Page 607
ਗਲਿ ਜੇਵੜੀ ਆਪੇ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਉ ਜਾਹਾ ॥
gal jayvrhee aapay paa-idaa pi-aaraa ji-o parabh khinchai ti-o jaahaa.
Er selbst fädelt uns an seiner Schnur; man bewegt sich so, wie der Herr an der Schnur zieht.
ਜੋ ਗਰਬੈ ਸੋ ਪਚਸੀ ਪਿਆਰੇ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਭਗਤਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੬॥
jo garbai so pachsee pi-aaray jap naanak bhagat samaahaa. ||4||6||
Man verdirbt, wenn man stolz wird. Nanak, meditiere über den Herrn und verlasse dich auf ihn. [4-6]
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੪ ਦੁਤੁਕੇ ॥
sorath mehlaa 4 dutukay.
Sorath M. 4: Dotukas
ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
anik janam vichhurhay dukh paa-i-aa manmukh karam karai ahaNkaaree.
Getrennt seit der Geburten, erleidet der Egoist Pein. Er ist stolz und fühlt sich in ‘Ich'.
ਸਾਧੂ ਪਰਸਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਗੋਬਿਦ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥
saaDhoo parsat hee parabh paa-i-aa gobid saran tumaaree. ||1||
Aber sobald er den Darshana (Blick) des Herrn hat, erreicht er den Herrn. O Herr, ich suche immer Zuflucht bei dir. (1)
ਗੋਬਿਦ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥
gobid pareet lagee at pi-aaree.
Wahrlich gefällt mir die Liebe des Herrn.
ਜਬ ਸਤਸੰਗ ਭਏ ਸਾਧੂ ਜਨ ਹਿਰਦੈ ਮਿਲਿਆ ਸਾਂਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
jab satsang bha-ay saaDhoo jan hirdai mili-aa saaNt muraaree. rahaa-o.
In der Gesellschaft der Heiligen habe ich den Guru getroffen. Seitdem bewohnt der Herr, die Glückseligkeit selbst, meinen Geist. (Pause)
ਤੂ ਹਿਰਦੈ ਗੁਪਤੁ ਵਸਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਤੇਰਾ ਭਾਉ ਨ ਬੁਝਹਿ ਗਵਾਰੀ ॥
too hirdai gupat vaseh din raatee tayraa bhaa-o na bujheh gavaaree.
O Herr, du bewohnst immer auf geheimnisvolle Weise den Geist, aber die Unwissenden verstehen nicht, wie sie dich lieben sollen.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨॥
satgur purakh mili-aa parabh pargati-aa gun gaavai gun veechaaree. ||2||
Der Herr macht sich selbst sichtbar; man singt seine Lobgesänge und meditiert über ihn. (2)
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਭਇਆ ਸਾਤਿ ਆਈ ਦੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
gurmukh pargaas bha-i-aa saat aa-ee durmat buDh nivaaree.
Der Geist wird erleuchtet durch den Guru, man findet Frieden und der böse Intellekt verschwindet.
ਆਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪੁਰਖ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥
aatam barahm cheen sukh paa-i-aa satsangat purakh tumaaree. ||3||
In der Gesellschaft der Heiligen erkennt man den Herrn innerhalb des Geistes und man gewinnt die höchste Glückseligkeit. (3)
ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਭਈ ਤੁਮਾਰੀ ॥
purkhai purakh mili-aa gur paa-i-aa jin ka-o kirpaa bha-ee tumaaree.
In deinem Mitleid, o Herr, führe uns dem Guru entgegen. Und durch den Guru begegnet man dem Herrn, dem Gebieter.
ਨਾਨਕ ਅਤੁਲੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥੪॥੭॥
naanak atul sahj sukh paa-i-aa an-din jaagat rahai banvaaree. ||4||7||
Nanak, ich habe die höchste Ruhe gefunden; wach ist immerzu mein Herr. [4-7]
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sorath mehlaa 4.
Sorath M. 4
ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
har si-o pareet antar man bayDhi-aa har bin rahan na jaa-ee.
Mein Geist ist von der Liebe des Herrn durchdrungen, Ich kann ohne meinen Herrn nicht am Leben bleiben.
ਜਿਉ ਮਛੁਲੀ ਬਿਨੁ ਨੀਰੈ ਬਿਨਸੈ ਤਿਉ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥
ji-o machhulee bin neerai binsai ti-o naamai bin mar jaa-ee. ||1||
Der Fisch stirbt ohne Wasser, gleichermaßen verdirbt man ohne Naam. (1)
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਜਲੁ ਦੇਵਹੁ ਹਰਿ ਨਾਈ ॥
mayray parabh kirpaa jal dayvhu har naa-ee.
O Herr, schenke mir das Wasser deines Mitleids, gewähre mir dem Lob.
ਹਉ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਗਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਨਾਮੇ ਹੀ ਸਾਂਤਿ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ha-o antar naam mangaa din raatee naamay hee saaNt paa-ee. rahaa-o.
