Page 798
ਕਹਤ ਨਾਨਕੁ ਸਚੇ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਏ ਚੂਕੈ ਮਨਿ ਅਭਿਮਾਨਾ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯିଏ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରୀତି ଲଗାଇ ଥାଏ, ତାହାର ମନରୁ ଅଭିମାନ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਕਹਤ ਸੁਣਤ ਸਭੇ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨਤ ਪਾਹਿ ਨਿਧਾਨਾ ॥੪॥੪॥
ନାମ ଶୁଣିବା ଓ ଜପିବା ବାଲା ସବୁ ସୁଖ ହାସଲ କରିଥାନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ ନିଷ୍ଠା ପୂର୍ବକ ମନନ କରିବା ବାଲା ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାରକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥4॥4॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 3 ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਲਾਏ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ଭଗବାନ ଯାହା ସହିତ ନିଜ ପ୍ରୀତି ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି,
ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਬਿਲਾਵਲੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ॥
ତାହାର ହୃଦୟ-ଘରେ ଆନନ୍ଦ ଜାତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସେ ସୁନ୍ଦର ବନିଯାଏ।
ਮੰਗਲੁ ਨਾਰੀ ਗਾਵਹਿ ਆਏ ॥
ସତସଙ୍ଗତି ରୂପକ ନାରୀ ଆସି ତାହାର ମଙ୍ଗଳ ଗାନ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥੧॥
ସେ ନିଜ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସର୍ବଦା ସୁଖ ହାସଲ କରିଥାଏ॥1॥
ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଯିଏ ହରିଙ୍କୁ ନିଜ ମନରେ ସ୍ଥାପନ କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਜਨ ਕਉ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ଭକ୍ତ ସହିତ ମିଶି ବହୁତ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯିଏ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବାରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਤੇਰੈ ਚਾਏ ॥
ହେ ଶ୍ରୀହରି! ତୋ' ସହିତ ମିଳନ କରିବାର ଇଚ୍ଛାରେ ଭକ୍ତ ତୋର ହିଁ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਹਰਿ ਜੀਉ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥
କିନ୍ତୁ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ତାହାର ମନରେ ବାସ କରିନେଉ।
ਆਪੇ ਸੋਭਾ ਸਦ ਹੀ ਪਾਏ ॥
ଏପରି ଭକ୍ତ ସ୍ଵୟଂ ସର୍ବଦା ଶୋଭା ହାସଲ କରିଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲੈ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥੨॥
ପୁଣି ଭଗବାନ ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶାଇ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଶାଇ ଥାଆନ୍ତି॥2॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਤੇ ਸਬਦਿ ਰੰਗਾਏ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ଶବ୍ଦରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଆଉ
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପରେ ତାହାର ନିବାସ ହୋଇଯାଏ।
ਰੰਗਿ ਚਲੂਲੈ ਹਰਿ ਰਸਿ ਭਾਏ ॥
ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରେମ ରୂପୀ ଗାଢ ଲାଲ ରଙ୍ଗରେ ଅନୁରକ୍ତ ରହିଥାଏ ଏବଂ ତାହାକୁ ହରିରସ ହିଁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਇਹੁ ਰੰਗੁ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਏ ॥੩॥
ସେହି ପ୍ରେମ ରୂପୀ ରଙ୍ଗ କେବେ ବାହାରେ ନାହିଁ ଆଉ ସେ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ବିଲୀନ ରହିଥାଏ॥3॥
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਮਿਟਿਆ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ॥
ତାହାର ଅନ୍ତର୍ମନରୁ ଶବ୍ଦର ନିବାସରୁ ଅଜ୍ଞାନ ରୂପୀ ଅନ୍ଧକାର ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸਤਿਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਮੇਰਾ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਜੋ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਤਿਨ ਬਹੁੜਿ ਨ ਫੇਰਾ ॥
ଯିଏ ସତ୍ୟରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ପୁନଃ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରେ ପଡେ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ॥੪॥੫॥
ହେ ନାନକ! ମୋର ଗୁଣ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ, ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ମନରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଥାଏ॥4॥5॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 3 ॥
