Page 536
ਜਨ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਦਾਸ ਕੋ ਕਰੀਅਹੁ ਮੇਰਾ ਮੂੰਡੁ ਸਾਧ ਪਗਾ ਹੇਠਿ ਰੁਲਸੀ ਰੇ ॥੨॥੪॥੩੭॥
ନାନକଙ୍କୁ ଦାସାନୁଦାସ ବନାଇ ଦିଅ, କାରଣ ତାହାଙ୍କ ମସ୍ତକ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣରେ ରହିବ ||2||4||37||
ਰਾਗੁ ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੭॥
ରାଗ ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ଘର 4 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਭ ਦਿਨ ਕੇ ਸਮਰਥ ਪੰਥ ਬਿਠੁਲੇ ਹਉ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
ହେ ସବୁ ଦାନର ସମର୍ଥ ଏବଂ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୁମ ଠାରେ କୋଟି କୋଟି ଥର ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਗਾਵਨ ਭਾਵਨ ਸੰਤਨ ਤੋਰੈ ਚਰਨ ਉਵਾ ਕੈ ਪਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋର ସନ୍ଥ ପ୍ରେମ ପୂର୍ବକ ତୋର ଗୁଣ ସ୍ତୁତି କରିଥାଏ, ଯିଏ ତୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ଏବଂ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਜਾਸਨ ਬਾਸਨ ਸਹਜ ਕੇਲ ਕਰੁਣਾ ਮੈ ਏਕ ਅਨੰਤ ਅਨੂਪੈ ਠਾਉ ॥੧॥
ହେ ଦୟସ୍ଵରୂପ! ତୋତେ ନିଜ ଯଶ ଶୁଣିବାର କୌଣସି ଲାଳସା ନାହିଁ ଏବଂ ତୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ କୌତୁକ କରୁ। ହେ କରୁଣାମୟ! ଏବଂ ଅଦ୍ଵିତୀୟ ପରମାତ୍ମା! ତୋର ସ୍ଥାନ ଅନନ୍ତ ଏବଂ ଅନୁପ ଅଟେ ॥1॥
ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਨਿਧਿ ਕਰ ਤਲ ਜਗਜੀਵਨ ਸ੍ਰਬ ਨਾਥ ਅਨੇਕੈ ਨਾਉ ॥
ହେ ଜଗଜୀବନ! ରିଦ୍ଧି-ସିଦ୍ଧି ଏବଂ ନିଧି ସବୁ ତୋର ହାତରେ ଅଛି, ହେ ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ! ତୋର ଅନେକ ନାମ ଅଛି।
ਦਇਆ ਮਇਆ ਕਿਰਪਾ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸੁਨਿ ਸੁਨਿ ਜਸੁ ਜੀਵਾਉ ॥੨॥੧॥੩੮॥੬॥੪੪॥
ହେ ଦୟାନିଧି! ନାନକ ଉପରେ ନିଜ କୃପା କର, ଯେପରି ସେ ତୁମର ଯଶ ଶୁଣି ଶୁଣି ଜୀବିତ ରହିପାରିବେ ||2||1||38||6||44||
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਰਾਗੁ ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੯ ॥
ରାଗ ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 9 ॥
ਯਹ ਮਨੁ ਨੈਕ ਨ ਕਹਿਓ ਕਰੈ ॥
ଏହି ମନ ମୋର କଥାର ଏକ ଅଂଶ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରେ ନାହିଁ।
ਸੀਖ ਸਿਖਾਇ ਰਹਿਓ ਅਪਨੀ ਸੀ ਦੁਰਮਤਿ ਤੇ ਨ ਟਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ନିଜ ଆଡୁ ବହୁତ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରିଛି, କିନ୍ତୁ ସେ ଦୁର୍ମତିରୁ ହଟୁ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਮਦਿ ਮਾਇਆ ਕੈ ਭਇਓ ਬਾਵਰੋ ਹਰਿ ਜਸੁ ਨਹਿ ਉਚਰੈ ॥
ସେ ମାୟାର ନିଶାରେ ବାଉଳା ହୋଇଯାଇଛି ତଥା ହରିଙ୍କ ଯଶୋଗାନ ଉଚ୍ଚାରଣ କରେ ନାହିଁ।
ਕਰਿ ਪਰਪੰਚੁ ਜਗਤ ਕਉ ਡਹਕੈ ਅਪਨੋ ਉਦਰੁ ਭਰੈ ॥੧॥
ସେ ଅନେକ ଛଳ-କପଟ କରି ଦୁନିଆକୁ ଠକିଥାଏ ତଥା ନିଜ ପେଟ ଭରିଥାଏ॥1॥
ਸੁਆਨ ਪੂਛ ਜਿਉ ਹੋਇ ਨ ਸੂਧੋ ਕਹਿਓ ਨ ਕਾਨ ਧਰੈ ॥
ଏହି ମନ କୁକୁର ଲାଞ୍ଜ ଭଳି କେବେ ସିଧା ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ଯାହା ଉପଦେଶ ଦେଇଥାଏ, ସେଥିରେ କର୍ଣ୍ଣପାତ କରେ ନାହିଁ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭਜੁ ਰਾਮ ਨਾਮ ਨਿਤ ਜਾ ਤੇ ਕਾਜੁ ਸਰੈ ॥੨॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଅଜ୍ଞାନ ମନ! ନିତ୍ୟ ରାମନାମର ଭଜନ କର, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ତୋର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବ ||2||1||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੯ ॥
