Page 125
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੀਵੈ ਮਰੈ ਪਰਵਾਣੁ ॥
குர்முகின் வாழ்வும், மரணமும் உண்மையானவை
ਆਰਜਾ ਨ ਛੀਜੈ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੁ ॥
அவர் கடவுளை அங்கீகரிப்பதால் அவரது வாழ்க்கை வீணாகாது.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਰੈ ਨ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
குர்முக் இறப்பதில்லை, மரணத்தால் விழுங்கப்படவுமில்லை. குர்முக் சத்தியத்தில் மூழ்கி இருக்கிறார்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਏ ॥
அத்தகைய குர்முகர்கள் கடவுளின் நீதிமன்றத்தில் பெரும் மகிமையைக் காண்கிறார்கள்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥
குருமுகன் தன் மனதிலிருந்து அகங்காரத்தை நீக்குகிறான்.
ਆਪਿ ਤਰੈ ਕੁਲ ਸਗਲੇ ਤਾਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਣਿਆ ॥੩॥
குர்முக் தானே வாழ்க்கைப் பெருங்கடலையும் அவரது முழு குலத்தையும் கடந்து தனது வாழ்க்கையை எடுத்துக்கொள்கிறார்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਕਦੇ ਨ ਲਗੈ ਸਰੀਰਿ ॥
ஒரு குர்முக்கின் உடல் ஒருபோதும் வலியை உணராது.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਚੂਕੈ ਪੀਰ ॥
குர்முகின் அகங்காரத்தின் வலியும் துன்பமும் நீங்கும்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਫਿਰਿ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
குர்முகின் மனம் அகங்காரத்தின் அழுக்குகளிலிருந்து தூய்மையடைந்து மீண்டும் அகங்காரத்தின் அழுக்கு பெறாது. குர்முக் எளிதில் இடமளிக்கிறார்
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥
குர்முக் கடவுளின் பெயரின் மகத்துவத்தை அடைகிறார்
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥
குர்முகன் இறைவனைப் போற்றி உலகில் பெரும் புகழைப் பெறுகிறான்.
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੫॥
இரவும், பகலும் எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக வாழ்கிறார். குர்முக் கடவுளின் பெயரை மட்டுமே வணங்குகிறார்
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਸਬਦੇ ਰਾਤਾ ॥
குர்முக் இரவும், பகலும் வார்த்தைகளில் மூழ்கி இருக்கிறார்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਹੈ ਜਾਤਾ ॥
குர்முக் நான்கு காலங்களிலும் அறியப்பட்டவர்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਦਾ ਨਿਰਮਲੁ ਸਬਦੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੬॥
குர்முக் எப்போதும் தூய இறைவனை மகிமைப்படுத்துகிறார், மேலும் கடவுளை வார்த்தைகள் மூலம் வழிபடுகிறார்.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਅੰਧ ਅੰਧਾਰਾ ॥
குரு இல்லாமல் இருள் சூழ்ந்துள்ளது.
ਜਮਕਾਲਿ ਗਰਠੇ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰਾ ॥
எமதூதர்களால் பிடிக்கப்பட்ட மக்கள் சத்தமாக அலறுகிறார்கள்.
ਅਨਦਿਨੁ ਰੋਗੀ ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਬਿਸਟਾ ਮਹਿ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
மலத்தில் உள்ள புழுக்கள் மலத்தில் துன்பப்படுவதைப் போல அவர்கள் இரவும், பகலும் நோய்வாய்ப்பட்டிருக்கிறார்கள்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥
குர்முக் தானே கடவுள் பக்தியை செய்கிறார், மற்றவர்களையும் செய்ய வைக்கிறார்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਵੁਠਾ ਆਪਿ ਆਏ ॥
ஒரு குர்முகின் இதயத்தில் கடவுள் தாமே வந்து வசிக்கிறார்.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੫॥੨੬॥
ஹே நானக்! இறைவனின் பெயரால் மகத்துவம் அடையப்படுகிறது. முழு குருவின் மூலமாகத்தான் பெயர் கிடைக்கும்.
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
மாஸ் மஹாலா 3
ਏਕਾ ਜੋਤਿ ਜੋਤਿ ਹੈ ਸਰੀਰਾ ॥
அனைத்து உடல்களிலும் இருக்கும் ஒளி ஒன்றே, அதாவது ஒரே கடவுளின் ஒளி எல்லாவற்றிலும் உள்ளது.
ਸਬਦਿ ਦਿਖਾਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥
முழுமையான சத்குரு மனிதனை வார்த்தையின் மூலம் இந்த ஒளியைப் பார்க்க வைக்கிறார்.
