Page 668
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଧନସାରୀ ମହଲା 4 ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਬੂੰਦ ਭਏ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਹਮ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਬਿਲਲ ਬਿਲਲਾਤੀ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ହରି! ତୋର ହରିନାମ ଅମୃତ-ବିନ୍ଦୁ ବନିଯାଇଛି ଏବଂ ଏବଂ ମୁଁ ଚାତକ ଏହାର ପାନ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟଗ୍ର ଅଛି।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਅਪਨੀ ਮੁਖਿ ਦੇਵਹੁ ਹਰਿ ਨਿਮਖਾਤੀ ॥੧॥
ହେ ହରି-ପ୍ରଭୁ! ମୋ’ ଉପରେ ନିଜ କୃପା କର ଆଉ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମୁଖରେ ହରିନାମ ରୂପୀ ଅମୃତ ଦିଅ॥1॥
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਿ ਨ ਸਕਉ ਇਕ ਰਾਤੀ ॥
ହେ ଭାଇ! ସେହି ହରିଙ୍କ ବିନା ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ରହିପାରୁ ନାହିଁ।
ਜਿਉ ਬਿਨੁ ਅਮਲੈ ਅਮਲੀ ਮਰਿ ਜਾਈ ਹੈ ਤਿਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਹਮ ਮਰਿ ਜਾਤੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେପରି ନିଶା ବିନା ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ମରିଯାଏ, ସେପରି ହିଁ ମୁଁ ହରିଙ୍କ ବିନା ମରିଯାଏ॥ରୁହ॥
ਤੁਮ ਹਰਿ ਸਰਵਰ ਅਤਿ ਅਗਾਹ ਹਮ ਲਹਿ ਨ ਸਕਹਿ ਅੰਤੁ ਮਾਤੀ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ତୁମେ ସାଗର ଭଳି ଅତି ଗଭୀର ଅଟ ଆଉ ମୁଁ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ତୋର ଅନ୍ତ ପାଉ ନାହିଁ।
ਤੂ ਪਰੈ ਪਰੈ ਅਪਰੰਪਰੁ ਸੁਆਮੀ ਮਿਤਿ ਜਾਨਹੁ ਆਪਨ ਗਾਤੀ ॥੨॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! ତୁମେ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ଆଉ ଅପରାମ୍ପର ଅଟ, ନିଜ ଗତି ଏବଂ ବିସ୍ତାର ତୁମେ ସ୍ଵୟଂ ଜାଣି ଅଛ॥2॥
ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਤ ਜਨਾ ਹਰਿ ਜਪਿਓ ਗੁਰ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲੈ ਰਾਤੀ ॥
ହରିଙ୍କ ସନ୍ଥ ହରିଙ୍କ ଜପ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରେମର ଗଭୀର ଲାଲ ରଙ୍ଗରେ ମଗ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਬਨੀ ਅਤਿ ਸੋਭਾ ਹਰਿ ਜਪਿਓ ਊਤਮ ਪਾਤੀ ॥੩॥
ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ଶୋଭା ବଢି ଯାଇଛି ଏବଂ ହରିଙ୍କ ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ ଖ୍ୟାତି ମିଳି ଯାଇଛି॥3॥
ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਆਪੇ ਸੇਵਕੁ ਆਪਿ ਬਨਾਵੈ ਭਾਤੀ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସେବକ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭକ୍ତିର ବିଧି ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਨਾਨਕੁ ਜਨੁ ਤੁਮਰੀ ਸਰਣਾਈ ਹਰਿ ਰਾਖਹੁ ਲਾਜ ਭਗਾਤੀ ॥੪॥੫॥
ହେ ହରି! ନାନକ ତୋର ହିଁ ଶରଣରେ ଆସିଛନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ନିଜ ଭକ୍ତର ସମ୍ମାନ ରଖ॥4॥5॥
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଧନସାରୀ ମହଲା 4 ॥
ਕਲਿਜੁਗ ਕਾ ਧਰਮੁ ਕਹਹੁ ਤੁਮ ਭਾਈ ਕਿਵ ਛੂਟਹ ਹਮ ਛੁਟਕਾਕੀ ॥
ହେ ଭାଇ! ତୁମେ ମୋତେ କଳିଯୁଗର ଧର୍ମ କୁହ, ମୁଁ ମାୟାର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାକୁ ଚାହୁଁ ଅଛି, ମୁଁ କିପରି ମୁକୁଳି ପାରିବି?
ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪੁ ਬੇੜੀ ਹਰਿ ਤੁਲਹਾ ਹਰਿ ਜਪਿਓ ਤਰੈ ਤਰਾਕੀ ॥੧॥
ହରିଙ୍କ ଜପ ନଉକା ଅଟେ, ଆଉ ହରିନାମ ହିଁ କାତ ଅଟେ; ଯିଏ ମଧ୍ୟ ହରିଙ୍କ ଜପ କରିଛି, ସେ ସନ୍ତରଣକାରୀ ବନି ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਹਰਿ ਜੀ ਲਾਜ ਰਖਹੁ ਹਰਿ ਜਨ ਕੀ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ନିଜ ଦାସର ସମ୍ମାନ ରଖ;
ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪਨੁ ਜਪਾਵਹੁ ਅਪਨਾ ਹਮ ਮਾਗੀ ਭਗਤਿ ਇਕਾਕੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋ’ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ନାମର ଜପ କରାଅ, ମୁଁ ତୋ’ ଠାରୁ ଏକ ତୋର ଭକ୍ତିର ହିଁ କାମନା କରିଥାଏ॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਕੇ ਸੇਵਕ ਸੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰੇ ਜਿਨ ਜਪਿਓ ਹਰਿ ਬਚਨਾਕੀ ॥
ଯିଏ ହରିଙ୍କ ବାଣୀର ଜପ କରିଛି, ସେ ବାସ୍ତବରେ ହରିଙ୍କ ସେବକ ଅଟେ ଆଉ ସେ ହରିଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଅଟେ।
ਲੇਖਾ ਚਿਤ੍ਰ ਗੁਪਤਿ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸਭ ਛੂਟੀ ਜਮ ਕੀ ਬਾਕੀ ॥੨॥
ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତ ତାହାର କର୍ମର ଯେଉଁ ଲେଖା ଲେଖିଥିଲେ, ସେହି ଲେଖା ଲିଭି ଯାଇଛି ॥2॥
ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਤ ਜਪਿਓ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲਗਿ ਸੰਗਤਿ ਸਾਧ ਜਨਾ ਕੀ ॥
ହରିଙ୍କ ସନ୍ଥ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ସାମିଲ ହୋଇ ନିଜ ମନରେ ହରିଙ୍କ ନାମର ଜପ କରିଛନ୍ତି।
ਦਿਨੀਅਰੁ ਸੂਰੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਨੀ ਸਿਵ ਚਰਿਓ ਚੰਦੁ ਚੰਦਾਕੀ ॥੩॥
ହରିନାମ ତାହାର ହୃଦୟରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ରୂପୀ ତୃଷ୍ଣାର ଅଗ୍ନି ଲିଭାଇଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାର ହୃଦୟରେ ଶୀତଳ ରୂପୀ ଚାନ୍ଦିନୀ ଉଦୟ ହୋଇ ଯାଇଛି॥3॥
ਤੁਮ ਵਡ ਪੁਰਖ ਵਡ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਤੁਮ ਆਪੇ ਆਪਿ ਅਪਾਕੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମେ ହିଁ ବିଶ୍ଵରେ ବଡ ମହାପୁରୁଷ ଏବଂ ଅଗମ୍ୟ-ଅଗୋଚର ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਕੀਜੈ ਕਰਿ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਦਸਾਕੀ ॥੪॥੬॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ନାନକ ଉପରେ କୃପା କର ଆଉ ତାହାକୁ ନିଜ ଦାସର ଦାସ ବନାଅ ॥4॥6॥
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੫ ਦੁਪਦੇ
ଧନସାରୀ ମହଲା 4 ଘର 5 ଦୁପଦୀ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਉਰ ਧਾਰਿ ਬੀਚਾਰਿ ਮੁਰਾਰਿ ਰਮੋ ਰਮੁ ਮਨਮੋਹਨ ਨਾਮੁ ਜਪੀਨੇ ॥
ମନକୁ ମୋହିତ କରୁଥିବା ସ୍ଵେହୀ ରାମଙ୍କୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରି ତାହାଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କର ଆଉ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ନାମ ଜପ କର।
ਅਦ੍ਰਿਸਟੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਪਰੰਪਰ ਸੁਆਮੀ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਿ ਦੀਨੇ ॥੧॥
ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ ଅଦୃଶ୍ୟ, ଅଗୋଚର ଏବଂ ଅପାରମ୍ପର ଅଟନ୍ତି ଆଉ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ତାହାଙ୍କୁ ମୋର ହୃଦୟରେ ପ୍ରକଟ କରିଛନ୍ତି॥1॥
ਰਾਮ ਪਾਰਸ ਚੰਦਨ ਹਮ ਕਾਸਟ ਲੋਸਟ ॥
ରାମ ପାରସ ଓ ଚନ୍ଦନ ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏକ କାଠ ଓ ଲୁହା ଅଟେ।
ਹਰਿ ਸੰਗਿ ਹਰੀ ਸਤਸੰਗੁ ਭਏ ਹਰਿ ਕੰਚਨੁ ਚੰਦਨੁ ਕੀਨੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ସେହି ହରିଙ୍କ ସତସଙ୍ଗ ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମୋର ମିଳନ ହୋଇ ଯାଇଛି, ସେ ମୋତେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଓ ଚନ୍ଦନ ବନାଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਨਵ ਛਿਅ ਖਟੁ ਬੋਲਹਿ ਮੁਖ ਆਗਰ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਇਵ ਨ ਪਤੀਨੇ ॥
କିଛି ବିଦ୍ଵାନ ନବ ପ୍ରକାରର ବ୍ୟାକରଣ ଏବଂ ଛଅ ଶାସ୍ତ୍ର ମୁଖରେ ବୋଳିଥାନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ ମୋର ପ୍ରଭୁ ସେଥିରେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਦ ਧਿਆਵਹੁ ਇਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਭੀਨੇ ॥੨॥੧॥੭॥
ନାନକ କହନ୍ତି, ସର୍ବଦା ନିଜ ହୃଦୟରେ ହରିଙ୍କ ଧ୍ୟାନ-ମନନ କର, ଏହିପରି ମୋର ପ୍ରଭୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୁଅନ୍ତି ||2||1||7||