Page 552
ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
manmukh maa-i-aa moh hai naam na lago pi-aar.
Der Egoist liebt die Illusion, die Maya, er hat keine Zuneigung für den Namen.
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਕੂੜੁ ਕਰੇ ਆਹਾਰੁ ॥
koorh kamaavai koorh sangrahai koorh karay aahaar.
Er verübt schlechte Taten, er sammelt die Unwahrheit und nährt sich von der Unwahrheit.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਧਨੁ ਸੰਚਿ ਮਰਹਿ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਭੁ ਛਾਰੁ ॥
bikh maa-i-aa Dhan sanch mareh antay ho-ay sabh chhaar.
Er strebt nach dem Gift des Reichtums.Schließlich wird alles zu Asche, alles ist vergeblich.
ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚ ਸੰਜਮ ਕਰਹਿ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
karam Dharam such sanjam karahi antar lobh vikaar.
Der Egoist übt viele Riten, er beschäftigt sich mit frommen Taten und Disziplin,Aber innen verbirgt er Gier und Geiz.
ਨਾਨਕ ਜਿ ਮਨਮੁਖੁ ਕਮਾਵੈ ਸੁ ਥਾਇ ਨਾ ਪਵੈ ਦਰਗਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੨॥
naanak je manmukh kamaavai so thaa-ay naa pavai dargahi ho-ay khu-aar. ||2||
Nanak, nutzlos ist alles, was der Egoist leistet.Er verliert seine Ehre auf dem Hofe des Herrn. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਆਪੇ ਖਾਣੀ ਆਪੇ ਬਾਣੀ ਆਪੇ ਖੰਡ ਵਰਭੰਡ ਕਰੇ ॥
aapay khaanee aapay banee aapay khand varbhand karay.
Der Herr selbst hat die vier Quellen des Lebens geschaffen.Er selbst hat die Sprache geschaffen.
ਆਪਿ ਸਮੁੰਦੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਾਗਰੁ ਆਪੇ ਹੀ ਵਿਚਿ ਰਤਨ ਧਰੇ ॥
aap samund aap hai saagar aapay hee vich ratan Dharay.
Er selbst hat das Universum und die Gebiete geschaffen.Er selbst ist der Ozean, er selbst füllt sie mit Juwelier.
ਆਪਿ ਲਹਾਏ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰੇ ਹਰੇ ॥
aap lahaa-ay karay jis kirpaa jis no gurmukh karay haray.
In seinem Mitleid bringt er die Menschen zu sich.Er selbst segnet sie mit seinem Schatz.
ਆਪੇ ਭਉਜਲੁ ਆਪਿ ਹੈ ਬੋਹਿਥਾ ਆਪੇ ਖੇਵਟੁ ਆਪਿ ਤਰੇ ॥
aapay bha-ojal aap hai bohithaa aapay khayvat aap taray.
Er selbst ist der Ozean, zugleich das Boot und der Fährmann.Er selbst überquert den Ozean.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਤੁਝੈ ਸਰੇ ॥੯॥
aapay karay karaa-ay kartaa avar na doojaa tujhai saray. ||9||
Der Herr ist der Schöpfer, die ursprüngliche Sache: Niemand anderer ist ihm gleich. (9)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਫਲ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
satgur kee sayvaa safal hai jay ko karay chit laa-ay.
Profitbringend und annehmbar ist der Dienst am Satguru,Wenn man sich mit ganzem Herzen damit beschäftigt.
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਈਐ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
naam padaarath paa-ee-ai achint vasai man aa-ay.
Dann gewinnt man den Schatz des Namens; der Herr, der ohne Furcht, bewohnt den Geist.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖੁ ਕਟੀਐ ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਜਾਇ ॥
janam maran dukh katee-ai ha-umai mamtaa jaa-ay.
Die Krankheit des Kommen-und-Gehens vergeht, man lässt Einbildung und Bindungen hinter sich.
ਉਤਮ ਪਦਵੀ ਪਾਈਐ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
utam padvee paa-ee-ai sachay rahai samaa-ay.
Man gewinnt den höchsten Zustand und man bleibt beim Herrn.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੧॥
naanak poorab jin ka-o likhi-aa tinaa satgur mili-aa aa-ay. ||1||
Nanak, der Herr selbst begegnet denjenigen, deren Schicksal so bestimmt ist. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਨਾਮਿ ਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹੈ ਕਲਿਜੁਗ ਬੋਹਿਥੁ ਹੋਇ ॥
naam rataa satguroo hai kalijug bohith ho-ay.
Satguru ist immer von dem Namen des Herrn erfüllt.In unserer Zeit ist er das Boot, um den Ozean zu überqueren.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਪਾਰਿ ਪਵੈ ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
gurmukh hovai so paar pavai jinaa andar sachaa so-ay.
Wer sich dem Guru zuwendet und den Herrn im Geist einbettet,Überquert den gefährlichen Ozean.
ਨਾਮੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੇ ਨਾਮੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਨਾਮੇ ਹੀ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
naam samHaalay naam sangrahai naamay hee pat ho-ay.
Dann liebt er den Namen innig, sammelt den Namen und gewinnt Ehre durch den Namen.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak satgur paa-i-aa karam paraapat ho-ay. ||2||
Nanak, man erreicht den Herrn durch seine Gnade. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਆਪੇ ਪਾਰਸੁ ਆਪਿ ਧਾਤੁ ਹੈ ਆਪਿ ਕੀਤੋਨੁ ਕੰਚਨੁ ॥
aapay paaras aap Dhaat hai aap keeton kanchan.
Der Herr selbst ist der Paras, er selbst ist das Metall, und er selbst macht es zu Gold.
ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਹੀ ਪਾਪ ਖੰਡਨੁ ॥
aapay thaakur sayvak aapay aapay hee paap khandan.
Er selbst bewohnt alle Herzen, er selbst genießt alle Geschmäcker.
ਆਪੇ ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਸੁਆਮੀ ਆਪੇ ਹੀ ਸਭੁ ਅੰਜਨੁ ॥
aapay sabh ghat bhogvai su-aamee aapay hee sabh anjan.
Er selbst ist die Maya, die Illusion.Der Herr weiß alles, er schätzt den Preis von jedem.
ਆਪਿ ਬਿਬੇਕੁ ਆਪਿ ਸਭੁ ਬੇਤਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੰਜਨੁ ॥
aap bibayk aap sabh baytaa aapay gurmukh bhanjan.
Er selbst lockert die Ketten von Maya, durch den Guru.Ich will immer deine Lobgesänge singen, O Herr.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਸਾਲਾਹਿ ਨ ਰਜੈ ਤੁਧੁ ਕਰਤੇ ਤੂ ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਵਡਨੁ ॥੧੦॥
jan naanak saalaahi na rajai tuDh kartay too har sukh-daata vadan. ||10||
Herrlich bist du, O Herr, du gewährst uns Ruhe. (10)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mehlaa 4.
Shaloka M. 4
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨਾ ਜੇਤੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
bin satgur sayvay jee-a kay banDhnaa jaytay karam kamaahi.
Alle Aktivitäten, Taten, ohne Dienst des Gurus, sind nur Ketten für die Seele.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
bin satgur sayvay thavar na paavhee mar jameh aavahi jaahi.
Man gewinnt nie Frieden ohne Dienst am Guru.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
bin satgur sayvay fikaa bolnaa naam na vasai man aa-ay.
Man kommt auf die Welt und kommt um, derart folgt man dem Kreislauf des Kommen und-Gehens.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥
naanak bin satgur sayvay jam pur baDhay maaree-ah muhi kaalai uth jaahi. ||1||
Ohne Dienst am Herrn ist alle Rede geschmacklos,Und man gewinnt den Namen nicht. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਇਕਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਹਿ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
ik satgur kee sayvaa karahi chaakree har naamay lagai pi-aar.
Einige beschäftigen sich mit dem Dienst am Guru.Sie geben sich dem Namen des Herrn hin.
ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਨਿ ਆਪਣਾ ਕੁਲ ਕਾ ਕਰਨਿ ਉਧਾਰੁ ॥੨॥
naanak janam savaaran aapnaa kul kaa karan uDhaar. ||2||
Sie verbessern ihr Leben, EhreGeburt, sie sind erfüllt.Sie gewinnen die Emanzipation ihrer Familie, ihrer Sippe (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਆਪੇ ਚਾਟਸਾਲ ਆਪਿ ਹੈ ਪਾਧਾ ਆਪੇ ਚਾਟੜੇ ਪੜਣ ਕਉ ਆਣੇ ॥
aapay chaatsaal aap hai paaDhaa aapay chaatrhay parhan ka-o aanay.
Der Herr selbst ist die Schule, er selbst ist der Lehrer,Und er selbst bringt die Schüler zur Schule.
ਆਪੇ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਬਾਲਕ ਕਰੇ ਸਿਆਣੇ ॥
aapay pitaa maataa hai aapay aapay baalak karay si-aanay.
Er selbst ist der Vater, auch die Mutter, er selbst belehrt die Kinder.
ਇਕ ਥੈ ਪੜਿ ਬੁਝੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਇਕ ਥੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਇਆਣੇ ॥
ik thai parh bujhai sabh aapay ik thai aapay karay i-aanay.
An einem Ort liest er selbst und versteht alles.Irgendwo anders lässt er die Schüler unwissend bleiben.
ਇਕਨਾ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਏ ਜਾ ਆਪਿ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਸਚੇ ਭਾਣੇ ॥
iknaa andar mahal bulaa-ay jaa aap tayrai man sachay bhaanay.
Wenn es ihm gefällt, lädt er jemanden ein zu seinem Palast.