Page 1027
ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥ ਲੈ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥
तो धर्म, अर्थ, काम आणि मोक्ष या चार गोष्टींच्या इच्छेने जगात आला
ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਇਆ ॥
पण आत्म्याला मायेच्या सांसारिक घरात आश्रय मिळाला
ਏਕੁ ਵਿਸਾਰੇ ਤਾ ਪਿੜ ਹਾਰੇ ਅੰਧੁਲੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਾ ਹੇ ॥੬॥
जेव्हा कोणी देवाला विसरतो तेव्हा तो त्याच्या जीवनाचा खेळ हरतो. आंधळा प्राणी नाव विसरला आहे. ॥६॥
ਬਾਲਕੁ ਮਰੈ ਬਾਲਕ ਕੀ ਲੀਲਾ ॥
जेव्हा एखाद्या मुलाचे आयुष्य अचानक संपते तेव्हा कुटुंबातील सदस्यांना त्याच्या खोडकर कृत्यांची आठवण येते
ਕਹਿ ਕਹਿ ਰੋਵਹਿ ਬਾਲੁ ਰੰਗੀਲਾ ॥
ते रडतात की ते मूल खूप रंगीबेरंगी होते
ਜਿਸ ਕਾ ਸਾ ਸੋ ਤਿਨ ਹੀ ਲੀਆ ਭੂਲਾ ਰੋਵਣਹਾਰਾ ਹੇ ॥੭॥
पण जो रडतो तो चूक करतो की जो त्याचा होता त्यानेच त्याला हिरावून घेतले आहे हे सत्य तो समजत नाही. ॥ ७॥
ਭਰਿ ਜੋਬਨਿ ਮਰਿ ਜਾਹਿ ਕਿ ਕੀਜੈ ॥
जर एखाद्याचा लहान वयात मृत्यू झाला तर त्याच्या कुटुंबातील सदस्य काय करतात?
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਰੋਵੀਜੈ ॥
ते त्याला माझे, माझे म्हणत रडत राहतात. ते त्याला माझे, माझे म्हणत रडत राहतात
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਰੋਇ ਵਿਗੂਚਹਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰਾ ਹੇ ॥੮॥
अशाप्रकारे, मायेमुळे, प्रत्येकजण रडतो आणि दुःखी होतो. या जगात असे जीवन निंदनीय आहे. ॥८॥
ਕਾਲੀ ਹੂ ਫੁਨਿ ਧਉਲੇ ਆਏ ॥
काळे केस पुन्हा पांढरे झाले आहेत, म्हणजे म्हातारपण आले आहे
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਗਥੁ ਗਇਆ ਗਵਾਏ ॥
नावाशिवाय तो आपल्या आयुष्याची पुंजी वाया घालवतो आणि निघून जातो
ਦੁਰਮਤਿ ਅੰਧੁਲਾ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਮੂਠੇ ਰੋਇ ਪੂਕਾਰਾ ਹੇ ॥੯॥
चुकीची बुद्धी असलेला अज्ञानी माणूस खूप वाईट असतो आणि जेव्हा तो फसवला जातो तेव्हा तो रडतो आणि ओरडतो. ॥९॥
ਆਪੁ ਵੀਚਾਰਿ ਨ ਰੋਵੈ ਕੋਈ ॥
जो स्वतःबद्दल विचार करतो तो असे रडत नाही
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
जर तुम्हाला खरा गुरु भेटला तरच तुम्हाला ज्ञान मिळेल
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਨ ਖੂਲਹਿ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਨਿਸਤਾਰਾ ਹੇ ॥੧੦॥
गुरुशिवाय मेघगर्जनाचे दरवाजे उघडत नाहीत आणि केवळ शब्दांनीच मोक्ष मिळतो. ॥१०॥
ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ਦੇਹੀ ॥
माणूस म्हातारा झाला की त्याचे शरीरही कमकुवत होते
ਰਾਮੁ ਨ ਜਪਈ ਅੰਤਿ ਸਨੇਹੀ ॥
हरिचे नाव विसरणारा माणूस तिरस्काराने निघून जातो
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਚਲੈ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਦਰਗਹ ਝੂਠੁ ਖੁਆਰਾ ਹੇ ॥੧੧॥
परमेश्वराच्या दरबारात त्याचे खोटे बोलणे त्याला प्रसिद्ध करते. ॥ ११॥
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਚਲੈ ਕੂੜਿਆਰੋ ॥
नाव विसरल्याने, खोटे बोलणारा जगातून रिकाम्या हाताने जातो
ਆਵਤ ਜਾਤ ਪੜੈ ਸਿਰਿ ਛਾਰੋ ॥
परिणामी, त्याच्या डोक्यावर धूळ पडते, म्हणजेच तो अपमानित होतो आणि जन्म-मृत्यूच्या चक्रात पडतो
ਸਾਹੁਰੜੈ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਨ ਪਾਏ ਪੇਈਅੜੈ ਸਿਰਿ ਮਾਰਾ ਹੇ ॥੧੨॥
जी स्त्री आत्मा तिच्या पितृगृहात म्हणजेच या जगात सतत यमाचे आघात सहन करते, तिला तिच्या सासरच्या घरात म्हणजेच पुढच्या जगात स्थान मिळत नाही. ॥१२॥
ਖਾਜੈ ਪੈਝੈ ਰਲੀ ਕਰੀਜੈ ॥
माणूस खातो, पितो, कपडे घालतो आणि मजा करतो, पण
ਬਿਨੁ ਅਭ ਭਗਤੀ ਬਾਦਿ ਮਰੀਜੈ ॥
मनापासून भक्ती नसल्यास, एखाद्याचे आयुष्य वाया जाते आणि तो मरतो
