Page 744
ਜੈ ਜਗਦੀਸ ਕੀ ਗਤਿ ਨਹੀ ਜਾਣੀ ॥੩॥
କିନ୍ତୁ ଜଗଦୀଶ୍ଵରଙ୍କ ଜୟ-ଜୟକାରର ମହିମା ଜାଣି ନାହଁ॥3॥
ਸਰਣਿ ਸਮਰਥ ਅਗੋਚਰ ਸੁਆਮੀ ॥
ହେ ମନ ବାଣୀରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ସ୍ଵାମୀ! ତୁ ସର୍ବକଳା ସମର୍ଥ ଅଟୁ ଆଉ ତୋର ହିଁ ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਉਧਰੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥੪॥੨੭॥੩੩॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରଣି, 'ହେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଭବସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର କର ||4||27||33||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਤਰੈ ਭੈ ਸਾਗਰੁ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ଜୀବ ଭୟାନକ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਿਮਰਿ ਰਤਨਾਗਰੁ ॥੧॥
ହରିନାମ ସ୍ମରଣ କରି ଚାଲ, ଯିଏ ରତ୍ନାକର ଅଟନ୍ତି॥1॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਜੀਵਾ ਨਾਰਾਇਣ ॥
ହେ ନାରାୟଣ! ତୋର ନାମ ସ୍ମରଣ କରି ହିଁ ବଞ୍ଚି ଅଛି।
ਦੂਖ ਰੋਗ ਸੋਗ ਸਭਿ ਬਿਨਸੇ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਮਿਲਿ ਪਾਪ ਤਜਾਇਣ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ସବୁ ଦୁଃଖ, ରୋଗ ଓ ଶୋକ ନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ପାପ ତ୍ୟାଗ କରି ଦେଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਜੀਵਨ ਪਦਵੀ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଜୀବନ ପଦବୀ ଅଟେ,
ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਾਚੁ ਸੁਆਉ ॥੨॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା ମନ ଓ ତନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସଚ୍ଚା ମନୋରଥ ସାକାର ହୋଇଯାଏ॥2॥
ਆਠ ਪਹਰ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥
ଆଠ ପ୍ରହର ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ, କିନ୍ତୁ
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਤੁ ਹੋਇ ਤਾ ਪਾਈਐ ॥੩॥
ଏହା ହିଁ ମିଳିଥାଏ, ଯଦି ପୂର୍ବରୁ ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ॥3॥
ਸਰਣਿ ਪਏ ਜਪਿ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥
ଯିଏ ଦୀନଦୟାଳୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି ତାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ପଡି ଯାଇଛି,
ਨਾਨਕੁ ਜਾਚੈ ਸੰਤ ਰਵਾਲਾ ॥੪॥੨੮॥੩੪॥
ନାନକ ସେ ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ମାଗିଥାନ୍ତି ||4||28||34||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਘਰ ਕਾ ਕਾਜੁ ਨ ਜਾਣੀ ਰੂੜਾ ॥
ଜୀବ ହୃଦୟ-ଘରର ନାମ ସ୍ମରଣ ରୂପୀ ସୁନ୍ଦର କାମକୁ ଜାଣେ ନାହିଁ।
ਝੂਠੈ ਧੰਧੈ ਰਚਿਓ ਮੂੜਾ ॥੧॥
ସେହି ମୂର୍ଖ ଦୁନିଆରେ ମିଥ୍ୟା ଧନ୍ଦାରେ ହିଁ ଫସି ରହିଥାଏ॥1॥
ਜਿਤੁ ਤੂੰ ਲਾਵਹਿ ਤਿਤੁ ਤਿਤੁ ਲਗਨਾ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ତୁ ଜୀବକୁ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇଛୁ, ସେ ସେଥିରେ ହିଁ ଲାଗିଯାଏ।
ਜਾ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਜਪਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ତୁ ନିଜ ନାମ ଦେଉ, ସେ ନାମ ଜପିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਰਾਤੇ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਰਾਮ ਰਸਾਇਣਿ ਅਨਦਿਨੁ ਮਾਤੇ ॥੨॥
ସେ ଦିନ ରାତି ନାମ ରୂପୀ ରସରେ ମସ୍ତ ରହିଥାଏ॥2॥
ਬਾਹ ਪਕਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਕਾਢੇ ॥ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਟੂਟੇ ਗਾਢੇ ॥੩॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ତାହାର ବାହୁ ଧରି ତାହାକୁ ସ୍ଵୟଂ ଭବସାଗରରୁ ବାହାର କରିଛୁ ଆଉ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ବିଛେଦ ଦୂର କରି ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରାଇଛୁ॥3॥
ਉਧਰੁ ਸੁਆਮੀ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੇ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ମୋର ଉଦ୍ଧାର କର।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਹਰਿ ਸਰਣਿ ਦੁਆਰੇ ॥੪॥੨੯॥੩੫॥
କାରଣ ଦାସ ନାନକ ତୋର ଶରଣରେ ତୋର ଦ୍ଵାରରେ ପଡିଛନ୍ତି ||4||29||35||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਿਹਚਲੁ ਘਰੁ ਪਾਇਆ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ନିଶ୍ଚଳ ଘର ପାଇଛି,
ਸਰਬ ਸੂਖ ਫਿਰਿ ਨਹੀ ਡੋੁਲਾਇਆ ॥੧॥
ଯାହା ଦ୍ଵାରା ସର୍ବ ସୁଖ ମିଳି ଯାଇଛି ଆଉ ମନ ପୁଣି ବିଚଳିତ ହେଉନାହିଁ॥1॥
ਗੁਰੂ ਧਿਆਇ ਹਰਿ ਚਰਨ ਮਨਿ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରି ମନରେ ହରି -ଚରଣକୁ ଜାଣି ଦେଇଛି,
ਤਾ ਤੇ ਕਰਤੈ ਅਸਥਿਰੁ ਕੀਨ੍ਹ੍ਹੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା କର୍ତ୍ତା ମୋତେ ସ୍ଥିର କରି ଦେଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਣ ਗਾਵਤ ਅਚੁਤ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଅଚ୍ୟୁତ ଅବିନାଶୀ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ,
ਤਾ ਤੇ ਕਾਟੀ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸੀ ॥੨॥
ଯାହା ଫଳରେ ମୃତ୍ୟୁର ଫାଶୀ କଟି ଯାଇଛି॥2॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੀਨੇ ਲੜਿ ਲਾਏ ॥
କୃପା କରି ଇଶ୍ଵର ମୋତେ ନିଜ ସାଥିରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਸਦਾ ਅਨਦੁ ਨਾਨਕ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥੩॥੩੦॥੩੬॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ||3||30||36||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਚਨ ਸਾਧ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ବାଣୀ ଅମୃତ ବଚନ ଅଟେ।
ਜੋ ਜੋ ਜਪੈ ਤਿਸ ਕੀ ਗਤਿ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਤ ਰਸਨ ਬਖਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ବି ଏହା ଜପିଥାଏ, ତାହାର ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଏ, ସେ ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ନିତ୍ୟ ହରିନାମର ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਕਲੀ ਕਾਲ ਕੇ ਮਿਟੇ ਕਲੇਸਾ ॥
ମୋର କଳିଯୁଗର କ୍ଲେଶ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି, କାରଣ
ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਮਨ ਮਹਿ ਪਰਵੇਸਾ ॥੧॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଏକ ନାମ ହିଁ ମୋର ମନରେ ପ୍ରବେଶ କରି ଯାଇଛି॥1॥
ਸਾਧੂ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਲਾਈ ॥
ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ନିଜ ମୁଖ ଓ ମସ୍ତକରେ ଲଗାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਉਧਰੇ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥੨॥੩੧॥੩੭॥
ହେ ନାନକ! ହରି-ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ଉଦ୍ଧାର ହୋଇ ଯାଇଛି||2||31||37||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੩ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਗੋਬਿੰਦਾ ਗੁਣ ਗਾਉ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଗୋବିନ୍ଦ! ତୁ ବଡ ଦୟାଳୁ ଅଟୁ ଆଉ ମୁଁ ସବୁ ସମୟରେ ତୋର ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਪੂਰਨ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କୃପାଳୁ! ମୋତେ ନିଜ ଦର୍ଶନ ଦିଅ॥ରୁହ॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੁਮ ਹੀ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ ॥
ନିଜ କୃପା କର, କାରଣ ଏକ ତୁ ହିଁ ପ୍ରତି ପାଳକ ଅଟୁ।
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤੁਮਰਾ ਮਾਲਾ ॥੧॥
ଏହି ପ୍ରାଣ ଓ ଶରୀର ସବୁ ତୋ' ଦ୍ଵାରା ଦିଆ ହୋଇଥିବା ପୁଞ୍ଜି ଅଟେ। ॥1॥
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਚਲੈ ਜਪਿ ਨਾਲਾ ॥
ଅମୃତ ନାମ ଜପ, ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଏକ ଏହା ହିଁ ଜୀବ ସାଥିରେ ଯାଇଥାଏ।
ਨਾਨਕੁ ਜਾਚੈ ਸੰਤ ਰਵਾਲਾ ॥੨॥੩੨॥੩੮॥
ନାନକ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ହିଁ ଚାହାନ୍ତି||2||32||38||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਥੰਮੈ ਸਚਾ ਸੋਈ ॥੧॥
ସେହି ସଚ୍ଚା ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁଙ୍କୁ ସାହାରା ଦେଇଥାନ୍ତି॥1॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰੁ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୋର ଜୀବନର ଆଧାର ଅଟେ।
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਅਪਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ଅପରାମ୍ପର ସବୁକିଛି କରିବା ଓ କରାଇବାରେ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਸਭ ਰੋਗ ਮਿਟਾਵੇ ਨਵਾ ਨਿਰੋਆ ॥
ସେ ସାରା ରୋଗ ଦୂର କରିଛନ୍ତି,
ਨਾਨਕ ਰਖਾ ਆਪੇ ਹੋਆ ॥੨॥੩੩॥੩੯॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମୋର ରକ୍ଷାକାରୀ ବନିଛନ୍ତି||2||33||39||