Page 1306
ਤਟਨ ਖਟਨ ਜਟਨ ਹੋਮਨ ਨਾਹੀ ਡੰਡਧਾਰ ਸੁਆਉ ॥੧॥
ତୀର୍ଥ ସ୍ନାନ, ଅଧ୍ୟୟନ, ଅଧ୍ୟାପନ ଦାନ ଦେବା ଅଥବା ନେବା, ଷଡ କର୍ମ, ଲମ୍ବା ଜଟ ଧାରଣ କରିବା, ହୋମ-ଯଜ୍ଞ ଏବଂ ଯୋଗୀ ଭଳି ଦଣ୍ଡ ନେଇ ବୁଲିବା, ଏହାର କୌଣସି ଲାଭ ନାହିଁ||1||
ਜਤਨ ਭਾਂਤਨ ਤਪਨ ਭ੍ਰਮਨ ਅਨਿਕ ਕਥਨ ਕਥਤੇ ਨਹੀ ਥਾਹ ਪਾਈ ਠਾਉ ॥
ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଯତ୍ନ, ତପସ୍ୟା, ଦେଶ ଭ୍ରମଣ, ଅନେକ କଥା କରିବାର କୌଣସି ଲାଭ ନଥାଏ।
ਸੋਧਿ ਸਗਰ ਸੋਧਨਾ ਸੁਖੁ ਨਾਨਕਾ ਭਜੁ ਨਾਉ ॥੨॥੨॥੩੯॥
ହେ ନାନକ! ଭଲଭାବରେ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିବା ପରେ ଏହା ମାନାଯାଏ ଯେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭଜନ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସଚ୍ଚା ସୁଖ ମିଳିଥାଏ||2||2||39||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੯
କାନଡା ମହଲା 5 ଘର 9
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਪਤਿਤ ਪਾਵਨੁ ਭਗਤਿ ਬਛਲੁ ਭੈ ਹਰਨ ਤਾਰਨ ਤਰਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଜିଜ୍ଞାସୁ! ଈଶ୍ଵର ପତିତ-ପାପୀ ଲୋକଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରିବା ବାଲା ଅଟେ, ଭକ୍ତବତ୍ସଳ, ସବୁ ଭୟ ହରଣ କରିବା ବାଲା ଏବଂ ମୁକ୍ତି ପ୍ରଦାତା ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਨੈਨ ਤਿਪਤੇ ਦਰਸੁ ਪੇਖਿ ਜਸੁ ਤੋਖਿ ਸੁਨਤ ਕਰਨ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଦ୍ଵାରା ନେତ୍ର ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଯଶ ଶୁଣିବା ଦ୍ଵାରା କାନ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଯାଏ||1||
ਪ੍ਰਾਨ ਨਾਥ ਅਨਾਥ ਦਾਤੇ ਦੀਨ ਗੋਬਿਦ ਸਰਨ ॥
ସେ ଆମର ପ୍ରାଣର ନାଥ ଅଟନ୍ତି, ଦୀନ-ଦୁଃଖୀ, ଅନାଥର ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ଶରଣ ଦେବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਆਸ ਪੂਰਨ ਦੁਖ ਬਿਨਾਸਨ ਗਹੀ ਓਟ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਚਰਨ ॥੨॥੧॥੪੦॥
ଗୁରୁ ନାନକ କଥନ ଯେ ଈଶ୍ଵର ସବୁ ଆଶା ପୁରା କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ଏଣୁ ତାହାଙ୍କ ଚରଣର ଆଶ୍ରା ନେଇଥାଏ||2||1||40||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਚਰਨ ਸਰਨ ਦਇਆਲ ਠਾਕੁਰ ਆਨ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
ମୁଁ ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଶରଣରେ ରହିଥାଏ, ଏଣୁ ଅନ୍ୟତ୍ର ଯାଏ ନାହିଁ।
ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਬਿਰਦੁ ਸੁਆਮੀ ਉਧਰਤੇ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପତିତଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରିବା ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ସ୍ଵଭାବ ଅଟେ, ଯିଏ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ତାହର ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਸੈਸਾਰ ਗਾਰ ਬਿਕਾਰ ਸਾਗਰ ਪਤਿਤ ਮੋਹ ਮਾਨ ਅੰਧ ॥
