Page 278
ਨਾਨਾ ਰੂਪ ਜਿਉ ਸ੍ਵਾਗੀ ਦਿਖਾਵੈ ॥
naanaa roop ji-o savaagee dikhaavai.
Und man irrt durch Millionen von Arten hindurch.
ਜਿਉ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਨਚਾਵੈ ॥
bji-o parabh bhaavai tivai nachaavai.
Wie ein Jongleur verkleidet man sich in so viele Weisen.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਹੋਇ ॥
jo tis bhaavai so-ee ho-ay.
Wahrlich der Herr lässt uns tanzen, wie Er es wünscht.
ਨਾਨਕ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥੭॥
naanak doojaa avar na ko-ay. ||7||
Nanak, niemand gleicht dem Herrn. (7)
ਕਬਹੂ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਇਹੁ ਪਾਵੈ ॥
kabhoo saaDhsangat ih paavai.
Wenn man in die Gesellschaft der eintritt,
ਉਸੁ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਬਹੁਰਿ ਨ ਆਵੈ ॥
us asthaan tay bahur na aavai.
Dann geht man nicht aus diesem Verein weg.
ਅੰਤਰਿ ਹੋਇ ਗਿਆਨ ਪਰਗਾਸੁ ॥
antar ho-ay gi-aan pargaas.
Weil der Geist in der Gesellschaft der erleuchtet wird.
ਉਸੁ ਅਸਥਾਨ ਕਾ ਨਹੀ ਬਿਨਾਸੁ ॥
us asthaan kaa nahee binaas.
Ist dieser Zustand dauernd und ewig.
ਮਨ ਤਨ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਇਕ ਰੰਗਿ ॥
man tan naam ratay ik rang.
Da der Geist und der Körper sich von der Liebe des Herrn erfüllt finden,
ਸਦਾ ਬਸਹਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥
sadaa baseh paarbarahm kai sang.
Und man bleibt immerzu in Anwesenheit des Herrn.
ਜਿਉ ਜਲ ਮਹਿ ਜਲੁ ਆਇ ਖਟਾਨਾ ॥
ji-o jal meh jal aa-ay khataanaa.
Wie Wasser vermischt sich mit dem Wasser,
ਤਿਉ ਜੋਤੀ ਸੰਗਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਨਾ ॥
ti-o jotee sang jot samaanaa.
Vereinigt auf dieselbe Weise sich das Licht (die Seele) mit dem höchsten Licht.
ਮਿਟਿ ਗਏ ਗਵਨ ਪਾਏ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ॥
mit ga-ay gavan paa-ay bisraam.
Dann befreit man sich von dem Kommen-und-Gehen und man tritt in Frieden ein.
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨ ॥੮॥੧੧॥
naanak parabh kai sad kurbaan. ||8||11||
Nanak opfert sich immer für den Herrn. [8-11]
ਸਲੋਕੁ ॥
salok.
Shaloka
ਸੁਖੀ ਬਸੈ ਮਸਕੀਨੀਆ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰਿ ਤਲੇ ॥
sukhee basai maskeenee-aa aap nivaar talay.
Die Bescheidenen wohnen im Frieden, weil sie sich von ihrem 'Ich’ Befreien.
ਬਡੇ ਬਡੇ ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨਾਨਕ ਗਰਬਿ ਗਲੇ ॥੧॥
baday baday ahaNkaaree-aa nanak garab galay. ||1||
Nanak, die Hochmütigen gehen in ihr ‘Ich’ hinein. (1)
ਅਸਟਪਦੀ ॥
asatpadee.
Ashtapadi
ਜਿਸ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਰਾਜ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
jis kai antar raaj abhimaan.
Wer sich seines Königreiches rühmt,
ਸੋ ਨਰਕਪਾਤੀ ਹੋਵਤ ਸੁਆਨੁ ॥
so narakpaatee hovat su-aan.
Der Fällt in die Hölle und erleidet das Schicksal eines Hundes.
ਜੋ ਜਾਨੈ ਮੈ ਜੋਬਨਵੰਤੁ ॥
jo jaanai mai jobanvant.
