Page 419
ਜੋਗੀ ਭੋਗੀ ਕਾਪੜੀ ਕਿਆ ਭਵਹਿ ਦਿਸੰਤਰ ॥
jogee bhogee kaaprhee ki-aa bhaveh disantar.
Yogis, Genießer, Bettler in Lumpen: Warum wandern sie umher?
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਹੀ ਤਤੁ ਸਾਰੁ ਨਿਰੰਤਰ ॥੩॥
gur kaa sabad na cheenhee tat saar nirantar. ||3||
Sie begreifen nicht das Wort des Gurus, so erkennen sie nicht die innere Realität. (3)
ਪੰਡਿਤ ਪਾਧੇ ਜੋਇਸੀ ਨਿਤ ਪੜ੍ਹਹਿ ਪੁਰਾਣਾ ॥
pandit paaDhay jo-isee nit parheh puraanaa.
Pandite, Lehrer, Astrologen: sie lesen immer die Puranas,
ਅੰਤਰਿ ਵਸਤੁ ਨ ਜਾਣਨ੍ਹ੍ਹੀ ਘਟਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਲੁਕਾਣਾ ॥੪॥
antar vasat na jaananHee ghat barahm lukaanaa. ||4||
Aber sie kennen die Realität nicht. Der Herr wohnt in ihrem Herzen. (4)
ਇਕਿ ਤਪਸੀ ਬਨ ਮਹਿ ਤਪੁ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਤੀਰਥ ਵਾਸਾ ॥
ik tapsee ban meh tap karahi nit tirath vaasaa.
Einige beschäftigen sich mit Härten, mitten im Wald.
ਆਪੁ ਨ ਚੀਨਹਿ ਤਾਮਸੀ ਕਾਹੇ ਭਏ ਉਦਾਸਾ ॥੫॥
aap na cheeneh taamsee kaahay bha-ay udaasaa. ||5||
Die anderen bleiben an den heiligen Orten.Sie erkennen sie nicht, warum sind sie Asket geworden?
ਇਕਿ ਬਿੰਦੁ ਜਤਨ ਕਰਿ ਰਾਖਦੇ ਸੇ ਜਤੀ ਕਹਾਵਹਿ ॥
ik bind jatan kar raakh-day say jatee kahaaveh.
Einige beherrschen ihren Geschlechtstrieb, und sie bezeichnen sich als zölibatär.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਬਦ ਨ ਛੂਟਹੀ ਭ੍ਰਮਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ॥੬॥
bin gur sabad na chhoothee bharam aavahi jaaveh. ||6||
Aber ohne das Wort des Gurus gewinnt man das Heil nicht,und man folgt dem Kreislauf vom Kommen-und-Gehen. (6)
ਇਕਿ ਗਿਰਹੀ ਸੇਵਕ ਸਾਧਿਕਾ ਗੁਰਮਤੀ ਲਾਗੇ ॥
ik girhee sayvak saaDhikaa gurmatee laagay.
Einige bleiben zu Hause, sie begeben sich in Harmonie mit dem Guru.
ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਦ੍ਰਿੜੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਸੁ ਜਾਗੇ ॥੭॥
naam daan isnaan darirh har bhagat so jaagay. ||7||
Sie waschen ihren Geist und bleiben wach, in der Meditation über den Herrn. (7)
ਗੁਰ ਤੇ ਦਰੁ ਘਰੁ ਜਾਣੀਐ ਸੋ ਜਾਇ ਸਿਞਾਣੈ ॥
gur tay dar ghar jaanee-ai so jaa-ay sinjaanai.
Man erkennt das Portal und den Palast des Herrndurch den Guru.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਸਾਚੇ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥੮॥੧੪॥
naanak naam na veesrai saachay man maanai. ||8||14||
Nanak, man soll den Herrn nicht vergessen, man muss den Herrn unbedingt annehmen. [8-14]
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
aasaa mehlaa 1.
Asa M. 1
ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਇਲੇ ਭਉਜਲੁ ਸਚਿ ਤਰਣਾ ॥
mansaa maneh samaa-ilay bha-ojal sach tarnaa.
