Page 1326
ਤਨਿ ਮਨਿ ਸਾਂਤਿ ਹੋਇ ਅਧਿਕਾਈ ਰੋਗੁ ਕਾਟੈ ਸੂਖਿ ਸਵੀਜੈ ॥੩॥
ଏହାଦ୍ୱାରା ତନ ମନକୁ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||3||
ਜਿਉ ਸੂਰਜੁ ਕਿਰਣਿ ਰਵਿਆ ਸਰਬ ਠਾਈ ਸਭ ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ॥
ଯେପରି ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚି ଥାଏ, ସେପରି ପ୍ରତି ଘଟରେ ଈଶ୍ଵର ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି।
ਸਾਧੂ ਸਾਧ ਮਿਲੇ ਰਸੁ ਪਾਵੈ ਤਤੁ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬੈਠਿਆ ਪੀਜੈ ॥੪॥
ଯେତେବେଳେ ସାଧୁଙ୍କ ସହିତ ରହିଥାଏ, ହରିନାମ ରସର ପାନ ହୋଇଥାଏ||4||
ਜਨ ਕਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਗੁਰ ਸੇਤੀ ਜਿਉ ਚਕਵੀ ਦੇਖਿ ਸੂਰੀਜੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ସେବକର ଏପରି ପ୍ରୀତି ଲାଗି ରହିଥାଏ, ଯେପରି ଚକୋର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦର୍ଶନ କରି ନିଜ ପ୍ରେମ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରିଥାଏ।
ਨਿਰਖਤ ਨਿਰਖਤ ਰੈਨਿ ਸਭ ਨਿਰਖੀ ਮੁਖੁ ਕਾਢੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ॥੫॥
ସେ ସାରା ରାତି ଦେଖିଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ମୁଖ ଦେଖାଇ ଥାଆନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନର ଅମୃତପାନ କରିଥାଏ||5||
ਸਾਕਤ ਸੁਆਨ ਕਹੀਅਹਿ ਬਹੁ ਲੋਭੀ ਬਹੁ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ॥
ମାୟାବୀ ବ୍ୟକ୍ତି କୁକୁର ଭଳି ଲାଳସା ପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା କହିଥାଏ ଏବଂ ସେଥିରେ ଦୁର୍ମତିର ବହୁତ ମଇଳା ଭରି ରହିଥାଏ।
ਆਪਨ ਸੁਆਇ ਕਰਹਿ ਬਹੁ ਬਾਤਾ ਤਿਨਾ ਕਾ ਵਿਸਾਹੁ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥੬॥
ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥ ପାଇଁ ସେ ବହୁତ କଥା କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ଉପରେ କୌଣସି ବିଶ୍ଵାସ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ||6||
ਸਾਧੂ ਸਾਧ ਸਰਨਿ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਕਾਢਿ ਕਢੀਜੈ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସ, ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ରହିବା ଉଚିତ, ଯାହା ଠାରୁ ହରିନାମ ରସ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଏ।
ਪਰਉਪਕਾਰ ਬੋਲਹਿ ਬਹੁ ਗੁਣੀਆ ਮੁਖਿ ਸੰਤ ਭਗਤ ਹਰਿ ਦੀਜੈ ॥੭॥
ଗୁଣବାନ ମନୁଷ୍ୟ ପରୋପକାର କଥା କରିଥାଏ, ଏଣୁ ସନ୍ଥ ଏବଂ ଭକ୍ତଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିବା ଉଚିତ||7||
ਤੂ ਅਗਮ ਦਇਆਲ ਦਇਆ ਪਤਿ ਦਾਤਾ ਸਭ ਦਇਆ ਧਾਰਿ ਰਖਿ ਲੀਜੈ ॥
ହେ ଈଶ୍ଵର! ତୁ ଅଗମ୍ୟ, ଦୟାଳୁ, ଦୟାର ଭଣ୍ଡାର ଏବଂ ସବୁଙ୍କୁ ଦେବା ବାଲା ଅଟୁ, ଦୟା କରି ଆମକୁ ରକ୍ଷା କର।
ਸਰਬ ਜੀਅ ਜਗਜੀਵਨੁ ਏਕੋ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰੀਜੈ ॥੮॥੫॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଏକମାତ୍ର ତୁ ହିଁ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଜୀବନ ଦାତା ଅଟୁ, ସବୁଙ୍କ ପୋଷଣ କରିଥାଉ||8||5||
ਕਲਿਆਨੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
କଲ୍ୟାଣ ମହଲା 4 ॥
ਰਾਮਾ ਹਮ ਦਾਸਨ ਦਾਸ ਕਰੀਜੈ ॥
ହେ ଈଶ୍ଵର! ଆମକୁ ଦାସର ଦାସ ବନାଇ ଦିଅ।
ਜਬ ਲਗਿ ਸਾਸੁ ਹੋਇ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਸਾਧੂ ਧੂਰਿ ਪਿਵੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଜୀବନ ଶ୍ଵାସ ଚାଲୁଅଛି, ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ପାନ କର॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਕਰੁ ਨਾਰਦੁ ਸੇਖਨਾਗ ਮੁਨਿ ਧੂਰਿ ਸਾਧੂ ਕੀ ਲੋਚੀਜੈ ॥
ଶିବଶଙ୍କର, ଦେବର୍ଷି ନାରଦ, ସେସ୍ବେବ୍ମ୍ହାନଗ ମୁନିଜନ ମଧ୍ୟ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ଚାହିଁ ଥାଆନ୍ତି।
ਭਵਨ ਭਵਨ ਪਵਿਤੁ ਹੋਹਿ ਸਭਿ ਜਹ ਸਾਧੂ ਚਰਨ ਧਰੀਜੈ ॥੧॥
