Page 589
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਿਨ ਕਉ ਭੇਟਿਆ ਜਿਨ ਕੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੭॥
so satgur tin ka-o bhayti-aa jin kai mukh mastak bhaag likh paa-i-aa. ||7||
Nur diejenigen, auf deren Stirn solch ein Schicksal geschrieben ist, meditieren über den Satguru. (7)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਮਰਜੀਵੜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਸਦਾ ਹੋਇ ॥
bhagat karahi marjeevrhay gurmukh bhagat sadaa ho-ay.
In der Tat: Nur diejenigen, die gegenüber der Welt gestorben sind, meditieren über den Herrn.
ਓਨਾ ਕਉ ਧੁਰਿ ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਬਖਸਿਆ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥
onaa ka-o Dhur bhagat khajaanaa bakhsi-aa mayt na sakai ko-ay.
So sind sie aufmerksam gegenüber dem Herrn.Der Herr schenkt ihnen den Schatz seiner Meditation.Dieser Schatz ist nie erschöpft.
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨੁ ਮਨਿ ਪਾਇਆ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
gun niDhaan man paa-i-aa ayko sachaa so-ay.
In ihrem Geist finden sie den Schatz der Werte, den einzigen Herrn.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਫਿਰਿ ਵਿਛੋੜਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥੧॥
naanak gurmukh mil rahay fir vichhorhaa kaday na ho-ay. ||1||
Wenn man den Herrn trifft, durch die Gnade des Gurus,Trennt man sich nicht wieder von dem Herrn. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਕਿਆ ਓਹੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
satgur kee sayv na keenee-aa ki-aa oh karay veechaar.
Wenn man dem Satguru nicht dient, wie und über was kann man nachdenken?
ਸਬਦੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਬਿਖੁ ਭੂਲਾ ਗਾਵਾਰੁ ॥
sabdai saar na jaan-ee bikh bhoolaa gaavaar.
Verwirrt in Sünden kennt man die Essenz des Wortes nicht.
ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
agi-aanee anDh baho karam kamaavai doojai bhaa-ay pi-aar.
Der Unwissende leistet so viele Riten und er liebt den Anderen.Obwohl ohne Werte, behauptet er, er sei tugendhaft.
ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਤਿਨ ਖੁਆਰੁ ॥
anhodaa aap ganaa-iday jam maar karay tin khu-aar.
Solch ein Mensch wird von Yama bestraft.
ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਾ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak kis no aakhee-ai jaa aapay bakhsanhaar. ||2||
Nanak, wem sonst kann man sich zuwenden? Der Herr selbst verzeiht uns. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੁਮਾਰੇ ॥
too kartaa sabh kichh jaandaa sabh jee-a tumaaray.
O Schöpfer-Herr, du weißt alles; die Geschöpfe gehören dir.
ਜਿਸੁ ਤੂ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਤੂ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਕਿਆ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ॥
jis too bhaavai tis too mayl laihi ki-aa jant vichaaray.
Du selbst lässt uns dich treffen, wenn man deine Gnade erhält.Ein armes Geschöpf, was kann es bewirken?
ਤੂ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਿਰਜਣਹਾਰੇ ॥
too karan kaaran samrath hai sach sirjanhaaray.
Du bist allmächtig, O Herr, du bist die ursprüngliche Sache, der wahre Schöpfer.
ਜਿਸੁ ਤੂ ਮੇਲਹਿ ਪਿਆਰਿਆ ਸੋ ਤੁਧੁ ਮਿਲੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥
jis too mayleh pi-aari-aa so tuDh milai gurmukh veechaaray.
Wem du mit dir vereinigst, der denkt über das Wort des Gurus nach,Er vereinigt sich mit dir, O mein Geliebter.
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਰੇ ॥੮॥
ha-o balihaaree satgur aapnay jin mayraa har alakh lakhaaray. ||8||
Ich opfere mich dem Satguru, der mich den unsagbaren Herrn erkennen lassen hat. (8)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਰਤਨਾ ਪਾਰਖੁ ਜੋ ਹੋਵੈ ਸੁ ਰਤਨਾ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ratnaa paarakh jo hovai so ratnaa karay veechaar.
Derjenige allein, der seinen Wert kennt, meditiert über das Juwel des Namens.
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰੁ ॥
ratnaa saar na jaan-ee agi-aanee anDh anDhaar.
