Page 550
ਅਨਦਿਨੁ ਸਹਸਾ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
an-din sahsaa kaday na chookai bin sabdai dukh paa-ay.
Damit er sich mit dem Herrn vereinigen kann.Der Zweifel plagt ihn stets, Tag und Nacht.
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਅੰਤਰਿ ਸਬਲਾ ਨਿਤ ਧੰਧਾ ਕਰਤ ਵਿਹਾਏ ॥
kaam kroDh lobh antar sablaa nit DhanDhaa karat vihaa-ay.
Ohne den Namen erleidet er immer die Pein.Innen (seinem Herzen) erwachen die Fleischeslust und Gier, sein Leben vergeht in Streit.
ਚਰਣ ਕਰ ਦੇਖਤ ਸੁਣਿ ਥਕੇ ਦਿਹ ਮੁਕੇ ਨੇੜੈ ਆਏ ॥
charan kar daykhat sun thakay dih mukay nayrhai aa-ay.
Müde und abgespannt sind seine Füße. Augen und Ohren; seine Tage sind begrenzt.
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਨ ਲਗੋ ਮੀਠਾ ਜਿਤੁ ਨਾਮਿ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਏ ॥
sachaa naam na lago meethaa jit naam nav niDh paa-ay.
Der wahre Name bringt die neun Schätze hervor, aber man genießt ihren Geschmack nicht.
ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਮਰੈ ਫੁਨਿ ਜੀਵੈ ਤਾਂ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਏ ॥
jeevat marai marai fun jeevai taaN mokhantar paa-ay.
Man erhält das Heil, wenn man im Leben stirbt, und auf diese Weise lebt.
ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਨ ਪਾਇਓ ਪਰਾਣੀ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਆ ਪਾਏ ॥
Dhur karam na paa-i-o paraanee vin karmaa ki-aa paa-ay.
Wenn man von Seiner Gnade nicht gesegnet wird, was kann man dann gewinnen?
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਮੂੜੇ ਗਤਿ ਮਤਿ ਸਬਦੇ ਪਾਏ ॥
gur kaa sabad samaal too moorhay gat mat sabday paa-ay.
O Unwissender, reflektiere über das Wort des Gurus;Durch den Won gewinnt man die Weisheit und das Heil.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਦ ਹੀ ਪਾਏ ਜਾਂ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥੨॥
naanak satgur tad hee paa-ay jaaN vichahu aap gavaa-ay. ||2||
Nanak, man begegnet dem Herrn nur, wenn man den Stolz beherrscht und sich von dem ‘Ich’ befreit. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਜਿਸ ਦੈ ਚਿਤਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸ ਨੋ ਕਿਉ ਅੰਦੇਸਾ ਕਿਸੈ ਗਲੈ ਦਾ ਲੋੜੀਐ ॥
jis dai chit vasi-aa mayraa su-aamee tis no ki-o andaysaa kisai galai daa lorhee-ai.
Derjenige, dessen Herz der Herr bewohnt, hat keine Angst und erleidet keine Entbehrung.
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭਨਾ ਗਲਾ ਕਾ ਤਿਸ ਨੋ ਧਿਆਇਦਿਆ ਕਿਵ ਨਿਮਖ ਘੜੀ ਮੁਹੁ ਮੋੜੀਐ ॥
har sukh-daata sabhnaa galaa kaa tis no Dhi-aa-idi-aa kiv nimakh gharhee muhu morhee-ai.
Der gnädige Herr schenkt allen Komfort, warum sollte man von seiner Meditation abweichen?
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਤਿਸ ਨੋ ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਹੋਏ ਨਿਤ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਮੁਹੁ ਜੋੜੀਐ ॥
jin har Dhi-aa-i-aa tis no sarab kali-aan ho-ay nit sant janaa kee sangat jaa-ay bahee-ai muhu jorhee-ai.
Man gewinnt allen Komfort, wenn man über den Herrn meditiert.Man soll sich der Gesellschaft der Heiligen anschließen und über sein Lob meditieren.Hunger, Unglück, Krankheiten: nichts plagt die Anhänger des Herrn,
ਸਭਿ ਦੁਖ ਭੁਖ ਰੋਗ ਗਏ ਹਰਿ ਸੇਵਕ ਕੇ ਸਭਿ ਜਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜੀਐ ॥
sabh dukh bhukh rog ga-ay har sayvak kay sabh jan kay banDhan torhee-ai.
Alle ihre Hindernisse vergehen.Man wird wie die Heiligen des Herrn durch die Gnade des Herrn.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੋਆ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਜਗਤੁ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਲੋੜੀਐ ॥੪॥
har kirpaa tay ho-aa har bhagat har bhagat janaa kai muhi dithai jagat tari-aa sabh lorhee-ai. ||4||
Die Leute können ihre Rettung finden, durch den Darshana der Anhänger. (4)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਸੁਆਉ ਨ ਪਾਇਆ ॥
saa rasnaa jal jaa-o jin har kaa su-aa-o na paa-i-aa.
Die Zunge, die den Geschmack seiner Essenz nicht genießt, soll brennen.
