Page 202
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ମୋତେ ପରମ ପଦ (ମୋକ୍ଷ) ମିଳିଯାଇଛି ॥2॥
ਜਨ ਕੀ ਕੀਨੀ ਆਪਿ ਸਹਾਇ ॥
ନିଜ ସେବକଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସହାୟତା କରିଥାନ୍ତି।
ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਲਗਿ ਦਾਸਹ ਪਾਇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରି ମୋତେ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଛି।
ਆਪੁ ਗਇਆ ਤਾ ਆਪਹਿ ਭਏ ॥
ଯେବେ ଅହଂ ଚାଲିଯାଏ, ସେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସ୍ଵାମୀ ହୋଇଯାଏ।
ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਕੀ ਸਰਨੀ ਪਏ ॥੩॥
ଆଉ ଦୟାର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଥାଏ ॥3॥
ਜੋ ਚਾਹਤ ਸੋਈ ਜਬ ਪਾਇਆ ॥
ଯେବେ ମନୁଷ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କୁ ପାଇ ନିଏ, ଯାହାଙ୍କ କାମନା ସେ କରିଥାନ୍ତି,”
ਤਬ ਢੂੰਢਨ ਕਹਾ ਕੋ ਜਾਇਆ ॥
ସେତେବେଳେ ସେ ତାହାକୁ ଖୋଜିବା ପାଇଁ କୌଣସି ସ୍ଥାନକୁ ଯାଏ ନାହିଁ।
ਅਸਥਿਰ ਭਏ ਬਸੇ ਸੁਖ ਆਸਨ ॥
ସେ ଆମର ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସୁଖର ଆସନରେ ବାସ କରିଥାଏ।
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਸੁਖ ਬਾਸਨ ॥੪॥੧੧੦॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସେ ପ୍ରସନ୍ନତାର ଘରେ ଦାଖଲ ହୋଇଯାଇଛି ॥4॥110॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਕੋਟਿ ਮਜਨ ਕੀਨੋ ਇਸਨਾਨ ॥
ଭାବ, ତାହାକୁ କୋଟି କୋଟି ତୀର୍ଥରେ ସ୍ନାନର ଆଉ
ਲਾਖ ਅਰਬ ਖਰਬ ਦੀਨੋ ਦਾਨੁ ॥
କୋଟି କୋଟି ପୁଣ୍ୟଦାନର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ
ਜਾ ਮਨਿ ਵਸਿਓ ਹਰਿ ਕੋ ਨਾਮੁ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିର ଅନ୍ତଃ ମନରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ନିବାସ ନିବାସ କରିଥାଏ ॥1॥
ਸਗਲ ਪਵਿਤ ਗੁਨ ਗਾਇ ਗੁਪਾਲ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୋପାଳର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ, ସେ ସବୁ ପବିତ୍ର ଅଟେ।
ਪਾਪ ਮਿਟਹਿ ਸਾਧੂ ਸਰਨਿ ਦਇਆਲ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଦୟାଳୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ ନେଲେ ପାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਬਹੁਤੁ ਉਰਧ ਤਪ ਸਾਧਨ ਸਾਧੇ ॥
ମାନ, ସେ ଓଲଟାଇ ରହି ଅନେକ ତପ ସାଧନା କରିଛି ତଥା
ਅਨਿਕ ਲਾਭ ਮਨੋਰਥ ਲਾਧੇ ॥
ତାହାକୁ ଅନେକ ପ୍ରକାର ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ଆଉ ମନୋକମନା ପୁରା ହୋଇଯାଇଛି
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਰਸਨ ਆਰਾਧੇ ॥੨॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ଆରାଧନା କରିଥାଏ ॥2॥
ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਬੇਦ ਬਖਾਨੇ ॥
ମାନ, ସେ ସ୍ମୃତି, ଶାସ୍ତ୍ର ଏବଂ ବେଦର ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛି
ਜੋਗ ਗਿਆਨ ਸਿਧ ਸੁਖ ਜਾਨੇ ॥
ଆଉ ସେ ଯୋଗ, ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ସିଦ୍ଧିର ସୁଖ ବୁଝିପାରିଛି,
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਪ੍ਰਭ ਸਿਉ ਮਨ ਮਾਨੇ ॥੩॥
ଯେବେ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ॥3॥
ਅਗਾਧਿ ਬੋਧਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰੇ ॥
ସେହି ଅଗମ୍ୟ, ଅପାର ଭଗବାନଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଅଗାଢ ଅଟେ।
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਨਾਮੁ ਰਿਦੇ ਬੀਚਾਰੇ ॥
(ଏବେ ନାନକ) ନାମର ଜପ କରନ୍ତି ଆଉ ହରିଙ୍କ ନାମକୁ ହିଁସେ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଧ୍ୟାନ କରିଥାନ୍ତି
ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੇ ॥੪॥੧੧੧॥
ନାନକଙ୍କ ଉପରେ ଇଶ୍ଵର କୃପା କରିଛନ୍ତି ॥4॥111॥
ਗਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ମୋତେ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି
ਚਰਨ ਕਮਲ ਗੁਰ ਰਿਦੈ ਬਸਾਇਆ ॥੧॥
ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଚରଣ କମଳ ନିଜ ହୃଦୟରେ ବସାଇଛି ॥1॥
ਗੁਰ ਗੋਬਿੰਦੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਾ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ, ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସର୍ବୋପରି ଅଟନ୍ତି।
ਤਿਸਹਿ ਅਰਾਧਿ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਧੀਰਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାଙ୍କୁ ଆରାଧନା କରି ମୋର ମନ ଧୈର୍ଯ୍ୟବାନ ହୋଇଯାଇଛି ॥ରୁହ॥
ਅਨਦਿਨੁ ਜਪਉ ਗੁਰੂ ਗੁਰ ਨਾਮ ॥
ମୁଁ ତ ରାତି ଦିନ ଗୁରୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଜପ କରିଥାଏ।
ਤਾ ਤੇ ਸਿਧਿ ਭਏ ਸਗਲ ਕਾਂਮ ॥੨॥
ଯାହାଙ୍କ କୃପାରୁ ମୋର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି ॥2॥
ਦਰਸਨ ਦੇਖਿ ਸੀਤਲ ਮਨ ਭਏ ॥
ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ମୋର ମନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଇଛି
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਗਏ ॥੩॥
ଆଉ ମୋର ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਹਾ ਭੈ ਭਾਈ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ହେ ଭାଇ! ମୋ’ ପାଇଁ ଏବେ ଭୟ କାହିଁକି?
