Page 754
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣੈ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੇ ॥
ସେ ପ୍ରିୟ ଗୁରୁଙ୍କ ଇଛା ଅନୁସାରେ ହରିଙ୍କ ନାମକୁ ସତ୍ୟ ମାନିଥାଏ।
ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰੇ ॥
ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ନାମର ସଚ୍ଚା ବଡିମା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟ ନାମ ସହିତ ହିଁ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ।
ਏਕੋ ਸਚਾ ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਵੀਚਾਰੇ ॥
ଏକ ସଚ୍ଚା ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ କ୍ରିୟାନ୍ଵିତ ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କେହି ବିରଳ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ତାହାର ବିଚାର କରିଥାଏ।
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਤਾ ਬਖਸੇ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਸਵਾਰੇ ॥੭॥
ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇଛନ୍ତି, ସେ ତାହାକୁ କ୍ଷମା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ନୀୟଜ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ତାହାର ଜୀବନ ସୁନ୍ଦର ବନାଇଥାନ୍ତି॥7॥
ਸਭੋ ਸਚੁ ਸਚੁ ਸਚੁ ਵਰਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਜਾਣੈ ॥
କେହି ଗୁରୁମୁଖୀ ହି ଜାଣିଥାଏ ଯେ ଏକ ସତ୍ୟ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ କ୍ରିୟାଶୀଳ ଅଛନ୍ତି।
ਜੰਮਣ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੋ ਵਰਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥
ଦୁନିଆରେ ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁ ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମରେ ହିଁ ହେଉଛି, ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ନିଜ ଆତ୍ମ ସ୍ଵରୁପକୁ ଜାଣିଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭਾਏ ਜੋ ਇਛੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
ଯେତେବେଳେ ଜୀବ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ତାହା ଗୁରୁଙ୍କୁ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ଯେପରି ଇଛା କରିଥାଏ, ସେହି ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਤਿਸ ਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਜਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥੮॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ନିଜ ମନରୁ ଅହଂକାର ସମାପ୍ତ କରି ନିଏ, ତାହାର ସବୁକିଛି ଠିକ ହୋଇଯାଏ॥8॥1॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 3 ॥
ਕਾਇਆ ਕਾਮਣਿ ਅਤਿ ਸੁਆਲ੍ਹ੍ਹਿਉ ਪਿਰੁ ਵਸੈ ਜਿਸੁ ਨਾਲੇ ॥
ହେ ଭାଇ! କାୟା ରୂପୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର କାମିନୀ ସେ ହିଁ ଅଟେ, ଯାହା ସାଥିରେ ତାହାର ପତି-ପ୍ରଭୁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਪਿਰ ਸਚੇ ਤੇ ਸਦਾ ਸੁਹਾਗਣਿ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੇ ॥
ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦକୁ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ସ୍ଥାପନ କରିଥାଏ ଆଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ସଦା ସୁହାଗିନୀ ବନି ରହିଥାଏ।
ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਲੇ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ସଦା ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ନିଜ ଅନ୍ତରରେ ହିଁ ଅହଂତ୍ଵକୁ ଜଳାଇ ଦେଇଥାଏ। ॥1॥
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ଧନ୍ୟ-ଧନ୍ୟ ଅଟେ।
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਉਪਜੀ ਸਾਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ହୃଦୟରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିବା ଏହି ସତ୍ୟରେ ହିଁ ସେ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਵਸੈ ਖੰਡ ਮੰਡਲ ਪਾਤਾਲਾ ॥
ଖଣ୍ଡ, ମଣ୍ଡଳ ଏବଂ ପାତାଳ ଇତ୍ୟାଦି ସବୁ କିଛି ଶରୀରରେ ହିଁ ବାସ କରିଥାଏ,
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਜਗਜੀਵਨ ਦਾਤਾ ਵਸੈ ਸਭਨਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ ॥
ଏହି ଶରୀରରେ ହିଁ ଜଗତକୁ ଜୀବନ ଦେବା ବାଲା ପ୍ରଭୁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ଯିଏ ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି।
ਕਾਇਆ ਕਾਮਣਿ ਸਦਾ ਸੁਹੇਲੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲਾ ॥੨॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ତାହାର ଶରୀର ରୂପୀ ସ୍ତ୍ରୀ ସର୍ବଦା ସୁଖୀ ରହିଥାଏ॥2॥
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਆਪੇ ਵਸੈ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਿਆ ਜਾਈ ॥
ଏହି ଶରୀରରେ ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଅଦୃଷ୍ଟ ପ୍ରଭୁ ଦେଖା ଯାଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ।
ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਬੂਝੈ ਨਾਹੀ ਬਾਹਰਿ ਭਾਲਣਿ ਜਾਈ ॥
ମୂର୍ଖ ସ୍ଵେଛାଚାରୀ ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝେ ନାହିଁ ଆଉ ସେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ବାହାର ଜଙ୍ଗଲକୁ ଯାଇଥାଏ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਸਤਿਗੁਰਿ ਅਲਖੁ ਦਿਤਾ ਲਖਾਈ ॥੩॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ, ସେ ସର୍ବଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଗୁରୁ ମୋତେ ଅଦୃଷ୍ଟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି॥3॥
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥
ଏହି ଶରୀରରେ ହିଁ ରତ୍ନ-ପଦାର୍ଥ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି ଆଉ ଭକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ଭରି ରହିଛି।
ਇਸੁ ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਨਉ ਖੰਡ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਹਾਟ ਪਟਣ ਬਾਜਾਰਾ ॥
ଏହି ଶରୀରରେ ହିଁ ପୃଥିବୀର ନବ ଖଣ୍ଡ, ଦୋକାନ, ନଗର ଏବଂ ବଜାର ଅଛି।
ਇਸੁ ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਐ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥੪॥
ଏହି ଶରୀରରେ ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ନବନିଧି ମହଜୁଦ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଏହାର ପ୍ରାପ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଚିନ୍ତନ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହୋଇଥାଏ॥4॥
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਤੋਲਿ ਤੁਲਾਵੈ ਆਪੇ ਤੋਲਣਹਾਰਾ ॥
ତଉଲିବା ବାଲା ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଶରୀରରେ ଏହି ରତ୍ନ-ପଦାର୍ଥକୁ ତଉଲିଥାଏ।
ਇਹੁ ਮਨੁ ਰਤਨੁ ਜਵਾਹਰ ਮਾਣਕੁ ਤਿਸ ਕਾ ਮੋਲੁ ਅਫਾਰਾ ॥
ଏହି ମନ ରତ୍ନ ଓ ମାଣିକ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ତାହାର ମୂଲ୍ୟ ବହୁତ ବଡ ଅଟେ।
ਮੋਲਿ ਕਿਤ ਹੀ ਨਾਮੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਨਾਮੁ ਪਾਈਐ ਗੁਰ ਬੀਚਾਰਾ ॥੫॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ କୌଣସି ମୂଲ୍ୟରେ ପାଇ ପାରିବା ନାହିଁ, ଏହା ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ॥5॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਕਾਇਆ ਖੋਜੈ ਹੋਰ ਸਭ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁମୁଖୀ ବନିଯାଏ, ସେ ନିଜ ଶରୀରରେ ହିଁ ନାମକୁ ଖୋଜିଥାଏ, ଆଉ ସାରା ଦୁନିଆ ଭ୍ରମରେ ହିଁ ରହିଥାଏ।
ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਵੈ ਹੋਰ ਕਿਆ ਕੋ ਕਰੇ ਚਤੁਰਾਈ ॥
ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମା ନିଜ ନାମ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ଅନ୍ୟ କେହି କଣ ଚତୁରତା କରି ପାରିବ?
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਭਉ ਭਾਉ ਵਸੈ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਈ ॥੬॥
ଏହି ଶରୀରରେ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭୟ ଏବଂ ପ୍ରେମ ବାସ କରିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ଏହା ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ଥାଏ||6||
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸਾ ਸਭ ਓਪਤਿ ਜਿਤੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥
ଏହି ଶରୀରରେ ତ୍ରିଦେବ-ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ ଏବଂ ଶିବଶଙ୍କର ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ଠାରୁ ସାରା ସଂସାରର ଉତ୍ପତ୍ତି ହୋଇଥାଏ।
ਸਚੈ ਆਪਣਾ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਪਾਸਾਰਾ ॥
ଜନ୍ମ- ମରଣ ରୂପୀ ପ୍ରସାର କରି ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ ନିଜର ଏକ ଖେଳ ରଚନା କରିଛନ୍ତି।
ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਆਪਿ ਦਿਖਾਇਆ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੭॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ସତ୍ୟ-ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୁକ୍ତି ହୋଇଥାଏ||7||
ਸਾ ਕਾਇਆ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸਚੈ ਆਪਿ ਸਵਾਰੀ ॥
ଯେଉଁ ଶରୀର ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ, ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାକୁ ସୁନ୍ଦର ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ਤਾ ਜਮੁ ਕਰੇ ਖੁਆਰੀ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ବିନା ସତ୍ୟର ଦ୍ଵାରରେ ମାନବକୁ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଅବଲମ୍ବନ ମିଳେ ନାହିଁ ଏବଂ ଯମ ତାହାକୁ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ଦେଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਵਡਿਆਈ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੮॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ ନିଜର କୃପା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ହିଁ ସତ୍ୟ ନାମର ବଡିମା ହାସଲ ହୋଇଥାଏ||8||2||