Page 808
ਜੈ ਜੈ ਕਾਰੁ ਜਗਤ੍ਰ ਮਹਿ ਲੋਚਹਿ ਸਭਿ ਜੀਆ ॥
ସବୁ ମନୁଷ୍ୟ ଜଗତରେ ନିଜର ଜୟ-ଜୟକାର ହିଁ ଚାହିଁଥାନ୍ତି।
ਸੁਪ੍ਰਸੰਨ ਭਏ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਭੂ ਕਛੁ ਬਿਘਨੁ ਨ ਥੀਆ ॥੧॥
ସଦଗୁରୁ ପ୍ରଭୁ ସୁପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ କୃପାରୁ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟରେ ବିଘ୍ନ ଆସେ ନାହିଁ॥1॥
ਜਾ ਕਾ ਅੰਗੁ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਤਾ ਕੇ ਸਭ ਦਾਸ ॥
ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ ଯାହାଙ୍କ ପକ୍ଷ ନେଇଥାନ୍ତି, ସବୁ ଜୀବ ତାହାଙ୍କ ଦାସ ବନିଯାନ୍ତି।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਵਡਿਆਈਆ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥੨॥੧੨॥੩੦॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ମୋତେ ସର୍ବଦା ବଡିମା ମିଳିଥାଏ||2||12||30||
ਰਾਗੁ ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੫ ਚਉਪਦੇ
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ॥
ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਜਗੁ ਸਾਜਿਆ ਜਿਉ ਬਾਲੂ ਘਰ ਬਾਰ ॥
ପରମାତ୍ମା ମୃତ୍ୟୁ-ମଣ୍ଡଳ ରୂପୀ ଏପରି ଜଗତ ବନାଇଛନ୍ତି, ଯେପରି ବାଲିରେ ନିର୍ମିତ ହୋଇଥିବା ଘର ହୋଇଥାଏ।
ਬਿਨਸਤ ਬਾਰ ਨ ਲਾਗਈ ਜਿਉ ਕਾਗਦ ਬੂੰਦਾਰ ॥੧॥
ଯେପରି ବର୍ଷାର ବୁନ୍ଦା ଦ୍ଵାରା କାଗଜ ନାଶ ହୋଇଯାଏ, ସେପରି ହି ଜଗତ ନାଶ ହେବା ପାଇଁ ବିଳମ୍ବ ଲାଗେ ନାହିଁ॥1॥
ਸੁਨਿ ਮੇਰੀ ਮਨਸਾ ਮਨੈ ਮਾਹਿ ਸਤਿ ਦੇਖੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
ହେ ବନ୍ଧୁ! ମନ ଲଗାଇ ଶୁଣ, ନିଜ ମନରେ ସତ୍ୟକୁ ବିଚାର କରି ଦେଖ।
ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਗਿਰਹੀ ਜੋਗੀ ਤਜਿ ਗਏ ਘਰ ਬਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସିଦ୍ଧ, ସାଧକ, ଗୃହସ୍ଥି ଏବଂ ଯୋଗୀ ଆଦି ସମସ୍ତେ ଘର ଦ୍ଵାର ତ୍ୟାଗ କରି ଦୁନିଆରୁ ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਜੈਸਾ ਸੁਪਨਾ ਰੈਨਿ ਕਾ ਤੈਸਾ ਸੰਸਾਰ ॥
ଯେପରି ରାତ୍ରିର ସ୍ଵପ୍ନ ହୋଇଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ଏହି ସଂସାର ଅଟେ।
ਦ੍ਰਿਸਟਿਮਾਨ ਸਭੁ ਬਿਨਸੀਐ ਕਿਆ ਲਗਹਿ ਗਵਾਰ ॥੨॥
ହେ ମୂର୍ଖ ମନୁଷ୍ୟ! ଦେଖାଯାଉଥିବା ସବୁକିଛି ନାଶ ହୋଇଯାଏ, ତୁ କାହିଁକି ଏଥିରେ ଲିପ୍ତ ରହିଛୁ?
ਕਹਾ ਸੁ ਭਾਈ ਮੀਤ ਹੈ ਦੇਖੁ ਨੈਨ ਪਸਾਰਿ ॥
ନିଜ ଆଖି ଖୋଲି ଦେଖ, ତୋର ସେହି ଭାଇ ଏବଂ ମିତ୍ର କେଉଁଠି ଅଛି?