ଯେଉଁଠି ସାଧୁ ନିଜ ଚରଣ ରଖିଥାନ୍ତି, ସେହି ସବୁ ସ୍ଥାନ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଏ||1||
ਤਜਿ ਲਾਜ ਅਹੰਕਾਰੁ ਸਭੁ ਤਜੀਐ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਰਹੀਜੈ ॥
ଲଜ୍ଜା, ଅହଂକାର ସବୁ ତ୍ୟାଗ କରି ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ରହିବା ଉଚିତ।
ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੀ ਕਾਨਿ ਚੁਕਾਵੈ ਬਿਖੁ ਡੁਬਦਾ ਕਾਢਿ ਕਢੀਜੈ ॥੨॥
ସାଧୁ ଧର୍ମରାଜଙ୍କ ଭୟ ଦୂର କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ବିକାରର ସାଗରରେ ବୁଡିବାରୁ ରକ୍ଷା କରି ନେଇଥାନ୍ତି||2||
ਭਰਮਿ ਸੂਕੇ ਬਹੁ ਉਭਿ ਸੁਕ ਕਹੀਅਹਿ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਹਰੀਜੈ ॥
ଯିଏ ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହି ଶୁଖି ଯାଇଥାଏ, ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ରହି ପୁନଃ ସବୁଜ ହୋଇଯାଏ।
ਤਾ ਤੇ ਬਿਲਮੁ ਪਲੁ ਢਿਲ ਨ ਕੀਜੈ ਜਾਇ ਸਾਧੂ ਚਰਨਿ ਲਗੀਜੈ ॥੩॥
ଏଣୁ ଏକ କ୍ଷଣ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ରହିବା ଉଚିତ||3||
ਰਾਮ ਨਾਮ ਕੀਰਤਨ ਰਤਨ ਵਥੁ ਹਰਿ ਸਾਧੂ ਪਾਸਿ ਰਖੀਜੈ ॥
ପ୍ରଭୁ ନାମ କୀର୍ତ୍ତନ ରୂପୀ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ସାଧୁଙ୍କ ପାଖରେ ମହଜୁଦ ଅଛି।
ਜੋ ਬਚਨੁ ਗੁਰ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਕਾਢਿ ਧਰੀਜੈ ॥੪॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନକୁ ସତ୍ୟ ମାନିଥାଏ, ଗୁରୁ ତାହାର ସମ୍ମୁଖରେ ରତ୍ନ ରଖି ଦିଅନ୍ତି||4||
ਸੰਤਹੁ ਸੁਨਹੁ ਸੁਨਹੁ ਜਨ ਭਾਈ ਗੁਰਿ ਕਾਢੀ ਬਾਹ ਕੁਕੀਜੈ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ, ହେ ମୋର ଭାଇ! ମୋର କଥା ଧ୍ୟାନ ସହିତ ଶୁଣ, ଗୁରୁ ବାହୁ ଉଠାଇ ବୋଲାଉଛନ୍ତି ଯେ
ਜੇ ਆਤਮ ਕਉ ਸੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਿਤ ਲੋੜਹੁ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਨਿ ਪਵੀਜੈ ॥੫॥
ଯଦି ନିତ୍ୟ ଆତ୍ମାର ସୁଖ ଚାହିଁ ଥାଅ, ତାହାହେଲେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ପଡି ରୁହ||5||
ਜੇ ਵਡ ਭਾਗੁ ਹੋਇ ਅਤਿ ਨੀਕਾ ਤਾਂ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜੀਜੈ ॥
ଯଦି ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟ ଥାଏ, ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହରିନାମର ସ୍ମରଣ ହୋଇଥାଏ।
ਸਭੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਿਖਮੁ ਜਗੁ ਤਰੀਐ ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥੬॥
ତାହାପରେ ମାୟା-ମୋହର ବିଷମ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର କରାଯାଇ ପାରେ ଏବଂ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହରିନାମ ରସର ପାନ ହୋଇଥାଏ||6||
ਮਾਇਆ ਮਾਇਆ ਕੇ ਜੋ ਅਧਿਕਾਈ ਵਿਚਿ ਮਾਇਆ ਪਚੈ ਪਚੀਜੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଧନ ଦୌଲତର ଅଭିଳାଷୀ ହୋଇଥାଏ, ସେ ଧନରେ ହିଁ ଧ୍ଵଂସ ହୋଇଥାଏ।
ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਮਹਾ ਪੰਥੁ ਬਿਖੜਾ ਅਹੰਕਾਰਿ ਭਾਰਿ ਲਦਿ ਲੀਜੈ ॥੭॥
ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର ବାଲା ରାସ୍ତା ବହୁତ ବିଷମ ଅଟେ, ପରନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟ ଅହଙ୍କାରର ବୋଝ ଲଦି ନେଇଥାଏ||7||
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਰਮ ਰਮੁ ਰਮ ਰਮ ਰਾਮੈ ਤੇ ਗਤਿ ਕੀਜੈ ॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ରାମ ରାମ ଜପ କର, ରାମ ନାମ ଦ୍ଵାରା ମୁକ୍ତି ହୋଇଥାଏ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਰਾਮ ਨਾਮੈ ਰਲੈ ਮਿਲੀਜੈ ॥੮॥੬॥ ਛਕਾ ੧ ॥
ଯେତେବେଳେ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ରାମ ନାମ ଜପ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି, ତାହାପରେ ଜୀବ ରାମନାମରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ॥8॥6॥ଛକ॥