Page 554
ਮਃ ੫ ॥
mehlaa 5.
M.5
ਘਟਿ ਵਸਹਿ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਰਸਨਾ ਜਪੈ ਗੁਪਾਲ ॥
ghat vaseh charnaarbind rasnaa japai gupaal.
Bewahre (ernähre) das Herz, das die Lotus-Füße des Herrn liebt.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰੀਐ ਤਿਸੁ ਦੇਹੀ ਕਉ ਪਾਲਿ ॥੨॥
naanak so parabh simree-ai tis dayhee ka-o paal. ||2||
Und bewahre auch die Zunge, die den Namen des Herrn rezitiert.Weil sie (Herz und Zunge) lieben den Herrn innig. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਆਪੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰੇ ਇਸਨਾਨੁ ॥
aapay athsath tirath kartaa aap karay isnaan.
Der Herr selbst ist die achtundsechzig Wallfahrtsorte, er selbst ist in ihnen auf Wallfahrt.
ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਵਰਤੈ ਸ੍ਵਾਮੀ ਆਪਿ ਜਪਾਇਹਿ ਨਾਮੁ ॥
aapay sanjam vartai savaamee aap japaa-ihi naam.
Er selbst bewegt sich laut seinem eigenen Mittel, er lässt uns seinen Namen rezitieren,
ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਭਉ ਖੰਡਨੁ ਆਪਿ ਕਰੈ ਸਭੁ ਦਾਨੁ ॥
aap da-i-aal ho-ay bha-o khandan aap karai sabh daan.
In seiner Wohltätigkeit vernichtet er unsere Furcht, er gewährt uns seine Geschenke.
ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਸਦ ਹੀ ਦਰਗਹਿ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥
jis no gurmukh aap bujhaa-ay so sad hee dargahi paa-ay maan.
Wer den Herrn durch den Guru erkennt, gewinnt Ehre auf dem Herrensitz.
ਜਿਸ ਦੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਸਚਾ ਹਰਿ ਜਾਨੁ ॥੧੪॥
jis dee paij rakhai har su-aamee so sachaa har jaan. ||14||
Er ist der wahre Diener, dessen Ehre von dem Herrn bewahrt wird. (14)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਜਗੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਅੰਧੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
naanak bin satgur bhaytay jag anDh hai anDhay karam kamaa-ay.
Verblendet ist man ohne Vereinigung mit dem Guru, und man verübt schlechte Taten.
ਸਬਦੈ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਵਈ ਜਿਤੁ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
sabdai si-o chit na laav-ee jit sukh vasai man aa-ay.
Man liebt das Wort nicht, das Wort, das die Glückseligkeit bringt.
ਤਾਮਸਿ ਲਗਾ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਜਲਤੁ ਬਿਹਾਇ ॥
taamas lagaa sadaa firai ahinis jalat bihaa-ay.
Fettgehalten von der Unwissenheit geht man immer irre,Und man verzehrt sich im Feuer der Leidenschaften.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥
jo tis bhaavai so thee-ai kahnaa kichhoo na jaa-ay. ||1||
Man kann nichts sagen, es geschieht immer was der Herr will. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਾਰੀ ਏਹ ਕਰੇਹੁ ॥
satguroo furmaa-i-aa kaaree ayh karayhu.
Der Satguru berät: “O Bruder, verhalte dich so Weise,
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹੋਇ ਕੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੰਮਾਲੇਹੁ ॥
guroo du-aarai ho-ay kai saahib sammaalayhu.
Geh zur Tür des Gurus, und meditiere über den Meister, den Herrn.”
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਹੈ ਭਰਮੈ ਕੇ ਛਉੜ ਕਟਿ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਧਰੇਹੁ ॥
saahib sadaa hajoor hai bharmai kay chha-urh kat kai antar jot Dharayhu.
Der Herr ist immer bei dir,Beseitige den Schleier der Zweiheit und bette den Herrn in deinem Herzen ein.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਏਹੁ ਲਾਏਹੁ ॥
har kaa naam amrit hai daaroo ayhu laa-ayhu.
In der Tat, Ambrosia ist der Name des Herrn, benutze dieses Allheilmittel.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਰਖਹੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ॥
satgur kaa bhaanaa chit rakhahu sanjam sachaa nayhu.
Setze den Willen des Herrn in seinen Geist, folge dem Weg seiner Liebe.
ਨਾਨਕ ਐਥੈ ਸੁਖੈ ਅੰਦਰਿ ਰਖਸੀ ਅਗੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕੇਲ ਕਰੇਹੁ ॥੨॥
naanak aithai sukhai andar rakhsee agai har si-o kayl karayhu. ||2||
Auf diese Weise wirst du allen Komfort gewinnen in der Welt,Und drüben, in der anderen Welt, wirst du die Anwesenheit des Herrn genießen. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਆਪੇ ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਬਣਸਪਤਿ ਆਪੇ ਹੀ ਫਲ ਲਾਏ ॥
aapay bhaar athaarah banaspat aapay hee fal laa-ay.
