Page 200
ਅਹੰਬੁਧਿ ਮਨ ਪੂਰਿ ਥਿਧਾਈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିର ମନ ଅହଙ୍କାରୀ ବୁଦ୍ଧିରେ ଭରି ରହିଥାଏ,
ਸਾਧ ਧੂਰਿ ਕਰਿ ਸੁਧ ਮੰਜਾਈ ॥੧॥
ସେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣର ଧୁଳିରେ ସଫା କରି ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ। ॥1॥
ਅਨਿਕ ਜਲਾ ਜੇ ਧੋਵੈ ਦੇਹੀ ॥
ଯଦି ଶରୀରକୁ ବହୁତ ଜଳରେ ଧୁଆଯାଏ,
ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਸੁਧੁ ਨ ਤੇਹੀ ॥੨॥
ସେଥିରେ ତାହାର ମଳିନତା ବାହାରେ ନାହିଁ ଆଉ ସେ ଶୁଦ୍ଧ ହୁଏନାହିଁ ॥2॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਓ ਸਦਾ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ॥
ମୋତେ ସର୍ବଦା କୃପାର ଘର ସଦଗୁରୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି,
ਹਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਕਾਟਿਆ ਭਉ ਕਾਲ ॥੩॥
ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ମୁଁ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟକୁ ନିବୃତ୍ତ କରିଦେଇଛି ॥3॥
ਮੁਕਤਿ ਭੁਗਤਿ ਜੁਗਤਿ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୁକ୍ତି, ଭୁକ୍ତି ଏବଂ ଯୁକ୍ତି ଅଟେ।
ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਨਾਨਕ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥੪॥੧੦੦॥੧੬੯॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରେମ-ଭକ୍ତିରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରୁଥାଅ ॥4॥100॥166॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਜੀਵਨ ਪਦਵੀ ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସେବକ ନାମ ସ୍ମରଣ କରି ଜୀବନ ପଦବୀ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਜਿਨ ਮਿਲਿਆ ਆਤਮ ਪਰਗਾਸੁ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ଆତ୍ମାକୁ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶ ମିଳିଥାଏ ॥1॥
ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਸੁਨਿ ਮਨ ਕਾਨੀ ॥
ହେ ନଶ୍ଵର ପ୍ରାଣୀ! ନିଜ ମନରେ ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ ଶୁଣ,
ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਹਰਿ ਦੁਆਰ ਪਰਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋତେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ ହିଁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ॥1॥ରୁହ॥
ਆਠ ਪਹਰ ਧਿਆਈਐ ਗੋਪਾਲੁ ॥
ହେ ନାନକ! ଆମେ ଆଠ ପହର ଭଗବାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ,
ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਨਿਹਾਲੁ ॥੨॥੧੦੧॥੧੭੦॥
ଯାହାର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟର ମନ କୃତାର୍ଥ ହୋଇଯାଏ ॥2॥101॥170॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਸਾਂਤਿ ਭਈ ਗੁਰ ਗੋਬਿਦਿ ਪਾਈ ॥
ଗୋବିନ୍ଦ ଗୁରୁ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ନାମ ପରଦା କରିଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି।
ਤਾਪ ਪਾਪ ਬਿਨਸੇ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିର ଜଳନ ଏବଂ ପାପ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਤ ਰਸਨ ਬਖਾਨ ॥
ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ନିତ୍ୟ ହିଁ ରାମଙ୍କ ନାମର ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଥାଅ।
ਬਿਨਸੇ ਰੋਗ ਭਏ ਕਲਿਆਨ ॥੧॥
ତୋର ସମସ୍ତ ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯିବ ଆଉ ତୋତେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ॥1॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਗੁਣ ਅਗਮ ਬੀਚਾਰ ॥
ଅଗମ୍ଯ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ଗୁଣର ଚିନ୍ତନ କର।
ਸਾਧੂ ਸੰਗਮਿ ਹੈ ਨਿਸਤਾਰ ॥੨॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହିଲେ କଲ୍ୟାଣ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ ॥2॥
ਨਿਰਮਲ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਨਿਤ ਨੀਤ ॥
ହେ ମୋର ମିତ୍ର! ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ସର୍ବଦା ହରିଙ୍କ ପବିତ୍ର ମହିମା ଗାନ କରିଥାଏ,
ਗਈ ਬਿਆਧਿ ਉਬਰੇ ਜਨ ਮੀਤ ॥੩॥
ତାହାର ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେ ଭବସାଗରରୁ ବଞ୍ଚିଯାଏ ॥3॥
ਮਨ ਬਚ ਕ੍ਰਮ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨਾ ਧਿਆਈ ॥
ମନ, ବଚନ, ଏବଂ କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆରାଧନା କରୁଅଛି।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ॥੪॥੧੦੨॥੧੭੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଦାସ ନାନକ ତୋର ହିଁ ଶରଣ ନେଇଛି ॥4॥102॥171॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਨੇਤ੍ਰ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਕੀਆ ਗੁਰਦੇਵ ॥
ଗୁରୁଦେବ ଜ୍ଞାନ ନେତ୍ର ଦେଇଛନ୍ତି
