Page 638
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਣੀ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥੪॥
ha-umai maar mansaa maneh samaanee gur kai sabad pachhaataa. ||4||
Wenn man sein ‘ Ego bezwingt und sein Verlangen stillt , findet man den Herrn durch das Wort des Gurus. (4)
ਅਚਿੰਤ ਕੰਮ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਤਿਨ ਕੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥
achint kamm karahi parabh tin kay jin har kaa naam pi-aaraa.
O Herr, du erledigst die Aufgabe von denen, die dich lieben.
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਸਦਾ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਭਿ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥
gur parsaad sadaa man vasi-aa sabh kaaj savaaranhaaraa.
Der Herr bringt alle Angelegenheiten in Ordnung. Er bewohnt ihren Geist, durch die Gnade des Gurus.
ਓਨਾ ਕੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਸੁ ਵਿਗੁਚੈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ ਰਖਵਾਰਾ ॥੫॥
onaa kee rees karay so viguchai jin har parabh hai rakhvaaraa. ||5||
Wer ihnen feindlich entgegentritt, wird vernichtet, weil der Herr sie selbst verteidigt. (5)
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਭਉਕਿ ਮੁਏ ਬਿਲਲਾਈ ॥
bin satgur sayvay kinai na paa-i-aa manmukh bha-uk mu-ay billaa-ee.
Ohne Dienst des Gurus kann niemand den Herrn erreichen. Die Egoisten jammern und klagen, aber das ist nutzlos.
ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੁਖ ਮਹਿ ਦੁਖਿ ਸਮਾਈ ॥
aavahi jaaveh tha-ur na paavahi dukh meh dukh samaa-ee.
Sie kommen auf die Welt und reisen wieder ab. Sie gewinnen keinen Frieden. Sie sind vertieft in Kummer.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਸਹਜੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਈ ॥੬॥
gurmukh hovai so amrit peevai sehjay saach samaa-ee. ||6||
Hingegen trinken die Jünger des Gurus Ambrosia. Im Zustand des Gleichgewichts lösen sie sich im Wahren auf. (6)
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜਨਮੁ ਨ ਛੋਡੈ ਜੇ ਅਨੇਕ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਧਿਕਾਈ ॥
bin satgur sayvay janam na chhodai jay anayk karam karai aDhikaa-ee.
Ohne Dienst am Guru kommt der Kreis der Geburten nicht zu Ende.
ਵੇਦ ਪੜਹਿ ਤੈ ਵਾਦ ਵਖਾਣਹਿ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
vayd parheh tai vaad vakaaneh bin har pat gavaa-ee.
Es ist egal, wie viele Riten und Förmlichkeiten man übt. Man liest die Vedas, aber man verbringt seine Zeit mit Streitereien. Derart beraubt von der Gnade des Herrn verliert man seine Ehre.
ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਾਚੀ ਜਿਸੁ ਬਾਣੀ ਭਜਿ ਛੂਟਹਿ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥੭॥
sachaa satgur saachee jis banee bhaj chhooteh gur sarnaa-ee. ||7||
Wahr ist der Satguru. Wahr ist sein Wort. Am Zufluchtsort des Gurus gewinnt man das Heil (7)
ਜਿਨ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੇ ਦਰਿ ਸਾਚੇ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਚਿਆਰਾ ॥
jin har man vasi-aa say dar saachay dar saachai sachi-aaraa.
Wer den Herrn in seinen Geist aufnimmt, der wird als wahr erklärt.
ਓਨਾ ਦੀ ਸੋਭਾ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਹੋਈ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰਾ ॥
onaa dee sobhaa jug jug ho-ee ko-ay na maytanhaaraa.
Sein Lob schallt durch die Zeiten.
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਾ ॥੮॥੧॥
naanak tin kai sad balihaarai jin har raakhi-aa ur Dhaaraa. ||8||1||
O Nanak, niemand kann seinen Ruhm vermindern. Ich opfere mich denjenigen, die den Herrn innig lieben. [8-1]
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ਦੁਤੁਕੀ ॥
sorath mehlaa 3 dutukee.
Sorath M. 3: Tchautukis
ਨਿਗੁਣਿਆ ਨੋ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲਏ ਭਾਈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਲਾਇ ॥
niguni-aa no aapay bakhas la-ay bhaa-ee satgur kee sayvaa laa-ay.
O Brüder, der Herr verzeiht den Wertlosen und er führt sie zum Dienst am Guru.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਊਤਮ ਹੈ ਭਾਈ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥੧॥
satgur kee sayvaa ootam hai bhaa-ee raam naam chit laa-ay. ||1||
O Bruder, dadurch setzt man sich in Gleichklang mit dem Namen des Herrn. (1)
ਹਰਿ ਜੀਉ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥
har jee-o aapay bakhas milaa-ay.
Der Herr verzeiht uns und er vereinigt sich mit uns.
