Page 1265
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਬਿਖੁ ਡੁਬਦਾ ਕਾਢਿ ਲਇਆ ॥੪॥੬॥
ନାନକଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରଭୁ କୃପା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ବିକାରରେ ବୁଡି ରହିବାରୁ ମୁକ୍ତ କରି ଦେଇଛନ୍ତି||4||6||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ମଲାର ମହଲା 4॥
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਹੀ ਪੀਆ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੂਖ ਨ ਜਾਈ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହରିନାମ ଅମୃତର ପାନ କରିନାହିଁ, ତାହାର ତୃଷ୍ଣା ଓ କ୍ଷୁଧା ଦୂର ହୁଏନାହିଁ।
ਮਨਮੁਖ ਮੂੜ੍ ਜਲਤ ਅਹੰਕਾਰੀ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
ମୂର୍ଖ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଲୋକ ଅହଂକାରରେ ଜଳିଥାଏ ଏବଂ ଅହଂ ଭାବରେ ଦୁଃଖ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਦੁਖਿ ਲਾਗੈ ਪਛੁਤਾਈ ॥
ଜନ୍ମ-ମରଣରେ ରହି ତାହାର ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଦୁଃଖରେ ଲୀନ ରହି ପଶ୍ଚାତାପ କରିଥାଏ।
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸਹਿ ਨ ਚੇਤਹਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਖਾਈ ॥੧॥
ଯେଉଁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରୁ ଜାତ ହୋଇ ଅଛ, ତାହାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରୁ ନାହଁ, ତାହାର ଜୀବନ ଧିକ୍କାର ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ||1||
ਪ੍ਰਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ହରିନାମର ଭଜନ କର,
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ କୃପା କରିଥାନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳାଇ ଦିଅନ୍ତି, ତାହାପରେ ଜୀବ ହରିନାମ ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਭਇਆ ਹੈ ਬਿਰਥਾ ਆਵਤ ਜਾਤ ਲਜਾਈ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀର ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଜନ୍ମ ମରଣ ଚକ୍ରରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ।
ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਡੂਬੇ ਅਭਿਮਾਨੀ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਲਿ ਜਾਈ ॥
ସେ ଅଭିମାନୀ ବନି କାମ-କ୍ରୋଧରେ ବୁଡି ରହିଥାଏ ଏବଂ ଅହଂକୁ ଜଳାଇ ଦେଇଥାଏ।
ਤਿਨ ਸਿਧਿ ਨ ਬੁਧਿ ਭਈ ਮਤਿ ਮਧਿਮ ਲੋਭ ਲਹਰਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
ତାହା ପାଖରେ ନା ଗୁଣ ଥାଏ, ନା ସଦବୁଦ୍ଧି ହୋଇଥାଏ, ସେ ମନ୍ଦ ମତି କାରଣରୁ ଲୋଭର ଲହରୀରେ ପଡି ଦୁଃଖ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਗੁਰ ਬਿਹੂਨ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਮ ਪਕਰੇ ਬਿਲਲਾਈ ॥੨॥
ଗୁରୁ ବିହୀନ ରହି ସେ ମହଦୁଃଖ ପାଇଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ମୃତ୍ୟୁ ଗ୍ରାସ କରିଥାଏ, ଚିତ୍କାର କରିଥାଏ||2||
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅଗୋଚର ନାମ ଗୁରୁଙ୍କ କୋମଳ ଶାନ୍ତ-ସ୍ଵଭାବ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਸਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
ତାପରେ ହରିନାମ ରୂପୀ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଜିହ୍ଵା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
ସେ ଏକ ପ୍ରଭୁ-ଶବ୍ଦର ଲଗ୍ନରେ ଦିନ-ରାତି ଆନନ୍ଦିତ ରହିଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਸਹਜੇ ਪਾਇਆ ਇਹ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੩॥
ଏହା ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ବଡପଣ ଯେ ହରିନାମ ରୂପୀ ପଦାର୍ଥ ନୈସର୍ଗିକ ଭାବରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||3||