Tag und Nacht verlange ich deinen Namen; man gewinnt die Ruhe durch Naam. (Pause)
ਜਿਉ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਜਲ ਬਿਨੁ ਬਿਲਲਾਵੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
ji-o chaatrik jal bin billaavai bin jal pi-aas na jaa-ee.
Der Tchatrik-Vogel begehrt die Regentropfen. Sein Durst besänftigt sich nicht ohne dieses Wasser.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਲੁ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਹਰਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥
gurmukh jal paavai sukh sehjay hari-aa bhaa-ay subhaa-ee. ||2||
Ebenso bekommt man das Wasser von Naam nur, durch den Guru. Man gewinnt den Frieden und man blüht auf, durch die Liebe des Herrn. (2)
ਮਨਮੁਖ ਭੂਖੇ ਦਹ ਦਿਸ ਡੋਲਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
manmukh bhookhay dah dis doleh bin naavai dukh paa-ee.
Der Egoist ist immer hungrig, er läuft in alle Richtungen. Ohne Naam erleidet er immer Kummer.
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਆਵੈ ਦਰਗਹਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਈ ॥੩॥
janam marai fir jonee aavai dargahi milai sajaa-ee. ||3||
Er kommt auf die Welt und stirbt, wahrlich tritt er in die Gebärmutier immer wieder ein. Am Hofe des Herrn wird er bestraft. (3)
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥
kirpaa karahi taa har gun gaavah har ras antar paa-ee.
Wenn der Herr sein Mitleid schenkt, singt man seine Lobgesänge, Und man verankert die Ambrosia des Herrn in seinem Geist.
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਭਏ ਹੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੪॥੮॥
naanak deen da-i-aal bha-ay hai tarisnaa sabad bujhaa-ee. ||4||8||
Wenn der Herr sein Mitleid schenkt, singt man seine Lobgesänge, Und man bekommt die Ambrosia des Herrn, in seinem Geist.
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ਪੰਚਪਦਾ ॥
sorath mehlaa 4 panchpadaa.
Sorath M. 4: Panchpadas
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਸਿਧਿ ਹੋਈ ਸਿਧੀ ਤੇ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥
achar charai taa siDh ho-ee siDhee tay buDh paa-ee.
Wenn man den unbezwingbaren Geist besiegt, wird man zu Sidha (der Perfekte). Nur dann gewinnt man das perfekte Verständnis.
ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਸਰ ਲਾਗੇ ਤਨ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਾਟਿਆ ਜਾਈ ॥੧॥
paraym kay sar laagay tan bheetar taa bharam kaati-aa jaa-ee. ||1||
Wenn der Geist von den Pfeilen der Liebe des Herrn durchdrungen wird, bereit man sich von Zweifel. (1)
ਮੇਰੇ ਗੋਬਿਦ ਅਪੁਨੇ ਜਨ ਕਉ ਦੇਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥
mayray gobid apunay jan ka-o deh vadi-aa-ee.
O Herr, gewähre deinem Sklaven den Ruhm von deinem Namen.
ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਹੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
gurmat raam naam pargaasahu sadaa rahhu sarnaa-ee. rahaa-o.
Durch die Ratschläge des Gurus, erwecke deinen Namen in meinem Geist. Sodass ich immer an deinem Zufluchtsort bleibe. (Pause)
ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਸਭੁ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਮਨ ਮੂਰਖ ਚੇਤਿ ਅਜਾਣਾ ॥
ih sansaar sabh aavan jaanaa man moorakh chayt ajaanaa.
O mein unwissender Geist,. die weltliche Bindung ist der Grund der ewigen Wiedergeburt. Meditiere also immer über den Herrn.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰੁ ਮੇਲਹੁ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣਾ ॥੨॥
har jee-o kirpaa karahu gur maylhu taa har naam samaanaa. ||2||
O Herr, gewähre mir dein Mitleid, sodass ich den Guru treffe, Und ich löse mich in Naam auf.
ਜਿਸ ਕੀ ਵਥੁ ਸੋਈ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਸੁ ਪਾਏ ॥
jis kee vath so-ee parabh jaanai jis no day-ay so paa-ay.
Wem diese Sache gehört, der allein versteht ihn. Wem der Herr sein Geschenk gibt, der allein bekommt es.
ਵਸਤੁ ਅਨੂਪ ਅਤਿ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥੩॥
vasat anoop at agam agochar gur pooraa alakh lakhaa-ay. ||3||
Strahlend, unverständlich, geheimnisvoll ist diese Sache, der Name. Es ist durch den Guru, dass man den unverständlichen Herrn erkennt. (3)
ਜਿਨਿ ਇਹ ਚਾਖੀ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ਗੂੰਗੇ ਕੀ ਮਿਠਿਆਈ ॥
jin ih chaakhee so-ee jaanai goongay kee mithi-aa-ee.
Der, der den Geschmack von Naam erfahren hat kann ihn schmecken, jedoch nicht beschreiben. So wie ein Stummer, der Süßes schmecken kann aber nicht davon sprechen kann.