Page 564
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਕਾਰਣੁ ਆਪੇ ਕਰਣਾ ॥
ତୁ ନିଜେ ହିଁ କାରଣ ଏବଂ ନିଜେ ହିଁ କାରକ ଅଟୁ।
ਹੁਕਮੇ ਜੰਮਣੁ ਹੁਕਮੇ ਮਰਣਾ ॥੨॥
ତୋର ହୁକୁମରେ ହିଁ ଜୀବର ଜନ୍ମ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ତୋର ହୁକୁମରେ ତାହାର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥାଏ॥2॥
ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਮਨ ਤਨ ਆਧਾਰੀ ॥
ତୋର ନାମ ହିଁ ମୋର ମନ ଏବଂ ତନର ସାହାରା ଅଟେ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਬਖਸੀਸ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥੮॥
ଦାସ ନାନକ ଉପରେ ତୁମର ହିଁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଅଛି ||3||8||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਮੇਰੈ ਅੰਤਰਿ ਲੋਚਾ ਮਿਲਣ ਕੀ ਪਿਆਰੇ ਹਉ ਕਿਉ ਪਾਈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ମୋର ହୃଦୟରେ ତୁମ ସହିତ ମିଳନର ପ୍ରବଳ ଅଭିଳାଷ ଅଛି, ମୁଁ ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ କିପରି ପ୍ରାପ୍ତ କରି ପାରିବି?
ਜੇ ਸਉ ਖੇਲ ਖੇਲਾਈਐ ਬਾਲਕੁ ਰਹਿ ਨ ਸਕੈ ਬਿਨੁ ਖੀਰੇ ॥
ଶିଶୁକୁ ସହସ୍ର ପ୍ରକାର ଖେଳରେ ଲଗାଗଲେ ମଧ୍ୟ ଦୁଧ ବିନା ସେ ରହି ପାରିବ ନାହିଁ।
ਮੇਰੈ ਅੰਤਰਿ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਅੰਮਾਲੀ ਜੇ ਸਉ ਭੋਜਨ ਮੈ ਨੀਰੇ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ଯଦି ମୋ’ ପାଇଁ ସହସ୍ର ପ୍ରକାର ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଭୋଜନ ପରସା ଯାଏ, ତଥାପି ମୋର ହୃଦୟରୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୁଏନାହିଁ।
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੇਮੁ ਪਿਰੰਮ ਕਾ ਬਿਨੁ ਦਰਸਨ ਕਿਉ ਮਨੁ ਧੀਰੇ ॥੧॥
ମୋର ମନ ଏବଂ ତନରେ ନିଜ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ପ୍ରେମ ବାସ କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ବିନା ମୋର ମନରେ କିପରି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆସି ପାରିବ?॥1॥
ਸੁਣਿ ਸਜਣ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਭਾਈ ਮੈ ਮੇਲਿਹੁ ਮਿਤ੍ਰੁ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
ହେ ମୋର ସଜ୍ଜନ! ହେ ପ୍ରିୟ ଭାଇ! ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ, ସେହି ସୁଖଦାତା ମିତ୍ର ସହିତ ମୋର ମିଳନ କରାଇ ଦିଅ, କାରଣ
ਓਹੁ ਜੀਅ ਕੀ ਮੇਰੀ ਸਭ ਬੇਦਨ ਜਾਣੈ ਨਿਤ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ॥
ସେ ମୋର ମନର ସମସ୍ତ ପୀଡା-ବେଦନାକୁ ଜାଣିଥାନ୍ତି ଏବଂ ନିତ୍ୟ ମୋତେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ କଥା ଶୁଣାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਹਉ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਹਿ ਨ ਸਕਾ ਜਿਉ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਜਲ ਕਉ ਬਿਲਲਾਤਾ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ବିନା ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ରହିପାରେ ନାହିଁ, ଯେପରି ଚାତକ ଜଳ ବିନ୍ଦୁ ପାଇଁ କ୍ରନ୍ଦନ କରିଥାଏ, ଏହିପରି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ପାଇଁ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଥାଏ।
ਹਉ ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਸਾਰਿ ਸਮਾਲੀ ਮੈ ਨਿਰਗੁਣ ਕਉ ਰਖਿ ਲੇਤਾ ॥੨॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ତୋର କେଉଁ ଗୁଣ ସ୍ମରଣ କରି ନିଜ ଚିତ୍ତରେ ଧାରଣ କରିବି, ତୁମେ ମୋ’ ଭଳି ଗୁଣହୀନ ଜୀବର ରକ୍ଷା କରୁଅଛ॥2॥
ਹਉ ਭਈ ਉਡੀਣੀ ਕੰਤ ਕਉ ਅੰਮਾਲੀ ਸੋ ਪਿਰੁ ਕਦਿ ਨੈਣੀ ਦੇਖਾ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରି ମୁଁ ଉଦାସ ହୋଇ ଯାଇଛି, ପୁଣି ମୁଁ ନିଜେ ସେହି ପତି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ନିଜ ନୟନରେ କେବେ ଦେଖିବି?
ਸਭਿ ਰਸ ਭੋਗਣ ਵਿਸਰੇ ਬਿਨੁ ਪਿਰ ਕਿਤੈ ਨ ਲੇਖਾ ॥
ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବିନା ମୁଁ ସମସ୍ତ ରସର ଭୋଗ ଭୁଲି ଯାଇଛି ଏବଂ ସବୁ ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ।
ਇਹੁ ਕਾਪੜੁ ਤਨਿ ਨ ਸੁਖਾਵਈ ਕਰਿ ਨ ਸਕਉ ਹਉ ਵੇਸਾ ॥
ଏହି ବସ୍ତ୍ର ମଧ୍ୟ ମୋ’ ଶରୀରକୁ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ, ଏଥିପାଇଁ ଏହି ବସ୍ତ୍ରକୁ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ପିନ୍ଧି ପାରେ ନାହିଁ।
ਜਿਨੀ ਸਖੀ ਲਾਲੁ ਰਾਵਿਆ ਪਿਆਰਾ ਤਿਨ ਆਗੈ ਹਮ ਆਦੇਸਾ ॥੩॥
ଯେଉଁ ସଖୀ ନିଜ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରସନ୍ନ କରି ରମନ କରିଛି, ମୁଁ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରିଥାଏ॥3॥
ਮੈ ਸਭਿ ਸੀਗਾਰ ਬਣਾਇਆ ਅੰਮਾਲੀ ਬਿਨੁ ਪਿਰ ਕਾਮਿ ਨ ਆਏ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ମୁଁ ସବୁ ହାର ଶୃଙ୍ଗାର କରିଛି, ପରନ୍ତୁ ନିଜ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ବିନା ଏହା କିଛି କାମରେ ଲାଗେ ନାହିଁ ଅର୍ଥାତ ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ।
ਜਾ ਸਹਿ ਬਾਤ ਨ ਪੁਛੀਆ ਅੰਮਾਲੀ ਤਾ ਬਿਰਥਾ ਜੋਬਨੁ ਸਭੁ ਜਾਏ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ଯେବେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ହିଁ ମୋର କଥା ପଚାରନ୍ତି ନାହିଁ, ସେତେବେଳେ ମୋର ସାରା ଯୌବନ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଯାଏ।
ਧਨੁ ਧਨੁ ਤੇ ਸੋਹਾਗਣੀ ਅੰਮਾਲੀ ਜਿਨ ਸਹੁ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ସେହି ସୁହାଗିନୀ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଧନ୍ୟ-ଧନ୍ୟ ଅଟେ, ଯାହାଙ୍କ ସାଥିରେ ତାହାର ପତି-ପ୍ରଭୁ ଲୀନ ହୋଇ ରହିଥାନ୍ତି।
ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਤਿਨ ਸੋਹਾਗਣੀ ਅੰਮਾਲੀ ਤਿਨ ਕੇ ਧੋਵਾ ਸਦ ਪਾਏ ॥੪॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ମୁଁ ସେହି ସୁହାଗିନୀ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ ଏବଂ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ଧୋଇଥାଏ॥4॥
ਜਿਚਰੁ ਦੂਜਾ ਭਰਮੁ ਸਾ ਅੰਮਾਲੀ ਤਿਚਰੁ ਮੈ ਜਾਣਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਦੂਰੇ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର ଭିତରେ ଦୈତ୍ୟଭାବର ଭ୍ରମ ଥିଲା, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଦୂର ହିଁ ଭାବିଥିଲି।
ਜਾ ਮਿਲਿਆ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਅੰਮਾਲੀ ਤਾ ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਸਭ ਪੂਰੇ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ଯେବେ ମୋତେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ମୋର ସମସ୍ତ ଆଶା ଏବଂ ଅଭିଳାଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି।
ਮੈ ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਸੁਖ ਪਾਇਆ ਅੰਮਾਲੀ ਪਿਰੁ ਸਰਬ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ମୁଁ ସର୍ବ-ସୁଖର ସୁଖ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ସେହି ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସବୁଙ୍କ ହୃଦୟରେ ରହିଛନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਮਾਣਿਆ ਅੰਮਾਲੀ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਲਗਿ ਪੈਰੇ ॥੫॥੧॥੯॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ଗୁରୁ-ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲଗାଇ ନାନକ ମଧ୍ୟ ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମ-ରଙ୍ଗର ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ କରିଛନ୍ତି ||5||1||9||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ਅਸਟਪਦੀਆ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ଅଷ୍ଟପଦୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਧੁਨਿ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ ॥
ବାଣୀ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଅନାହଦ ଧ୍ୱନି ସତ୍ୟ ଅଟେ ଏବଂ ଶବ୍ଦର ଚିନ୍ତନ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਅਨਦਿਨੁ ਸਚੁ ਸਲਾਹਣਾ ਧਨੁ ਧਨੁ ਵਡਭਾਗ ਹਮਾਰਾ ॥੧॥
ମୋର ବଡ ସୌଭାଗ୍ୟ ଯେ ମୁଁ ସବୁ ସମୟରେ ସବୁ ସମୟରେ ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ତୁତି ଗାନ କରିଥାଏ॥1॥
ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਾਚੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ହୁଅ।
ਦਾਸਨਿ ਦਾਸਾ ਹੋਇ ਰਹਹਿ ਤਾ ਪਾਵਹਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯଦି ତୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦାସାନୁଦାସ ବନିଯାଉ, ତାହାହେଲେ ତୋତେ ସଚ୍ଚା ନାମ ପ୍ରାପ୍ତହୋଇଯିବ॥1॥ରୁହ॥