ਸਰ ਅਪਸਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੈ ਜਮੁ ਮਾਰੇ ਕਿਆ ਚਾਰਾ ਹੇ ॥੧੩॥
त्याला चांगल्या आणि वाईटाचे महत्त्व माहित नाही, पण जेव्हा यम त्याला मारतो तेव्हा त्याच्यासाठी कोणताही मार्ग उरत नाही. ॥१३॥
ਪਰਵਿਰਤੀ ਨਰਵਿਰਤਿ ਪਛਾਣੈ ॥
जो व्यक्ती कर्म आणि निवृत्ती ओळखतो
ਗੁਰ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸਬਦਿ ਘਰੁ ਜਾਣੈ ॥
गुरुच्या सहवासात राहूनच शब्द शिकता येतो
ਕਿਸ ਹੀ ਮੰਦਾ ਆਖਿ ਨ ਚਲੈ ਸਚਿ ਖਰਾ ਸਚਿਆਰਾ ਹੇ ॥੧੪॥
धर्माच्या मार्गावर चालताना, तो कोणाबद्दलही वाईट बोलत नाही आणि सत्याचे रहस्य समजून घेतल्याने तो सत्यवादी मानला जातो. ॥१४॥
ਸਾਚ ਬਿਨਾ ਦਰਿ ਸਿਝੈ ਨ ਕੋਈ ॥
सत्याशिवाय कोणीही मार्ग समजू शकत नाही सत्याशिवाय कोणीही त्याच्या इच्छेत यशस्वी होऊ शकत नाही आणि
ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਪੈਝੈ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥
शब्द जाणून घेतल्याने माणूस सौंदर्य प्राप्त करतो
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲਏ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰਾ ਹੇ ॥੧੫॥
जर देव प्रसन्न झाला तर तो स्वतः क्षमा करतो आणि अभिमान आणि अहंकार दूर करतो. ॥१५॥
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥
गुरुच्या कृपेने, आत्मा देवाची इच्छा ओळखतो आणि
ਜੁਗਹ ਜੁਗੰਤਰ ਕੀ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
युगानुयुगे चालत आलेली परमेश्वराला भेटण्याची पद्धत त्याला माहीत आहे
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ਸਚੁ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥੭॥
हे नानक! जर तुम्ही देवाचे नाव जपत राहिलात, तरच तुम्ही या जगाच्या महासागरातून पार होऊ शकता आणि तो सर्वोच्च खरा देवच मोक्ष देणारा आहे. ॥ १६॥ १॥ ७॥
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारु महाला १ ॥
ਹਰਿ ਸਾ ਮੀਤੁ ਨਾਹੀ ਮੈ ਕੋਈ ॥
देवासारखा माझा मित्र नाही
ਜਿਨਿ ਤਨੁ ਮਨੁ ਦੀਆ ਸੁਰਤਿ ਸਮੋਈ ॥
ज्याने मला शरीर आणि मन दिले आणि माझ्या आत सुरत ठेवली
ਸਰਬ ਜੀਆ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ਸਮਾਲੇ ਸੋ ਅੰਤਰਿ ਦਾਨਾ ਬੀਨਾ ਹੇ ॥੧॥
जो सर्व प्राण्यांची काळजी घेतो तो आपल्या आत राहतो. ॥ १ ॥
ਗੁਰੁ ਸਰਵਰੁ ਹਮ ਹੰਸ ਪਿਆਰੇ ॥
गुरु हे नामाच्या अमृताचे सरोवर आहेत आणि आपण त्यांचे लाडके हंस आहोत
ਸਾਗਰ ਮਹਿ ਰਤਨ ਲਾਲ ਬਹੁ ਸਾਰੇ ॥
गुरुच्या रूपात सद्गुणांच्या सागरात अनेक मौल्यवान रत्ने आणि रत्ने आहेत
ਮੋਤੀ ਮਾਣਕ ਹੀਰਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵਤ ਮਨੁ ਤਨੁ ਭੀਨਾ ਹੇ ॥੨॥
परमेश्वराची स्तुती म्हणजे मोती, माणिक आणि हिरा ज्याने मन आणि शरीर ओले झाले आहे.॥२॥
ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਹੁ ਅਗਾਧਿ ਨਿਰਾਲਾ ॥
देव दुर्गम, अगाध, अनंत आणि अतिशय अद्वितीय आहे. त्याचा शेवट सापडत नाही
ਹਰਿ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਈਐ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
मुक्तिदाता खऱ्या गुरुच्या शिकवणीने मुक्ती देतो
ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਮੇਲਿ ਲਏ ਰੰਗਿ ਲੀਨਾ ਹੇ ॥੩॥
ज्याच्याशी ते एकरूप होतात तो त्यांच्या प्रेमात लीन होतो. ॥३॥
ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਝਹੁ ਮੁਕਤਿ ਕਿਨੇਹੀ ॥
सद्गुरुशिवाय कोणीही मोक्ष मिळवू शकत नाही
ਓਹੁ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ॥
तो काळाच्या सुरुवातीपासूनच देवाचा प्रिय मित्र आहे
ਦਰਗਹ ਮੁਕਤਿ ਕਰੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਬਖਸੇ ਅਵਗੁਣ ਕੀਨਾ ਹੇ ॥੪॥
दया दाखवून तो पापांची क्षमा करतो आणि देवाच्या दरबारात मोक्ष देतो ॥४॥