ਇਕਿ ਚਾਲੇ ਇਕਿ ਚਾਲਸਹਿ ਸਭਿ ਅਪਨੀ ਵਾਰ ॥੩॥
ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କିଛି ଦୁନିଆ ଛାଡି ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ କିଛି ଚାଲି ଯିବେ, ନିଜ ପାଳି ଆସିବା ପରେ ସମସ୍ତେ ଚାଲିଯିବେ॥3॥
ਜਿਨ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਆ ਸੇ ਅਸਥਿਰੁ ਹਰਿ ਦੁਆਰਿ ॥
ଯିଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ, ସେ ହରିଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ।
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਰਾਖੁ ਪੈਜ ਮੁਰਾਰਿ ॥੪॥੧॥੩੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ନାନକ ତୋର ଦାସ ଅଟନ୍ତି, ମୋର ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା କର||4||1||31||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਲੋਕਨ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਬੈਸੰਤਰਿ ਪਾਗਉ ॥
ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରଶଂସାକୁ ଅଗ୍ନିରେ ଢାଳି ଦେବି,
ਜਿਉ ਮਿਲੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪਨਾ ਤੇ ਬੋਲ ਕਰਾਗਉ ॥੧॥
ଯେପରି ମୋତେ ନିଜ ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ମିଳିଯିବେ, ସେହି କଥା କହିବି॥1॥
ਜਉ ਪ੍ਰਭ ਜੀਉ ਦਇਆਲ ਹੋਇ ਤਉ ਭਗਤੀ ਲਾਗਉ ॥
ଯେପରି ପ୍ରଭୁ ମୋ' ଉପରେ ଦୟାଳୁ ହେବେ, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଲାଗି ରହିବି।
ਲਪਟਿ ਰਹਿਓ ਮਨੁ ਬਾਸਨਾ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਇਹ ਤਿਆਗਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ମନ ବାସନା ସହିତ ଲିପ୍ତ ରହିଛି ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ତାହାକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଦେବି॥1॥ରୁହ॥
ਕਰਉ ਬੇਨਤੀ ਅਤਿ ਘਨੀ ਇਹੁ ਜੀਉ ਹੋਮਾਗਉ ॥
ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ବହୁତ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବି ଆଉ ଏହି ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବି।
ਅਰਥ ਆਨ ਸਭਿ ਵਾਰਿਆ ਪ੍ਰਿਅ ਨਿਮਖ ਸੋਹਾਗਉ ॥੨॥
ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ଏକ କ୍ଷଣର ସୋହାଗ ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ସବୁ ଧନ ପଦାର୍ଥ ସମର୍ପଣ କରିଦେବି॥2॥
ਪੰਚ ਸੰਗੁ ਗੁਰ ਤੇ ਛੁਟੇ ਦੋਖ ਅਰੁ ਰਾਗਉ ॥
ଗୁରୁ-କୃପାରୁ କାମ, କ୍ରୋଧ, ମୋହ, ଲୋଭ ଏବଂ ଅହଂକାର ଏହି ପାଞ୍ଚ ସହିତ ସଂଗତି ଚାଲି ଯାଇଛି ଆଉ ସାରା ଦ୍ଵେଷ ଓ ରୋଗ ମଧ୍ୟ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਰਿਦੈ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਪ੍ਰਗਟ ਭਇਆ ਨਿਸਿ ਬਾਸੁਰ ਜਾਗਉ ॥੩॥
ମୋର ହୃଦୟରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଏଥିପାଇଁ ଏବେ ମୁଁ ଦିନରାତି ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ॥3॥
ਸਰਣਿ ਸੋਹਾਗਨਿ ਆਇਆ ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗਉ ॥
ଯାହାର କପାଳରେ ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟ ଅଛି, ସେହି ଜୀବ ସୁନ୍ଦର ବନି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਨਿ ਪਾਇਆ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲਾਗਉ ॥੪॥੨॥੩੨॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ତାହାର ତନ-ମନ ଶୀତଳ ହୋଇ ଯାଇଛି||4||2||32||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਲਾਲ ਰੰਗੁ ਤਿਸ ਕਉ ਲਗਾ ਜਿਸ ਕੇ ਵਡਭਾਗਾ ॥
ଯାହାର ଭାଗ୍ୟ ଉତ୍ତମ ହୋଇଥାଏ, ତାହାକୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ରୂପୀ ଲାଲ ରଙ୍ଗ ଲାଗିଥାଏ।
ਮੈਲਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵਈ ਨਹ ਲਾਗੈ ਦਾਗਾ ॥੧॥
ଏହି ପ୍ରେମ-ରଙ୍ଗ ବିକାରର ମଇଳା ଦ୍ଵାରା କେବେ ମଇଳା ହୁଏନାହିଁ ଆଉ ଅହଂତ୍ଵ ରୂପୀ କୌଣସି ଦାଗ ଲାଗେ ନାହିଁ॥1॥
ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਸੁਖਦਾਈਆ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖ ਭਾਇ ॥
ସୁଖଦାତା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ସର୍ବ ସୁଖ ମିଳି ଯାଇଛି।
ਸਹਜਿ ਸਮਾਨਾ ਭੀਤਰੇ ਛੋਡਿਆ ਨਹ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ମନରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ରହିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ମନରୁ ଏହି ସୁଖ ଛଡାଇ ନିଆଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਜਰਾ ਮਰਾ ਨਹ ਵਿਆਪਈ ਫਿਰਿ ਦੂਖੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ତାହାକୁ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରଭାବିତ କରେ ନାହିଁ ଆଉ ନା କୌଣସି ଦୁଃଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ,
ਪੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਆਘਾਨਿਆ ਗੁਰਿ ਅਮਰੁ ਕਰਾਇਆ ॥੨॥
କାରଣ ନାମାମୃତ ପାନ କରି ସେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ଗୁରୁ ତାହାକୁ ଅମର କରି ଦେଇଛନ୍ତି॥2॥
ਸੋ ਜਾਨੈ ਜਿਨਿ ਚਾਖਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲਾ ॥
ଯିଏ ଅମୂଲ୍ୟ ହରି-ନାମକୁ ଆସ୍ଵାଦନ କରିଛି, ସେ ହିଁ ତାହାର ସ୍ଵାଦ ଜାଣିଥାଏ।
ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਈਐ ਕਿਆ ਕਹਿ ਮੁਖਿ ਬੋਲਾ ॥੩॥
ହରି-ନାମର ମୂଲ୍ୟ ମୋ' ଦ୍ଵାରା ବତା ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ, ମୁଁ ନିଜ ମୁଖରେ କଣ ବୋଲିବି?॥3॥
ਸਫਲ ਦਰਸੁ ਤੇਰਾ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਗੁਣ ਨਿਧਿ ਤੇਰੀ ਬਾਣੀ ॥
ହେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ! ତୋର ଦର୍ଶନ ସଫଳ ଅଟେ ଆଉ ତୋର ବାଣୀ ଗୁଣର ଖଜଣା ଅଟେ।