Page 199
ਸੰਤਸੰਗਿ ਤਹ ਗੋਸਟਿ ਹੋਇ ॥
ସେଠାରେ ସତସଙ୍ଗରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୋଇଥାଏ
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਵਿਖ ਖੋਇ ॥੨॥
ଆଉ କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମର ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਸਿਮਰਹਿ ਸਾਧ ਕਰਹਿ ਆਨੰਦੁ ॥
ସନ୍ଥଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ବଡ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿਆ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੩॥
ତାହାର ମନ ଏବଂ ତନ ପରମାନନ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ॥3॥
ਜਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹਰਿ ਚਰਣ ਨਿਧਾਨ ॥
ଯିଏ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଚରଣର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରାପ୍ତ କରିଦେଇଛି
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤਿਸਹਿ ਕੁਰਬਾਨ ॥੪॥੯੫॥੧੬੪॥
ଦାସ ନାନକ ତାହା ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଥାଆନ୍ତି ॥4॥95॥164॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਸੋ ਕਿਛੁ ਕਰਿ ਜਿਤੁ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
ହେ ମାନବ! ସେହି କର୍ମ କର, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ତୋର ମନରେ ମୋହ-ମାୟାର ମଇଳା ଲାଗିବ ନାହିଁ
ਹਰਿ ਕੀਰਤਨ ਮਹਿ ਏਹੁ ਮਨੁ ਜਾਗੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆଉ ତୋର ଏହି ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଜନରେ ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਏਕੋ ਸਿਮਰਿ ਨ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ॥
ହେ ମାନବ! ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କର ଆଉ ଅହଂ ଆଡକୁ ଧ୍ୟାନ ଦିଅ ନାହିଁ।
ਸੰਤਸੰਗਿ ਜਪਿ ਕੇਵਲ ਨਾਉ ॥੧॥
ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ କେବଳ ନାମର ଜପ କର ॥1॥
ਕਰਮ ਧਰਮ ਨੇਮ ਬ੍ਰਤ ਪੂਜਾ ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਬਿਨੁ ਜਾਨੁ ਨ ਦੂਜਾ ॥੨॥
ହେ ମାନବ! କର୍ମ-ଧର୍ମ, ବ୍ରତ ଏବଂ ପୂଜା-ଅର୍ଚ୍ଚନା ଇତ୍ୟାଦ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଜାଣ ନାହିଁ ॥2॥
ਤਾ ਕੀ ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਘਾਲ ॥ ਜਾ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਪੁਨੇ ਪ੍ਰਭ ਨਾਲਿ ॥੩॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିର ସାଧନା ସଫଳ ହୋଇଯାଏ, ଯାହାର ପ୍ରେମ ନିଜ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସାଥିରେ ହୋଇଥାଏ ॥3॥
ਸੋ ਬੈਸਨੋ ਹੈ ਅਪਰ ਅਪਾਰੁ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਤਜੇ ਬਿਕਾਰ ॥੪॥੯੬॥੧੬੫॥
ହେ ନାନକ! କର୍ମ-ଧର୍ମ, ବ୍ରତ-ପୂଜା କରିବା ବାଲା ବୈଷ୍ଣବ ନୁହନ୍ତି , କିନ୍ତୁ ସେହି ବୈଷ୍ଣବ ଅଟେ, ଯିଏ ସମସ୍ତ ପାପ ତ୍ୟାଗ କରିଦେଇଛି ॥4॥96॥165॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਜੀਵਤ ਛਾਡਿ ਜਾਹਿ ਦੇਵਾਨੇ ॥
ହେ ପାଗଳ ପ୍ରେମୀ! ତୋର ଜୀବନରେ ଭୌତିକ ପଦାର୍ଥ ଏବଂ ସମନ୍ଧୀୟ ତୋତେ ତ୍ୟାଗ କରନ୍ତି,
ਮੁਇਆ ਉਨ ਤੇ ਕੋ ਵਰਸਾਂਨੇ ॥੧॥
ମରଣ ପରେ କଣ କେହି ତାହା ଠାରୁ ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରେ? ॥1॥
ਸਿਮਰਿ ਗੋਵਿੰਦੁ ਮਨਿ ਤਨਿ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ॥
ଯାହା ପାଇଁ ବିଧାତା ଏପରି କର୍ମ ଲେଖିଛନ୍ତି, ସେ ନିଜ ମନ ଏବଂ ତନରେ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਕਾਹੂ ਕਾਜ ਨ ਆਵਤ ਬਿਖਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମାୟା (ଯାହା ପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟ ଦଉଡୁଥାଏ) କିଛି କାମରେ ଆସେ ନାହିଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਬਿਖੈ ਠਗਉਰੀ ਜਿਨਿ ਜਿਨਿ ਖਾਈ ॥
ଯିଏ ଛଳ କପଟ ରୂପୀ ବିଷ ସେବନ କରିଛି,
ਤਾ ਕੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਬਹੂੰ ਨ ਜਾਈ ॥੨॥
ତାହାର ତୃଷ୍ଣା କେବେ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇନଥାଏ ॥2॥
ਦਾਰਨ ਦੁਖ ਦੁਤਰ ਸੰਸਾਰੁ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଏହି କଠିନ ଜଗତ ସାଗର ଭୟାନକ ଦୁଃଖରେ ଭରି ରହିଛି।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕੈਸੇ ਉਤਰਸਿ ਪਾਰਿ ॥੩॥
ରାମଙ୍କ ନାମ ବିନା ପ୍ରାଣୀ ଏହା ଠାରୁ କିପରି ପାର ହେବ? ॥3॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਦੁਇ ਕੁਲ ਸਾਧਿ ॥
ସତସଙ୍ଗରେ ମିଶି ନିଜ ଲୋକ-ପରଲୋକ ଦୁଇଟିକୁ ରକ୍ଷା କର,
ਰਾਮ ਨਾਮ ਨਾਨਕ ਆਰਾਧਿ ॥੪॥੯੭॥੧੬੬॥
ହେ ନାନକ! ରାମଙ୍କ ନାମର ଭଜନ କର ॥4॥97॥166॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਗਰੀਬਾ ਉਪਰਿ ਜਿ ਖਿੰਜੈ ਦਾੜੀ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଗରିବ ଉପରେ ଯିଏ ଅତ୍ୟାଚାର କରେ,
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸਾ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਸਾੜੀ ॥੧॥
ତାହାକୁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ( ଅର୍ଥାତ ଯିଏ କ୍ରୋଧରେ ଆସି ଅହଂକାର ବଶତଃ ଅନ୍ୟ ଉପରେ ଅତ୍ୟାଚାର କରିଥାଏ, ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ କ୍ରୋଧାଗ୍ନିରେ ଜଳିଯାଏ) ॥1॥
ਪੂਰਾ ਨਿਆਉ ਕਰੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥
ସୃଷ୍ଟିର ନିର୍ମାତା ପ୍ରଭୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନ୍ୟାୟ କରିଥାନ୍ତି।
ਅਪੁਨੇ ਦਾਸ ਕਉ ਰਾਖਨਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ସେବକଙ୍କ ରଖୁଆଳ ଅଟନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਪ੍ਰਗਟਿ ਪਰਤਾਪੁ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ସୃଷ୍ଟିର ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ, ଯୁଗର ଆଦି କାଳରୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତାପ ବଜାୟ ରହିଛି।
ਨਿੰਦਕੁ ਮੁਆ ਉਪਜਿ ਵਡ ਤਾਪੁ ॥੨॥
ନିନ୍ଦୁକ ମନୁଷ୍ୟ ଭାରି ଗରମରେ ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ ॥2॥
ਤਿਨਿ ਮਾਰਿਆ ਜਿ ਰਖੈ ਨ ਕੋਇ ॥
ତାହାକୁ ସେହି ପ୍ରଭୁ ମାରିଦେଇଛନ୍ତି, ଯାହାକୁ କେହି ରକ୍ଷା କରିପାରିବ ନାହିଁ।
ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਮੰਦੀ ਸੋਇ ॥੩॥
ଏପରି ମନୁଷ୍ୟକୁ ଲୋକ ପରଲୋକରେ ବଦନାମୀ ହିଁ ହୋଇଥାଏ ॥3॥
ਅਪੁਨੇ ਦਾਸ ਰਾਖੈ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ॥
ହେ ନାନକ! ନିଜ ସେବକଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ନିଜ ଗଳାରେ ଲଗାଇ ରଖିଥାନ୍ତି।
ਸਰਣਿ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੪॥੯੮॥੧੬੭॥
ଆମେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଶରଣ ନେବୀ ଉଚିତ ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ ॥4॥98॥167॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਮਹਜਰੁ ਝੂਠਾ ਕੀਤੋਨੁ ਆਪਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ଅଭିଯୋଗ ମିଥ୍ୟା ସିଦ୍ଧ କରିଛନ୍ତି।
ਪਾਪੀ ਕਉ ਲਾਗਾ ਸੰਤਾਪੁ ॥੧॥
ଅପରାଧୀକୁ ବିପଦପଡିଯାଇଛି ॥1॥
ਜਿਸਹਿ ਸਹਾਈ ਗੋਬਿਦੁ ਮੇਰਾ ॥
ଯାହାର ସହାୟକ ମୋର ଗୋବିନ୍ଦ ଅଟନ୍ତି,
ਤਿਸੁ ਕਉ ਜਮੁ ਨਹੀ ਆਵੈ ਨੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୃତ୍ୟୁ ତାହାର ନିକଟକୁ ଆସେ ନା ହିଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਬੋਲੈ ਕੂੜੁ ॥
ଜ୍ଞାନହିଁ ମୂର୍ଖ ମନୁଷ୍ୟ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସଚ୍ଚା ଦରବାରରେ ମିଥ୍ୟା ବୋଲିଥାଏ
ਸਿਰੁ ਹਾਥ ਪਛੋੜੈ ਅੰਧਾ ਮੂੜੁ ॥੨॥
ଆଉ ନିଜ ହାତରେ ନିଜ ମୁଣ୍ଡକୁ ପିଟିଥାଏ ॥2॥
ਰੋਗ ਬਿਆਪੇ ਕਰਦੇ ਪਾਪ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପାପ କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ଅନେକ ରୋଗ ଲାଗିଯାଏ।
ਅਦਲੀ ਹੋਇ ਬੈਠਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ॥੩॥
ଇଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନ୍ୟାୟକର୍ତ୍ତା ହୋଇଥାନ୍ତି ॥3॥
ਅਪਨ ਕਮਾਇਐ ਆਪੇ ਬਾਧੇ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ କର୍ମର କାରଣରୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବାନ୍ଧି ହୋଇଛି।
ਦਰਬੁ ਗਇਆ ਸਭੁ ਜੀਅ ਕੈ ਸਾਥੈ ॥੪॥
ସାରା ଧନ-ପଦାର୍ଥ ଜୀବନ ସାଥିରେ ହିଁ ଚାଲିଯାଇଥାଏ ॥4॥
ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਪਰੇ ਦਰਬਾਰਿ ॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ଶରଣ ନିଏ
ਰਾਖੀ ਪੈਜ ਮੇਰੈ ਕਰਤਾਰਿ ॥੫॥੯੯॥੧੬੮॥
ମୋର କର୍ତ୍ତା ତାହାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରଖିଛନ୍ତି ॥5॥99॥168॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਜਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ਮਨ ਮੀਠ ਖਟਾਨੀ ॥
ସେହି ପ୍ରାଣୀର ମନକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ସେବକଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ହିଁ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ,
ਪੂਰਬਿ ਕਰਮਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਪ੍ਰਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାର କପାଳରେ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ କରାଯାଇଥିବା କର୍ମ ଅନୁସାରେ ଆଦିରୁ ହିଁ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