Guru Granth Sahib Translation Project

guru granth sahib odia page-382

Page 382

ਸੋਈ ਅਜਾਣੁ ਕਹੈ ਮੈ ਜਾਨਾ ਜਾਨਣਹਾਰੁ ਨ ਛਾਨਾ ਰੇ ॥ ସେ ମୂର୍ଖ ଅଟେ ଯିଏ କହିଥାଏ ଯେ ମୁଁ ଜାଣିଥାଏ, ଜାଣିବା ବାଲା ଲୁଚି ରହେ ନାହିଁ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਅਮਿਉ ਪੀਆਇਆ ਰਸਕਿ ਰਸਕਿ ਬਿਗਸਾਨਾ ਰੇ ॥੪॥੫॥੪੪॥ ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ମୋତେ ଅମୃତ ରସ ପିଆଇଛନ୍ତି, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ର୍ସରେ ଭିଜି ଏବେ ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଯାଇଛି॥4॥5॥44॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ଆଶା ମହଲା 5॥
ਬੰਧਨ ਕਾਟਿ ਬਿਸਾਰੇ ਅਉਗਨ ਅਪਨਾ ਬਿਰਦੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰਿਆ ॥ ପରମାତ୍ମା ମୋର ମାୟାର ବନ୍ଧନକୁ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି, ମୋର ଅବଗୁଣ ଭୁଲାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ଏହି ପ୍ରକାର ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ପାଳନ କରିଛନ୍ତି।
ਹੋਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਮਾਤ ਪਿਤ ਨਿਆਈ ਬਾਰਿਕ ਜਿਉ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰਿਆ ॥੧॥ ସେ ମାତା ପିତାଙ୍କ ଭଳି ମୋ’ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ନିଜ ସନ୍ତାନ ଭଳି ମୋତେ ପାଳନ ପୋଷଣ କରିଛନ୍ତି॥1॥
ਗੁਰਸਿਖ ਰਾਖੇ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਿ ॥ ଗୁରୁ-ପରମେଶ୍ଵର ନିଜ ଶିଖଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ଆଉ
ਕਾਢਿ ਲੀਏ ਮਹਾ ਭਵਜਲ ਤੇ ਅਪਨੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ନିଜ କୃପାଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ଵାରା ସେ ବିଷମ ସଂସାର ସାଗରରୁ ବାହାରକୁ କାଢିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਣਿ ਜਮ ਤੇ ਛੁਟੀਐ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥ ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଆମକୁ ମୃତ୍ୟୁରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଯାଏ ଆଉ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ସୁଖ ମିଳିଥାଏ,
ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਜਪਹੁ ਜਪੁ ਰਸਨਾ ਨੀਤ ਨੀਤ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥੨॥ ହେ ଭାଇ! ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶ୍ଵାସ ଏବଂ ଗ୍ରାସ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ ନାମ ଜପିବା ଉଚିତ ଆଉ ନିତ୍ୟ ହିଁ ତାହାର ଗୁଣଗାନ କରିବା ଉଚିତ॥2॥
ਭਗਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸਾਧਸੰਗਿ ਦੁਖ ਨਾਠੇ ॥ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ମୋତେ ପରମ ପଦ ମିଳିଯାଇଛି ଆଉ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି।
ਛਿਜੈ ਨ ਜਾਇ ਕਿਛੁ ਭਉ ਨ ਬਿਆਪੇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਗਾਠੇ ॥੩॥ ମୁଁ ନିର୍ମଳ ହରିନାମ ରୂପୀ ଧନ ଗଣ୍ଠିରେ ବାନ୍ଧିଛି, ଏହି ହରିନାମ ରୂପୀ ଧନର କେବେ ନାଶ ହୁଏନାହିଁ, ନା ହିଁ ଏହା କେବେ ହଜିଥାଏ ଆଉ ନା ହିଁ ଏହାକୁ ଚୋର ଇତ୍ୟାଦିର ଡର ନଥାଏ॥3॥
ਅੰਤਿ ਕਾਲ ਪ੍ਰਭ ਭਏ ਸਹਾਈ ਇਤ ਉਤ ਰਾਖਨਹਾਰੇ ॥ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ରକ୍ଷା କରିବା ବାଲା ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତକାଳରେ ସହାୟକ ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਪ੍ਰਾਨ ਮੀਤ ਹੀਤ ਧਨੁ ਮੇਰੈ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੇ ॥੪॥੬॥੪੫॥ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ମୋର ପ୍ରାଣ, ମିତ୍ର, ଶୁଭଚିନ୍ତକ ଏବଂ ଧନ ଦୌଲତ ଅଟନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସଦା ହିଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ ॥4॥6॥45॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ଆଶା ମହଲା 5॥
ਜਾ ਤੂੰ ਸਾਹਿਬੁ ਤਾ ਭਉ ਕੇਹਾ ਹਉ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਕਿਸੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥ ହେ ପରମପିତା! ଯେବେ ତୁ ମୋର ମାଲିକ ଅଟୁ, ତାହାହେଲେ ପୁଣି ମୋତେ ଭୟ କିପରି ହେବ? ତୋ’ ବିନା ମୁଁ କାହାର ସ୍ତୁତି କରିବି?
ਏਕੁ ਤੂੰ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ ਮੈ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ॥੧॥ ଯେବେ ଏକ ତୁ ହିଁ ମୋର ଅଟୁ, ତାହାହେଲେ ମୋ’ ପାଖରେ ସବୁକିଛି ଅଛି, ତୋ’ ବିନା ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି॥1॥
ਬਾਬਾ ਬਿਖੁ ਦੇਖਿਆ ਸੰਸਾਰੁ ॥ ହେ ବାବା! ମୁଁ ଦେଖିଛି ଯେ ଏହି ସଂସାର ବିଷ ରୂପ ଅଟେ।
ਰਖਿਆ ਕਰਹੁ ਗੁਸਾਈ ਮੇਰੇ ਮੈ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਆਧਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ହେ ଗୋସାଇଁ! ମୋର ରକ୍ଷା କର, ତୋର ନାମ ହିଁ ମୋର ଜୀବନର ଆଧାର ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਜਾਣਹਿ ਬਿਰਥਾ ਸਭਾ ਮਨ ਕੀ ਹੋਰੁ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ॥ ହେ ନାଥ! ତୁମେ ମୋର ମନର ସବୁ ଅବସ୍ଥା ଜାଣି ଅଛ, ଏଥିପାଇଁ, ମୁଁ କାହା ପାଖକୁ ଯାଇ ଏହା କହିବି ଏବଂ ଶୁଣାଇବି?
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਇਆ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥੨॥ ନାମ ବିନା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ବାଉଳା ହୋଇଯାଇଛି, ଯଦି ପ୍ରଭୁ ନାମ ମିଳିଯାଏ, ତାହାହେଲେ ଏହା ସୁଖ ପାଇଥାଏ॥2॥
ਕਿਆ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ਜਿ ਕਹਣਾ ਸੁ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਪਾਸਿ ॥ ମୁଁ କଣ କହିବି! ମୁଁ ନିଜ ଅବସ୍ଥା କିପରି କହିବି? ମୁଁ ଯାହା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ତାହା ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖରେ କହିଥାଏ।
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੇਰੀ ਆਸ ॥੩॥ ହେ ମାଲିକ! ତୁମେ ହିଁ ଯାହା କିଛି କରିଛ, ମୋତେ ସର୍ବଦା ତୋ’ ଉପରେ ଆଶା ଅଛି॥3॥
ਜੇ ਦੇਹਿ ਵਡਿਆਈ ਤਾ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਇਤ ਉਤ ਤੁਝਹਿ ਧਿਆਉ ॥ ଯଦି ତୁମେ ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପ୍ରଦାନ କରିଥାଅ, ତାହାହେଲେ, ଏହା ତୋର ହିଁ ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଅଟେ, ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ମୁଁ ତୋତେ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਕੇ ਪ੍ਰਭ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤੇ ਮੈ ਤਾਣੁ ਤੇਰਾ ਇਕੁ ਨਾਉ ॥੪॥੭॥੪੬॥ ନାନକଙ୍କ ପ୍ରଭୁ ସର୍ବଦା ହିଁ ସୁଖଦାତା ଅଟନ୍ତି, ତୋର ନାମ ହିଁ ମୋର ବଳ ଅଟେ॥4॥7॥46॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ଆଶା ମହଲା 5॥
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰਾ ਠਾਕੁਰ ਏਹੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਜਨਹਿ ਪੀਓ ॥ ହେ ମୋର ଠାକୁର! ତୋର ନାମ ଅମୃତ ଅଟେ ଆଉ ଏହି ମହା ରସ ତୋର ସେବକ ପାନ କରିଛି।
