Page 391
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਨਾ ਓਹੁ ਮਰਤਾ ਨਾ ਹਮ ਡਰਿਆ ॥
ଜୀବାତ୍ମା କହିଥାଏ ଯେ ନା ପରମାତ୍ମା ମରିଥାନ୍ତି ନା ମୃତ୍ୟୁ ଦ୍ଵାରା ଭୟଭୀତ ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਨਾ ਓਹੁ ਬਿਨਸੈ ਨਾ ਹਮ ਕੜਿਆ ॥
ସେହି ପରମାତ୍ମା ନା କେବେ ନାଶ ହୋଇଥାନ୍ତି, ନା ହିଁ ଆମେ ମୃତ୍ୟୁର ଡରରୁ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଉ।
ਨਾ ਓਹੁ ਨਿਰਧਨੁ ਨਾ ਹਮ ਭੂਖੇ ॥
ଭଗବାନ ନାଆ ନିର୍ଦ୍ଧନ ଅଟନ୍ତି, ନା ଆମେ କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତ ଅଟୁ।
ਨਾ ਓਸੁ ਦੂਖੁ ਨ ਹਮ ਕਉ ਦੂਖੇ ॥੧॥
ନା ତାହାଙ୍କୁ କିଛି ଦୁଃଖ ଆଉ ନା ଆମକୁ କିଛି ଦୁଃଖ ହୋଇଥାଏ ॥1॥
ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਊ ਮਾਰਨਵਾਰਾ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି ମାରିବା ବାଲା ନାହାନ୍ତି।
ਜੀਅਉ ਹਮਾਰਾ ਜੀਉ ਦੇਨਹਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ଜୀବନ ଦାତା ଭଗବାନ ଅଟନ୍ତି, ସେ ମୋତେ ଜୀବନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਨਾ ਉਸੁ ਬੰਧਨ ਨਾ ਹਮ ਬਾਧੇ ॥
ତାହାଙ୍କୁ କିଛି ବନ୍ଧନ ନଥାଏ, ନା ହିଁ ଆମେ ବନ୍ଧନରେ ଫସି ରହିଛୁ।
ਨਾ ਉਸੁ ਧੰਧਾ ਨਾ ਹਮ ਧਾਧੇ ॥
ନା ତାହାଙ୍କ କିଛି କର୍ମର ଧନ୍ଦା ଅଛି, ନା ଆମେ କିଛି ଧନ୍ଦା ଗ୍ରସ୍ତ ଅଛୁ।
ਨਾ ਉਸੁ ਮੈਲੁ ਨ ਹਮ ਕਉ ਮੈਲਾ ॥
ନା ତାଙ୍କ ଠାରେ କିଛି ମଇଳା ଅଛି, ନା ଆମେ ମଇଳା ଅଟୁ।
ਓਸੁ ਅਨੰਦੁ ਤ ਹਮ ਸਦ ਕੇਲਾ ॥੨॥
ସେ ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦରେ ଥାଆନ୍ତି, ଆଉ ଆମେ ସଦା ପ୍ରସନ୍ନ ଅଟୁ ॥2॥
ਨਾ ਉਸੁ ਸੋਚੁ ਨ ਹਮ ਕਉ ਸੋਚਾ ॥
ନା ତାଙ୍କୁ କିଛି ଚିନ୍ତା ନା ଆମକୁ କିଛି ଚିନ୍ତା ଅଛି।
ਨਾ ਉਸੁ ਲੇਪੁ ਨ ਹਮ ਕਉ ਪੋਚਾ ॥
ତାହାଙ୍କ ଠାରେ ମାୟାର ଲେପ ନାହିଁ ଆଉ ନା ହିଁ ଆମ ଠାରେ କିଛି ଅବଗୁଣ ଅଛି।
ਨਾ ਉਸੁ ਭੂਖ ਨ ਹਮ ਕਉ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ॥
ନା ହିଁ ସେ ଭୋକିଲା ଅଟନ୍ତି ନା ହିଁ ଆମ ପାଖରେ ତୃଷ୍ଣା ଅଛି।
ਜਾ ਉਹੁ ਨਿਰਮਲੁ ਤਾਂ ਹਮ ਜਚਨਾ ॥੩॥
ଯେବେ ସେ ନିର୍ମଳ ଅଟନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଆମେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଭଳି ନିର୍ମଳ ଅଟୁ ॥3॥
ਹਮ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਏਕੈ ਓਹੀ ॥
ଆମେ କିଛି ମଧ୍ୟ ନୁହଁ, କେବଳ ସେ ସବୁ କିଛି ଅଟନ୍ତି।
ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
ସେହି ପରମାତ୍ମା ହିଁ ବର୍ତ୍ତମାନ, କାଳରୁ ପୂର୍ବ ଭୂତକାଳରେ ଥିଲେ ଆଉ ଭବିଷ୍ୟ କାଳରେ ମଧ୍ୟ ଏକ ହିଁ ରହିବେ।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਖੋਏ ਭ੍ਰਮ ਭੰਗਾ ॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ମୋର ସବୁ ଭ୍ରମ ଏବଂ ଭେଦଭାବ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਹਮ ਓਇ ਮਿਲਿ ਹੋਏ ਇਕ ਰੰਗਾ ॥੪॥੩੨॥੮੩॥
ସେ ଆଉ ଆମେ ମିଳି ଏକ ହିଁ ରଙ୍ଗ ହୋଇଯାଇଛୁ ॥4॥32॥83॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਅਨਿਕ ਭਾਂਤਿ ਕਰਿ ਸੇਵਾ ਕਰੀਐ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସେବା ଅନେକ ପ୍ରକାର କରିବା ଉଚିତ।
ਜੀਉ ਪ੍ਰਾਨ ਧਨੁ ਆਗੈ ਧਰੀਐ ॥