ਨਾਨਕ ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਰਸਾਇ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥੧॥
naanak rasnaa sabad rasaa-ay jin har har man vasaa-i-aa. ||1||
Nanak, wer den Herrn im Herzen einbettet, tränkt seine Zunge am Geschmack des Namens. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
saa rasnaa jal jaa-o jin har kaa naa-o visaari-aa.
Die Zunge, die den Namen des Herrn vergisst, soll brennen.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਪੈ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿਆ ॥੨॥
naanak gurmukh rasnaa har japai har kai naa-ay pi-aari-aa. ||2||
Der Jünger des Gurus, der Weise (des Gurus), liebt den Namen,Seine Zunge rezitiert den Namen des Herrn. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਹਰਿ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੁ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥
har aapay thaakur sayvak bhagat har aapay karay karaa-ay.
Der Herr selbst ist der Meister, zugleich Anhänger und Diener.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਆਪੇ ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਲਾਏ ॥
har aapay vaykhai vigsai aapay jit bhaavai tit laa-ay.
Er selbst leistet alles, er bewegt seine Geschöpfe.Er selbst schaut seine Schöpfung an, und er selbst ist in Blüte.
ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ਆਪੇ ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਉਝੜਿ ਪਾਏ ॥
har iknaa maarag paa-ay aapay har iknaa ujharh paa-ay.
Er selbst stellt die Geschöpfe in ihre Arbeit.Der Herr selbst leitet einige auf dem Weg, und er selbst verführt andere.
ਹਰਿ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥
har sachaa saahib sach tapaavas kar vaykhai chalat sabaa-ay.
Gott der Herr ist der wahre Meister, wahr ist sein Recht; er bildet alles und er selbst sieht es.
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਕਹੈ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥੫॥
gur parsaad kahai jan naanak har sachay kay gun gaa-ay. ||5||
Nanak sagt: "Man singt die Lobgesänge des Herrn nur durch die Gnade des Gurus." (5)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਦਰਵੇਸੀ ਕੋ ਜਾਣਸੀ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਦਰਵੇਸੁ ॥
darvaysee ko jaansee virlaa ko darvays.
Selten ist der Mensch, der die Derwische versteht,Zudem ist ein wahrer Derwisch selten.
ਜੇ ਘਰਿ ਘਰਿ ਹੰਢੈ ਮੰਗਦਾ ਧਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧਿਗੁ ਵੇਸੁ ॥
jay ghar ghar handhai mangdaa Dhig jeevan Dhig vays.
Abscheulich ist das Leben, das Kleid von dem.Der von Haus zu Haus bettelt, um sich zu nähren.
ਜੇ ਆਸਾ ਅੰਦੇਸਾ ਤਜਿ ਰਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਿਖਿਆ ਨਾਉ ॥
jay aasaa andaysaa taj rahai gurmukh bhikhi-aa naa-o.
Aber wenn einer sich von seinen Wünschen und seiner Furcht befreit,Und um den Namen bettelt, durch die Gnade des Gurus.
ਤਿਸ ਕੇ ਚਰਨ ਪਖਾਲੀਅਹਿ ਨਾਨਕ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੧॥
tis kay charan pakhaalee-ah naanak ha-o balihaarai jaa-o. ||1||
Wasche ich seine Füße und ich opfere mich ihm. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M.3
ਨਾਨਕ ਤਰਵਰੁ ਏਕੁ ਫਲੁ ਦੁਇ ਪੰਖੇਰੂ ਆਹਿ ॥
naanak tarvar ayk fal du-ay pankhayroo aahi.
Der Baum trägt eine Frucht, zwei Vögel setzen sich darauf.Man bemerkt weder ihr Kommen noch Gehen.
ਆਵਤ ਜਾਤ ਨ ਦੀਸਹੀ ਨਾ ਪਰ ਪੰਖੀ ਤਾਹਿ ॥
aavat jaat na deeshee naa par pankhee taahi.
Ein Vogel (Seele) genießt alle Geschmäcke,
ਬਹੁ ਰੰਗੀ ਰਸ ਭੋਗਿਆ ਸਬਦਿ ਰਹੈ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥
baho rangee ras bhogi-aa sabad rahai nirbaan.
Aber er bleibt kühl (gegenüber Her Maya), durch das Wort des Gurus.
ਹਰਿ ਰਸਿ ਫਲਿ ਰਾਤੇ ਨਾਨਕਾ ਕਰਮਿ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
har ras fal raatay naankaa karam sachaa neesaan. ||2||
Nanak, gesegnet sind die Menschen, die von der Essenz des Namens trinken.Durch die Gnade des Herrn. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਹਕੁ ਆਪਿ ਜੰਮਾਇ ਪੀਸਾਵੈ ॥
aapay Dhartee aapay hai raahak aap jammaa-ay peesaavai.
Der Herr selbst ist der Boden, zugleich der Bauer,Er selbst anbaut und mahlt auch die Korner,
ਆਪਿ ਪਕਾਵੈ ਆਪਿ ਭਾਂਡੇ ਦੇਇ ਪਰੋਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਬਹਿ ਖਾਵੈ ॥
aap pakaavai aap bhaaNday day-ay parosai aapay hee bahi khaavai.
Er selbst kocht, serviert und er selbst isst.Er selbst ist das Wasser, zugleich der Zahnstocher,