Wenn man die Wünsche im Geist selbst beherrscht,Kann man den gefährlichen Ozean überqueren.
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਦਇਆਲੁ ਤੂ ਠਾਕੁਰ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾ ॥੧॥
aad jugaad da-i-aal too thaakur tayree sarnaa. ||1||
O barmherziger Herr, du bist seit dem Anfang der Zeiten. Ich suche diene Bout. (1)
ਤੂ ਦਾਤੌ ਹਮ ਜਾਚਿਕਾ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੀਜੈ ॥
too daatou ham jaachikaa har darsan deejai.
Du gibst immer, ich bin ein Bettler, gib mir deinen Darshana.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਮਨ ਮੰਦਰੁ ਭੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gurmukh naam Dhi-aa-ee-ai man mandar bheejai. ||1|| rahaa-o.
Wenn man über den Namen meditiert durch die Gnade des Gurus,Herrscht Jubel im Tempel des Geistes. (1-Pause)
ਕੂੜਾ ਲਾਲਚੁ ਛੋਡੀਐ ਤਉ ਸਾਚੁ ਪਛਾਣੈ ॥
koorhaa laalach chhodee-ai ta-o saach pachhaanai.
Wenn man die Unwahrheit beseitigt, begreift man die Wirklichkeit.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਈਐ ਪਰਮਾਰਥੁ ਜਾਣੈ ॥੨॥
gur kai sabad samaa-ee-ai parmaarath jaanai. ||2||
Dann vertieft man sich in das Wort des Gurus und man erkennt die höchste Wahrheit. (2)
ਇਹੁ ਮਨੁ ਰਾਜਾ ਲੋਭੀਆ ਲੁਭਤਉ ਲੋਭਾਈ ॥
ih man raajaa lobhee-aa lubh-ta-o lobhaa-ee.
Wie die Könige, wird der Geist nicht zufrieden, er verlangt immer mehr.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਲੋਭੁ ਨਿਵਾਰੀਐ ਹਰਿ ਸਿਉ ਬਣਿ ਆਈ ॥੩॥
gurmukh lobh nivaaree-ai har si-o ban aa-ee. ||3||
Wenn man die Gier aufgibt, durch den Guru, nimmt man den Willen des Herrn an. (3)
ਕਲਰਿ ਖੇਤੀ ਬੀਜੀਐ ਕਿਉ ਲਾਹਾ ਪਾਵੈ ॥
kalar khaytee beejee-ai ki-o laahaa paavai.
Wenn man im kalkigen Feld sät, kann man keine Ernte sammeln.
ਮਨਮੁਖੁ ਸਚਿ ਨ ਭੀਜਈ ਕੂੜੁ ਕੂੜਿ ਗਡਾਵੈ ॥੪॥
manmukh sach na bheej-ee koorh koorh gadaavai. ||4||
Derart ist das Schicksal des Egoisten, die Wahrheit hat keinen Einfluss auf ihn. Er vergräbt sich in Unwahrheit. (4)
ਲਾਲਚੁ ਛੋਡਹੁ ਅੰਧਿਹੋ ਲਾਲਚਿ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ॥
laalach chhodahu anDhiho laalach dukh bhaaree.
Befreie dich von der Gier, O Verblendeter; die Gier ist ein schrecklicher Schmerz.
ਸਾਚੌ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਮਾਰੀ ॥੫॥
saachou saahib man vasai ha-umai bikh maaree. ||5||
Aber wenn der Wahre den Geist bewohnt, verschwindet sich das Gift des ‘Ichs‘. (5)
ਦੁਬਿਧਾ ਛੋਡਿ ਕੁਵਾਟੜੀ ਮੂਸਹੁਗੇ ਭਾਈ ॥
dubiDhaa chhod kuvaatarhee mooshugay bhaa-ee.
Gib auf die Zweiheit, dies ist ein falscher Weg; in ihm täuschst du dich, O Bruder.
ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹੀਐ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥੬॥
ahinis naam salaahee-ai satgur sarnaa-ee. ||6||
Tag und Nacht, lobpreise den Namen und suche die Zuflucht des Herrn. (6)
ਮਨਮੁਖ ਪਥਰੁ ਸੈਲੁ ਹੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਫੀਕਾ ॥
manmukh pathar sail hai Dharig jeevan feekaa.
