Page 449
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਧਨੁ ਧੰਨਾ ॥੧॥
ନାନକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସୁଗନ୍ଧିରେ ସୁଗନ୍ଧିତ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ତାହାର ଜନ୍ମ ଧନ୍ୟ ଏବଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି॥1॥
ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਬਾਣੀ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਅਣੀਆਲੇ ਅਣੀਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମ ବାଣୀର ତୀକ୍ଷଣ ବାଣ ମୋର ହୃଦୟରେ ଲାଗିଛି।
ਜਿਸੁ ਲਾਗੀ ਪੀਰ ਪਿਰੰਮ ਕੀ ਸੋ ਜਾਣੈ ਜਰੀਆ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରେମର ପୀଡାର ଭୟ ଥାଏ, ସେ ଏହାକୁ କିପରି ସହ୍ୟ କରିବାକୁ ହୁଏ ଜାଣିଥାଏ।
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਸੋ ਆਖੀਐ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਮਰੀਆ ॥
ଯିଏ ନିଜ ଅହଂକୁ ମାରିଥାଏ ଆଉ ମୋହରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ଜୀବନ୍ମୁକ୍ତ କୁହାଯାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਹਰਿ ਜਗੁ ਦੁਤਰੁ ਤਰੀਆ ॥੨॥
ହେ ହରି! ନାନକଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁ ଦିଅନ୍ତୁ, ଯେପରି ସେ ବିଷମ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ॥2॥
ਹਮ ਮੂਰਖ ਮੁਗਧ ਸਰਣਾਗਤੀ ਮਿਲੁ ਗੋਵਿੰਦ ਰੰਗਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଆମେ ମୂର୍ଖ ଏବଂ ଅଜ୍ଞାନ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛୁ, ହେ ରଙ୍ଗିଲା ଗୋବିନ୍ଦ! ଆମ ସହିତ ମିଳ।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਇਕ ਮੰਗਾ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହରି ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ, ଏଥିପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି ହିଁ ମାଗିଥାଏ।
ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਬਦਿ ਵਿਗਾਸਿਆ ਜਪਿ ਅਨਤ ਤਰੰਗਾ ॥
ମୋର ମନ ଏବଂ ତନ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଖୁସି ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ଅନନ୍ତ ଲହଡି ବାଲା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਮਿਲਿ ਸੰਤ ਜਨਾ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਤਸੰਗਾ ॥੩॥
ସନ୍ଥଜନ ସହିତ ମିଳନ କରି ନାନକଙ୍କୁ ସୁସଙ୍ଗତିରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଛି॥3॥
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਸੁਣਿ ਬੇਨਤੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ! ହେ ଜଗତର ବାଦଶାହ! ମୋର ବିନତି ଶୁଣ।
ਹਉ ਮਾਗਉ ਸਰਣਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ॥
ମୁଁ ହରିନାମର ଶରଣ ମାଗୁଅଛି, ମୁଁ ହରିନାମ ନିଜ ମୁହଁରେ ରଖି ଦେଇଛି ଅର୍ଥାତ ମୁଁ ନିଜ ମୁଖରେ ହରିନାମ ହିଁ ଜପ କରିଥାଏ।
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਹਰਿ ਬਿਰਦੁ ਹੈ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਇਆ ॥
ଭକ୍ତବତ୍ସଳ ହେବା ହରିଙ୍କ ପ୍ରକୃତି ହିଁ ଅଟେ, ହରି ମୋର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ରଖିଛନ୍ତି।
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਸਰਣਾਗਤੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਤਰਾਇਆ ॥੪॥੮॥੧੫॥
ନାନକ ହରିଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛି ଆଉ ହରିନାମ ତାହାଙ୍କୁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇଛି॥4॥8॥15॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଆଶା ମହଲା 4 ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਢੂੰਢਿ ਢੂਢੇਦਿਆ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਲਧਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ଖୋଜି ଖୋଜି ମୁଁ ହରି ସଜ୍ଜନ ପାଇ ଯାଇଛି।
ਕੰਚਨ ਕਾਇਆ ਕੋਟ ਗੜ ਵਿਚਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਿਧਾ ॥
ମୋର କାଞ୍ଚନ କାୟାର କୋଟଗଡରେ ହରି-ପ୍ରଭୁ ପ୍ରକଟ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਹੈ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਵਿਧਾ ॥
ହରି-ପରମେଶ୍ଵର ଏକ ହୀରା ଏବଂ ରତ୍ନ ଅଟନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମୋର ମନ ଏବଂ ତନ ବିନ୍ଧ ହୋଇଯାଇଛି।
ਧੁਰਿ ਭਾਗ ਵਡੇ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਨਾਨਕ ਰਸਿ ਗੁਧਾ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଆଦିରୁ ଆହୋଭାଗ୍ୟ କାରଣରୁ ମୁଁ ହରିଙ୍କୁ ପାଇଛି, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଅମୃତ ରସରେ ଭିଜି ଯାଇଛି॥1॥
ਪੰਥੁ ਦਸਾਵਾ ਨਿਤ ਖੜੀ ਮੁੰਧ ਜੋਬਨਿ ਬਾਲੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ମୁଁ ଏକ ସୁନ୍ଦର ନାରୀ ନିତ୍ୟ ଦ୍ଵାରରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହୋଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବାର ମାର୍ଗ ପଚାରୁଛି।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਚੇਤਾਇ ਗੁਰ ਹਰਿ ਮਾਰਗਿ ਚਾਲੀ ॥
ହେ ଗୁରୁ! ମୋତେ ହରିଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରାଅ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ହରିଙ୍କ ମାର୍ଗରେ ଚାଲି ପାରିବି।
