Page 587
ਦੁਖਿ ਲਗੈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਫਿਰੈ ਅਗੈ ਦੂਣੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
dukh lagai ghar ghar firai agai doonee milai sajaa-ay.
Aber man verliert sein Verlangen nicht, selbst wenn man sich anmaßend in Lumpen kleidet.Heimgesucht von der Pein (dem Verlangen) bettelt man von Tür zu Tür,
ਅੰਦਰਿ ਸਹਜੁ ਨ ਆਇਓ ਸਹਜੇ ਹੀ ਲੈ ਖਾਇ ॥
andar sahj na aa-i-o sehjay hee lai khaa-ay.
Und man wird dafür, in der anderen Welt, bestraft.Im tiefsten Inneren existiert kein Frieden und man wird nicht zufrieden durch das, was man bekommt.
ਮਨਹਠਿ ਜਿਸ ਤੇ ਮੰਗਣਾ ਲੈਣਾ ਦੁਖੁ ਮਨਾਇ ॥
manhath jis tay mangnaa lainaa dukh manaa-ay.
Man bettelt immer wieder, derart verärgert man den Spender auch.Man bekleidet sich als Bettler.
ਇਸੁ ਭੇਖੈ ਥਾਵਹੁ ਗਿਰਹੋ ਭਲਾ ਜਿਥਹੁ ਕੋ ਵਰਸਾਇ ॥
is bhaykhai thaavhu girho bhalaa jithahu ko varsaa-ay.
Aber das Leben in der Familie ist besser als das von Bettler,Weil man damit anderen beschenken kann.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਤਿਨਾ ਸੋਝੀ ਪਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥
sabad ratay tinaa sojhee pa-ee doojai bharam bhulaa-ay.
Erfüllt von dem Wort erhält man Klarheit.Die anderen bleiben verwirrt durch den Zweifel.
ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
pa-i-ai kirat kamaavanaa kahnaa kachhoo na jaa-ay.
Sie führen sich nur nach ihrem Karma (vorherigen Taten),Niemand kann etwas dagegen sagen.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਹਿ ਸੇ ਭਲੇ ਜਿਨ ਕੀ ਪਤਿ ਪਾਵਹਿ ਥਾਇ ॥੧॥
naanak jo tis bhaaveh say bhalay jin kee pat paavahi thaa-ay. ||1||
Nanak, nur diejenigen, die dem Herrn gefallen, sind würdig, der Herr bewahrt ihre Ehre. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
satgur sayvi-ai sadaa sukh janam maran dukh jaa-ay.
Wenn man dem Satguru dient, bleibt man immer in Ruhe.Die Pein von Geburt und Tod schwindet.
ਚਿੰਤਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
chintaa mool na hova-ee achint vasai man aa-ay.
Dann erleidet man die Angst nicht; der ohne Kummer (der Herr) bewohnt den Geist.Innen ist der Wallfahrtsort, der Ort göttlicher Gnosis.
ਅੰਤਰਿ ਤੀਰਥੁ ਗਿਆਨੁ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥
antar tirath gi-aan hai satgur dee-aa bujhaa-ay.
Man versteht ihn durch die Gnade des Gurus,Man wird rein und tadellos, man badet im Schwimmbad von Ambrosia.
ਮੈਲੁ ਗਈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇ ॥
mail ga-ee man nirmal ho-aa amrit sar tirath naa-ay.
Die Seele begegnet der höchsten Seele, durch die Liebe des wahren Wortes.
ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
sajan milay sajnaa sachai sabad subhaa-ay.
Man gewinnt die göttliche Weisheit im Hause, das Licht löst sich im höchsten Licht auf.
ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
ghar hee parchaa paa-i-aa jotee jot milaa-ay.
Wenn man die Betrügerei ausübt, entkommt man nicht dem Yama,
ਪਾਖੰਡਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਲੈ ਜਾਸੀ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥
pakhand jamkaal na chhod-ee lai jaasee pat gavaa-ay.
Sondern verliert seine Ehre.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥
naanak naam ratay say ubray sachay si-o liv laa-ay. ||2||
Nanak, erfüllt von dem Namen gewinnt man das Heil,Und man setzt sich im Gleichklang mit dem Wahren. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਤਿਤੁ ਜਾਇ ਬਹਹੁ ਸਤਸੰਗਤੀ ਜਿਥੈ ਹਰਿ ਕਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਿਲੋਈਐ ॥
tit jaa-ay bahhu satsangtee jithai har kaa har naam bilo-ee-ai.
O Bruder, gehe und bewege dich in der Gemeinde der Heiligen, wo man über Naam nachsinnt.
ਸਹਜੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲੇਹੁ ਹਰਿ ਤਤੁ ਨ ਖੋਈਐ ॥
sehjay hee har naam layho har tat na kho-ee-ai.
In Harmonie und Ausgeglichenheit rezitiert man den Namen des Herrn,Dann vergisst man den Herrn, die Essenz, nicht.
