Page 373
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਦੂਖ ਰੋਗ ਭਏ ਗਤੁ ਤਨ ਤੇ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ମନ ନିର୍ମଲ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ମନରୁ ଦୁଃଖ ଓ ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି।
ਭਏ ਅਨੰਦ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਅਬ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਕਤ ਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ସାମିଲ ହୋଇ ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ମନ କେଉଁଠି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଉନାହିଁ॥1॥
ਤਪਤਿ ਬੁਝੀ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮਾਇ ॥
ହେ ମୋର ମାତା! ଗୁରୁ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ମୋର ଜ୍ଵଳନ ଲିଭିଯାଇଛି।
ਬਿਨਸਿ ਗਇਓ ਤਾਪ ਸਭ ਸਹਸਾ ਗੁਰੁ ਸੀਤਲੁ ਮਿਲਿਓ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ସବୁ ଦୁଃଖ କ୍ଲେଶ ଏବଂ ସଂତାପ ନାଶ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୁଁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ରହିଅଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਧਾਵਤ ਰਹੇ ਏਕੁ ਇਕੁ ਬੂਝਿਆ ਆਇ ਬਸੇ ਅਬ ਨਿਹਚਲੁ ਥਾਇ ॥
ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବୋଧ ହେବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ପଥଭ୍ରଷ୍ଟତା ସମାପ୍ତ ହୋଇଛି ଆଉ ଏବେ ମୁଁ ଅଟଳ ସ୍ଥାନରେ ରହିଅଛି।
ਜਗਤੁ ਉਧਾਰਨ ਸੰਤ ਤੁਮਾਰੇ ਦਰਸਨੁ ਪੇਖਤ ਰਹੇ ਅਘਾਇ ॥੨॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ସାଧୁ ଜଗତକୁ ଉଦ୍ଧାର କରନ୍ତି, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି॥2॥
ਜਨਮ ਦੋਖ ਪਰੇ ਮੇਰੇ ਪਾਛੈ ਅਬ ਪਕਰੇ ਨਿਹਚਲੁ ਸਾਧੂ ਪਾਇ ॥
ଅନେକ ଜନ୍ମର ଦୋଷରୁ ମୋର ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଏବେ ଅଟଳ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ ଧରିଅଛି।
ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਗਾਵੈ ਮੰਗਲ ਮਨੂਆ ਅਬ ਤਾ ਕਉ ਫੁਨਿ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੩॥
ଏବେ ମୋର ମନ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯଶର ଗାନ କରୁଅଛି ଆଉ ମୁଁ ଏହାକୁ ପୁଣି ହରାଇବି ନାହିଁ ॥3॥
ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਸਮਰਥ ਹਮਾਰੇ ਸੁਖਦਾਈ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
ହେ ମୋର ହରି ପରମେଶ୍ଵର! ତୁ ମୋତେ ସୁଖ ଦେବା ବାଲା ଅଟୁ ଆଉ ତୁ ହିଁ ସବୁକିଛି କରିବା ଏବଂ କରାଇବା ପାଇଁ ସମର୍ଥ ଅଟୁ।
ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਜਪਿ ਜੀਵੈ ਨਾਨਕੁ ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਮੇਰੈ ਸੰਗਿ ਸਹਾਇ ॥੪॥੯॥
ନାନକ ତୋର ନାମ ଜପ କରି ହିଁ ଆତ୍ମିକ ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାନ୍ତି, ତୁମେ ମୋର ସହାୟତା କରିବା ବାଲା ଅଟ। ॥4॥9॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਅਰੜਾਵੈ ਬਿਲਲਾਵੈ ਨਿੰਦਕੁ ॥
ସାଧୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ନିନ୍ଦା କରୁଥିବା ମନୁଷ୍ୟ ବହୁତ ଚିତ୍କାର କରୁଥାଏ ଓ ବିଳାପ କରିଥାଏ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਬਿਸਰਿਆ ਅਪਣਾ ਕੀਤਾ ਪਾਵੈ ਨਿੰਦਕੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିନ୍ଦୁକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ବିସ୍ମୃତ କରିଦେଇଛି ଯାହାର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ସେ ନିଜ କର୍ମର ପରିଣାମ ଭୋଗ କରୁଅଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਜੇ ਕੋਈ ਉਸ ਕਾ ਸੰਗੀ ਹੋਵੈ ਨਾਲੇ ਲਏ ਸਿਧਾਵੈ ॥
ହେ ଭାଇ! ଯଦି କେହି ସେହି ନିନ୍ଦୁକର ସଙ୍ଗୀ ବନିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ସେହି ନିନ୍ଦୁକ ତାହାକୁ ମଧ୍ୟ ନିଜ ସାଥିରେ ନର୍କ କୁଣ୍ଡରେ ଡୁବାଇଥାଏ।
ਅਣਹੋਦਾ ਅਜਗਰੁ ਭਾਰੁ ਉਠਾਏ ਨਿੰਦਕੁ ਅਗਨੀ ਮਾਹਿ ਜਲਾਵੈ ॥੧॥
ନିନ୍ଦୁକ ଅଜଗର ଭଳି ଅନନ୍ତ ବୋଝ ଉଠାଇଛି ଆଉ ନିଜକୁ ନିନ୍ଦାର ଅଗ୍ନିରେ ସର୍ବଦା ଜଳାଇଥାଏ ॥1॥
ਪਰਮੇਸਰ ਕੈ ਦੁਆਰੈ ਜਿ ਹੋਇ ਬਿਤੀਤੈ ਸੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥
ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ ଯାହା କିଛି ହୋଇଥାଏ, ନାନକ ସେହି କଥା ଶୁଣାଇଥାନ୍ତି।
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਇ ਬਿਗਸਾਵੈ ॥੨॥੧੦॥
ଭକ୍ତ ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦରେ ରହିଥାଏ, କାରଣ ହରିଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ କରି ସେ ସଦା ପ୍ରସନ୍ନ ରହିଥାଏ ॥2॥10॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਜਉ ਮੈ ਕੀਓ ਸਗਲ ਸੀਗਾਰਾ ॥
ମୁଁ ବହୁତ ହାର-ଶୃଙ୍ଗାର କରିଛି
ਤਉ ਭੀ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਨ ਪਤੀਆਰਾ ॥
ପୁଣି ମଧ୍ୟ ମୋର ମନ ତୃପ୍ତ ହୋଇନାହିଁ।
ਅਨਿਕ ਸੁਗੰਧਤ ਤਨ ਮਹਿ ਲਾਵਉ ॥
ମୁଁ ଅନେକ ସୁଗନ୍ଧି ନିଜ ଶରୀରରେ ଲଗାଇଛି, ପରନ୍ତୁ
ਓਹੁ ਸੁਖੁ ਤਿਲੁ ਸਮਾਨਿ ਨਹੀ ਪਾਵਉ ॥
ସେହି ସୁଖକୁ ମୁଁ ତିଳେମାତ୍ର ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନାହିଁ।
ਮਨ ਮਹਿ ਚਿਤਵਉ ਐਸੀ ਆਸਾਈ ॥
ହେ ମୋର ମା’! ମୁଁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଏପରି ଆଶା ଧାରଣ କରିଛି ଯେ
ਪ੍ਰਿਅ ਦੇਖਤ ਜੀਵਉ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥੧॥
ନିଜ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଦେଖି ମୁଁ ଜୀବିତ ରହିଥାଏ ॥1॥
ਮਾਈ ਕਹਾ ਕਰਉ ਇਹੁ ਮਨੁ ਨ ਧੀਰੈ ॥
ହେ ମୋର ମା’! ମୁଁ କଣ କରିବି? ମୋର ମନ ଏହି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧାରଣ କରେ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰੀਤਮ ਬੈਰਾਗੁ ਹਿਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବୈରାଗ୍ୟ ଅର୍ଥାତ ମିଳନର ଆଗ୍ରହ ମୋତେ ଆକର୍ଷିତ କରିଅଛି।
ਬਸਤ੍ਰ ਬਿਭੂਖਨ ਸੁਖ ਬਹੁਤ ਬਿਸੇਖੈ ॥ ਓਇ ਭੀ ਜਾਨਉ ਕਿਤੈ ਨ ਲੇਖੈ ॥
ସୁନ୍ଦର ବସ୍ତ୍ର, ଆଭୁଷଣ ଏବଂ ବହୁତ ସାରା ଐଶ୍ଵର୍ଯ୍ୟ-ବୈଭବ କିଛି ଜାଣେ ନାହିଁ।
