Page 606
ਆਪੇ ਕਾਸਟ ਆਪਿ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਵਿਚਿ ਕਾਸਟ ਅਗਨਿ ਰਖਾਇਆ ॥
aapay kaasat aap har pi-aaraa vich kaasat agan rakhaa-i-aa.
Der geliebte Herr ist das Holz und auch das Feuer, das darin lodert.
ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਭੈ ਅਗਨਿ ਨ ਸਕੈ ਜਲਾਇਆ ॥
aapay hee aap varatdaa pi-aaraa bhai agan na sakai jalaa-i-aa.
In sich findet der geliebte Herr beides. Holz und auch im Feuer. Aber in seiner Furcht ist das Feuer unfähig, das Holz zu verbrennen.
ਆਪੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਸਾਹ ਲੈਦੇ ਸਭਿ ਲਵਾਇਆ ॥੩॥
aapay maar jeevaa-idaa pi-aaraa saah laiday sabh lavaa-i-aa. ||3||
Der Herr selbst gewährt das Geschenk des Lebens, und er selbst nimmt es zurück. Man bleibt nur am Leben durch seinen Willen. (3)
ਆਪੇ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਕਾਰੈ ਲਾਇਆ ॥
aapay taan deebaan hai pi-aaraa aapay kaarai laa-i-aa.
Allmächtig ist der Herr, ewig ist sein Herrensitz. Er selbst stellt uns die Aufgabe.
ਜਿਉ ਆਪਿ ਚਲਾਏ ਤਿਉ ਚਲੀਐ ਪਿਆਰੇ ਜਿਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਭਾਇਆ ॥
ji-o aap chalaa-ay ti-o chalee-ai pi-aaray ji-o har parabh mayray bhaa-i-aa.
Wir führen unser Leben nur, wie er es will. Wir leisten die Aufgabe nach seinem Befehl.
ਆਪੇ ਜੰਤੀ ਜੰਤੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਵਜਹਿ ਵਜਾਇਆ ॥੪॥੪॥
aapay jantee jant hai pi-aaraa jan naanak vajeh vajaa-i-aa. ||4||4||
Er selbst ist der Musiker und auch das Instrument. Er selbst lässt die Luft hallen, wie er es will. [4-4]
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sorath mehlaa 4.
Sorath M. 4
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਸੂਰਜੁ ਚੰਦੁ ਚਾਨਾਣੁ ॥
aapay sarisat upaa-idaa pi-aaraa kar sooraj chand chaanaan.
Der Herr selbst hat die Erde geschaffen. Er selbst hat das Licht der Sonne und das des Mondes geschaffen.
ਆਪਿ ਨਿਤਾਣਿਆ ਤਾਣੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਮਾਣੁ ॥
aap nitaani-aa taan hai pi-aaraa aap nimaani-aa maan.
Er selbst ist die Macht der Demütigen, Er selbst ist die Ehre derer ohne Ehre,
ਆਪਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਰਖਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੧॥
aap da-i-aa kar rakh-daa pi-aaraa aapay sugharh sujaan. ||1||
In seinem Mitleid unterstützt er alles. Er selbst ist der höchste Weise. (1)
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
mayray man jap raam naam neesaan.
O mein Geist, meditiere immer über den Namen des Herrn. Nur der Name ist der Rettungsanker.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਧਿਆਇ ਤੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥ ਰਹਾਉ ॥
satsangat mil Dhi-aa-ay too har har bahurh na aavan jaan. rahaa-o.
In der Gesellschaft der Heiligen, erinnere dich an den Herrn, Derart wird dein Kommen-und-Gehen ein Ende haben. (Pause)
ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਣ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਵਾਣੁ ॥
aapay hee gun varatdaa pi-aaraa aapay hee parvaan.
Der Herr selbst gewährt die Geschenke, und er selbst nimmt sie an.
ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
aapay bakhas karaa-idaa pi-aaraa aapay sach neesaan.
Er selbst segnet uns, er selbst schenkt uns das Ehrenzeichen der Wahrheit.
ਆਪੇ ਹੁਕਮਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਫੁਰਮਾਣੁ ॥੨॥
aapay hukam varatdaa pi-aaraa aapay hee furmaan. ||2||
Er selbst gehorcht seinem Willen, er selbst gibt die Befehle. (2)
ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਦਾਣੁ ॥
aapay bhagat bhandaar hai pi-aaraa aapay dayvai daan.
Er selbst ist der Schatz der Meditation, er selbst gewährt uns dessen Geschenke.
ਆਪੇ ਸੇਵ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਦਿਵਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥
aapay sayv karaa-idaa pi-aaraa aap divaavai maan.
Er selbst stellt uns in seinen Dienst, er selbst schenkt uns die Ehre.