ନିଜ ପ୍ରାଣ, ଆତ୍ମା ଏବଂ ଧନକୁ ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରି ଦେବା ଉଚିତ।
ਪਾਨੀ ਪਖਾ ਕਰਉ ਤਜਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
ନିଜ ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗ କର, ଜଳ ଏବଂ ପଙ୍ଖା ସେବା କରିବା ଉଚିତ।
ਅਨਿਕ ਬਾਰ ਜਾਈਐ ਕੁਰਬਾਨੁ ॥੧॥
ଅନେକ ବାର ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ସମର୍ପିତ ହେବା ଉଚିତ ॥1॥
ਸਾਈ ਸੁਹਾਗਣਿ ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਭਾਈ ॥
ହେ ମୋର ମାତା! କେବଳ ସେ ହିଁ ସୁହାଗିନ ଅଟେ, ଯିଏ ନିଜ ପ୍ରାଣନାଥ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਤਿਸ ਕੈ ਸੰਗਿ ਮਿਲਉ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଥାଏ ॥1।ରୁହ॥
ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੀ ਕੀ ਪਨਿਹਾਰਿ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଦାସୀର ଦାସୀର ପାଣି ଭରିବା ବାଲା ଅଟେ।
ਉਨ੍ਹ੍ਹ ਕੀ ਰੇਣੁ ਬਸੈ ਜੀਅ ਨਾਲਿ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନରେ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ଧୁଳି ରଖିଥାଏ।
ਮਾਥੈ ਭਾਗੁ ਤ ਪਾਵਉ ਸੰਗੁ ॥
ଯଦି ମୋର କପାଳରେ ଭାଗ୍ୟ ଉଦୟ ହୋଇଯାଏ, ତାହାହେଲେ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ସଂଗତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਮਿਲੈ ਸੁਆਮੀ ਅਪੁਨੈ ਰੰਗਿ ॥੨॥
ନିଜ ପ୍ରସନ୍ନତା ଦ୍ଵାରା ସ୍ଵାମୀ ମୋତେ ମିଳିଛନ୍ତି ॥2॥
ਜਾਪ ਤਾਪ ਦੇਵਉ ਸਭ ਨੇਮਾ ॥
ମୁଁ ସବୁ ଜପ, ତପ ଏବଂ ଧାର୍ମିକ ସଂସ୍କାର ତାହାଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ।
ਕਰਮ ਧਰਮ ਅਰਪਉ ਸਭ ਹੋਮਾ ॥
ସବୁ ଧର୍ମ, କର୍ମ, ଯଜ୍ଞ ଏବଂ ହୋମରେ ତାହାଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ।
ਗਰਬੁ ਮੋਹੁ ਤਜਿ ਹੋਵਉ ਰੇਨ ॥
ଅଭିମାନ ଏବଂ ମୋହକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ଧୁଳି ବନିଯାଇଛି।
ਉਨ੍ਹ੍ਹ ਕੈ ਸੰਗਿ ਦੇਖਉ ਪ੍ਰਭੁ ਨੈਨ ॥੩॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ନେତ୍ରରେ ଦେଖିଅଛି ॥3॥
ਨਿਮਖ ਨਿਮਖ ਏਹੀ ਆਰਾਧਉ ॥
ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଏହିପରି ଭଗବାନଙ୍କ ଆରାଧନା କରିଥାଏ।
ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਏਹ ਸੇਵਾ ਸਾਧਉ ॥
ଦିନ ରାତି ଏହିପରି ଭଗବାନଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ।
ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਗੁਪਾਲ ਗੋਬਿੰਦ ॥ ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਾਨਕ ਬਖਸਿੰਦ ॥੪॥੩੩॥੮੪॥
ଏବେ ଗୋପାଳ ଗୋବିନ୍ଦ ମୋ’ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ସାଧୁ ସଙ୍ଗତିରେ ସେ ଜୀବଙ୍କୁ କ୍ଷମା କରି ଦିଅନ୍ତି॥4॥33॥84॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତିରେ ସର୍ବଦା ସୁଖ ମିଳିଥାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੁਖੁ ਲਗੈ ਨ ਕੋਇ ॥
ତାହାକୁ କୌଣସି ଦୁଃଖ ସ୍ପର୍ଶ କରି ପାରେ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਖੋਇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ଦ୍ଵାରା ଅହଂର ମଇଳା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਦ ਨਿਰਮਲ ਹੋਇ ॥੧॥