Wer auf seine Schönheit stolz ist,
ਸੋ ਹੋਵਤ ਬਿਸਟਾ ਕਾ ਜੰਤੁ ॥
so hovat bistaa kaa jant.
Der ist nicht nur ein Wurm, der wohnt auch im Schmutz.
ਆਪਸ ਕਉ ਕਰਮਵੰਤੁ ਕਹਾਵੈ ॥
aapas ka-o karamvant kahaavai.
Wer sich der guten Taten rühmt,
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਬਹੁ ਜੋਨਿ ਭ੍ਰਮਾਵੈ ॥
janam marai baho jon bharmaavai.
Der kommt auf die Welt und stirbt; er folgt dem Kreislauf von Kommen-und Gehen,
ਧਨ ਭੂਮਿ ਕਾ ਜੋ ਕਰੈ ਗੁਮਾਨੁ ॥
Dhan bhoom kaa jo karai gumaan.
Wer auf seinen Reichtum und seine Äcker stolz ist,
ਸੋ ਮੂਰਖੁ ਅੰਧਾ ਅਗਿਆਨੁ ॥
so moorakh anDhaa agi-aan.
Der ist wahrhaftig unwissend und ein Idiot.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਗਰੀਬੀ ਬਸਾਵੈ ॥
kar kirpaa jis kai hirdai gareebee basaavai.
Wer dagegen das Geschenk von Bescheidenheit durch die Gnade des Herrn erhält,
ਨਾਨਕ ਈਹਾ ਮੁਕਤੁ ਆਗੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥੧॥
naanak eehaa mukat aagai sukh paavai. ||1||
Der gewinnt das Heil hier und drüben und wohnt im Frieden. (1)
ਧਨਵੰਤਾ ਹੋਇ ਕਰਿ ਗਰਬਾਵੈ ॥
Dhanvantaa ho-ay kar garbaavai.
Wenn ein Reicher auf seinen Reichtum stolz ist, der ist wahrhaftig unwissend.
ਤ੍ਰਿਣ ਸਮਾਨਿ ਕਛੁ ਸੰਗਿ ਨ ਜਾਵੈ ॥
tarin samaan kachh sang na jaavai.
Weil uns selbst ein Grashalm nicht angeht.
ਬਹੁ ਲਸਕਰ ਮਾਨੁਖ ਊਪਰਿ ਕਰੇ ਆਸ ॥
baho laskar maanukh oopar karay aas.
Wer auf ein großes Heer stolz ist, der ist ein Idiot,
ਪਲ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਕਾ ਹੋਇ ਬਿਨਾਸ ॥
pal bheetar taa kaa ho-ay binaas.
Weil es in einen Augenblick vernichtet werden kann.
ਸਭ ਤੇ ਆਪ ਜਾਨੈ ਬਲਵੰਤੁ ॥
sabh tay aap jaanai balvant.
Wer sich allmächtig hält, der ist unwissend,
ਖਿਨ ਮਹਿ ਹੋਇ ਜਾਇ ਭਸਮੰਤੁ ॥
khin meh ho-ay jaa-ay bhasmant.
Weil er in einem Augenblick in Asche vernichtet werden kann.
ਕਿਸੈ ਨ ਬਦੈ ਆਪਿ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
kisai na badai aap ahaNkaaree.
Wenn jemand stolz ist und andere als unwichtig hält,
ਧਰਮ ਰਾਇ ਤਿਸੁ ਕਰੇ ਖੁਆਰੀ ॥
Dharam raa-ay tis karay khu-aaree.
Wird er beim Dharamraja die Schande erleiden.
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜਾ ਕਾ ਮਿਟੈ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
gur parsaad jaa kaa mitai abhimaan.
Wer seine Überheblichkeit durch die Ginade des Gurus beseitigt,
ਸੋ ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਰਵਾਨੁ ॥੨॥
so jan naanak dargeh parvaan. ||2||
Der wird, Nanak, annehmbar am göttlichen Hofe. (2)
ਕੋਟਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਹਉ ਧਾਰੇ ॥
kot karam karai ha-o Dhaaray.
Wenn jemand sich der Millionen von guten Taten rühmt,
ਸ੍ਰਮੁ ਪਾਵੈ ਸਗਲੇ ਬਿਰਥਾਰੇ ॥
saram paavai saglay birthaaray.
