Page 586
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਭੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ਹੈ ਨਿਰਭਉ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸੋਇ ॥
bhai vich sabh aakaar hai nirbha-o har jee-o so-ay.
Alle Gestalten bewegen sich in Furcht.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਿਥੈ ਭਉ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
satgur sayvi-ai har man vasai tithai bha-o kaday na ho-ay.
Nur der allmächtige Herr ist jenseits der Furcht.
ਦੁਸਮਨੁ ਦੁਖੁ ਤਿਸ ਨੋ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥
dusman dukh tis no nayrh na aavai pohi na sakai ko-ay.
Der Herr bewohnt das Herz, wenn man dem wahren Guru dient.Dann verliert man alle Furcht und weder Feind noch Pein können uns plagen.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵੀਚਾਰਿਆ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਹੋਇ ॥
gurmukh man veechaari-aa jo tis bhaavai so ho-ay.
Durch die Gnade des Gurus meditiert man über den Herrn.Es geschieht immer, was dem Herrn gefällt.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਹੀ ਪਤਿ ਰਖਸੀ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ਸੋਇ ॥੧॥
naanak aapay hee pat rakhsee kaaraj savaaray so-ay. ||1||
Nanak, der Herr selbst bewahrt unsere Ehre, er selbst regelt alle Angelegenheiten. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਇਕਿ ਸਜਣ ਚਲੇ ਇਕਿ ਚਲਿ ਗਏ ਰਹਦੇ ਭੀ ਫੁਨਿ ਜਾਹਿ ॥
ik sajan chalay ik chal ga-ay rahday bhee fun jaahi.
Einige von meinen Freunden sind gegangen, andere sind auf dem Weg,Die anderen werden auch bald aufbrechen.
ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸੇ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥
jinee satgur na sayvi-o say aa-ay ga-ay pachhutaahi.
Diejenigen, die dem Guru nicht dienen, kommen auf die Welt und kommen um.Am Ende bereuen sie.
ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak sach ratay say na vichhurheh satgur sayv samaahi. ||2||
Aber diejenigen, die von dem Wahren erfüllt sind, erleiden die Trennung nicht.Durch den Dienst des Gurus lösen sie sich im Herrn auf. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਤਿਸੁ ਮਿਲੀਐ ਸਤਿਗੁਰ ਸਜਣੈ ਜਿਸੁ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਗੁਣਕਾਰੀ ॥
tis milee-ai satgur sajnai jis antar har gunkaaree.
Wir sollen dem Satguru, dem Freund, begegnen.In seinem Geist wohnt der Herr, die Quelle von Tugend.
ਤਿਸੁ ਮਿਲੀਐ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰੀਤਮੈ ਜਿਨਿ ਹੰਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰੀ ॥
tis milee-ai satgur pareetamai jin haN-umai vichahu maaree.
Wir sollen den Satguru, den Geliebten, treffen, er hat sich von dem ‘Ich’ befreit.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸੁ ਦੇ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸ੍ਟਿ ਸਵਾਰੀ ॥
so satgur pooraa Dhan Dhan hai jin har updays day sabh sarisat savaaree.
Wunderbar ist der Satguru, erlässt uns die Anwesenheit des Herrn erkennen.
ਨਿਤ ਜਪਿਅਹੁ ਸੰਤਹੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਭਉਜਲ ਬਿਖੁ ਤਾਰੀ ॥
nit japi-ahu santahu raam naam bha-ojal bikh taaree.
Der Satguru hat die ganze Welt verschönert.O Heilige, meditiert immer über den Namen, derart überquert man den Ozean.
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸਿਆ ਗੁਰ ਵਿਟੜਿਅਹੁ ਹੰਉ ਸਦ ਵਾਰੀ ॥੨॥
gur poorai har updaysi-aa gur vitrhi-ahu haN-u sad vaaree. ||2||
Der perfekte Guru hat mich über den Herrn belehren.Ich opfere mich ihm immerzu. (2)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਸੁਖੀ ਹੂੰ ਸੁਖ ਸਾਰੁ ॥
satgur kee sayvaa chaakree sukhee hooN sukh saar.
Der Dienst des Satgurus ist die Essenz der Freude,Auf diese Weise gewinnt man Ehre in der Welt und das Heil im Jenseits.
ਐਥੈ ਮਿਲਨਿ ਵਡਿਆਈਆ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
aithai milan vadi-aa-ee-aa dargeh mokh du-aar.
Dies, der Dienst des Gurus, ist die wahre Arbeit, wahre Kleidung und die wahre Stütze.
ਸਚੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੁ ਪੈਨਣੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
sachee kaar kamaavnee sach painan sach naam aDhaar.
In der Gemeinde der Wahren (Heiligen) erkennt man die Wahrheit,Und man gewinnt die Liebe des wahren Namens.
ਸਚੀ ਸੰਗਤਿ ਸਚਿ ਮਿਲੈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
sachee sangat sach milai sachai naa-ay pi-aar.
