧਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାଙ୍କ ଚରଣ-କମଳ ମୋର ମନ ଓ ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਨਮ ਮਰਣ ਨਿਵਾਰੀ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମୁଁ ଜନ୍ମ-ମରଣର ନିବାରଣ କରି ନେଇଛି।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਥਾ ਸੁਣਿ ਕਰਨ ਅਧਾਰੀ ॥੨॥
କାନରେ ହରିଙ୍କ ଅମୃତ କଥା ଶୁଣି ତାହାଙ୍କୁ ନିଜ ଜୀବନର ଆଶ୍ରା ବନାଇଛି॥2॥
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਲੋਭ ਮੋਹ ਤਜਾਰੀ ॥
କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ ଏବଂ ମୋହ ତ୍ୟାଗ କରିଛି।
ਦ੍ਰਿੜੁ ਨਾਮ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਸੁਚਾਰੀ ॥੩॥
ଜୀବନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ, ଦାନ, ସ୍ନାନ ଓ ଶୁଭ ଆଚରଣ ଦୃଢ କରିଛି॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰੀ ॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ଏହି ତତ୍ତ୍ଵର ବିଚାର କରିଛି ଯେ
ਰਾਮ ਨਾਮ ਜਪਿ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥੪॥੧੨॥੧੮॥
ରାମଙ୍କ ନାମ ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଯାଇ ପାରେ||4||12||18||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਲੋਭਿ ਮੋਹਿ ਮਗਨ ਅਪਰਾਧੀ ॥
ଆମେ, ତୁଚ୍ଛ ଜୀବ, ଲୋଭ ଏବଂ ମୋହରେ ମଗ୍ନ ଅଛୁ, ଆଉ ବଡ ଅପରାଧୀ ଅଟୁ,