Page 1287
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
శ్లోకం, మొదటి గురువు:
ਰਾਤੀ ਕਾਲੁ ਘਟੈ ਦਿਨਿ ਕਾਲੁ ॥
ప్రతి పగలు మరియు రాత్రి గడిచే కొద్దీ జీవిత కాల వ్యవధి తగ్గుతుంది,
ਛਿਜੈ ਕਾਇਆ ਹੋਇ ਪਰਾਲੁ ॥
శరీరం అరిగిపోయి గడ్డిలా బలహీనమవుతుంది;
ਵਰਤਣਿ ਵਰਤਿਆ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲੁ ॥
ప్రపంచంలో అన్ని వ్యవహారాలు శ్రేయస్సు కోసం చిక్కులుగా మారతాయి.
ਭੁਲਿਆ ਚੁਕਿ ਗਇਆ ਤਪ ਤਾਲੁ ॥
ఈ చిక్కుల్లో కోల్పోయిన ఒకరికి, ఆరాధన పట్ల భక్తి పోతుంది.
ਅੰਧਾ ਝਖਿ ਝਖਿ ਪਇਆ ਝੇਰਿ ॥
లోకస౦బ౦ధమైన కార్యకలాపాల్లో నిరంతర౦ వ్యవహరి౦చడ౦ ద్వారా గ్రుడ్డితన౦తో ఆయన కొన్ని సుదీర్ఘ కలహాల్లో పడతాడు
ਪਿਛੈ ਰੋਵਹਿ ਲਿਆਵਹਿ ਫੇਰਿ ॥
మరియు (అతని మరణం వద్ద, అతని బంధువులు ఏడుస్తారు మరియు వారు అతన్ని తిరిగి ఎలా బ్రతికిస్తారు అని ఆశ్చర్యపోతారు.
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ॥
(లోక వ్యవహారాలలో నిమగ్నం కావడం మరియు) నిజమైన జీవన విధానాన్ని అర్థం చేసుకోకుండా, వారికి ఏమి చేయాలో తెలియదు;
ਮੋਇਆ ਰੋਂਹਿ ਰੋਂਦੇ ਮਰਿ ਜਾਂਹੀ ॥
మరణించిన వ్యక్తి వెళ్లిపోయాడు మరియు వెనుక ఉన్నవారు చనిపోయిన వారి కోసం ఏడుస్తారు మరియు బాధపడతారు.
ਨਾਨਕ ਖਸਮੈ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥
కానీ ఓ నానక్, ఇది గురువు యొక్క సంకల్పం.
ਸੇਈ ਮੁਏ ਜਿਨ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ॥੧॥
వాస్తవానికి, తమ హృదయ౦లో దేవుణ్ణి ప్రతిష్ఠి౦చని వారు మాత్రమే చనిపోయారు (ఆధ్యాత్మిక౦గా). || 1||
ਮਃ ੧ ॥
మొదటి గురువు:
ਮੁਆ ਪਿਆਰੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮੁਈ ਮੁਆ ਵੈਰੁ ਵਾਦੀ ॥
ఒకరు చనిపోయినప్పుడు, అతని బంధువుల పట్ల అతని ప్రేమ మరియు ఆప్యాయత కూడా మరణిస్తుంది మరియు వివాదాలకు మూలమైన అతని ద్వేషం కూడా మరణిస్తుంది;
ਵੰਨੁ ਗਇਆ ਰੂਪੁ ਵਿਣਸਿਆ ਦੁਖੀ ਦੇਹ ਰੁਲੀ ॥
ఒకరి శరీరం యొక్క అందం మరియు మనోజ్ఞత అంతా అదృశ్యమవుతుంది మరియు అతని బాధ శరీరం కూడా కాలిపోయిన లేదా ఖననం చేయబడటం ద్వారా నశిస్తుంది.
ਕਿਥਹੁ ਆਇਆ ਕਹ ਗਇਆ ਕਿਹੁ ਨ ਸੀਓ ਕਿਹੁ ਸੀ ॥
అప్పుడు అతని స్నేహితులు మరియు బంధువులు అతను ఎక్కడి నుండి వచ్చాడు మరియు అతను ఎక్కడికి వెళ్ళాడు అని ఆశ్చర్యపోతారు; ఆయన ఇలా ఉన్నాడు, అలా కాదు; వారు అతని సుగుణాలను ఎత్తి చూపిస్తారు, మరియు అతని లోపాలను విస్మరిస్తారు.
ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਗਲਾ ਗੋਈਆ ਕੀਤਾ ਚਾਉ ਰਲੀ ॥
వారు దాని గురించి ఆలోచిస్తారు మరియు కొన్నిసార్లు బహిరంగంగా (చనిపోయిన) వ్యక్తి మంచి జీవితాన్ని అనుభవించాడని చెబుతారు.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਸਿਰ ਖੁਰ ਪਤਿ ਪਾਟੀ ॥੨॥
ఓ నానక్, (ప్రజలు ఏదైనా చెప్పవచ్చు,) దేవుని పేరును గుర్తుంచుకోకుండా, ఒకరి ప్రశంసలు పొందిన గౌరవాన్ని తల నుండి కాలి వరకు చింపివేయడాన్ని పరిగణించండి. || 2||
ਪਉੜੀ ॥
పౌరీ:
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥
నామం యొక్క అద్భుతమైన మకరందం ఎల్లప్పుడూ శాంతిని ఇస్తుంది మరియు చివరికి, నామం మా సహాయకుడు.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਜਗਤੁ ਬਉਰਾਨਾ ਨਾਵੈ ਸਾਰ ਨ ਪਾਈ ॥
కానీ, గురువు బోధనలను పాటించకుండా, నామం యొక్క విలువను ప్రశంసించనందున ప్రపంచం పిచ్చిగా మారుతోంది.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥
గురుబోధలను అనుసరించి, ఆ విధంగా భగవంతుని మనసులో ప్రతిష్ఠించిన వారు దేవుని సమక్షంలో ఆమోదించబడతారు.
ਸੋ ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਤੇਹਾ ਜਿਸੁ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥
దేవుడు తన సంకల్పాన్ని హృదయ పూర్వక౦గా ప్రతిష్ఠి౦చడానికి ఒప్పి౦చే ఒక భక్తుడు తన యజమానిలాగే అవుతాడు.
ਆਪਣੈ ਭਾਣੈ ਕਹੁ ਕਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਈ ॥
తన చిత్తాన్ని అనుసరించడం ద్వారా ఎవరూ శాంతిని పొందలేదు, ఎందుకంటే అంధుడు అంటే అజ్ఞాని గుడ్డిగా మాత్రమే వ్యవహరిస్తాడు;
ਬਿਖਿਆ ਕਦੇ ਹੀ ਰਜੈ ਨਾਹੀ ਮੂਰਖ ਭੁਖ ਨ ਜਾਈ ॥
మూర్ఖుడు మాయతో ఎప్పుడూ సంతృప్తి చెందడు, దాని కోసం అతని కోరిక ఎప్పటికీ పోదు.
ਦੂਜੈ ਸਭੁ ਕੋ ਲਗਿ ਵਿਗੁਤਾ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥
ద్వంద్వత్వానికి జతచేయబడిన ప్రతి ఒక్కరూ నాశనమై ఉన్నారు; గురువు బోధనలను పాటించకుండా ఎవరూ దీనిని అర్థం చేసుకోరు.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਈ ॥੨੦॥
దేవుడు తన కృపను ప్రసాదించే వాడు, గురువు బోధనలను అనుసరించడం ద్వారా శాంతిని కనుగొంటాడు. || 20||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
శ్లోకం, మొదటి గురువు:
ਸਰਮੁ ਧਰਮੁ ਦੁਇ ਨਾਨਕਾ ਜੇ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
ఓ నానక్, ప్రజలు తమకు లోక సంపద వస్తే, తమకు గౌరవం మరియు నీతి రెండూ ఉండవచ్చని అనుకుంటారు.
ਸੋ ਧਨੁ ਮਿਤ੍ਰੁ ਨ ਕਾਂਢੀਐ ਜਿਤੁ ਸਿਰਿ ਚੋਟਾਂ ਖਾਇ ॥
అయితే, ఆ సంపదను మన స్నేహితుడిగా పరిగణించకూడదు, ఇది మన తలను కొట్టడానికి దారితీస్తుంది.
ਜਿਨ ਕੈ ਪਲੈ ਧਨੁ ਵਸੈ ਤਿਨ ਕਾ ਨਾਉ ਫਕੀਰ ॥
లోకసంపద ఉన్నవారిని పేదవారు అంటారు (ఆధ్యాత్మికంగా పేదవారు అయితే);
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਤੂ ਵਸਹਿ ਤੇ ਨਰ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰ ॥੧॥
మరియు ఓ' దేవుడా, మీరు నివసించే హృదయాలలో ఉన్నవారు, సద్గుణాల మహాసముద్రాలు. || 1||
ਮਃ ੧ ॥
మొదటి గురువు:
ਦੁਖੀ ਦੁਨੀ ਸਹੇੜੀਐ ਜਾਇ ਤ ਲਗਹਿ ਦੁਖ ॥
మేము చాలా బాధను భరించడం ద్వారా ప్రపంచ సంపదను పోగు చేస్తాము, మరియు అది కోల్పోతే మేము కూడా బాధపడతాము.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਸੈ ਨ ਲਥੀ ਭੁਖ ॥
ఓ' నానక్, ఎప్పుడూ ఉన్న నామం లేకుండా ఎవరి కోరిక ఎప్పుడూ సంతృప్తి చెందదు.
ਰੂਪੀ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਜਾਂ ਦੇਖਾਂ ਤਾਂ ਭੁਖ ॥
అందాన్ని చూడటం ద్వారా, దాని కోసం ఒకరి కోరిక సంతృప్తి చెందదు; మనం దాన్ని చూసే కొద్దీ, ఈ కోరిక రెట్టింపు.