Widerwärtig ist das Leben des Egoisten, sein Herz ist wie ein Stein, nutzlos ist sein Leben.
ਜਲ ਮਹਿ ਕੇਤਾ ਰਾਖੀਐ ਅਭ ਅੰਤਰਿ ਸੂਕਾ ॥੭॥
jal meh kaytaa raakhee-ai abh antar sookaa. ||7||
Selbst ein Stein, den man unter Wasser hält, bleibt trocken.(7)
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ॥
har kaa naam niDhaan hai poorai gur dee-aa.
Der Name des Herrn ist der wahre Reichtum, der Guru hat ihn mir geschenkt.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਮਥਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥੮॥੧੫॥
naanak naam na veesrai math amrit pee-aa. ||8||15||
We über Naam meditiert, der vergisst den Namen nicht,Er trinkt die Ambrosia. [8-15]
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
aasaa mehlaa 1.
Asa M. 1
ਚਲੇ ਚਲਣਹਾਰ ਵਾਟ ਵਟਾਇਆ ॥
chalay chalanhaar vaat vataa-i-aa.
Wie ein Reisender kommt man von einer Seite und gleitet dann zur anderen Seite ab.
ਧੰਧੁ ਪਿਟੇ ਸੰਸਾਰੁ ਸਚੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥੧॥
DhanDh pitay sansaar sach na bhaa-i-aa. ||1||
Man vergräbt sich in den Angelegenheiten der Welt und man erkennt die Wahrheit nicht. (1)
ਕਿਆ ਭਵੀਐ ਕਿਆ ਢੂਢੀਐ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ki-aa bhavee-ai ki-aa dhoodhee-ai gur sabad dikhaa-i-aa.
Warum soll man den Herrn draußen herumwandernd suchen?
ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਵਿਸਰਜਿਆ ਅਪਨੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mamtaa moh visarji-aa apnai ghar aa-i-aa. ||1|| rahaa-o.
Wirklich macht der Herr sich sichtbar durch das Wort des Gurus.Dann gibt man das ‘Ich’ auf, genauso die Bindung, und man kommt nach Hause zurück. (1-Pause)
ਸਚਿ ਮਿਲੈ ਸਚਿਆਰੁ ਕੂੜਿ ਨ ਪਾਈਐ ॥
sach milai sachiaar koorh na paa-ee-ai.
Der Fromme, der Händler der Wahrheit, erreicht die Gegenwart des Herrn.
ਸਚੇ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ਬਹੁੜਿ ਨ ਆਈਐ ॥੨॥
sachay si-o chit laa-ay bahurh na aa-ee-ai. ||2||
Man kann dort nicht hingelangen, durch einen falschen Weg.Wenn man Liebe für den Herrn entwickelt, kommt man nicht wieder auf die Welt der Maya. (2)
ਮੋਇਆ ਕਉ ਕਿਆ ਰੋਵਹੁ ਰੋਇ ਨ ਜਾਣਹੂ ॥
mo-i-aa ka-o ki-aa rovhu ro-ay na jaanhoo.
Warum weinst du um die Verstorbenen? Wirklich weißt du nicht zu weinen!
ਰੋਵਹੁ ਸਚੁ ਸਲਾਹਿ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਹੂ ॥੩॥
rovhu sach salaahi hukam pachhaanhoo. ||3||
Weine um dich, lobpreise den Herrn und erkenne seinen Willen. (3)
ਹੁਕਮੀ ਵਜਹੁ ਲਿਖਾਇ ਆਇਆ ਜਾਣੀਐ ॥
hukmee vajahu likhaa-ay aa-i-aa jaanee-ai.
Annehmbar ist die Geburt desjenigen, der bestimmt ist, die Belohnung des Namens zu bekommen.
ਲਾਹਾ ਪਲੈ ਪਾਇ ਹੁਕਮੁ ਸਿਞਾਣੀਐ ॥੪॥
laahaa palai paa-ay hukam sinjaanee-ai. ||4||
Er gewinnt den Profit des Namens; ihm wird sichtbar der Wille des Herrn. (4)