ਭਰਮ ਗਏ ਪੂਰਨ ਭਈ ਸੇਵ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମୋର ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ସାଧନା ସଫଳ ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਸੀਤਲਾ ਤੇ ਰਖਿਆ ਬਿਹਾਰੀ ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੧॥
ହେ ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ହିଁ ଯନ୍ତ୍ରଣାରୁ ବଞ୍ଚାଉ। ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ ନିଜ କୃପା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ॥1॥
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਸੋ ਜੀਵੈ ॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମର ଜପ କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ହିଁ ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ॥੨॥੧੦੩॥੧੭੨॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହି ସେ ହରି ଅମୃତର ପାନ କରିଥାଏ ॥2॥103॥172॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਧਨੁ ਓਹੁ ਮਸਤਕੁ ਧਨੁ ਤੇਰੇ ਨੇਤ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ସେ ମସ୍ତକ ଧନ୍ୟ ଅଟେ (ଯିଏ ତୋର ସମ୍ମୁଖରେ ନଇଁ ଥାଏ), ସେ ନେତ୍ର ମଧ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଅଟେ ଯିଏ ତୋର ଦର୍ଶନ କରିଥାଏ।
ਧਨੁ ਓਇ ਭਗਤ ਜਿਨ ਤੁਮ ਸੰਗਿ ਹੇਤ ॥੧॥
ସେ ଭକ୍ତ ଧନ୍ୟ ଅଟେ ତୋ’ ସାଥିରେ ଯାହାର ଅନୁରାଗ ବନିରହିଥାଏ ॥1॥
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕੈਸੇ ਸੁਖੁ ਲਹੀਐ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ବିନା କେବେ ସୁଖ ମିଳିପାରେ ନାହିଁ।
ਰਸਨਾ ਰਾਮ ਨਾਮ ਜਸੁ ਕਹੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆମେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ରାମ ନାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା ଉଚିତ ॥1॥ରୁହ॥
ਤਿਨ ਊਪਰਿ ਜਾਈਐ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥
ଆମେ ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ହେବା ଉଚିତ
ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਜਪਿਆ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥੨॥੧੦੪॥੧੭੩॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ନିର୍ଲିପ୍ତ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପ କରିଅଛି, ॥2॥104॥173॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਤੂੰਹੈ ਮਸਲਤਿ ਤੂੰਹੈ ਨਾਲਿ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ତୁ ହିଁ ମୋର ଉପଦେଷ୍ଟା ଆଉ ତୁ ହିଁ ମୋର ସାଥିରେ ରହିଛୁ।
ਤੂਹੈ ਰਾਖਹਿ ਸਾਰਿ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥
ତୁ ହିଁ ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ମୋର ରକ୍ଷା କରିଛୁ ॥1॥
ਐਸਾ ਰਾਮੁ ਦੀਨ ਦੁਨੀ ਸਹਾਈ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ମୋର ରାମ ଏପରି ଯିଏ ଇହଲୋକ ଓ ପରଲୋକରେ ମୋର ସହାୟକ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਦਾਸ ਕੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ସେବକଙ୍କ ଲଜ୍ଜା ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରଖିଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਆਗੈ ਆਪਿ ਇਹੁ ਥਾਨੁ ਵਸਿ ਜਾ ਕੈ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବଶରେ ଏହି ଲୋକ ଅଛି, ସେ ସ୍ଵୟଂ ପରଲୋକରେ ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷକ ଅଟନ୍ତି।
ਆਠ ਪਹਰ ਮਨੁ ਹਰਿ ਕਉ ਜਾਪੈ ॥੨॥
ଏହି ମନ ଦିନରାତି ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଜପ କରିଥାଏ ॥2॥
ਪਤਿ ਪਰਵਾਣੁ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥ ਜਾ ਕਉ ਆਪਿ ਕਰਹਿ ਫੁਰਮਾਨੁ ॥੩॥
ତାହାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ହିଁ ସତ୍ୟନାମର ଚିହ୍ନ ଲାଗିଥାଏ, ଯାହା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହୁକୁମ ଲାଗୁ କରିଥାନ୍ତି ॥3॥
ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਆਪਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ଦାତା ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପାଳନକର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି।
ਨਿਤ ਨਿਤ ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੪॥੧੦੫॥੧੭੪॥
ହେ ନାନକ! ସର୍ବଦା ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମର ଆରାଧନା କର ॥4॥105॥174॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭਇਆ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ॥
ଯେବେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁ ଜୀଙ୍କ କୃପାର ଘରକୁ ଆସୁ ତାହାହେଲେ
ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਸਦਾ ਗੁਪਾਲੁ ॥੧॥
ଜଗତର ମାଲିକ ଗୋପାଳ ମନୁଷ୍ୟର ହୃଦୟରେ ସର୍ବଦା ପାଇଁ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਰਾਮੁ ਰਵਤ ਸਦ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ରାମଙ୍କ ଚିନ୍ତ କରି ମୋତେ ସର୍ବଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି।