Page 203
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਭੁਜ ਬਲ ਬੀਰ ਬ੍ਰਹਮ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਗਰਤ ਪਰਤ ਗਹਿ ਲੇਹੁ ਅੰਗੁਰੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଭୁଜବଳ ସୁରବୀର ପ୍ରଭୁ! ହେ ସୁଖର ସାଗର! ମୁଁ (ବିକାରର) ଗାତରେ ପଡିଯାଉଛି, ମୋତେ ଧରି ରକ୍ଷା କର ॥1॥ରୁହ॥
ਸ੍ਰਵਨਿ ਨ ਸੁਰਤਿ ਨੈਨ ਸੁੰਦਰ ਨਹੀ ਆਰਤ ਦੁਆਰਿ ਰਟਤ ਪਿੰਗੁਰੀਆ ॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ମହିମା ଶୁଣିବା ପାଇଁ ମୋର କାନରେ ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ, ମୋର ନୟନ ସୁନ୍ଦର ନାହିଁ ଆଉ ମୁଁ ଦୁଃଖୀ ଓ ଛୋଟା ତୋର ଦ୍ଵାରରେ ଡାକୁଅଛି (ଯେ ମୋତେ ବିକାରର ଗାତରୁ ବଞ୍ଚାଅ) ॥1॥
ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਅਨਾਥ ਕਰੁਣਾ ਮੈ ਸਾਜਨ ਮੀਤ ਪਿਤਾ ਮਹਤਰੀਆ ॥
ହେ ଦିନନାଥ! ହେ ଅନାଥ ଉପରେ କରୁଣା କରିବା ବାଲା ! ତୁ ହିଁ ମୋର ମିତ୍ର, ସଖା, ପିତା ଏବଂ ମାତା ଅଟୁ।
ਚਰਨ ਕਵਲ ਹਿਰਦੈ ਗਹਿ ਨਾਨਕ ਭੈ ਸਾਗਰ ਸੰਤ ਪਾਰਿ ਉਤਰੀਆ ॥੨॥੨॥੧੧੫॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ କମଳରେ ନିଜର ହୃଦୟ ଲଗାଇ ରଖ, ଯିଏ ନିଜ ସନ୍ଥଙ୍କୁ ଭୟାନକ ସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦିଅନ୍ତି ॥2॥2॥115॥
ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਮਹਲਾ ੫
ରାଗ ଗଉଡି ବଇରାଗଣି ମହଲା 5 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ।
ਦਯ ਗੁਸਾਈ ਮੀਤੁਲਾ ਤੂੰ ਸੰਗਿ ਹਮਾਰੈ ਬਾਸੁ ਜੀਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଦୟାର ପୁଞ୍ଜ! ହେ ଗୋସାଇଁ! ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟ ମିତ୍ର ଅଟୁ ଆଉ ସର୍ବଦା ହିଁ ମୋର ସାଥିରେ ରହିଅଛୁ ॥1॥ରୁହ॥
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਘਰੀ ਨ ਜੀਵਨਾ ਧ੍ਰਿਗੁ ਰਹਣਾ ਸੰਸਾਰਿ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋ’ ବିନା ମୁଁ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଜୀବିତ ରହିପାରିବି ନାହିଁ ଆଉ ତୋ’ ବିନା ଏହି ଦୁନିଆରେ ବଞ୍ଚିବା ଧିକାର ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ।
ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਣ ਸੁਖਦਾਤਿਆ ਨਿਮਖ ਨਿਮਖ ਬਲਿਹਾਰਿ ਜੀ ॥੧॥
ହେ ଆତ୍ମା, ପ୍ରାଣ ଏବଂ ସୁଖ ପ୍ରଦାନ କରିବା ବାଲା ପ୍ରଭୁ! ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ତୋ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ ॥1॥
ਹਸਤ ਅਲੰਬਨੁ ਦੇਹੁ ਪ੍ਰਭ ਗਰਤਹੁ ਉਧਰੁ ਗੋਪਾਲ ॥
ହେ ଗୋପାଳ! ମୋତେ ନିଜ ହାତର ଆଶ୍ରୟ ଦିଅ ଆଉ ମୋତେ ଗାତରୁ ବାହାର କର
ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਨ ਮਤਿ ਥੋਰੀਆ ਤੂੰ ਸਦ ਹੀ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ॥੨॥
କାରଣ ମୁଁ ନିର୍ଗୁଣ ଏବଂ ଅଳ୍ପ ବୁଦ୍ଧି ବାଲା ଅଟେ, କିନ୍ତୁ, ତୁ ସର୍ବଦା ହିଁ ଦିନଦୟାଳୁ ଅଟେ ॥2॥
ਕਿਆ ਸੁਖ ਤੇਰੇ ਸੰਮਲਾ ਕਵਨ ਬਿਧੀ ਬੀਚਾਰ ॥
ତୁ ଦେଇଥିବା କେଉଁ କେଉଁଥିରେ ମୁଁ ସୁଖରେ ସ୍ମରଣ କରିପାରିବି ଆଉ କେଉଁ ବିଧିରେ ମୁଁ ତୋର ଆରାଧନା କରିପାରିବି?