ਨਿਤ ਜਪਿਅਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਢੋਈਐ ॥
nit japi-ahu har har dinas raat har dargeh dhoo-ee-ai.
Man rezitiert Tag und Nacht den Namen des Herrn,So gewinnt man die Zuflucht am Hofe des Herrn.
ਸੋ ਪਾਏ ਪੂਰਾ ਸਤਗੁਰੂ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖੋਈਐ ॥
so paa-ay pooraa satguroo jis Dhur mastak lilaat likho-ee-ai.
Aber der allein ist so gesegnet von dem Guru, dessen Schicksal so beschrieben ist.
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੰਉ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਹੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਗਾਲ ਗਲੋਈਐ ॥੪॥
tis gur kaN-u sabh namaskaar karahu jin har kee har gaal galo-ee-ai. ||4||
Erweisen wir dem Guru unsere Ehrerbietung, er erklärt das Evangelium des Herrn. (4)\
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਜਿਨ ਸਤਗੁਰ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
sajan milay sajnaa jin satgur naal pi-aar.
Heilige begegnen den Heiligen, die Zuneigung für den Satguru haben,
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਤਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰੁ ॥
mil pareetam tinee Dhi-aa-i-aa sachai paraym pi-aar.
In der Gesellschaft der Heiligen meditieren sie über den Herrn.
ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰਿ ॥
man hee tay man maani-aa gur kai sabad apaar.
In ihrem Herzen wohnt die Liebe für den Herrn.
ਏਹਿ ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
ayhi sajan milay na vichhurheh je aap maylay kartaar.
Besänftigt und zufrieden ist ihr Geist, durch die Gnade des unendlichen Wortes des Gurus.
ਇਕਨਾ ਦਰਸਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਈਆ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
iknaa darsan kee parteet na aa-ee-aa sabad na karahi veechaar.
Solche Heiligen trennen sich nicht voneinander,Als der Herr selbst lässt sie zusammenkommen.
ਵਿਛੁੜਿਆ ਕਾ ਕਿਆ ਵਿਛੁੜੈ ਜਿਨਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
vichhurhi-aa kaa ki-aa vichhurhai jinaa doojai bhaa-ay pi-aar.
Einige (Getrennte) verstehen die Essenz von dem Darshana (des Gurus) nicht;Sie meditieren nie über das Wort.
ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਦੋਸਤੀ ਥੋੜੜਿਆ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥
manmukh saytee dostee thorh-rhi-aa din chaar.
Was kann man in Bezug auf die Getrennten sagen? Sie lieben das Andere.
ਇਸੁ ਪਰੀਤੀ ਤੁਟਦੀ ਵਿਲਮੁ ਨ ਹੋਵਈ ਇਤੁ ਦੋਸਤੀ ਚਲਨਿ ਵਿਕਾਰ ॥
is pareetee tutdee vilam na hova-ee it dostee chalan vikaar.
Die Freundschaft derer dauert nur wenige Tage.Solch eine Freundschaft findet ein Ende in kürzester Zeit, sie verführt zur Untugend und Sünden.
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਨਾਹੀ ਨਾਮਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥
jinaa andar sachay kaa bha-o naahee naam na karahi pi-aar.
Diejenigen, die im Herzen die Furcht des Herrn nicht haben, lieben Naam nicht.
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਜਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧॥
naanak tin si-o ki-aa keechai dostee je aap bhulaa-ay kartaar. ||1||
Warum soll man Freundschaft mit denjenigen führen, die von dem Herrn selbst verführt sind? (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਇਕਿ ਸਦਾ ਇਕਤੈ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
ik sadaa iktai rang raheh tin kai ha-o sad balihaarai jaa-o.
Einige bleiben immerzu von der Liebe des Einzigen erfüllt.Ihnen opfere ich mich immerzu.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨੁ ਅਰਪੀ ਤਿਨ ਕਉ ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
tan man Dhan arpee tin ka-o niv niv laaga-o paa-ay.
Ich bringe ihnen meinen Geist, Körper und Schatz dar.
ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਮਨੁ ਸੰਤੋਖੀਐ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
tin mili-aa man santokhee-ai tarisnaa bhukh sabh jaa-ay.
Demütig werfe ich mich vor ihre Lotus-Füße.Der Geist wird zufrieden und das Verlangen geht weg, wenn man sie (die Heiligen) trifft.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੀਏ ਸਦਾ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥
naanak naam ratay sukhee-ay sadaa sachay si-o liv laa-ay. ||2||
Nanak, erfüllt von dem Namen, bleibt man immer glücklich.Und man befindet sich im Einklang mit dem Herrn. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕਉ ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣਾਈ ॥
tis gur ka-o ha-o vaari-aa jin har kee har kathaa sunaa-ee.
Ich opfere mich dem Guru, der mir das Evangelium des Herrn vorliest.