Page 514
ਨਾਨਕ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਨਾ ਕਿਛੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak man hee tay man maani-aa naa kichh marai na jaa-ay. ||2||
Auf diese Weise hat der Herr das Spiel der Welt geschaffen.Wenn es dem Herrn gefällt, begegnet man dem Guru.Dann gewinnt man Gleichgewicht und man vereinigt sich mit dem Herrn.Der Geist besänftigt sich durch den Namen. (2)
ਪਉੜੀ ॥
Pauree:
Pauri
ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਅਪਾਰੁ ਹੈ ਮਿਲਣਾ ਸੰਜੋਗੀ ॥
kaa-i-aa kot apaar hai milnaa sanjogee.
Der menschliche Körper ist ein Schloss des Unendlichen,Man gewinnt ihn durch Glück.
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਆਪਿ ਵਸਿ ਰਹਿਆ ਆਪੇ ਰਸ ਭੋਗੀ ॥
kaa-i-aa andar aap vas rahi-aa aapay ras bhogee.
Der Herr selbst wohnt darin, und er genießt die Geschmäcke.
ਆਪਿ ਅਤੀਤੁ ਅਲਿਪਤੁ ਹੈ ਨਿਰਜੋਗੁ ਹਰਿ ਜੋਗੀ ॥
aap ateet alipat hai nirjog har jogee.
Frei von Bindungen, er ist der wahre Yogi, ohne Anhänglichkeit (an Maya).
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਕਰੇ ਹਰਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਗੀ ॥
jo tis bhaavai so karay har karay so hogee.
Er tut was ihm gefällt; es geschieht immer was er will.
ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਲਹਿ ਜਾਹਿ ਵਿਜੋਗੀ ॥੧੩॥
har gurmukh naam Dhi-aa-ee-ai leh jaahi vijogee. ||13||
Die Trennung von dem Herrn existiert nicht mehr,Wenn man über den Namen meditiert, durch die Gnade des Gurus. (13)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਆਪਿ ਅਖਾਇਦਾ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
vaahu vaahu aap akhaa-idaa gur sabdee sach so-ay.
Der Herr selbst lässt uns seine Lobgesänge singen, durch das Wort des Gurus,Wunderbar ist das Lob des Herrn.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥
vaahu vaahu sifat salaah hai gurmukh boojhai ko-ay.
Aber selten ist der Mensch, der es versteht durch das perfekte Wort.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
vaahu vaahu banee sach hai sach milaavaa ho-ay.
Selig ist das Wort des Gurus, man vereinigt sich mit dem wahren Herrn, durch das Wort.
ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੧॥
naanak vaahu vaahu karti-aa parabh paa-i-aa karam paraapat ho-ay. ||1||
Nanak, man erreicht den Herrn durch sein Lob.Und man beschäftigt sich mit dem Lob des Herrn durch die Gnade des Gurus. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤੀ ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਈ ॥
vaahu vaahu kartee rasnaa sabad suhaa-ee.
Selig ist die Zunge, die die Lobgesänge des Herrn singt, durch das Wort.
ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲਿਆ ਆਈ ॥
poorai sabad parabh mili-aa aa-ee.
Man trifft den Herrn nur durch das perfekte Wort.
ਵਡਭਾਗੀਆ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਈ ॥
vadbhaagee-aa vaahu vaahu muhhu kadhaa-ee.
Wirklich glücklich ist der Mensch, der die Lobgesänge des Herrn singt.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਹਿ ਸੇਈ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਪਰਜਾ ਪੂਜਣ ਆਈ ॥
vaahu vaahu karahi say-ee jan sohnay tinH ka-o parjaa poojan aa-ee.
Strahlend sind die Menschen, die die Lobgesänge des Herrn singen.Die Leute treiben den Kult der solchen Menschen,
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥੨॥
vaahu vaahu karam paraapat hovai naanak dar sachai sobhaa paa-ee. ||2||
Man singt Lobgesänge des Herrn, durch seine Gnade,Und damit gewinnt man den Ruhm am Tor des Herrn. (2)
ਪਉੜੀ II
Pauree:
Pauri
ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਕਾਇਆ ਗੜ੍ਹ੍ਹ ਭੀਤਰਿ ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਅਭਿਮਾਨੀ ॥
bajar kapaat kaa-i-aa garhH bheetar koorh kusat abhimaanee.
Das Schloss (des Körpers) ist geschlossen durch zwei schwere Türen, die Unwahrheit und das ‘Ich’.
ਭਰਮਿ ਭੂਲੇ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਨੀ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧ ਅਗਿਆਨੀ ॥
bharam bhoolay nadar na aavnee manmukh anDh agi-aanee.
Der unwissende und verblendete Egoist sieht sie nicht, weil er von Zweifel verwirrt ist.
ਉਪਾਇ ਕਿਤੈ ਨ ਲਭਨੀ ਕਰਿ ਭੇਖ ਥਕੇ ਭੇਖਵਾਨੀ ॥
upaa-ay kitai na labhnee kar bhaykh thakay bhaykhvaanee.
In vielen Weisen zeigt man sich gut, und man leistet viele Bemühungen.Aber schließlich wird man müde und findet die Tür nicht.
