Page 665
ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੀ ਕਾਰ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੪॥੪॥
parabh saachay kee saachee kaar. naanak naam savaaranhaar. ||4||4||
Nanak sagt: "Der Herr verziert uns mit Naam." [4-4]
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Dhanaasree mehlaa 3.
Dhanasari M. 3
ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
jo har sayveh tin bal jaa-o.
Ich opfere mich denjenigen, die dem Herrn dienen und über ihn meditieren.
ਤਿਨ ਹਿਰਦੈ ਸਾਚੁ ਸਚਾ ਮੁਖਿ ਨਾਉ ॥
tin hirdai saach sachaa mukh naa-o.
In ihrem Herz ist der Wahre, sie rezitieren den Namen des Herrn.
ਸਾਚੋ ਸਾਚੁ ਸਮਾਲਿਹੁ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
saacho saach samaalihu dukh jaa-ay.
Sie meditieren über den Wahren, ihre Angst geht weg.
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥
saachai sabad vasai man aa-ay. ||1||
Durch das Wort bewohnt der Herr ihren Geist. (1)
ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੁਣਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਏ ॥
gurbaanee sun mail gavaa-ay.
Wenn man das Wort des Gurus hört, wäscht man den Schmutz ab.
ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sehjay har naam man vasaa-ay. ||1|| rahaa-o.
Und im Zustand von Gleichgewicht wird der Geist von Naam bewohnt. (1-Pause)
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
koorh kusat tarisnaa agan bujhaa-ay.
Unrichtigkeit, Hinterlist, Feuer von Wünschen: Naam beherrscht alles.
ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਹਜਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
antar saaNt sahj sukh paa-ay.
Mit dem inneren Frieden erreicht man das Gleichgewicht und die Glückseligkeit.
ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਚਲੈ ਤਾ ਆਪੁ ਜਾਇ ॥
gur kai bhaanai chalai taa aap jaa-ay.
Mit dem inneren Frieden erreicht man das Gleichgewicht und die Glückseligkeit.
ਸਾਚੁ ਮਹਲੁ ਪਾਏ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੨॥
saach mahal paa-ay har gun gaa-ay. ||2||
Man verliert das ‘Ich’, die Einbildung, wenn man auf den Weg des Gurus marschiert.Man erreicht den Palast des Wahren und man singt seine Lobgesänge. (2)
ਨ ਸਬਦੁ ਬੂਝੈ ਨ ਜਾਣੈ ਬਾਣੀ ॥
na sabad boojhai na jaanai banee.
Der Egoist kennt das Wort nicht, das Evangelium.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥
manmukh anDhay dukh vihaanee.
Wie ein Verblendeter vertreibt er die Zeit in Not.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
satgur bhaytay taa sukh paa-ay.
Man gewinnt die Ruhe nur, wenn man den Satguru trifft.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥੩॥
ha-umai vichahu thaak rahaa-ay. ||3||
Dann vergeht seine Verbindung.. (3)
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਦਾਤਾ ਇਕੁ ਸੋਇ ॥
kis no kahee-ai daataa ik so-ay.
Wem kann ich mich zuwenden?
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
kirpaa karay sabad milaavaa ho-ay.
Weil der Herr allem der wahre Wohltäter ist.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
mil pareetam saachay gun gaavaa.
Man setzt sich im Gleichklang mit dem Wort, wenn der Herr selbst sein Mitleid schenkt.
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਸਾਚਾ ਭਾਵਾ ॥੪॥੫॥
naanak saachay saachaa bhaavaa. ||4||5||
Wenn ich dem Herrn begegne, singe ich seine Lobgesänge.Wenn man die Lobgesänge des Herrn singt, gefällt es ihm. (4-5)
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Dhanaasree mehlaa 3.
Dhanasari M. 3
ਮਨੁ ਮਰੈ ਧਾਤੁ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
man marai Dhaat mar jaa-ay.
All Umherirren kommt zu Schluss, wenn man das ‘Ich’ zwingt.
ਬਿਨੁ ਮਨ ਮੂਏ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਪਾਇ ॥
bin man moo-ay kaisay har paa-ay.
Wie kann man den Herrn erreichen, wenn man den Geist nicht beherrscht?
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਰੈ ਦਾਰੂ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
ih man marai daaroo jaanai ko-ay.
Selten ist der Mensch, der sein ‘Ich’, seinen Geist kontrollieren kann.
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੧॥
man sabad marai boojhai jan so-ay. ||1||
Der allein den Geist beherrscht, der das wahre Verständnis erhältUnd man kann seinen Geist beherrschen nur durch das Wort des Gurus. (1)
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਹਰਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
jis no bakhsay har day vadi-aa-ee.
Gesegnet von dem Herrn gewinnt man den Ruhm.
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
gur parsaad vasai man aa-ee. rahaa-o.
Sein Geist wird von dem Herrn bewahrt, durch die Gnade des Gurus. ( 1 -Pause)
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
gurmukh karnee kaar kamaavai.
Wenn man sich nach dem Willen des Gurus führt,
ਤਾ ਇਸੁ ਮਨ ਕੀ ਸੋਝੀ ਪਾਵੈ ॥
taa is man kee sojhee paavai.