Der Unwissende kennt den Wert nicht, weil er der Unwissenheit verhaftet bleibt.Das Wort des Gurus ist das wahre Juwel,
ਰਤਨੁ ਗੁਰੂ ਕਾ ਸਬਦੁ ਹੈ ਬੂਝੈ ਬੂਝਣਹਾਰੁ ॥
ratan guroo kaa sabad hai boojhai boojhanhaar.
Aber nur der wahre Kenner kennt seinen Wert.
ਮੂਰਖ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
moorakh aap ganaa-iday mar jameh ho-ay khu-aar.
Die Unwissenden behaupten sich,Sie kommen auf die Welt und kommen um, sie verlieren ihre Ehre.
ਨਾਨਕ ਰਤਨਾ ਸੋ ਲਹੈ ਜਿਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
naanak ratnaa so lahai jis gurmukh lagai pi-aar.
Nanak, der allein gewinnt das Juwel, der das Wort liebt, durch die Gnade des Gurus.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਾਮੁ ਉਚਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਨਿਤ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥
sadaa sadaa naam uchrai har naamo nit bi-uhaar.
Er rezitiert immer den Namen, und er treibt den Handel von Naam.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਹਰਿ ਰਖਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
kirpaa karay jay aapnee taa har rakhaa ur Dhaar. ||1||
Wenn der Herr seine Gnade gewährt, schließt man Naam im Herzen ein . (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
satgur kee sayv na keenee-aa har naam na lago pi-aar.
Diejenigen bleiben nicht am leben,Die dem Satguru nicht dienen und den Namen nicht lieben.
ਮਤ ਤੁਮ ਜਾਣਹੁ ਓਇ ਜੀਵਦੇ ਓਇ ਆਪਿ ਮਾਰੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
mat tum jaanhu o-ay jeevday o-ay aap maaray kartaar.
Weil der Herr selbst sie verdirbt. Einbildung ist eine hartherzige Krankheit, sie läßt uns das Andere lieben.
ਹਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਹੈ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
ha-umai vadaa rog hai bhaa-ay doojai karam kamaa-ay.
Nanak, die Egoisten sind tot, selbst wenn sie noch am Leben sind.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਜੀਵਦਿਆ ਮੁਏ ਹਰਿ ਵਿਸਰਿਆ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak manmukh jeevdi-aa mu-ay har visri-aa dukh paa-ay. ||2||
Sie vergessen den Herrn, so sind sie erschöpft. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਜਿਸੁ ਅੰਤਰੁ ਹਿਰਦਾ ਸੁਧੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੀ ॥
jis antar hirdaa suDh hai tis jan ka-o sabh namaskaaree.
Die Leute huldigen dem, dessen Herz rein ist.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
jis andar naam niDhaan hai tis jan ka-o ha-o balihaaree.
Die Leute huldigen dem, dessen Herz rein ist.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਬੁਧਿ ਬਿਬੇਕੁ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੁਰਾਰੀ ॥
jis andar buDh bibayk hai har naam muraaree.
Wer einen kritischen Intellekt hat, der meditiert über den Namen des Herrn.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਮਿਤੁ ਹੈ ਸਭ ਤਿਸਹਿ ਪਿਆਰੀ ॥
so satgur sabhnaa kaa mit hai sabh tiseh pi-aaree.
Er, der Satguru, ist aller Menschen Freund, er liebt die Menschen.
ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਸਾਰਿਆ ਗੁਰ ਬੁਧਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥੯॥
sabh aatam raam pasaari-aa gur buDh beechaaree. ||9||
Allgegenwärtig ist der Herr, man erkennt ihn durch die Erkenntnis, die der Guru uns gewährt. (9)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨਾ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
bin satgur sayvay jee-a kay banDhnaa vich ha-umai karam kamaahi.
Ohne Dienst des Gurus, verhält man sich wie ein Egoist.Unsere Leistungen werden zu Fesseln für die Seele.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
bin satgur sayvay tha-ur na paavhee mar jameh aavahi jaahi.
Ohne Dienst für den Guru findet man keine Zuflucht.Man kommt auf die Welt und kommt dann um, man wird geboren und man stirbt.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
bin satgur sayvay fikaa bolnaa naam na vasai man maahi.
Ohne Dienst des Gurus, ist die Sprache geschmacklos, alles ist bloß Plauderei.Und Naam wohnt nie in einem solchen Geist.