Durch das wahre Wort wohnt man in Glückseligkeit,
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਹਰਖੁ ਸਦਾ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰੁ ॥
sachai sabad harakh sadaa dar sachai sachiaar.
Und man wird wahr, am Tor des Herrn.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸੋ ਕਰੈ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥੧॥
naanak satgur kee sayvaa so karai jis no nadar karai kartaar. ||1||
Nanak, nur diejenigen, denen der Herr seinen barmherzigen Blick schenkt,Beschäftigen sich mit dem Dienst des Satgurus. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਹੋਰ ਵਿਡਾਣੀ ਚਾਕਰੀ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਵਾਸੁ ॥
hor vidaanee chaakree Dharig jeevan Dharig vaas.
Abscheulich ist der Dienst an anderen,Verabscheuungswürdig ist solch ein Leben und solch eine Wohnung.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਛੋਡਿ ਬਿਖੁ ਲਗੇ ਬਿਖੁ ਖਟਣਾ ਬਿਖੁ ਰਾਸਿ ॥
amrit chhod bikh lagay bikh khatnaa bikh raas.
Einige verlassen die Ambrosia,sie verbünden sich mit dem Gift,Ihr Geschäft besteht aus Gift, ebenso ihr Gewinn.
ਬਿਖੁ ਖਾਣਾ ਬਿਖੁ ਪੈਨਣਾ ਬਿਖੁ ਕੇ ਮੁਖਿ ਗਿਰਾਸ ॥
bikh khaanaa bikh painnaa bikh kay mukh giraas.
Gift ist ihre Nahrung, und Gift ist ihre Kleidung.Hier, auf der Welt, gewinnen sie nur die Pein, die Hölle wird ihre Wohnung.
ਐਥੈ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਵਣਾ ਮੁਇਆ ਨਰਕਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥
aithai dukho dukh kamaavanaa mu-i-aa narak nivaas.
Schmutzig ist ihr Gesicht, schlecht ist ihr Ausdruck.
ਮਨਮੁਖ ਮੁਹਿ ਮੈਲੈ ਸਬਦੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਮ ਕਰੋਧਿ ਵਿਣਾਸੁ ॥
manmukh muhi mailai sabad na jaannee kaam karoDh vinaas.
Sie verstehen das Wort nicht, sie sterben wegen der Fleischeslust und des Zorns.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਉ ਛੋਡਿਆ ਮਨਹਠਿ ਕੰਮੁ ਨ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥
satgur kaa bha-o chhodi-aa manhath kamm na aavai raas.
Sie verlassen die Furcht des Gurus, ihr Starrsinn ist nutzlos.
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਕੋ ਨ ਸੁਣੇ ਅਰਦਾਸਿ ॥
jam pur baDhay maaree-ah ko na sunay ardaas.
In der Stadt von Yama sind sie gefesselt und werden bestraft.Niemand hört ihr Klagen.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥੨॥
naanak poorab likhi-aa kamaavanaa gurmukh naam nivaas. ||2||
Nanak, man verhält sich nur nach der Schrift des Herrn,Und man wohnt im Namen durch den Guru. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਹੁ ਸਾਧ ਜਨੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ॥
so satgur sayvihu saaDh jan jin har har naam drirh-aa-i-aa.
O Heilige, dient dem Guru, der uns den Namen einschärft.Tag und Nacht, treibt den Kult des Satgurus,
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਹੁ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਜਿਨਿ ਜਗੰਨਾਥੁ ਜਗਦੀਸੁ ਜਪਾਇਆ ॥
so satgur poojahu dinas raat jin jagannaath jagdees japaa-i-aa.
Er lässt uns über den Meister der Welt nachsinnen.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਖਹੁ ਇਕ ਨਿਮਖ ਨਿਮਖ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਹਰਿ ਪੰਥੁ ਬਤਾਇਆ ॥
so satgur daykhhu ik nimakh nimakh jin har kaa har panth bataa-i-aa.
Jeden Augenblick schaut den Guru an, er zeigt uns den Weg zum Herrn
ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਭ ਪਗੀ ਪਵਹੁ ਜਿਨਿ ਮੋਹ ਅੰਧੇਰੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
tis satgur kee sabh pagee pavahu jin moh anDhayr chukaa-i-aa.
Werfen wir vor die Lotus-Füße des Gurus, der das Dunkel der Liebe der Welt auflösen lässt.
ਸੋ ਸਤਗੁਰੁ ਕਹਹੁ ਸਭਿ ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਲਹਾਇਆ ॥੩॥
so satgur kahhu sabh Dhan Dhan jin har bhagat bhandaar lahaa-i-aa. ||3||
Lobpreisen wir den Guru, er segnet uns mit dem Schatz der Andacht. (3)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਭੁਖ ਗਈ ਭੇਖੀ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
satgur mili-ai bhukh ga-ee bhaykhee bhukh na jaa-ay.
Der Hunger geht weg, wenn man dem Guru begegnet.