Gewinnt dann man das Verständnis des Geistes.
ਮਨੁ ਮੈ ਮਤੁ ਮੈਗਲ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
man mai mat maigal mikdaaraa.
Berauscht von dem ‘Ich’, führt sich der Geist wie ein betrunkener Elefant.
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਣਹਾਰਾ ॥੨॥
gur ankas maar jeevaalanhaaraa. ||2||
Der Guru ist der Treibstachel, um ihn auf dem Weg zu halten. (2)
ਮਨੁ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥
man asaaDh saaDhai jan ko-ee.
Der Geist ist außer Kontrolle, Selten ist der Mensch, dem gelingt es, den Geist zu beherrschen.
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਈ ॥
achar charai taa nirmal ho-ee.
Man wird rein, wenn man die Untugend beseitigt.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਇਆ ਸਵਾਰਿ ॥
gurmukh ih man la-i-aa savaar.
Durch die Gnade des Gurus verziert man den Geist,
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਤਜੈ ਵਿਕਾਰ ॥੩॥
ha-umai vichahu tajai vikaar. ||3||
Derart befreit man sich von dem ‘Ich’. (3)
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਖਿਅਨੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
jo Dhur rakhi-an mayl milaa-ay.
Diejenigen, die der Herr mit sich vereinigt.
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
kaday na vichhurheh sabad samaa-ay.
Trennen sich nie von dem Wort, bleibe mit dem Wort verbunden.
ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਆਪੇ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ॥
aapnee kalaa aapay parabh jaanai.
Der Herr allein weiß seine eigenen Kräfte, seine Macht
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੬॥
naanak gurmukh naam pachhaanai. ||4||6||
O Nanak, man erkennt Naam durch den Guru. [4-6]
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Dhanaasree mehlaa 3.
Dhanasari M. 3
ਕਾਚਾ ਧਨੁ ਸੰਚਹਿ ਮੂਰਖ ਗਾਵਾਰ ॥
kaachaa Dhan saNcheh moorakh gaavaar.
Unwissend und verblendet beschäftigt man sich mit der Sammlung des Reichtums.
ਮਨਮੁਖ ਭੂਲੇ ਅੰਧ ਗਾਵਾਰ ॥
manmukh bhoolay anDh gaavaar.
Man vergisst: er wird verdorben.
ਬਿਖਿਆ ਕੈ ਧਨਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ॥
bikhi-aa kai Dhan sadaa dukh ho-ay.
Der Egoist ist einem Verblendeten ähnlich, er wird von dem Weg verführt,
ਨਾ ਸਾਥਿ ਜਾਇ ਨ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੧॥
naa saath jaa-ay na paraapat ho-ay. ||1||
Man erleidet immer Pein, wegen des falschen Reichtums. Der Reichtum geht uns nichts an, man gewinnt keinen Profit. (1)
ਸਾਚਾ ਧਨੁ ਗੁਰਮਤੀ ਪਾਏ ॥
saachaa Dhan gurmatee paa-ay.
Den wahren Reichtum gewinnt man von dem Guru.
ਕਾਚਾ ਧਨੁ ਫੁਨਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥ ਰਹਾਉ ॥
kaachaa Dhan fun aavai jaa-ay. rahaa-o.
Aber der falsche Reichtum geht sofort weg. (Pause)
ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੇ ਸਭਿ ਮਰਹਿ ਗਵਾਰ ॥
manmukh bhoolay sabh mareh gavaar.
Der Egoist wird von dem Weg verführt, der Unwissende verdirbt sich.
ਭਵਜਲਿ ਡੂਬੇ ਨ ਉਰਵਾਰਿ ਨ ਪਾਰਿ ॥
bhavjal doobay na urvaar na paar.
Er ertränkt und erreicht kein Ufer.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ॥
satgur bhaytay poorai bhaag.
Glücklich und durch perfekte Fügung begegnet man dem Satguru.
ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਬੈਰਾਗਿ ॥੨॥
saach ratay ahinis bairaag. ||2||
Erfüllt von dem Wahren bleibt man außerhalb der Bindung. (2)
ਚਹੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
chahu jug meh amrit saachee banee.
Während der vier Zeitalter ist das Wort die wahre Ambrosia.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੀ ॥
poorai bhaag har naam samaanee.
Durch ein perfektes Schicksal löst man sich im Namen des Herrn auf.
ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਤਰਸਹਿ ਸਭਿ ਲੋਇ ॥
siDh saaDhik tarseh sabh lo-ay.
Die Sidhas. die Sucher: tatsächlich alle verlangenden Naam.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੩॥
poorai bhaag paraapat ho-ay. ||3||
Aber man bekommt Naam nur durch ein perfektes Schicksal. (3)
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਾਚਾ ਸਾਚਾ ਹੈ ਸੋਇ ॥ ਊਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੋਇ ॥
sabh kichh saachaa saachaa hai so-ay. ootam barahm pachhaanai ko-ay.
Der perfekte Herr ist alles. Rar ist der Mensch, der den wahren erkennt.
ਸਚੁ ਸਾਚਾ ਸਚੁ ਆਪਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥
sach saachaa sach aap drirh-aa-ay.
Der Herr prägt selbst uns Naam ein.