Gott der Herr selbst ist die Vegetation, er selbst trägt Früchte.
ਆਪੇ ਮਾਲੀ ਆਪਿ ਸਭੁ ਸਿੰਚੈ ਆਪੇ ਹੀ ਮੁਹਿ ਪਾਏ ॥
aapay maalee aap sabh sinchai aapay hee muhi paa-ay.
Der Herr selbst ist der Gärtner, er selbst bewässert den Garten, und er selbst benutzt ihn.
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਦਿਵਾਏ ॥
aapay kartaa aapay bhugtaa aapay day-ay divaa-ay.
Er selbst ist der Schöpfer, er selbst genießt seine Schöpfung.
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਖਾ ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
aapay saahib aapay hai raakhaa aapay rahi-aa samaa-ay.
Er selbst gewährt seine Geschenke.Er selbst ist der Meister, er bewahrt uns, er selbst ist in der Kreation durchdrungen.
ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਵਡਿਆਈ ਆਖੈ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਕੀ ਜਿਸ ਨੋ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਏ ॥੧੫॥
jan naanak vadi-aa-ee aakhai har kartay kee jis no til na tamaa-ay. ||15||
Nanak singt das Lob, den Ruhm des Herrn, von dem, der keine Gier hat. (15)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਣਿਆ ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਇ ॥
maanas bhari-aa aani-aa maanas bhari-aa aa-ay.
Jemand bietet (Wein) an, ein anderer trinkt ihn.
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਮਤਿ ਦੂਰਿ ਹੋਇ ਬਰਲੁ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਆਇ ॥
jit peetai mat door ho-ay baral pavai vich aa-ay.
Das Getränk zerbricht den Intellekt und man wird venückt.
ਆਪਣਾ ਪਰਾਇਆ ਨ ਪਛਾਣਈ ਖਸਮਹੁ ਧਕੇ ਖਾਇ ॥
aapnaa paraa-i-aa na pachhaan-ee khasmahu Dhakay khaa-ay.
Dann ist man unfähig, seine eigenen (Verwandten) von anderen zu verschieden.Der Herr verabscheut ihn auch.
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਖਸਮੁ ਵਿਸਰੈ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
jit peetai khasam visrai dargeh milai sajaa-ay.
Das Getränk verführt uns, man vergisst den Herrn, und man wird auf dem Herrensitz bestraft.
ਝੂਠਾ ਮਦੁ ਮੂਲਿ ਨ ਪੀਚਈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
jhoothaa mad mool na peech-ee jay kaa paar vasaa-ay.
Man soll, so weit wie möglich, vermeiden, so einen boshaften Wein zu trinken,
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਸਚੁ ਮਦੁ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
naanak nadree sach mad paa-ee-ai satgur milai jis aa-ay.
Durch die Gnade des Herrn erhält man den wahren Wein (des Namens),Und man begegnet dem Satguru.
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥
sadaa saahib kai rang rahai mahlee paavai thaa-o. ||1||
Dann ist man von der Liebe des Herrn erfüllt, und man gewinnt Ehre auf dem Herrensitz. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਜਾ ਇਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
ih jagat jeevat marai jaa is no sojhee ho-ay.
Man befreit sich von dem Maya, wenn man aufwacht und sich erkennt,
ਜਾ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਿ ਸਵਾਲਿਆ ਤਾਂ ਸਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਾਏ ਤਾਂ ਸੁਧਿ ਹੋਇ ॥
jaa tiniH savaali-aa taaN sav rahi-aa jagaa-ay taaN suDh ho-ay.
Aber man ist nur durch die Gnade des Herrn wach, und man schläft solange der Herr es will.
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੈ ਸੋਇ ॥
naanak nadar karay jay aapnee satgur maylai so-ay.
Wenn der Herr uns anschaut, mit seinem barmherzigen Blick, leitet er uns dem Guru entgegen.
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
gur parsaad jeevat marai taa fir maran na ho-ay. ||2||
Dann stirbt man im Leben, durch die Gnade des Gurus, und man stirbt nie wieder. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਜਿਸ ਦਾ ਕੀਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ॥
jis daa keetaa sabh kichh hovai tis no parvaah naahee kisai kayree.
Der Herr hat Furcht vor niemandem, er tut alles und gewahrt seine Geschenke.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਖਾਵੈ ਸਭ ਮੁਹਤਾਜੀ ਕਢੈ ਤੇਰੀ ॥
har jee-o tayraa ditaa sabh ko khaavai sabh muhtaajee kadhai tayree.
O Herr, die ganze Welt nährt steh von deinen Geschenken, die Leute suchen Zuflucht bei dir.