Page 979
                    ਖੁਲੇ ਭ੍ਰਮ ਭੀਤਿ ਮਿਲੇ ਗੋਪਾਲਾ ਹੀਰੈ ਬੇਧੇ ਹੀਰ ॥
                   
                    
                                          
                        ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ଭ୍ରମର କବାଟ ଖୋଲି ଯାଇଛି, ନାମ ରୂପୀ ହୀରା ମନ ରୂପୀ ହୀରାକୁ ଭେଦ କରିଛି।          
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬਿਸਮ ਭਏ ਨਾਨਕ ਜਸੁ ਗਾਵਤ ਠਾਕੁਰ ਗੁਨੀ ਗਹੀਰ ॥੨॥੨॥੩॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ନାନକ! ଗୁଣର ଗଭୀର ସାଗର ଠାକୁରଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହୋଇ ଯାଇଛି||2||2||3||                                                                            
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਟ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                          
                        ନଟ ମହଲା 5॥ 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਅਪਨਾ ਜਨੁ ਆਪਹਿ ਆਪਿ ਉਧਾਰਿਓ ॥
                   
                    
                                          
                        ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଦାସର ଉଦ୍ଧାର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।                                                 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਆਠ ਪਹਰ ਜਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਬਸਿਓ ਮਨ ਤੇ ਨਾਹਿ ਬਿਸਾਰਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                          
                        ସେ ଆଠ ପ୍ରହର ଦାସଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ରହିଥାଏ ଏବଂ ସେ କେବେ ମଧ୍ୟ ମନରୁ ତାହାଙ୍କୁ ଭୁଲେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥                                                                                                    
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬਰਨੁ ਚਿਹਨੁ ਨਾਹੀ ਕਿਛੁ ਪੇਖਿਓ ਦਾਸ ਕਾ ਕੁਲੁ ਨ ਬਿਚਾਰਿਓ ॥
                   
                    
                                          
                        ସେ ବର୍ଣ୍ଣ ଓ ଜାତି କିଛି ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ନା ବଂଶର ବିଚାର କରିଥାନ୍ତି। 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਦੀਓ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ਸਵਾਰਿਓ ॥੧॥
                   
                    
                                          
                        ହରି କୃପା କରି ନିଜର ନାମ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵାଭାବିକ ଅବସ୍ଥାରେ ସୁନ୍ଦର ବନାଇ ଦେଇଛନ୍ତି||1||  
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਹਾ ਬਿਖਮੁ ਅਗਨਿ ਕਾ ਸਾਗਰੁ ਤਿਸ ਤੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਿਓ ॥
                   
                    
                                          
                        ଏହି ଜଗତ ମହାବିଷମ ଅଗ୍ନିର ସାଗର ଅଟେ, ଯେଉଁଥିରୁ ମୋତେ ପାର କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।  
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਨਾਨਕ ਬਿਗਸਾਨੋ ਪੁਨਹ ਪੁਨਹ ਬਲਿਹਾਰਿਓ ॥੨॥੩॥੪॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ନାନକ! ହରିଙ୍କୁ ଦେଖି ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ପୁନଃ ପୁନଃ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ||2||3||4|                                                                                                                                         
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਟ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                          
                        ନଟ ମହଲା 5॥
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਕਹਿਓ ॥
                   
                    
                                          
                        ମନରେ 'ହରି-ହରି' ନାମର ଜପ କରିଛି,     
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕੋਟਿ ਅਪ੍ਰਾਧ ਮਿਟਹਿ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਕਾ ਦੁਖੁ ਨ ਰਹਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                          
                        ଯାହାଦ୍ୱାରା କୋଟି କୋଟି ଅପରାଧ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ କୌଣସି ଦୁଃଖ ରହେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥                                                                                                 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਭਇਓ ਬੈਰਾਗੀ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਲਹਿਓ ॥
                   
                    
                                          