ਗੁਣਹੀਣ ਹਮ ਅਪਰਾਧੀ ਭਾਈ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਲਏ ਰਲਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
gunheen ham apraaDhee bhaa-ee poorai satgur la-ay ralaa-ay. rahaa-o.
O Bruder, wir sind Sünder und wertlos. Der wahre Guru macht uns zu seinem eigenen. (Pause)
ਕਉਣ ਕਉਣ ਅਪਰਾਧੀ ਬਖਸਿਅਨੁ ਪਿਆਰੇ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
ka-un ka-un apraaDhee bakhsi-an pi-aaray saachai sabad veechaar.
So viele Sünder werden gerettet, wenn sie über des Gurus Worte meditieren.
ਭਉਜਲੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਿਅਨੁ ਭਾਈ ਸਤਿਗੁਰ ਬੇੜੈ ਚਾੜਿ ॥੨॥
bha-ojal paar utaari-an bhaa-ee satgur bayrhai chaarh. ||2||
O Bruder, sie überqueren den Ozean, wenn sie in das Boot des Gurus einsteigen. (2)
ਮਨੂਰੈ ਤੇ ਕੰਚਨ ਭਏ ਭਾਈ ਗੁਰੁ ਪਾਰਸੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
manoorai tay kanchan bha-ay bhaa-ee gur paaras mayl milaa-ay.
O Bruder, es ist, als werde das rostige Eisen zu Gold , wenn man dem Guru, dem Stein der Weisen, begegnet.
ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਨਾਉ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਭਾਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥੩॥
aap chhod naa-o man vasi-aa bhaa-ee jotee jot milaa-ay. ||3||
Man verliert alle Eitelkeit, Naam bewohnt den Geist. Das Licht löst sich im höchsten Licht auf. (3)
ਹਉ ਵਾਰੀ ਹਉ ਵਾਰਣੈ ਭਾਈ ਸਤਿਗੁਰ ਕਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
ha-o vaaree ha-o vaarnai bhaa-ee satgur ka-o sad balihaarai jaa-o.
O Bruder, ich opfere mich dem Guru, ich gebe mich dem Guru hin,
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਜਿਨਿ ਦਿਤਾ ਭਾਈ ਗੁਰਮਤਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਉ ॥੪॥
naam niDhaan jin ditaa bhaa-ee gurmat sahj samaa-o. ||4||
Der mir den Schatz von Naam geschenkt hat. Durch seine Gnade befinde ich mich in Harmonie (4)
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸਹਜੁ ਨ ਊਪਜੈ ਭਾਈ ਪੂਛਹੁ ਗਿਆਨੀਆ ਜਾਇ ॥
gur bin sahj na oopjai bhaa-ee poochhahu gi-aanee-aa jaa-ay.
O Brüder, ohne Guru kann man das Gleichgewicht nicht erlangen. Man könnte sich darüber bei den Weisen erkundigen.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਦਾ ਕਰਿ ਭਾਈ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥੫॥
satgur kee sayvaa sadaa kar bhaa-ee vichahu aap gavaa-ay. ||5||
O Brüder, dient doch immer dem Guru und gib euer Ego auf. (5)
ਗੁਰਮਤੀ ਭਉ ਊਪਜੈ ਭਾਈ ਭਉ ਕਰਣੀ ਸਚੁ ਸਾਰੁ ॥
gurmatee bha-o oopjai bhaa-ee bha-o karnee sach saar.
O Brüder, durch die Lehren des Gurus erwacht die Ehrfurcht vor dem Herrn. Unter dem der Ehrfurcht von ihm werden alle Taten erhoben.
ਪ੍ਰੇਮ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਈਐ ਭਾਈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥੬॥
paraym padaarath paa-ee-ai bhaa-ee sach naam aaDhaar. ||6||
Dann bekommt man das Geschenk seiner Liebe und man findet Halt in seinem Namen. (6)
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਭਾਈ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
jo satgur sayveh aapnaa bhaa-ee tin kai ha-o laaga-o paa-ay.
O Bruder, ich werfe mich vor die Füße derjenigen, die dem Guru dienen.
ਜਨਮੁ ਸਵਾਰੀ ਆਪਣਾ ਭਾਈ ਕੁਲੁ ਭੀ ਲਈ ਬਖਸਾਇ ॥੭॥
janam savaaree aapnaa bhaa-ee kul bhee la-ee bakhsaa-ay. ||7||
O Brüder, so wird man seiner Geburt würdig und man rettet auch seine Gewandten. (7)
ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਭਾਈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੋਇ ॥
sach banee sach sabad hai bhaa-ee gur kirpaa tay ho-ay.
O Brüder, nur das Wort ist wahr, man erhält es durch die Gnade des Gurus.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਭਾਈ ਤਿਸੁ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥੮॥੨॥
naanak naam har man vasai bhaa-ee tis bighan na laagai ko-ay. ||8||2||
O Nanak, wenn Naam den Geist bewohnt, erleidet man keine Hindernisse. [8-2]