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਤਿਗੁਰ ਕਉ ਸਦ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ ମନରେ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥାନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪਿ ਰਖਉ ਸਭੁ ਆਗੈ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਈ ॥
ମୁଁ ମନ-ତନ ସର୍ବସ୍ଵ ତାହାଙ୍କ ନିକଟରେ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ହୃଦୟ ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਅਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਆਪੇ ਲੈਹੁ ਮਿਲਾਈ ॥
ନିଜ କୃପା କରି ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମିଳାଇ ନିଅନ୍ତି।
ਹਮ ਲੋਹ ਗੁਰ ਨਾਵ ਬੋਹਿਥਾ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਈ ॥੪॥੭॥
ହେ ନାନକ! ଆମେ ଲୌହ ସମାନ ଅଟୁ, ଗୁରୁ ନଉକା ଓ ଜାହାଜ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର କରାଯାଇ ପାରେ||4||7||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ਪੜਤਾਲ ਘਰੁ ੩
ମଲାର ମହଲା 4 ପଦାତାଲ ଘର 3
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਹਰਿ ਜਨ ਬੋਲਤ ਸ੍ਰੀਰਾਮ ਨਾਮਾ ਮਿਲਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਤੋਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଭକ୍ତଜନ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ନାମର ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାନ୍ତି, ସାଧୁସଙ୍ଗତରେ ମିଶି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଜନ ଗାନ କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਧਨੁ ਬਨਜਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸੰਚਹੁ ਜਿਸੁ ਲਾਗਤ ਹੈ ਨਹੀ ਚੋਰ ॥੧॥
ହରିନାମ ଧନର ବ୍ୟାପାର କର, ଏହି ଧନକୁ ସଞ୍ଚୟ କର, ଏହାକୁ ଚୋର ମଧ୍ୟ ଚୋରୀ କରିପାରେ ନାହିଁ||1||
ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਮੋਰ ਬੋਲਤ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸੁਨਿ ਘਨਿਹਰ ਕੀ ਘੋਰ ॥੨॥
ବାଦଲର ଗୁଞ୍ଜନ ଶୁଣି ମୟୂର ଏବଂ ଚାତକ ସର୍ବଦା ଖୁସି ହୋଇଥାନ୍ତି||2||
ਜੋ ਬੋਲਤ ਹੈ ਮ੍ਰਿਗ ਮੀਨ ਪੰਖੇਰੂ ਸੁ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਜਾਪਤ ਹੈ ਨਹੀ ਹੋਰ ॥੩॥
ଏପରି କି ହରିଣ, ମାଛ ଏବଂ ପକ୍ଷୀ ଖୁସି ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା ଆଉ କାହାକୁ ଜପ କରନ୍ତି ନାହିଁ ॥3॥
ਨਾਨਕ ਜਨ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਗਾਈ ਛੂਟਿ ਗਇਓ ਜਮ ਕਾ ਸਭ ਸੋਰ ॥੪॥੧॥੮॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁ ଭକ୍ତ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତିଗାନ କରିଥାଏ, ତାହାର ଯମର ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ||4||1||8||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ମଲାର ମହଲା 4 ॥
ਰਾਮ ਰਾਮ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਖੋਜਤੇ ਬਡਭਾਗੀ ॥
ରାମ ରାମ ବୋଲି ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ବ୍ୟକ୍ତି ତାହାଙ୍କୁ ଖୋଜିଥାଏ।
ਹਰਿ ਕਾ ਪੰਥੁ ਕੋਊ ਬਤਾਵੈ ਹਉ ਤਾ ਕੈ ਪਾਇ ਲਾਗੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯଦି କେହି ମୋତେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ମାର୍ଗ ବତାଇ ଦେବ, ମୁଁ ତାହାର ପାଦରେ ଲାଗି ରହିବି॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਹਮਾਰੋ ਮੀਤੁ ਸਖਾਈ ਹਮ ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਗੀ ॥
ପରମାତ୍ମା ଆମର ମିତ୍ର ଏବଂ ଶୁଭ ଚିନ୍ତକ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ଆମର ପ୍ରୀତି ଲାଗି ରହିଥାଏ।