ମନୁଷ୍ୟ ସର୍ବଦା ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਸੁਨਹੁ ਮੀਤ ਐਸਾ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰੁ ॥
ହେ ମିତ୍ର ! ଶୁଣ, ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରେମ ଏପରି ଯେ
ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਨ ਘਟ ਘਟ ਆਧਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଶରୀର, ଜୀବନ ଏବଂ ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਭਏ ਸਗਲ ਨਿਧਾਨ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ସହିତ ସମସ୍ତ ଭଣ୍ଡାର ମିଳିଯାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਰਿਦੈ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮ ॥
ଏହା ଦ୍ଵାରା ନିର୍ମଳ ନାମ ମନରେ ବାସ କରିଥାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਦ ਸੋਭਾਵੰਤ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ସହିତ ମୁଁ ସର୍ବଦା ଶୋଭାବାନ ବନିଯାଇଛି।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਭ ਮਿਟੀ ਹੈ ਚਿੰਤ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ସହିତ ସାରା ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ॥2॥
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਹੁ ਭਵਜਲੁ ਤਰੈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ସହିତ ମନୁଷ୍ୟ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਜਮ ਤੇ ਨਹੀ ਡਰੈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ସହିତ ଜୀବ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଡରେ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਗਲ ਉਧਾਰੈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ସବୁଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଦିଏ ଆଉ
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਚਲੈ ਸੰਗਾਰੈ ॥੩॥
ପରଲୋକରେ ତାହାଙ୍କ ସାଥିରେ ଯାଇଥାଏ ॥3॥
ਆਪਹੁ ਕੋਈ ਮਿਲੈ ਨ ਭੂਲੈ ॥
ନିଜେ ନା କେହି ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣରେ ମିଳି ରହି ପାରେ ଆଉ ନା କେହି କୁମାର୍ଗଗାମୀ ହୋଇଥାଏ।
ਜਿਸੁ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਤਿਸੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਘੂਲੈ ॥
ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଳିଥାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤੇਰੈ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ,
ਸੰਤ ਓਟ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰਾ ਤਾਣੁ ॥੪॥੩੪॥੮੫॥
ତୁ ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ସାହାରା ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ବଳ ଅଟୁ ॥4॥34॥85॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਭੂਪਤਿ ਹੋਇ ਕੈ ਰਾਜੁ ਕਮਾਇਆ ॥|
କେହି ମନୁଷ୍ୟ ରାଜା ବନି ଲୋକଙ୍କ ଉପରେ ଶାସନ କରିଛି ଆଉ
ਕਰਿ ਕਰਿ ਅਨਰਥ ਵਿਹਾਝੀ ਮਾਇਆ ॥
ବହୁତ ସାରା ଅନର୍ଥ-ଜୁଲମ କରି ଧନ ସଞ୍ଚୟ କରିଛି।