                        ପରମ ସତ୍ୟକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ବୈରାଗୀ ହୋଇ ଯାଇଥିଲି, କିନ୍ତୁ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତ କରି ସତ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।                                                                         
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਗਲ ਤਿਆਗਿ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਚਰਨ ਗਹਿਓ ॥੧॥
                   
                    
                                          
                        ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗ କରି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଠାରେ ହିଁ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇଛି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ଚରଣକୁ ଧରି ନେଇଛି||1||                                                                                      
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਹਤ ਮੁਕਤ ਸੁਨਤੇ ਨਿਸਤਾਰੇ ਜੋ ਜੋ ਸਰਨਿ ਪਇਓ ॥
                   
                    
                                          
                        ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଭଗବାନଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛି, ନାମ ଜପି ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ନାମ ଶୁଣିବା ବାଲାର ମଧ୍ୟ ନିସ୍ତାର ହୋଇ ଯାଇଛି।                                                                                 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸੁਆਮੀ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪੁਨਾ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਅਨਦੁ ਭਇਓ ॥੨॥੪॥੫॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ନାନକ! ନିଜ ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ||2||4||5||                                                                                                                                         
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਟ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                          
                        ନଟ ମହଲା 5॥
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਚਰਨ ਕਮਲ ਸੰਗਿ ਲਾਗੀ ਡੋਰੀ ॥
                   
                    
                                          
                        ତୋର ଚରଣ-କମଳ ସହିତ ମୋର ପ୍ରେମ ଡୋରୀ ଲାଗି ଯାଇଛି,                                                               
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਕਰਿ ਪਰਮ ਗਤਿ ਮੋਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ସୁଖ ସାଗର! ମୋର ପରମ ଗତି କରି ଦିଅ॥1॥ରୁହ॥ 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਅੰਚਲਾ ਗਹਾਇਓ ਜਨ ਅਪੁਨੇ ਕਉ ਮਨੁ ਬੀਧੋ ਪ੍ਰੇਮ ਕੀ ਖੋਰੀ ॥
                   
                    
                                          
                        ତୁ ନିଜ ସେବକର ଆଶ୍ରୟ ଧରାଇଛୁ ଏବଂ ମନ ତୋର ପ୍ରେମରେ ଲାଗି ଯାଇଛି।                                                                                                                       
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਸੁ ਗਾਵਤ ਭਗਤਿ ਰਸੁ ਉਪਜਿਓ ਮਾਇਆ ਕੀ ਜਾਲੀ ਤੋਰੀ ॥੧॥
                   
                    
                                          
                        ତୋର ଯଶୋଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଭକ୍ତିର ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି  ଏବଂ ତୁ ମାୟାର ଜାଲ କାଟି ଦେଇଛୁ||1||                                                                                                       
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹੇ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਆਨ ਨ ਪੇਖਉ ਹੋਰੀ ॥
                   
                    
                                          
                        ହେ କୃପାନିଧି! ତୁ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟୁ ଏବଂ ତୋ' ବିନା ମୁଁ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଦେଖେ ନାହିଁ।                                                                                                          
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਾਨਕ ਮੇਲਿ ਲੀਓ ਦਾਸੁ ਅਪੁਨਾ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਕਬਹੂ ਥੋਰੀ ॥੨॥੫॥੬॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦାସକୁ ନିଜ ସହିତ ମିଳାଇ ନିଅ ଏବଂ ଏହା ଦ୍ଵାରା ମୋର ପ୍ରୀତି କେବେ ହ୍ରାସ ହୁଏନାହିଁ||2||5||6||                                                                                                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਟ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                          
                        ନଟ ମହଲା 5॥
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪੁ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਾਰਾਇਣ ॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ମନ! ନାରାୟଣଙ୍କ ଜପ କର,                                                            
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਬਹੂ ਨ ਬਿਸਰਹੁ ਮਨ ਮੇਰੇ ਤੇ ਆਠ ਪਹਰ ਗੁਨ ਗਾਇਣ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                          
                        ତାହାଙ୍କୁ କେବେ ମଧ୍ୟ ବିସ୍ମରଣ କର ନାହିଁ ଏବଂ ଆଠ ପ୍ରହର ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର॥1॥ରୁହ॥ 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਾਧੂ ਧੂਰਿ ਕਰਉ ਨਿਤ ਮਜਨੁ ਸਭ ਕਿਲਬਿਖ ਪਾਪ ਗਵਾਇਣ ॥
                   