ਜੇਤੇ ਰਸ ਸਰੀਰ ਕੇ ਤੇਤੇ ਲਗਹਿ ਦੁਖ ॥੨॥
శరీర సుఖాలు ఎన్ని ఉన్నాయో, చాలా బాధలను బాధిస్తున్నాయి. || 2||
ਮਃ ੧ ॥
మొదటి గురువు:
ਅੰਧੀ ਕੰਮੀ ਅੰਧੁ ਮਨੁ ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਤਨੁ ਅੰਧੁ ॥
మనం ఆలోచించకుండా మూర్ఖపు చర్యలకు పాల్పడుతుండగా, మన మనస్సు కూడా గుడ్డిగా (అజ్ఞానం) అవుతుంది, మరియు మన మనస్సు గుడ్డిగా మారినప్పుడు, మన శరీరంలోని జ్ఞాన సామర్థ్యాలు కూడా గుడ్డిగా మారతాయి, మరియు మనల్ని తప్పుడు మార్గానికి నడిపిస్తాయి.
ਚਿਕੜਿ ਲਾਇਐ ਕਿਆ ਥੀਐ ਜਾਂ ਤੁਟੈ ਪਥਰ ਬੰਧੁ ॥
నామం యొక్క శాశ్వత మద్దతు ఆలోచనలు పోయినప్పుడు, రాళ్లతో నిర్మించిన ఆనకట్ట పగిలిపోయినప్పుడు, బురదను పూయడం వల్ల ఏమీ ఆదా చేయలేని విధంగా ఏ సాధారణ చర్యలు మనల్ని కాపాడలేవు.
ਬੰਧੁ ਤੁਟਾ ਬੇੜੀ ਨਹੀ ਨਾ ਤੁਲਹਾ ਨਾ ਹਾਥ ॥
ఆనకట్ట దారి ఇచ్చినప్పుడు, పడవ లేదా తెప్ప ఒకరి నియంత్రణలో ఉండవు, మరియు నీటి లోతు అర్థం చేసుకోలేనిది.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਕੇਤੇ ਡੁਬੇ ਸਾਥ ॥੩॥
కాబట్టి, దేవుని నామము లేకు౦డా అనేకమ౦ది మానవులు మునిగి పోతారు (దుర్గుణాలలో). || 3||
ਮਃ ੧ ॥
మొదటి గురువు:
ਲਖ ਮਣ ਸੁਇਨਾ ਲਖ ਮਣ ਰੁਪਾ ਲਖ ਸਾਹਾ ਸਿਰਿ ਸਾਹ ॥
లక్ష టన్నుల బంగారం, లక్ష టన్నుల వెండి ఉండి, అటువంటి సంపన్నులకంటే లక్ష మంది సంపన్నులు కావచ్చు,
ਲਖ ਲਸਕਰ ਲਖ ਵਾਜੇ ਨੇਜੇ ਲਖੀ ਘੋੜੀ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥
ఒకటి ఈటెలు, గుర్రాలు మరియు సైనిక బ్యాండ్ ఆర్కెస్ట్రాలతో కూడిన వందల వేల మంది సైనికుల రాచరిక కమాండింగ్ సైన్యాలు కావచ్చు;
ਜਿਥੈ ਸਾਇਰੁ ਲੰਘਣਾ ਅਗਨਿ ਪਾਣੀ ਅਸਗਾਹ ॥
కానీ అక్కడ (పాపభరితమైన) అగ్ని మరియు అపారమైన లోతు గల నీటి యొక్క ప్రపంచ సముద్రాన్ని దాటాలి,
ਕੰਧੀ ਦਿਸਿ ਨ ਆਵਈ ਧਾਹੀ ਪਵੈ ਕਹਾਹ ॥
తీరం కనిపించక, దయనీయమైన ఏడుపుల గర్జన వినవచ్చు,
ਨਾਨਕ ਓਥੈ ਜਾਣੀਅਹਿ ਸਾਹ ਕੇਈ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥੪॥
ఓ నానక్, అక్కడ నిజంగా ఎవరు ధనవంతులు మరియు నిజంగా రాజు ఎవరు అని తీర్పు ఇవ్వబడుతుంది (ఎందుకంటే ప్రాపంచిక సంపద మరియు రాజరికము అగ్నిలో మండకుండా మరియు దుర్గుణాల తరంగాలలో మునిగిపోకుండా ఒకరి ఆత్మను కాపాడకుండా ఉండలేవు). || 4||
ਪਉੜੀ ॥
పౌరీ:
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਗਲੀਂ ਜੰਜੀਰ ਬੰਦਿ ਰਬਾਣੀਐ ॥
దుర్గుణాలలో మునిగిపోయిన వారు, దైవకారాగారంలో బంధించబడినట్లు( తమ మెడలో ప్రపంచ అనుబంధాల గొలుసులను మోసుకువెళతారు;
ਬਧੇ ਛੁਟਹਿ ਸਚਿ ਸਚੁ ਪਛਾਣੀਐ ॥
గొలుసులు (మాయ) బంధించబడిన వారు నిత్య దేవుణ్ణి గుర్తిస్తే, వారు నిత్యమైన నామం ద్వారా ఈ గొలుసుల నుండి విడుదల చేయబడతారు.