ਆਪੇ ਤਾੜੀ ਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੩॥
aapay taarhee laa-idaa pi-aaraa aapay gunee niDhaan. ||3||
Er selbst begibt sich in Trance, er selbst ist der Schatz der Werte. (3)
ਆਪੇ ਵਡਾ ਆਪਿ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਧਾਣੁ ॥
aapay vadaa aap hai pi-aaraa aapay hee parDhaan.
Er ist der Größte, er ist der höchste Purusha.
ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਤੁਲੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
aapay keemat paa-idaa pi-aaraa aapay tul parvaan.
Er selbst bestimmt seinen Preis, er selbst ist die Waage und auch das Gewicht.
ਆਪੇ ਅਤੁਲੁ ਤੁਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੪॥੫॥
aapay atul tulaa-idaa pi-aaraa jan naanak sad kurbaan. ||4||5||
Es ist unmöglich, ihn zu wiegen; er wiegt sich selbst. Nanak, ich opfere mich immer wieder zu meinem Herrn. [4-5]
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sorath mehlaa 4.
Sorath M. 4
ਆਪੇ ਸੇਵਾ ਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਉਮਾਹਾ ॥
aapay sayvaa laa-idaa pi-aaraa aapay bhagat omaahaa.
Er selbst stellt uns in seinen Dienst, er selbst erschafft die Begeisterung für Meditation.
ਆਪੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਾ ॥
aapay gun gaavaa-idaa pi-aaraa aapay sabad samaahaa.
Er selbst lässt uns seine Lobgesänge singen, er selbst löst sich im Wort auf.
ਆਪੇ ਲੇਖਣਿ ਆਪਿ ਲਿਖਾਰੀ ਆਪੇ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਹਾ ॥੧॥
aapay laykhan aap likhaaree aapay laykh likhaahaa. ||1||
Er selbst ist die Feder, und auch der Verfasser, er selbst leistet das Schreiben. (1)
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਓਮਾਹਾ ॥
mayray man jap raam naam omaahaa.
O mein Geist, in Jubel meditiere über den Namen des Herrn.
ਅਨਦਿਨੁ ਅਨਦੁ ਹੋਵੈ ਵਡਭਾਗੀ ਲੈ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
an-din anad hovai vadbhaagee lai gur poorai har laahaa. rahaa-o.
Glücklich ist derjenige, der durch den Guru den Vorteil des Namens des Herrn gewinnt. Solch einer bleibt immer im Zustand der Ruhe. (Pause)
ਆਪੇ ਗੋਪੀ ਕਾਨੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਬਨਿ ਆਪੇ ਗਊ ਚਰਾਹਾ ॥
aapay gopee kaan hai pi-aaraa ban aapay ga-oo charaahaa.
Er selbst ist die Gopis, und Krishna auch; er selbst weidet die Kühe.
ਆਪੇ ਸਾਵਲ ਸੁੰਦਰਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਵੰਸੁ ਵਜਾਹਾ ॥
aapay saaval sundraa pi-aaraa aapay vans vajaahaa.
Er selbst ist von schwarzer schöner Farbe, er selbst spielt auf der Flöte.
ਕੁਵਲੀਆ ਪੀੜੁ ਆਪਿ ਮਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਬਾਲਕ ਰੂਪਿ ਪਚਾਹਾ ॥੨॥
kuvlee-aa peerh aap maraa-idaa pi-aaraa kar baalak roop pachaahaa. ||2||
Er selbst erschlug den Kulwaliapada Elefant, als er als das Kind Krishna erschien. (2)
ਆਪਿ ਅਖਾੜਾ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪਿ ਚੋਜਾਹਾ ॥
aap akhaarhaa paa-idaa pi-aaraa kar vaykhai aap chojaahaa.
Er selbst stellt die Arena, er selbst schaut das Spiel an.
ਕਰਿ ਬਾਲਕ ਰੂਪ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਚੰਡੂਰੁ ਕੰਸੁ ਕੇਸੁ ਮਾਰਾਹਾ ॥
kar baalak roop upaa-idaa pi-aaraa chandoor kans kays maaraahaa.
Er selbst erschuf das Kind Krishna, und durch ihn erschlug er selbst die Dämonen Kansa, Tchandoor und Kcsi.
ਆਪੇ ਹੀ ਬਲੁ ਆਪਿ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਬਲੁ ਭੰਨੈ ਮੂਰਖ ਮੁਗਧਾਹਾ ॥੩॥
aapay hee bal aap hai pi-aaraa bal bhannai moorakh mugDhaahaa. ||3||
Er selbst gibt die Kraft, er selbst vernichtet die Tyrannen, die Dummköpfe. (3)
ਸਭੁ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਵਸਿ ਆਪੇ ਜੁਗਤਿ ਹਥਾਹਾ ॥
sabh aapay jagat upaa-idaa pi-aaraa vas aapay jugat hathaahaa.
Der Herr selbst erschafft die Geschöpfe, er selbst leitet ihr Leben.