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਖੋਲਾਈਅਨ੍ਹ੍ਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨੀ ॥
gur sabdee kholaa-ee-aniH har naam japaanee.
Diese Türen öffnen sich nur durch das Wort des Gurus.Dann rezitiert man den Namen des Herrn.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਿਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨ ਪੀਆ ਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਨੀ ॥੧੪॥
har jee-o amrit birakh hai jin pee-aa tay tariptaanee. ||14||
Der Herr ist der Baum des Elixiers,Wer diese Ambrosia trinkt, ist besänftigt. (14)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M. 3
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤਿਆ ਰੈਣਿ ਸੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
vaahu vaahu karti-aa rain sukh vihaa-ay.
Die Nacht (das Leben) vergeht in Frieden, wenn man die Lobgesänge des Herrn singt.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤਿਆ ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਹੋਵੈ ਮੇਰੀ ਮਾਇ ॥
vaahu vaahu karti-aa sadaa anand hovai mayree maa-ay.
O meine Mutter, man bleibt in Glückseligkeit, wenn man die Lobgesänge des Herrn singt.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
vaahu vaahu karti-aa har si-o liv laa-ay.
Wenn man seine Lobgesänge singt, setzt man sich im Gleichgewicht mit dem Herrn.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਮੀ ਬੋਲੈ ਬੋਲਾਇ ॥
vaahu vaahu karmee bolai bolaa-ay.
Man singt Seine Lobgesänge, wenn der Herr Sein Mitleid beschenkt.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤਿਆ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥
vaahu vaahu karti-aa sobhaa paa-ay.
Wegen Seiner Lobgesänge gewinnt man die Ehre.
ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸਤਿ ਰਜਾਇ ॥੧॥
naanak vaahu vaahu sat rajaa-ay. ||1||
Nanak, man benimmt sich nach Seinem Willen, wenn man Seine Lobgesänge singt. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M. 3
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਧੀ ਭਾਲਿ ॥
vaahu vaahu banee sach hai gurmukh laDhee bhaal.
Selig ist das wahre Wort, es wird durch den Guru offenbar.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸਬਦੇ ਉਚਰੈ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਹਿਰਦੈ ਨਾਲਿ ॥
vaahu vaahu sabday uchrai vaahu vaahu hirdai naal.
Durch das Wort singt man das Lob des Herrn und bettet ihn im Herzen ein.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤਿਆ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਾਲਿ ॥
vaahu vaahu karti-aa har paa-i-aa sehjay gurmukh bhaal.
Die Weisen (des Gurus) singen sein Lob.Auf diese Weise erreichen sie unmerklich den Herrn.
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਨਾਨਕਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਿਦੈ ਸਮਾਲਿ ॥੨॥
say vadbhaagee naankaa har har ridai samaal. ||2||
Wirklich glücklich sind diejenigen, die den Herrn innig lieben. (2)
ਪਉੜੀ ॥
Pauree:
Pauri
ਏ ਮਨਾ ਅਤਿ ਲੋਭੀਆ ਨਿਤ ਲੋਭੇ ਰਾਤਾ ॥
ay manaa at lobhee-aa nit lobhay raataa.
Der Geist ist sehr geizig, er stürzt sich in Gier.
ਮਾਇਆ ਮਨਸਾ ਮੋਹਣੀ ਦਹ ਦਿਸ ਫਿਰਾਤਾ ॥
maa-i-aa mansaa mohnee dah dis firaataa.
Wegen der Liebe für Maya und aus Verlangen nach Reichtum rennt er in alle Richtungen.
ਅਗੈ ਨਾਉ ਜਾਤਿ ਨ ਜਾਇਸੀ ਮਨਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਖਾਤਾ ॥
agai naa-o jaat na jaa-isee manmukh dukh khaataa.
Drüben, in der anderen Welt, ist der Ruhm vergeblich und nutzlos, sogar die Kaste.Der Egoist wird von Angst verzehrt.
ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਖਿਓ ਫੀਕਾ ਬੋਲਾਤਾ ॥
rasnaa har ras na chakhi-o feekaa bolaataa.
Seine Zunge kostet die Essenz des Herrn nicht, seine Sprache ist geschmacklos.
ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਚਾਖਿਆ ਸੇ ਜਨ ਤ੍ਰਿਪਤਾਤਾ ॥੧੫॥
jinaa gurmukh amrit chaakhi-aa say jan tariptaataa. ||15||
Dagegen leben in Frieden die Weisen (des Gurus),Sie trinken die Ambrosia, durch die Gnade des Gurus. (15)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shaloka M.3
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਤਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਿ ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ॥
vaahu vaahu tis no aakhee-ai je sachaa gahir gambheer.
Aller Ruhm steht dem Herrn zu, er ist der Wahre, tief und unermesslich.
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਤਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਿ ਗੁਣਦਾਤਾ ਮਤਿ ਧੀਰੁ ॥
vaahu vaahu tis no aakhee-ai je gundaataa mat Dheer.
Aller Ruhm steht dem zu, der die Tugend, den Intellekt und die Geduld schenkt.