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ਹੈ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਜਾਲੀ ॥
ମୋର ମନ ଏବଂ ତନରେ ପ୍ରଭୁ-ନାମର ହିଁ ଆଧାର ଅଛି ଆଉ ମୁଁ ଅହଙ୍କାରର ବିଷକୁ ଜଳାଇ ଦେଇଛି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਿਲਿਆ ਬਨਵਾਲੀ ॥੨॥
ହେ ହରି! ନାନକଙ୍କୁ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅ, କାରଣ ଯାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଇଶ୍ଵର ମିଳିଥାନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ହିଁ ମିଳିଥାନ୍ତି॥2॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਿਆਰੇ ਆਇ ਮਿਲੁ ਮੈ ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ମୋତେ ମିଳ, କାରଣ ମୁଁ ଚିରକାଳରୁ ତୋ’ ଠାରୁ ବିଚ୍ଛେଦ ହୋଇଛି।
ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਬਹੁਤੁ ਬੈਰਾਗਿਆ ਹਰਿ ਨੈਣ ਰਸਿ ਭਿੰਨੇ ॥
ମୋର ତନ ଓ ମନ ବୈରାଗ୍ୟ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ନେତ୍ର ହରିଙ୍କ ରସରେ ଭିଜିଯାଇଛି।
ਮੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪਿਆਰਾ ਦਸਿ ਗੁਰੁ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਮਨੁ ਮੰਨੇ ॥
ହେ ଗୁରୁଦେବ! ମୋତେ ପ୍ରିୟତମ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିଷୟରେ କୁହ, ଯେପରି ତାହା ଶୁଣି ମୋର ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯିବ।
ਹਉ ਮੂਰਖੁ ਕਾਰੈ ਲਾਈਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕੰਮੇ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ, ମୂର୍ଖକୁ, ହରି ନିଜ ନାମ-ସ୍ମରଣ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି॥3॥
ਗੁਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਿੰਨੀ ਦੇਹੁਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੁਰਕੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶରୀର ହରି-ନାମାମୃତ ଦ୍ଵାରା ଭିଜି ଯାଇଛି ଆଉ ସେ ନାମାମୃତ ମୋ’ ଉପରେ ସିଞ୍ଚନ କରିଛନ୍ତି।
ਜਿਨਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਮਨਿ ਭਾਈਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਛਕਿ ਛਕੇ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକକୁ ନିଜ ମନରେ ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ସେ ନିରନ୍ତର ଅମୃତ ପାନ କରିଥାଏ।
ਗੁਰ ਤੁਠੈ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਚੂਕੇ ਧਕ ਧਕੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟିରୁ ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇଛି ଆଉଏବେ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଧକ୍କା ଲାଗିବ ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਜਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਇਕੇ ॥੪॥੯॥੧੬॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ରୂପ ବନିଯାଇଛି, ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ସେବକ ଏକ ରୂପ ଅଟନ୍ତି॥4॥6॥16॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଆଶା ମହଲା 4 ।
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਹੈ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ଗୁରୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ନିକଟରେ ଅମୃତମୟୀ ହରି-ଭକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟେ।
ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਚਾ ਸਾਹੁ ਹੈ ਸਿਖ ਦੇਇ ਹਰਿ ਰਾਸੇ ॥
ଗୁରୁ ସଦଗୁରୁ ସଚ୍ଚା ସାହୁକାର ଅଟନ୍ତି, ସେ ନିଜ ଶିଷ୍ୟକୁ ହରି-ନାମ ରୂପୀ ପୁଞ୍ଜି ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ਵਣਜੁ ਹੈ ਗੁਰੁ ਸਾਹੁ ਸਾਬਾਸੇ ॥
ବ୍ୟାପାରୀ ଶିଷ୍ୟ ଏବଂ ତାହାର ବ୍ୟାପାର ଧନ୍ୟ-ଧନ୍ୟ ଅଟେ, ଗୁରୁ ସାବାସ ଅଟେ।
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰੁ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਧੁਰਿ ਲਿਖਤੁ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖਾਸੇ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କୁ ସେମାନେ ହିଁ ପାଇଛନ୍ତି, ଯାହାର କପାଳରେ ଆଦିରୁ ହିଁ ଭାଗ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਸਚੁ ਸਾਹੁ ਹਮਾਰਾ ਤੂੰ ਧਣੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਵਣਜਾਰਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ହେ ମୋର ମାଲିକ! ଏକ ତୁ ହିଁ ଆମର ସଚ୍ଚା ସାହୁକାର ଅଟୁ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ତୋର ବ୍ୟାପାରୀ ଅଟେ।
ਸਭ ਭਾਂਡੇ ਤੁਧੈ ਸਾਜਿਆ ਵਿਚਿ ਵਸਤੁ ਹਰਿ ਥਾਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ସବୁ ଜୀବ ରୂପୀ ପାତ୍ର ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଉତ୍ପାଦିତ ହୋଇଛି, ତାହା ଭିତରେ ତୋର ହିଁ ଆତ୍ମା ରହିଛି।
ਜੋ ਪਾਵਹਿ ਭਾਂਡੇ ਵਿਚਿ ਵਸਤੁ ਸਾ ਨਿਕਲੈ ਕਿਆ ਕੋਈ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰਾ ॥
ଯେଉଁ ବସ୍ତୁକୁ ତୁମେ ପାତ୍ରରେ ରଖି ଥାଅ, କେବଳ ସେ ହିଁ ବାହାରକୁ ଆସିଥାଏ ଅର୍ଥାତ ଯେଉଁ ପଦାର୍ଥ ତୁମେ ଶରୀରରେ ରଖିଥାଅ, ତାହା ହିଁ ପ୍ରକଟ ହୋଇଥାଏ, କେହି ଜୀବ ବିଚରା କଣ କରିପାରେ?