Page 489
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
அந்த பரபிரம்ம பரமேஷ்வர் ஒருவரே, அவருடைய பெயர் சத்யா, அவர் பிரபஞ்சத்தைப் படைத்தவர், எல்லாம் வல்லவர், அவருக்கு யாருடனும் பகை இல்லை, அவர் நிர்வையர், உண்மையில் அவர் அனைத்து உயிரினங்களின் மீதும் சமமான பார்வை கொண்டவர், அவர் காலமற்றவர், அவர் பிறப்பு இறப்புகளிலிருந்து விடுபட்டவர், அவர் சுயரூபமானவர், குருவின் அருளால் அடைந்தவர்.
ਰਾਗੁ ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੧ ॥
ராகு குஜ்ரி மஹாலா சௌபதே காரு
ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ਕਰੀ ਚਨਣਾਠੀਆ ਜੇ ਮਨੁ ਉਰਸਾ ਹੋਇ ॥
கடவுளே! என் இதயம் பாறையாக மாறினால், உன் பெயரை சந்தனம் போல் தேய்க்கிறேன்.
ਕਰਣੀ ਕੁੰਗੂ ਜੇ ਰਲੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਪੂਜਾ ਹੋਇ ॥੧॥
நற்செயல்களின் குங்குமம் கலந்தால் தான் உங்கள் உண்மையான வழிபாடு என் இதயத்தில் தொடரும்.
ਪੂਜਾ ਕੀਚੈ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਪੂਜ ਨ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
கடவுளின் நாமத்தை உச்சரிப்பதன் மூலம் மட்டுமே உண்மையான வழிபாடு செய்யப்படுகிறது. ஏனெனில், பெயர் இல்லாமல் வழிபாடு இல்லை
ਬਾਹਰਿ ਦੇਵ ਪਖਾਲੀਅਹਿ ਜੇ ਮਨੁ ਧੋਵੈ ਕੋਇ ॥
மக்கள் சிலைகளை வெளியில் இருந்து கழுவுகிறார்கள், இப்படி மனம் கழுவினால்.
ਜੂਠਿ ਲਹੈ ਜੀਉ ਮਾਜੀਐ ਮੋਖ ਪਇਆਣਾ ਹੋਇ ॥੨॥
அவர்களின் கோளாறுகளின் பொய்கள் நீங்கும், அவருடைய ஆன்மா தூய்மையடைந்து இரட்சிப்புக்காகப் புறப்படும்
ਪਸੂ ਮਿਲਹਿ ਚੰਗਿਆਈਆ ਖੜੁ ਖਾਵਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਦੇਹਿ ॥
விலங்குகளுக்கும் கூட குணங்கள் உண்டு புல்லை மேய்ந்து அமிர்தம் போன்ற பால் கொடுப்பவர்கள், ஆனால்
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਆਦਮੀ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣ ਕਰਮ ਕਰੇਹਿ ॥੩॥
பெயர் தெரியாத மனிதனின் வாழ்க்கை மற்றும் செயல் இரண்டும் நிந்தைக்கு தகுதியானவை. பெயரைத் தவிர தேவையற்ற வேலைகளைச் செய்து கொண்டே இருப்பார்.
ਨੇੜਾ ਹੈ ਦੂਰਿ ਨ ਜਾਣਿਅਹੁ ਨਿਤ ਸਾਰੇ ਸੰਮ੍ਹ੍ਹਾਲੇ ॥
ஹே உயிரினமே! கடவுள் அருகில் இருக்கிறார் அவனை அழைத்துச் செல்லாதே. அவர் தினமும் உலகிற்கு உணவளிக்கிறார்.
ਜੋ ਦੇਵੈ ਸੋ ਖਾਵਣਾ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਹੇ ॥੪॥੧॥
குரு நானக் எதைக் கொடுத்தாலும், அதைத்தான் சாப்பிடுகிறோம் என்பது மட்டும் உண்மை.
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
குஜாரி மஹல்லா
ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਉਪਜੇ ਬੇਦ ਪੜਹਿ ਮੁਖਿ ਕੰਠਿ ਸਵਾਰਿ ॥
தனது நான்கு முகங்களையும், தொண்டையையும் அழகுபடுத்திய பிறகு, அவர் வேதங்களைப் படிக்கத் தொடங்கினார்.
ਤਾ ਕੋ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਣਾ ਆਵਤ ਜਾਤ ਰਹੈ ਗੁਬਾਰਿ ॥੧॥
ஆனால் பிரம்மாவும் கடவுளின் முடிவை அறிய முடியாமல் பயணத்தின் இருளில் கிடந்தார்.
ਪ੍ਰੀਤਮ ਕਿਉ ਬਿਸਰਹਿ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣ ਅਧਾਰ ॥
என் அன்பு இறைவனை நான் ஏன் மறக்க வேண்டும்?, என் வாழ்வின் அடிப்படை எது.
ਜਾ ਕੀ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਜਨ ਪੂਰੇ ਮੁਨਿ ਜਨ ਸੇਵਹਿ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
பரிபூரண மனிதர்கள் கூட யாரை வணங்குகிறார்கள் மற்றும் ஞானிகளும் குருவின் உபதேசப்படி சேவை-பக்தி செய்கிறார்கள்.
ਰਵਿ ਸਸਿ ਦੀਪਕ ਜਾ ਕੇ ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਏਕਾ ਜੋਤਿ ਮੁਰਾਰਿ ॥
சூரியனும், சந்திரனும் உலகத்தை ஒளிரச் செய்யும் அவனுடைய விளக்குகள். அதே முராரியின் ஒளியே மூன்று உலகங்களிலும் எரிகிறது.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਿਰਮਲੁ ਮਨਮੁਖਿ ਰੈਣਿ ਅੰਧਾਰਿ ॥੨॥
ஒரு குர்முக் மனிதர் இரவும்-பகலும் மனதில் தூய்மையாக இருக்கிறார். மகிழ்ச்சியான மக்கள் இரவின் இருளில் அலைகிறார்கள்.
ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਝਗਰਾ ਦੁਹੁ ਲੋਚਨ ਕਿਆ ਹੇਰੈ ॥
மயக்கத்தில் இருக்கும் சரியான மனிதன் எப்போதும் தன்னுடன் சண்டையிடுகிறான் இறைவனைத் தேடிக்கொண்டே இருங்கள். ஆனால் அவன் இரண்டு கண்களால் என்ன பார்க்க முடியும்.
ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਸਬਦੁ ਧੁਨਿ ਜਾਗੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਝਗਰੁ ਨਿਬੇਰੈ ॥੩॥
யாருடைய இதயத்தில் ஜோதி பகவான் இருக்கிறார். அவர் வார்த்தையின் ஒலியில் எழுந்தார் மற்றும் உண்மையான குரு அவருடைய சச்சரவுகளைத் தீர்த்து வைப்பார்
ਸੁਰਿ ਨਰ ਨਾਥ ਬੇਅੰਤ ਅਜੋਨੀ ਸਾਚੈ ਮਹਲਿ ਅਪਾਰਾ ॥
ஹே எல்லையற்ற, அயோனி ஆண்டவரே! தேவர்களுக்கும் மனிதர்களுக்கும் நீயே அதிபதி. உங்கள் உண்மையான ஆலயம் மகத்தானது.
ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਮਿਲੇ ਜਗਜੀਵਨ ਨਦਰਿ ਕਰਹੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੪॥੨॥
ஹே வாழ்வின் இறைவா! நானக்கிற்கு எளிதாகக் கொடுத்து உன் கருணையில் அவனைக் காப்பாற்று.