Sind nutzlos alle seine Bemühungen.
ਅਨਿਕ ਤਪਸਿਆ ਕਰੇ ਅਹੰਕਾਰ ॥
anik tapasi-aa karay ahaNkaar.
Wenn jemand auf seinen Bußen stolz ist,
ਨਰਕ ਸੁਰਗ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਅਵਤਾਰ ॥
narak surag fir fir avtaar.
Wandert er von Paradies zur Hölle
ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਆਤਮ ਨਹੀ ਦ੍ਰਵੈ ॥
anik jatan kar aatam nahee darvai.
Und folgt dem Kreislauf von Kommen-und- Gehen.
ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਕਹੁ ਕੈਸੇ ਗਵੈ ॥
har dargeh kaho kaisay gavai.
Wenn man trotzdem soviele Bemühungen macht, aber hat man ein wohltätiges Herz nicht,
ਆਪਸ ਕਉ ਜੋ ਭਲਾ ਕਹਾਵੈ ॥
aapas ka-o jo bhalaa kahaavai.
Wie kann man auf den göttlichen Hofe erlangen?
ਤਿਸਹਿ ਭਲਾਈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥
tiseh bhalaa-ee nikat na aavai.
Wer sich bemüht für einen guten bekannt werden,
ਸਰਬ ਕੀ ਰੇਨ ਜਾ ਕਾ ਮਨੁ ਹੋਇ ॥
sarab kee rayn jaa kaa man ho-ay.
Der erwirbt niemals die Gültigkeit, Der, wessen Geist zum Staub unter den Füßen der anderen wird,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਾ ਕੀ ਨਿਰਮਲ ਸੋਇ ॥੩॥
kaho naanak taa kee nirmal so-ay. ||3||
Dessen Ruhm ist am höchsten und wahrhaftig unhandlich. (3)
ਜਬ ਲਗੁ ਜਾਨੈ ਮੁਝ ਤੇ ਕਛੁ ਹੋਇ ॥
jab lag jaanai mujh tay kachh ho-ay.
Solange man sich sehr wichtig hält,
ਤਬ ਇਸ ਕਉ ਸੁਖੁ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
tab is ka-o sukh naahee ko-ay.
Solange man sich fähig hält sich zu bewegen,
ਜਬ ਇਹ ਜਾਨੈ ਮੈ ਕਿਛੁ ਕਰਤਾ ॥
jab ih jaanai mai kichh kartaa.
Folgt man dem Kreislauf von Kommen-und-Gehen.
ਤਬ ਲਗੁ ਗਰਭ ਜੋਨਿ ਮਹਿ ਫਿਰਤਾ ॥
tab lag garabh jon meh firtaa.
Solange man einen als Freund und
ਜਬ ਧਾਰੈ ਕੋਊ ਬੈਰੀ ਮੀਤੁ ॥
jab Dhaarai ko-oo bairee meet.
Einen anderen als Feind hält,
ਤਬ ਲਗੁ ਨਿਹਚਲੁ ਨਾਹੀ ਚੀਤੁ ॥
tab lag nihchal naahee cheet.
Ist der Geist nicht in Ruhe.
ਜਬ ਲਗੁ ਮੋਹ ਮਗਨ ਸੰਗਿ ਮਾਇ ॥
jab lag moh magan sang maa-ay.
Solange man getrunken von der Liebe des Mammons bleibt,
ਤਬ ਲਗੁ ਧਰਮ ਰਾਇ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥
tab lag Dharam raa-ay day-ay sajaa-ay.
Wird man von dem Dharamraja bestraft
ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥
parabh kirpaa tay banDhan tootai.
Man befreit sich durch die Gnade des Herrn von den Fesseln.
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਹਉ ਛੂਟੈ ॥੪॥
gur parsaad naanak ha-o chhootai. ||4||
Und man befreit sich durch die Gnade des Herrn von der Überheblichkeit. (4)
ਸਹਸ ਖਟੇ ਲਖ ਕਉ ਉਠਿ ਧਾਵੈ ॥
sahas khatay lakh ka-o uth Dhaavai.
Wenn man Tausende erwirbt, verlangt man Hundert von Tausenden.