ଏହି ସଂସାର-ସାଗର କଚଡାରେ ଭରି ରହିଥାଏ, ମୋ’ ଭଳି ପତିତ ମୋହ-ଅଭିମାନରେ ଅନ୍ଧ ବନି ଯାଇଛି ଏବଂ ମାୟାର ଧନ୍ଦାରେ ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ।
ਬਿਕਲ ਮਾਇਆ ਸੰਗਿ ਧੰਧ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ହାତ ଧରି ବାହାର କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ହେ ଗୋବିନ୍ଦ! ମୋତେ ରକ୍ଷା କର॥1॥
ਕਰੁ ਗਹੇ ਪ੍ਰਭ ਆਪਿ ਕਾਢਹੁ ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਗੋਬਿੰਦ ਰਾਇ ॥੧॥
ଅନାଥର ନାଥ, ଭକ୍ତଜନଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ କୋଟି କୋଟି ପାପ ଦୂର କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।||1||
ਅਨਾਥ ਨਾਥ ਸਨਾਥ ਸੰਤਨ ਕੋਟਿ ਪਾਪ ਬਿਨਾਸ ॥
ମନରେ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନର ତୃଷ୍ଣା ବନି ରହିଛି।
ਮਨਿ ਦਰਸਨੈ ਕੀ ਪਿਆਸ ॥
ପ୍ରଭୁ ଗୁଣର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି।
ਪ੍ਰਭ ਪੂਰਨ ਗੁਨਤਾਸ ॥
ସେହି କୃପାନିଧି ସର୍ବଦା ଦୟା କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ସଂସାରର ପାଳକ ଅଟନ୍ତି।
ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਇਆਲ ਗੁਪਾਲ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੨॥੨॥੪੧॥
ଏଣୁ ନାନକ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ||2||2||41||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਵਾਰਿ ਵਾਰਉ ਅਨਿਕ ਡਾਰਉ ॥ ਸੁਖੁ ਪ੍ਰਿਅ ਸੁਹਾਗ ਪਲਕ ਰਾਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ଅନେକ ସୁଖ ସମର୍ପିତ କରି ଦେଇଥାଏ ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ଏକ କ୍ଷଣର ସୋହାଗ-ସୁଖ ଅତୁଳନୀୟ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਕਨਿਕ ਮੰਦਰ ਪਾਟ ਸੇਜ ਸਖੀ ਮੋਹਿ ਨਾਹਿ ਇਨ ਸਿਉ ਤਾਤ ॥੧॥
ହେ ସତସଙ୍ଗୀ! ମୋତେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ, ସୁନ୍ଦର ଘର, ରେଶମୀ କପଡା, ସୁଖଦାୟକ ଶେଯ ଇତ୍ୟାଦି କୌଣସିଟିରେ କୌଣସି ରୁଚି ନାହିଁ||1||
ਮੁਕਤ ਲਾਲ ਅਨਿਕ ਭੋਗ ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਨਾਨਕ ਹਾਤ ॥
ନାନକଙ୍କ କଥନ ଯେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ବିନା ଅନେକ ଭୋଗ-ବିଳାସ ଏବଂ ହୀରା-ମୋତି ସବୁ ନଶ୍ଵର ଅଟେ।
ਰੂਖੋ ਭੋਜਨੁ ਭੂਮਿ ਸੈਨ ਸਖੀ ਪ੍ਰਿਅ ਸੰਗਿ ਸੂਖਿ ਬਿਹਾਤ ॥੨॥੩॥੪੨॥
