Page 608
ਰਤਨੁ ਲੁਕਾਇਆ ਲੂਕੈ ਨਾਹੀ ਜੇ ਕੋ ਰਖੈ ਲੁਕਾਈ ॥੪॥
ନାମ ରତ୍ନ ଲୁଚାଇଲେ ମଧ୍ୟ ଲୁଚିପାରେ ନାହିଁ, କେତେ ଉଦ୍ୟମ କଲେ ମଧ୍ୟ॥4॥
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੇਰਾ ਤੂ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਤੂ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥
ହେ ପରମାତ୍ମା! ଏହି ସାରା ସୃଷ୍ଟି ତୋର ହିଁ ଅଟେ, ତୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟୁ ଆଉ ତୁ ଆମ ସବୁଙ୍କ ପ୍ରଭୁ ଅଟୁ।
ਜਿਸ ਨੋ ਦਾਤਿ ਕਰਹਿ ਸੋ ਪਾਏ ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੫॥੯॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯାହାକୁ ତୁ ଦାନ ଦେଉ, ସେ ଏହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି ଯିଏ ଏହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବ||5||9||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧ ਤਿਤੁਕੇ
ସୋରଠି ମହଲା 5 ଘର 1 ତିତୁକେ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਿਸੁ ਹਉ ਜਾਚੀ ਕਿਸ ਆਰਾਧੀ ਜਾ ਸਭੁ ਕੋ ਕੀਤਾ ਹੋਸੀ ॥
ଯେବେ ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ଇଶ୍ଵର ହିଁ ଜାତ କରିଛନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ପୁଣି ତାହାଙ୍କ ବିନା କାହାକୁ ମାଗିବି? କାହାର ଆରାଧନା କରିବି?
ਜੋ ਜੋ ਦੀਸੈ ਵਡਾ ਵਡੇਰਾ ਸੋ ਸੋ ਖਾਕੂ ਰਲਸੀ ॥
ଯେଉଁ ବଡରୁ ବଡ ମନୁଷ୍ୟ ଦେଖା ଯାଉଛି, ସେ ମଧ୍ୟ ଶେଷରେ ମାଟିରେ ମିଶିଯାଏ।
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਭਵ ਖੰਡਨੁ ਸਭਿ ਸੁਖ ਨਵ ਨਿਧਿ ਦੇਸੀ ॥੧॥
ସେ ନିରଙ୍କାର ନିର୍ଭୀକ ଅଟନ୍ତି, ସଂସାରର ଜନ୍ମ-ମରଣର ବନ୍ଧନ ଦୂର କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସର୍ବସୁଖ ଏବଂ ନବନିଧି ଦେଇଥାନ୍ତି ॥1॥
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰੀ ਦਾਤੀ ਰਾਜਾ ॥
ହେ ଶ୍ରୀହରି! ଯେବେ ତୋର ପ୍ରଦତ୍ତ ଦାନରେ ମୁଁ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ପୁଣି
ਮਾਣਸੁ ਬਪੁੜਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਆ ਤਿਸ ਕਾ ਮੁਹਤਾਜਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ମନୁଷ୍ୟ ବିଚରାର କଣ ପ୍ରଶଂସା କରିବି? ତାହା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା କଣ ଅଛି?॥ରୁହ॥
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸ ਕਾ ਤਿਸ ਕੀ ਭੂਖ ਗਵਾਈ ॥
ଯିଏ ଭଗବାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଛି, ବିଶ୍ଵର ସବୁକିଛି ତାହାର ହୋଇଯାଇଛି ଏବଂ ଭଗବାନ ତାହାର ସବୁ କ୍ଷୁଧା ନିବାରଣ କରିଛନ୍ତି।
ਐਸਾ ਧਨੁ ਦੀਆ ਸੁਖਦਾਤੈ ਨਿਖੁਟਿ ਨ ਕਬ ਹੀ ਜਾਈ ॥
ସୁଖଦାତା ପ୍ରଭୁ ଏପରି ଧନ ଦେଇଛନ୍ତି, ଯାହା କେବେ ସମାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ।
ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਸੁਖ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣੇ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥੨॥
ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିଛନ୍ତି, ଏବେ ମୁଁ ବଡ ଆନନ୍ଦିତ ଅଟେ ଆଉ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ॥2॥
ਮਨ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਨਾਮੁ ਆਰਾਧਿ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੀ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ନାମର ଭଜନ କର, ନାମର ଆରାଧନା କର ଆଉ ପ୍ରତିଦିନ ନାମର ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କର।
ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਿ ਸਾਧ ਸੰਤਨ ਕਾ ਸਭ ਚੂਕੀ ਕਾਣਿ ਜਮਾਣੀ ॥
ସାଧୁସନ୍ଥଙ୍କ ଉପଦେଶ ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣି ମୃତ୍ୟୁର ସବୁ ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି।
ਜਿਨ ਕਉ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਹੋਆ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਸੇ ਲਾਗੇ ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥੩॥
ଯାହା ଉପରେ ମୋର ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି, ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀରେ ବୃତ୍ତି ଲଗାଇଛି॥3॥
ਕੀਮਤਿ ਕਉਣੁ ਕਰੈ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਸਰਬ ਜੀਆ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କିଏ କରିପାରିବ, ଯେବେ ତୁ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ହୋଇଛୁ।
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤੈ ਕਿਆ ਹਮ ਬਾਲ ਗੁਪਾਲਾ ॥
ହେ ପରମପିତା! ବିଶ୍ଵର ସବୁକିଛି ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ହୋଇଛି, ଆମେ ଜୀବ କଣ କରିବାରେ ସମର୍ଥ ଅଟୁ?
ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਨਾਨਕੁ ਜਨੁ ਤੁਮਰਾ ਜਿਉ ਪਿਤਾ ਪੂਤ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥੪॥੧॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ନାନକ ତୋର ହିଁ ଦାସ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କୁ ଏପରି ରକ୍ଷା କର, ଯେପରି ପିତା ନିଜ ପୁତ୍ର ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଥାଏ||4||1||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧ ਚੌਤੁਕੇ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ଘର 1ଚଉତୁକେ॥
ਗੁਰੁ ਗੋਵਿੰਦੁ ਸਲਾਹੀਐ ਭਾਈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਿਰਦੈ ਧਾਰ ॥
ହେ ଭାଇ! ନିଜ ମନ, ତନ ଏବଂ ହୃଦୟରେ ପ୍ରେମ ସ୍ଥାପିତ କରି ଗୋବିନ୍ଦ-ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ତୁତି କରିବା ଉଚିତ।
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਭਾਈ ਏਹਾ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥
ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କର, ଏହା ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବନ ଆଚରଣ ଅଟେ।
ਜਿਤੁ ਤਨਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਪਜੈ ਭਾਈ ਸੇ ਤਨ ਹੋਏ ਛਾਰ ॥
ଯେଉଁ ଶରୀରରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏନାହିଁ, ସେହି ଶରୀର ଭସ୍ମ ହୋଇଯାଏ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ਭਾਈ ਜਿਨ ਏਕੰਕਾਰ ਅਧਾਰ ॥੧॥
ମୁଁ ସେହି ସତସଙ୍ଗତିରେ ମନ-ତନରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଯାହାକୁ କେବଳ ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ସାହାରା ଅଛି॥1॥
ਸੋਈ ਸਚੁ ਅਰਾਧਣਾ ਭਾਈ ਜਿਸ ਤੇ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ॥
ହେ ଭାଇ! ସେହି ପରମ-ସତ୍ୟ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଆରାଧନା କର, ଯାହା ଠାରେ ସବୁ କିଛି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਜਾਣਾਇਆ ਭਾਈ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ଜ୍ଞାନ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ସମର୍ଥ ନୁହନ୍ତି। ॥ରୁହ॥
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਭਾਈ ਗਣਤ ਨ ਜਾਇ ਗਣੀ ॥
ହେ ଭାଇ! ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ବିନା କେତେ ଗଳି ସଢି ମାରି ଯାଇଛନ୍ତି, ଯାହାର ଗଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਵਿਣੁ ਸਚ ਸੋਚ ਨ ਪਾਈਐ ਭਾਈ ਸਾਚਾ ਅਗਮ ਧਣੀ ॥
ସତ୍ୟ ବିନା ପବିତ୍ରତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ ଆଉ ସେହି ମାଲିକ ସତ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ ଏବଂ ଅଗମ୍ୟ ଅଟନ୍ତି।
ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਭਾਈ ਝੂਠੀ ਦੁਨੀ ਮਣੀ ॥
ହେ ଭାଇ! ସାଂସାରିକ ପଦାର୍ଥର ଅହଂକାର ମିଥ୍ୟା ଅଟେ ଏବଂ ଏଥିରେ ମଗ୍ନ ରହିଲେ ଜନ୍ମ ମରଣର ଚକ୍ର ନଷ୍ଟ ହୁଏନାହିଁ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਟਿ ਉਧਾਰਦਾ ਭਾਈ ਦੇ ਨਾਵੈ ਏਕ ਕਣੀ ॥੨॥
ହେ ଭାଇ! ଗୁରୁମୁଖୀ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଏକ କୋଣ ମାତ୍ର ପ୍ରଦାନ କରି କୋଟି କୋଟିଙ୍କୁ ମୁକ୍ତି ଦେଇଛନ୍ତି॥2॥
ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਸੋਧਿਆ ਭਾਈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ହେ ଭାଇ! ସ୍ମୃତି ତଥା ଶାସ୍ତ୍ରକୁ ମୁଁ ଭଲ ଭାବରେ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିଛି, ପରନ୍ତୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଭ୍ରମ ଦୂର ହୁଏନାହିଁ।
ਅਨਿਕ ਕਰਮ ਕਰਿ ਥਾਕਿਆ ਭਾਈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਬੰਧਨ ਪਾਇ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ଅନେକ କର୍ମ କରି ଥକି ଯାଇଥାଏ, ତଥାପି ସେ ବାରମ୍ବାର ବନ୍ଧନରେ ହିଁ ପଡି ରହିଥାଏ।
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਸੋਧੀਆ ਭਾਈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
ହେ ଭାଇ! ମୁଁ ଚାରିଦିଗରେ ପରୀକ୍ଷା କରିଛି, କିନ୍ତୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ମୁକ୍ତିର ମାର୍ଗ ମିଳେନାହିଁ।