ਸਰਣਿ ਸਮਾਈ ਦਾਸ ਹਿਤ ਊਚੇ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ॥੩॥
ହେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ, ଅଗମ୍ଯ ଏବଂ ଅପାର ପ୍ରଭୁ! ତୁ ନିଜ ସେବକକୁ ପ୍ରେମ କରୁ ଆଉ ଯିଏ ତୋର ଆଶ୍ରୟ ନେଇଥାଏ, ତାହାକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ଲୀନ କରାଉ ॥3॥
ਸਗਲ ਪਦਾਰਥ ਅਸਟ ਸਿਧਿ ਨਾਮ ਮਹਾ ਰਸ ਮਾਹਿ ॥
ହେ ଭାଇ! ସଂସରର ସମସ୍ତ ପଦାର୍ଥ, ଆଠ ସିଦ୍ଧି, ମହା ରସ ନାମର ପରମ ଅମୃତରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟେ।
ਸੁਪ੍ਰਸੰਨ ਭਏ ਕੇਸਵਾ ਸੇ ਜਨ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਹਿ ॥੪॥
ହେ ଭାଇ! ଯାହା ଉପରେ କେଶବ ସୁପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିଥାନ୍ତି ॥4॥
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਤ ਬੰਧਪੋ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣ ਅਧਾਰ ॥
ହେ ପ୍ରାଣର ଆଧାର ! ତୁ ହିଁ ମାତା, ପିତା, ପୁତ୍ର, ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଓ ସବୁ କିଛି ତୁ ହିଁ ଅଟୁ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਾਨਕੁ ਭਜੈ ਬਿਖੁ ਤਰਿਆ ਸੰਸਾਰੁ ॥੫॥੧॥੧੧੬॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ନାନକ ତୋର ଭଜନ କରିଥାନ୍ତି, ଯିଏ ତୋର ସ୍ତୁତି କରିଥାଏ, ସେ ବିଷ ଭରା ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ ॥5॥1॥116॥
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਰਹੋਏ ਕੇ ਛੰਤ ਕੇ ਘਰਿ ਮਃ ੫
ଗଉଡି ବଇରାଗଣି ରହୋଏର ଛନ୍ତର ଘରି ମହଲା 5 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ।
ਹੈ ਕੋਈ ਰਾਮ ਪਿਆਰੋ ਗਾਵੈ ॥
କେହି ବିରଳ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ପ୍ରିୟ ରାମଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରିଥାଏ?
ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਸੂਖ ਸਚੁ ਪਾਵੈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ସତ୍ୟ, ସର୍ବ କଲ୍ୟାଣ ଏବଂ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଏ ॥ରୁହ॥
ਬਨੁ ਬਨੁ ਖੋਜਤ ਫਿਰਤ ਬੈਰਾਗੀ ॥
ବୈରାଗୀ ଅନେକ ବନରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସନ୍ଧାନ ପାଇଁ ଯାଇଥାଏ।
ਬਿਰਲੇ ਕਾਹੂ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
ପରନ୍ତୁ, କେହି ବିରଳ ପୁରୁଷ ହିଁ ଥାଏ ଯାହାର ସୁରତି ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସହିତ ଲାଗିଥାଏ।
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥੧॥
ଯିଏ ଭଗବାନଙ୍କୁ ପାଇନିଏ, ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ବଡ ସୌଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଅଟେ ॥1॥
ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ਸਨਕਾਦਿਕ ਚਾਹੈ ॥
ବ୍ରହ୍ମା ଇତ୍ୟାଦି ଦେବତା ଏବଂ ସନତ, ସନନ୍ଦନ ଏବଂ ସନତ କୁମାର ମଧ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିବା ଲାଳସା କରିଥାନ୍ତି।
ਜੋਗੀ ਜਤੀ ਸਿਧ ਹਰਿ ਆਹੈ ॥
ଯୋଗୀ, ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ଏବଂ ସିଦ୍ଧ ପୁରୁଷ ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ମିଳନର ଆଶା କରିଥାନ୍ତି।
ਜਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਹੈ ॥੨॥
ଯିଏ ଏହି ଉପହାର ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ସେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ମହିମା କରିଥାଏ ॥2॥
ਤਾ ਕੀ ਸਰਣਿ ਜਿਨ ਬਿਸਰਤ ਨਾਹੀ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛି, ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଭୁଲେ ନାହିଁ।
ਵਡਭਾਗੀ ਹਰਿ ਸੰਤ ਮਿਲਾਹੀ ॥
ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ହରିଙ୍କ ସନ୍ଥ ମିଳିଥାନ୍ତି।
ਜਨਮ ਮਰਣ ਤਿਹ ਮੂਲੇ ਨਾਹੀ ॥੩॥
କାରଣ ସେ ଜୀବନ-ମୃତ୍ୟୁ ଠାରୁ ବାସ୍ତବରେ ମୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି ॥3॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮਿਲੁ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ! କୃପା କୃ ମୋତେ ଦର୍ଶନ ଦିଅ।
ਬਿਨਉ ਸੁਨਹੁ ਪ੍ਰਭ ਊਚ ਅਪਾਰੇ ॥
ହେ ମୋର ସର୍ବୋପରି ଏବଂ ଅପାର ପ୍ରଭୁ! ମୋର ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣ,
ਨਾਨਕੁ ਮਾਂਗਤੁ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੇ ॥੪॥੧॥੧੧੭॥
ନାନକ ତୋର ଆଧାର ହିଁ ମାଗୁଅଛି ॥4॥1॥117॥