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਵਡਿਆਈ ਪਾਈ ॥
ଯେତେବେଳେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ବଡିମା ମିଳିଯାଇଛି,
ਅਚਿੰਤ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਈ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ମନରେ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥
ମୁଁ ମାୟା ରୂପୀ ଅହଂତ୍ଵକୁ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଜଳାଇ ଦେଇଛି ଆଉ
ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਗੁਰ ਤੇ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥੧॥
ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ବହୁତ ଶୋଭା ହାସଲ ହୋଇଛି॥1॥
ਜਗਦੀਸ ਸੇਵਉ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕਾਜਾ ॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଉପାସନା କରିଥାଏ ଏବଂ ମୋ' ପାଖରେ ଆଉ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟ ନାହିଁ।
ਅਨਦਿਨੁ ਅਨਦੁ ਹੋਵੈ ਮਨਿ ਮੇਰੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਗਉ ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ਨਿਵਾਜਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ନାମ ହିଁ ମାଗିଥାଏ, କାରଣ ମୋର ମନରେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଆନନ୍ଦ ହିଁ ଆନନ୍ଦ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਮਨ ਤੇ ਪਾਈ ॥ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥
ମୁଁ ତୋ' ଠାରୁ ମନର ଶ୍ରଦ୍ଧାର ମନ ହାସଲ କରିଛି ଆଉ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ଶବ୍ଦର ଜ୍ଞାନ ମିଳିଥାଏ।
ਜੀਵਣ ਮਰਣੁ ਕੋ ਸਮਸਰਿ ਵੇਖੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଜୀବନ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଏକ ସମାନ ବୁଝିଥାଏ।
ਬਹੁੜਿ ਨ ਮਰੈ ਨਾ ਜਮੁ ਪੇਖੈ ॥੨॥
ପୁଣି ସେ ବାରମ୍ବାର ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରେ ନାହିଁ ଆଉ ନା ସେ ଯମକୁ ଦେଖିଥାଏ॥2॥
ਘਰ ਹੀ ਮਹਿ ਸਭਿ ਕੋਟ ਨਿਧਾਨ ॥
ହୃଦୟ-ଘରେ ଅନେକ ପ୍ରକାର କୋଟି କୋଟି ଖଜଣା ଅଛି।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਖਾਏ ਗਇਆ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁ ମୋତେ ଏହି ଖଜଣା ଦେଖାଇଛନ୍ତି, ମୋର ଅଭିମାନ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸਦ ਹੀ ਲਾਗਾ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨ ॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ସର୍ବଦା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ ରଖିଥାଏ।
ਅਨਦਿਨੁ ਗਾਵੈ ਏਕੋ ਨਾਮ ॥੩॥
ମୁଁ ରାତିଦିନ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ॥3॥
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਵਡਿਆਈ ਪਾਈ ॥
ସଂସାରରେ ଖ୍ୟାତି ମିଳିଥାଏ,
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
ଯେତେବେଳେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରାଯାଇ ଥାଏ।
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥
ମୁଁ ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ଦେଖିଲେ, ପରମାତ୍ମା ଦେଖାଯାନ୍ତି।
ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥੪॥
ସେହି ସର୍ବଦା ସୁଖଦାତାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥4॥
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ସେ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ହିଁ ନାମ ରୂପୀ ନିଧିର ଦର୍ଶନ କରାଇଛନ୍ତି।
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅਤਿ ਮੀਠਾ ਲਾਇਆ ॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ମୋତେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ,
ਨਾਨਕ ਤ੍ਰਿਸਨ ਬੁਝੀ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੫॥੬॥੪॥੬॥੧੦॥
ଯିଏ ସାରା ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇଛନ୍ତି ଆଉ ମନ ଓ ତନକୁ ସୁଖ ଦେଇଛନ୍ତି ॥5॥6॥4॥6॥10॥
ਰਾਗੁ ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੩
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 4 ଘର 3 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਉਦਮ ਮਤਿ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਜਿਉ ਪ੍ਰੇਰੇ ਤਿਉ ਕਰਨਾ ॥
ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁ ଉଦ୍ୟମ କରିବାର ଜ୍ଞାନ ଦେଇଥାନ୍ତି, ଯେପରି ପ୍ରେରିତ କରିଥାନ୍ତି, ଆମେ ସେପରି ହିଁ କରୁ।
ਜਿਉ ਨਟੂਆ ਤੰਤੁ ਵਜਾਏ ਤੰਤੀ ਤਿਉ ਵਾਜਹਿ ਜੰਤ ਜਨਾ ॥੧॥
ଯେପରି ବାଦକ ସୀତାରର ତନ୍ତ୍ରୀ ବଜାଇ ଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ଜୀବ ବାଜା ବଜାଇ ଥାଏ॥1॥