ରାଗ ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 9 ॥
ਸਭ ਕਿਛੁ ਜੀਵਤ ਕੋ ਬਿਵਹਾਰ ॥
ସମସ୍ତେ ଜୀବିତ ରହିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଜ ସମ୍ପର୍କ ବନାଇ ରଖିଥାନ୍ତି,
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਭਾਈ ਸੁਤ ਬੰਧਪ ਅਰੁ ਫੁਨਿ ਗ੍ਰਿਹ ਕੀ ਨਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୁଣି ସେ ମାତା-ପିତା, ଭାଇ, ପୁତ୍ର, ସମ୍ପର୍କୀୟ ତଥା ପତ୍ନୀ ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧ ରଖିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਤਨ ਤੇ ਪ੍ਰਾਨ ਹੋਤ ਜਬ ਨਿਆਰੇ ਟੇਰਤ ਪ੍ਰੇਤਿ ਪੁਕਾਰਿ ॥
ଯେବେ ଶରୀରରୁ ପ୍ରାଣ ବାହାରି ଯାଏ, ସେତେବେଳେ ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ କ୍ରନ୍ଦନ କରିଥାନ୍ତି ଓ ମୃତକକୁ ପ୍ରେତ କହି ଡାକିଥାନ୍ତି।
ਆਧ ਘਰੀ ਕੋਊ ਨਹਿ ਰਾਖੈ ਘਰ ਤੇ ਦੇਤ ਨਿਕਾਰਿ ॥੧॥
କେହି ମଧ୍ୟ ମୃତକକୁ କିଛି ସମୟ ରଖିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି ନାହିଁ ଆଉ ଘରୁ ବାହାରକୁ କାଢି ଦିଅନ୍ତି॥1॥
ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜਿਉ ਜਗ ਰਚਨਾ ਯਹ ਦੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬਿਚਾਰਿ ॥
ନିଜ ହୃଦୟରେ ବିଚାର କରି ଦେଖ, ଏହି ଜଗତର ରଚନା ମୃଗତୃଷ୍ଣା ଭଳି ଅଟେ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭਜੁ ਰਾਮ ਨਾਮ ਨਿਤ ਜਾ ਤੇ ਹੋਤ ਉਧਾਰ ॥੨॥੨॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ନଶ୍ଵର ପ୍ରାଣୀ! ନିତ୍ୟ ରାମ ନାମ ଭଜନ କର, ଯାହା ଫଳରେ ସଂସାର ସାଗରରୁ ତୋର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯିବ ||2||2||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੯ ॥
ରାଗ ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 9 ॥
ਜਗਤ ਮੈ ਝੂਠੀ ਦੇਖੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
ଏହି ଜଗତରେ ମୁଁ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରେମ ହିଁ ଦେଖିଛି।
ਅਪਨੇ ਹੀ ਸੁਖ ਸਿਉ ਸਭ ਲਾਗੇ ਕਿਆ ਦਾਰਾ ਕਿਆ ਮੀਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସବୁ ଲୋକ ନିଜ ସୁଖରେ ହିଁ ଲାଗିଛନ୍ତି, ସେ ପତ୍ନୀ ହେଉ କିମ୍ବା ଘନିଷ୍ଠ ମିତ୍ର ହେଉ॥1॥ରୁହ॥
ਮੇਰਉ ਮੇਰਉ ਸਭੈ ਕਹਤ ਹੈ ਹਿਤ ਸਿਉ ਬਾਧਿਓ ਚੀਤ ॥
ସବୁ ଲୋକ ‘ମୋର-ମୋର’ କହି ଚିତ୍କାର କରନ୍ତି ତଥା ନିଜ ହିତ ପାଇଁ ନିଜ ମନ ଯୋଡିଥାନ୍ତି।
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਸੰਗੀ ਨਹ ਕੋਊ ਇਹ ਅਚਰਜ ਹੈ ਰੀਤਿ ॥੧॥
ଜୀବନର ଅନ୍ତିମ କ୍ଷଣରେ କେହି ମଧ୍ୟ ସାଥିରେ ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ, ଏହା ସଂସାରର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ରୀତି ଅଟେ ॥1॥
ਮਨ ਮੂਰਖ ਅਜਹੂ ਨਹ ਸਮਝਤ ਸਿਖ ਦੈ ਹਾਰਿਓ ਨੀਤ ॥
ହେ ମୂର୍ଖ ମନ! ତୁ ଏବେ ମଧ୍ୟ ବୁଝି ନାହୁଁ, ମୁଁ ନିତ୍ୟ ହିଁ ଏହି ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ପରାଜିତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਭਉਜਲੁ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਜਉ ਗਾਵੈ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਗੀਤ ॥੨॥੩॥੬॥੩੮॥੪੭॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ଜୀବ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମହିମା ଗାନ କରିଥାଏ, ସେ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ ||2||3||6||38||47||