ਜਨਮ ਜਨਮ ਚੂਕੇ ਭੈ ਭਾਰੇ ਦੁਰਤੁ ਬਿਨਾਸਿਓ ਭਰਮੁ ਬੀਓ ॥੧॥ ମୋର ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରର ପାପର ଭୟାନକ ବୋଝ ନାଶ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଦୈତ୍ୟବାଦର ଦ୍ଵିଧା ମଧ୍ୟ ଚାଲିଯାଇଛି॥1॥
ਦਰਸਨੁ ਪੇਖਤ ਮੈ ਜੀਓ ॥ ଓହେ ମାଲିକ! ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ମୁଁ ଜୀବିତ ରହିଅଛି।
ਸੁਨਿ ਕਰਿ ਬਚਨ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਮਨੁ ਤਨੁ ਮੇਰਾ ਠਾਰੁ ਥੀਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ହେ ମୋର ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ! ତୋର ବଚନ ଶୁଣିବା ଦ୍ଵାରା ମନ ଏବଂ ତନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਭਇਓ ਸਾਧਸੰਗੁ ਏਹੁ ਕਾਜੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਆਪਿ ਕੀਓ ॥ ହେ ପରମେଶ୍ଵର!ତୋର କୃପାରୁ ମୋତେ ସାଧୁ ସଂଗତି ମିଳିଯାଇଛି ଆଉ ଏହି ଶୁଭ କାର୍ଯ୍ୟ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କରିଛୁ।
ਦਿੜੁ ਕਰਿ ਚਰਣ ਗਹੇ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੇ ਸਹਜੇ ਬਿਖਿਆ ਭਈ ਖੀਓ ॥੨॥ ମୁଁ ତୋର ଚରଣ ଧରିଛି ଆଉ ମାୟାର ବିଷ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି॥2॥
ਸੁਖ ਨਿਧਾਨ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮਰਾ ਏਹੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਮੰਤ੍ਰੁ ਲੀਓ ॥ ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ନାମ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ଅଟେ, ଏହି ଅମର ମନ୍ତ୍ର ମୁଁ ଗୁରୁଦେବଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਨਾ ਤਾਪੁ ਸੰਤਾਪੁ ਮੇਰਾ ਬੈਰੁ ਗੀਓ ॥੩॥ ନିଜେ କୃପା କରି ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ଏହି ମନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ମୋର ତାପ-ସନ୍ତାପ ଏବଂ ଶତ୍ରୁ ନାଶ ହୋଇଯାଇଛି॥3॥
ਧੰਨੁ ਸੁ ਮਾਣਸ ਦੇਹੀ ਪਾਈ ਜਿਤੁ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪਨੈ ਮੇਲਿ ਲੀਓ ॥ ମୋତେ ଯେଉଁ ମାନବ ଶରୀର ମିଳିଛି, ତାହା ଧନ୍ୟ ଅଟେ, କାରଣ ଏହା ମାଧ୍ୟମରେ ହିଁ ମୋର ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇଛନ୍ତି।
ਧੰਨੁ ਸੁ ਕਲਿਜੁਗੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਈਐ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਹੀਓ ॥੪॥੮॥੪੭॥ ଏହି କଳିଯୁଗର ସମୟ ଧନ୍ୟ ଅଟେ, ଯେଉଁ ସାଧୁ ସଙ୍ଗତିରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଜନ କରାଯାଇ ଥାଏ, ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୋର ହୃଦୟର ଆଧାର ଅଟେ॥4॥8॥47॥


© 2025 SGGS ONLINE
error: Content is protected !!
Scroll to Top