                    
                                          
                        ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିରେ ନିତ୍ୟ ସ୍ନାନ କର, ଏହା ସବୁ କ୍ଲେଶ-ପାପ ଦୂର କରିଦେବ।                                                                                
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹੇ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਦਿਸਟਿ ਸਮਾਇਣੁ ॥੧॥
                   
                    
                                          
                        କୃପାନିଧି ପରମେଶ୍ଵର ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି, ସେ ପ୍ରତି ଜୀବ ଠାରେ ରହିଥାନ୍ତି ||1||                
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਾਪ ਤਾਪ ਕੋਟਿ ਲਖ ਪੂਜਾ ਹਰਿ ਸਿਮਰਣ ਤੁਲਿ ਨ ਲਾਇਣ ॥
                   
                    
                                          
                        କୋଟି କୋଟି ପୂଜା ପାଠ ହରି-ସ୍ମରଣ ସମକକ୍ଷ ନୁହେଁ।                                                                                                                   
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਦੁਇ ਕਰ ਜੋੜਿ ਨਾਨਕੁ ਦਾਨੁ ਮਾਂਗੈ ਤੇਰੇ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਦਸਾਇਣੁ ॥੨॥੬॥੭॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ହରି! ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡି ନାନକ ତୋ' ଠାରୁ ଏହି ବରଦାନ ମାଗିଥାଏ ଯେ ମୁଁ ତୋର ଦାସର ଦାସ ବନି ରହିବି||2||6||7||                                                      
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਟ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                          
                        ନଟ ମହଲା 5॥
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮੇਰੈ ਸਰਬਸੁ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ॥
                   
                    
                                          
                        ହରିନାମ ରୂପୀ ନିଧି ହିଁ ମୋର ସର୍ବସ୍ଵ ଅଟେ।                                                                   
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਮਿਲਿਓ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਨੋ ਦਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                          
                        ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ନାମ ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ କୃପା କରି ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ମିଳାଇ ଦେଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ 
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੁਖਦਾਤਾ ਦੁਖ ਭੰਜਨਹਾਰਾ ਗਾਉ ਕੀਰਤਨੁ ਪੂਰਨ ਗਿਆਨੁ ॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ଈଶ୍ଵର! ତୁ ହିଁ ସୁଖ ଦେବା ବାଲା ଏବଂ ଦୁଃଖ ଦୂର କରିବା ବାଲା ଅଟୁ, ଏଣୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ତୋର କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ କରିଥାଏ,                                                                               
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਖੰਡ ਖੰਡ ਕੀਨ੍ਹ੍ਹੇ ਬਿਨਸਿਓ ਮੂੜ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥੧॥
                   
                    
                                          
                        ଏହା ଫଳରେ କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ ଟୁକୁଡା ଟୁକୁଡା ହୋଇ ଯାଇଛି , ମୂର୍ଖ ଅଭିମାନ ମଧ୍ୟ ନଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି ||1||
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਆਖਿ ਵਖਾਣਾ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਜਾਨੁ ॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ! ତୁ ସବୁ ଜାଣୁ, ପୁଣି ମୁଁ ତୋର କେଉଁ ଗୁଣ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରିବି।                                      
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਚਰਨ ਕਮਲ ਸਰਨਿ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਨਾਨਕੁ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨੁ ॥੨॥੭॥੮॥
                   
                    
                                          
                        ହେ ସୁଖ ସାଗର! ତୋର ଚରଣ-କମଳର ଶରଣ ନେଇଛି ଏବଂ ନାନକ ସର୍ବଦା ତୋ' ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ||2||7||8|