ਪਤਿ ਸੋਭਾ ਅਰੁ ਮਾਨੁ ਮਹਤੁ ॥
ଆଦର, ଶୋଭା, ମହାନତା ଏବଂ ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା,
ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਸਗਲ ਜਗਤੁ ॥
ସାରା ସଂସାର ମୋର ଆଜ୍ଞାରେ ଚାଲୁଅଛି,
ਗ੍ਰਿਹੁ ਐਸਾ ਹੈ ਸੁੰਦਰ ਲਾਲ ॥
ଅତି ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଅମୂଲ୍ୟ ଘର ମିଳିଲେ ମଧ୍ୟ
ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਾ ਤਾ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲ ॥੨॥
ସର୍ବଦା ପ୍ରସନ୍ନ ରହିପାରିବି, ଯଦି ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗେ ॥2॥
ਬਿੰਜਨ ਭੋਜਨ ਅਨਿਕ ਪਰਕਾਰ ॥
ଯଦି ଅନେକ ପ୍ରକାର ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଭୋଜନ ମିଳେ,
ਰੰਗ ਤਮਾਸੇ ਬਹੁਤੁ ਬਿਸਥਾਰ ॥
ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ରଙ୍ଗ-ତମସା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ,
ਰਾਜ ਮਿਲਖ ਅਰੁ ਬਹੁਤੁ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ॥
ଯଦି ରାଜ୍ୟ ମିଳେ, ଧରିତ୍ରିର ପ୍ରଭୁତ୍ଵ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ବହୁତ ଅଞ୍ଚଳ ମଧ୍ୟ ମିଳେ,
ਮਨੁ ਨਹੀ ਧ੍ਰਾਪੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਨ ਜਾਇਸਿ ॥
ଏହି ମନ ତୃପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ ଆଉ ଏହାର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟେ ନାହିଁ।
ਬਿਨੁ ਮਿਲਬੇ ਇਹੁ ਦਿਨੁ ਨ ਬਿਹਾਵੈ ॥
ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ବିନା ଏହି ଦିନ ଅତିବାହିତ ହୁଏନାହିଁ।
ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੂ ਤਾ ਸਭ ਸੁਖ ਪਾਵੈ ॥੩॥
ଯଦି ପତି-ପରମେଶ୍ଵର ମିଳିଯାନ୍ତି ତାହାହେଲେ ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥3॥
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਸੁਨੀ ਇਹ ਸੋਇ ॥
ଖୋଜି ଖୋଜି ମୋତେ ଏହି ଖବର ମିଳିଛି ଯେ
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਬਿਨੁ ਤਰਿਓ ਨ ਕੋਇ ॥
ସତସଙ୍ଗତି ବିନା କେହି ମଧ୍ୟ ପାର ହୋଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ।
ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਤਿਨਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ॥
ଯାହାର ମସ୍ତକ ଉପରେ ଭାଗ୍ୟ ଉଦୟ ହୋଇଛି, ସେ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ପାଇଛି।
ਪੂਰੀ ਆਸਾ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਇਆ ॥
ପୁଣି ତାହାର ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ମନ ମଧ୍ୟ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਿਆ ਤਾ ਚੂਕੀ ਡੰਝਾ ॥
ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ସାରା ଜ୍ଵଳନ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਲਧਾ ਮਨ ਤਨ ਮੰਝਾ ॥੪॥੧੧॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମୁଁ ମନ ଓ ତନରେ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ॥4॥11॥