ହେ ସଖୀ! ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ଶୁଖିଲା ଭୋଜନ ଏବଂ ଭୂମି ଉପରେ ଶୟନ ଇତ୍ୟାଦି ସୁଖମୟ ଅଟେ||2||3||42||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਅਹੰ ਤੋਰੋ ਮੁਖੁ ਜੋਰੋ ॥
ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗ କରି ପ୍ରଭୁ-ଭକ୍ତିରେ ଲଗ୍ନ ଲଗାଅ।
ਗੁਰੁ ਗੁਰੁ ਕਰਤ ਮਨੁ ਲੋਰੋ ॥
ଗୁରୁ-ଗୁରୁ ଜପିବା ହିଁ ମନର ଆକାଂକ୍ଷା ବନାଅ।
ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਆਰੋ ਮੋਰੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ଲଗାଇ ରଖ॥1॥ରୁହ॥
ਗ੍ਰਿਹਿ ਸੇਜ ਸੁਹਾਵੀ ਆਗਨਿ ਚੈਨਾ ਤੋਰੋ ਰੀ ਤੋਰੋ ਪੰਚ ਦੂਤਨ ਸਿਉ ਸੰਗੁ ਤੋਰੋ ॥੧॥
କାମୁକ ପାଞ୍ଚ ଦୁଷ୍ଟ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ଭାଙ୍ଗି ଦିଅ, ଏହାଦ୍ୱାରା ହୃଦୟ ଘରେ ସୁନ୍ଦର ଶେଯ ବନିଯାଏ ଏବଂ ମନ ରୂପୀ ଅଗଣାରେ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି ଆସିଥାଏ||1||
ਆਇ ਨ ਜਾਇ ਬਸੇ ਨਿਜ ਆਸਨਿ ਊਂਧ ਕਮਲ ਬਿਗਸੋਰੋ ॥
ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର ହୋଇଯାଏ, ନିଜ ମୂଳ ଘରେ ନିବାସ ବନିଯାଏ ଏବଂ ହୃଦୟ ରୂପୀ ଅର୍ଦ୍ଧ କମଳ ବିକଶିତ ହୋଇଯାଏ।
ਛੁਟਕੀ ਹਉਮੈ ਸੋਰੋ ॥
ଅହଂର ଶବ୍ଦ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਗਾਇਓ ਰੀ ਗਾਇਓ ਪ੍ਰਭ ਨਾਨਕ ਗੁਨੀ ਗਹੇਰੋ ॥੨॥੪॥੪੩॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ସତସଙ୍ଗୀ ସଖୀ! ଆମେ ଗୁଣର ଗଭୀର ସାଗର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କରିଛୁ||2||4||43||
ਕਾਨੜਾ ਮਃ ੫ ਘਰੁ ੯ ॥
କାନଡା ମହଲା 5 ଘର 9
ਤਾਂ ਤੇ ਜਾਪਿ ਮਨਾ ਹਰਿ ਜਾਪਿ ॥
ହେ ମନ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଜପ କର,
ਜੋ ਸੰਤ ਬੇਦ ਕਹਤ ਪੰਥੁ ਗਾਖਰੋ ਮੋਹ ਮਗਨ ਅਹੰ ਤਾਪ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସନ୍ଥ-ମହାତ୍ମା ଏବଂ ବେଦର କଥନ ଯେ ଜୀବନ ମାର୍ଗ ବହୁତ କଠିନ ଅଟେ, ଜୀବ ମୋହ, ଅଭିମାନର ତାପରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ସେଥିପାଇଁ ଜପ କରିବା ପାଇଁ କୁହା ଯାଇଛି॥ରୁହ॥
ਜੋ ਰਾਤੇ ਮਾਤੇ ਸੰਗਿ ਬਪੁਰੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੰਤਾਪ ॥੧॥
ଯିଏ ମାୟାର ମୋହରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ଦୁଃଖୀ ରହିଥାଏ||1||
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਸੋਊ ਜਨੁ ਉਧਰੈ ਜਿਸਹਿ ਉਧਾਰਹੁ ਆਪ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଥାଏ, ଯାହାକୁ ସେ ସ୍ଵୟଂ ଉଦ୍ଧାର କରିଥାନ୍ତି।
ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਮੋਹ ਭੈ ਭਰਮਾ ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਪ੍ਰਤਾਪ ॥੨॥੫॥੪੪॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥ ପୁରୁଷଙ୍କ ପ୍ରତାପ ଦ୍ଵାରା ମୋହ, ଭୟ ଏବଂ ଭ୍ରମ ସବୁ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ||2||5||44|