ਅਪਨੇ ਸੇਵਕ ਕੀ ਆਪਿ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥੪॥੧੧੨॥
ନିଜ ସେବକର ଲଜ୍ଜା ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଗୁରୁ ସ୍ଵୟଂ ରଖିଛନ୍ତି ॥4॥112॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਅਪਨੇ ਸੇਵਕ ਕਉ ਆਪਿ ਸਹਾਈ ॥
ଭଗବାନ ନିଜ ସେବକଙ୍କ ସହାୟକ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਨਿਤ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰੈ ਬਾਪ ਜੈਸੇ ਮਾਈ ॥੧॥
ସେ ନିତ୍ୟ ଏଭଳି ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି ଯେପରି ମାତା-ପିତା କରିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਨਿ ਉਬਰੈ ਸਭ ਕੋਇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣଙ୍କୁ ଆସିଲେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ।
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਪੂਰਨ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସବୁକିଛି କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଜୀବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କରାଇଥାନ୍ତି, ଯିଏ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ଏବଂ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି ॥ରୁହ॥
ਅਬ ਮਨਿ ਬਸਿਆ ਕਰਨੈਹਾਰਾ ॥
ଏବେ ମୋର ମନ ଜଗତର ସେହି ରଚୟିତା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ବାସ କରିଥାଏ।
ਭੈ ਬਿਨਸੇ ਆਤਮ ਸੁਖ ਸਾਰਾ ॥੨॥
ଯାହା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ଭୟ ନାଶ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଆତ୍ମାକୁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ॥2॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨੇ ਜਨ ਰਾਖੇ ॥
ନିଜ ସେବକଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ କୃପା କରି ବଞ୍ଚାଇଛନ୍ତି।
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਲਾਥੇ ॥੩॥
ତାହାର ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ପାପ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ॥3॥
ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମହିମାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਸਦਾ ਸਰਨਾਈ ॥੪॥੧੧੩॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକ ସର୍ବଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ରହିଥାଏ ॥4॥113॥
ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਚੇਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ਦੁਪਦੇ ॥
ରାଗ ଗଉଡି ଚେତି ମହଲା 5 ଦୁପଦ ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇପାରୁ।
ਰਾਮ ਕੋ ਬਲੁ ਪੂਰਨ ਭਾਈ ॥
ହେ ଭାଇ! ରାମଙ୍କ ଶକ୍ତି ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟେ।
ਤਾ ਤੇ ਬ੍ਰਿਥਾ ਨ ਬਿਆਪੈ ਕਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ରାମଙ୍କ ସେହି ଶକ୍ତିର ପ୍ରଭାବରୁ କୌଣସି ଦୁଃଖ କ୍ଲେଶ ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରେ ନାହିଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਜੋ ਜੋ ਚਿਤਵੈ ਦਾਸੁ ਹਰਿ ਮਾਈ ॥
ହେ ମୋର ମାତା! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକ ମନରେ ଯାହା କିଛି କଳ୍ପନା କରିଥାଏ,”
ਸੋ ਸੋ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰਾਈ ॥੧॥
ସେହି ସବୁ କିଛି ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କରାଇଥାନ୍ତି ॥1॥
ਨਿੰਦਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
ପ୍ରଭୁ ନିନ୍ଦା କରିବା ବାଲାର ଇଜ୍ଜତ ହରାଇ ଦିଅନ୍ତି ॥1॥
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਣ ਨਿਰਭਉ ਗਾਈ ॥੨॥੧੧੪॥
ନାନକ ନିର୍ଭୀକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିଥାନ୍ତି ॥2॥114॥