ਆਪੇ ਫਰਕੁ ਕੀਤੋਨੁ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਆਪੇ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣਿਆ ॥੧॥
கடவுள் தானே வெவ்வேறு உடல்களில் பலவகைகளைப் படைத்துள்ளார், மேலும் உயிரினங்களின் உடலையும் அவரே படைத்துள்ளார்.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥
கடவுளை உண்மையின் திருவுருவம் என்று போற்றுபவர்களுக்காக என் உடலையும் மனதையும் தியாகம் செய்கிறேன்.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਕੋ ਸਹਜੁ ਨ ਪਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
குருவைத் தவிர வேறு யாருக்கும் எளிதில் கிடைக்காது. குர்முக் எளிதில் இடமளிக்கிறார்
ਤੂੰ ਆਪੇ ਸੋਹਹਿ ਆਪੇ ਜਗੁ ਮੋਹਹਿ ॥
கடவுளே ! நீயே உனது அழகிய வடிவில் எங்கும் அலங்கரிக்கிறாய், நீயே உலகை மயக்குகிறாய்.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਨਦਰੀ ਜਗਤੁ ਪਰੋਵਹਿ ॥
நீயே உன் அருளால் உலகம் முழுவதையும் மாயையில் ஆழ்த்திவிட்டாய்.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਦੇਵਹਿ ਕਰਤੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਦੇਖਾਵਣਿਆ ॥੨॥
ஹே என் ஹரி ஆண்டவரே! நீயே துக்கத்தையும், மகிழ்ச்சியையும் தந்து குர்முகிகளை ஹரியைக் காணச் செய்வாய்.
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥
உலகைப் படைத்த இறைவன், தானே அனைத்தையும் செய்து உயிர்களை செய்ய வைக்கிறான்.
ਆਪੇ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
அவனே குருவின் வார்த்தையை மனிதனின் உள்ளத்தில் பதிக்கிறான்.
ਸਬਦੇ ਉਪਜੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥੩॥
அம்ரித்-வாணி என்ற வார்த்தையிலிருந்து உருவானது. குர்முக் இந்த அம்ரித்-வாணியை மற்றவர்களுக்கு ஓதுகிறார்
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ॥
ஹரி-பிரபு அவர்களே உலகப் பொருட்களைச் செய்பவர் மற்றும் தானே அனுபவிப்பவர்.
ਬੰਧਨ ਤੋੜੇ ਸਦਾ ਹੈ ਮੁਕਤਾ ॥
இறைவனால் உடைக்கப்பட்ட பிணைப்புகள் என்றென்றும் சுதந்திரமாகின்றன.
ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਆਪੇ ਹੈ ਸਚਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਵਣਿਆ ॥੪॥
பரம புருஷ பகவானே மாயையின் பந்தங்களிலிருந்து என்றென்றும் விடுபட்டவர். அந்த கண்ணுக்குத் தெரியாத கடவுளே தன் வடிவத்தைக் காட்டுகிறார்
ਆਪੇ ਮਾਇਆ ਆਪੇ ਛਾਇਆ ॥
கடவுள் தானே மாயை அந்த மாயையில் தானே பிரதிபலிக்கிறார்
ਆਪੇ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
அந்த பகவான் தானேமாயையை உருவாக்கி, உலகைப் படைத்திருக்கிறான்.
ਆਪੇ ਗੁਣਦਾਤਾ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਆਪੇ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥੫॥
கடவுளே துதியை அருளுபவர், அவரே அவரைப் புகழ்ந்து பாடுகிறார். அவரே தனது நற்பண்புகளை எடுத்துரைக்கிறார்
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ॥
இறைவன் தானே உயிர்களுக்குச் செய்பவன், அவற்றைத் தங்கள் பணியைச் செய்ய வைக்கிறான்.
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥
கடவுள் தானே பிரபஞ்சத்தை உருவாக்குகிறார், அவரே பிரபஞ்சத்தையும் அழிக்கிறார்.
ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਛੂ ਨ ਹੋਵੈ ਤੂੰ ਆਪੇ ਕਾਰੈ ਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥
கடவுளே ! உங்கள் உத்தரவு இல்லாமல் எதுவும் நடக்காது. நீயே உயிரினங்களை பல்வேறு செயல்களில் ஈடுபடுத்தி உள்ளாய்.
ਆਪੇ ਮਾਰੇ ਆਪਿ ਜੀਵਾਏ ॥
இறைவன் தானே உயிர்களைக் கொன்று உயிர்வாழச் செய்கிறான்.
ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
அவரே ஜீவராசிகளை குருவுடன் இணைத்து, குருவோடு தொடர்பு வைத்து அவருடன் ஒன்றிணைக்கிறார்.
ਸੇਵਾ ਤੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
குருவைச் சேவிப்பதன் மூலம், மனிதன் எப்போதும் மகிழ்ச்சியைப் பெறுகிறான், குருவின் தூண்டுதலால், ஆன்மா சத்தியத்தில் எளிதாக இணைகிறது.