Page 1425
ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੫
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରା ଯାଇପାରେ।
ਰਤੇ ਸੇਈ ਜਿ ਮੁਖੁ ਨ ਮੋੜੰਨ੍ਹ੍ਹਿ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਸਿਞਾਤਾ ਸਾਈ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକ ମାଲିକଙ୍କୁ ପରିଚୟ ପାଇଯାଏ, ସେ ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଆଉ କେବେ ବିମୁଖ ହୁଏନାହିଁ।
ਝੜਿ ਝੜਿ ਪਵਦੇ ਕਚੇ ਬਿਰਹੀ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਕਾਰਿ ਨ ਆਈ ॥੧॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରେମ-ଭକ୍ତିର କାର୍ଯ୍ୟ ଆସେ ନାହିଁ, ସେହି କଚ୍ଚା ପ୍ରେମ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥାଏ||1||
ਧਣੀ ਵਿਹੂਣਾ ਪਾਟ ਪਟੰਬਰ ਭਾਹੀ ਸੇਤੀ ਜਾਲੇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା ସୁନ୍ଦର ବସ୍ତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳାଇ ଦେବା ଉଚିତ।
ਧੂੜੀ ਵਿਚਿ ਲੁਡੰਦੜੀ ਸੋਹਾਂ ਨਾਨਕ ਤੈ ਸਹ ਨਾਲੇ ॥੨॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯଦି ତୁ ମୋର ସାଥିରେ ମୋତେ ଧୂଳି-ମାଟିରେ ଲୋଟିବା ମଧ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ||2||
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਰਾਧੀਐ ਨਾਮਿ ਰੰਗਿ ਬੈਰਾਗੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେ ଦ୍ଵାରା ଆରାଧନା କର, ପ୍ରଭୁ ନାମର ରଙ୍ଗରେ ବୈରାଗ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਜੀਤੇ ਪੰਚ ਬੈਰਾਈਆ ਨਾਨਕ ਸਫਲ ਮਾਰੂ ਇਹੁ ਰਾਗੁ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ପାଞ୍ଚ ବିକାର ଉପରେ ଜୟ ଲାଭ କରିଥାଏ, ତାହା ପାଇଁ ଏହି ମାରୁ ରାଗ ସଫଳ ଅଟେ। ||3||
ਜਾਂ ਮੂੰ ਇਕੁ ਤ ਲਖ ਤਉ ਜਿਤੀ ਪਿਨਣੇ ਦਰਿ ਕਿਤੜੇ ॥
ହେ ବ୍ରାହ୍ମଣ! ମୋ' ପାଇଁ ଏକ ପରମ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଲକ୍ଷେ-କୋଟି ସମାନ ଅଟେ, ଯାହାଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ
ਬਾਮਣੁ ਬਿਰਥਾ ਗਇਓ ਜਨੰਮੁ ਜਿਨਿ ਕੀਤੋ ਸੋ ਵਿਸਰੇ ॥੪॥
ହେ ବ୍ରାହ୍ମଣ! ତୋର ଜନ୍ମ ବ୍ୟର୍ଥରେ ବିତି ଯାଇଛି, ଯେଉଁ ଈଶ୍ଵର ତୋତେ ବନାଇଛନ୍ତି, ତୁମେ ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ ଭୁଲି ଯାଇଛ||4||
ਸੋਰਠਿ ਸੋ ਰਸੁ ਪੀਜੀਐ ਕਬਹੂ ਨ ਫੀਕਾ ਹੋਇ ॥
ସୋରଠ ରାଗ ଦ୍ଵାରା ନାମ ରସ ପାନ କରିବା ଉଚିତ, ଯାହା କେବେ ଫିକା ହୁଏନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਨ ਗਾਈਅਹਿ ਦਰਗਹ ਨਿਰਮਲ ਸੋਇ ॥੫॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି- ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ, ପ୍ରଭୁ-ଦରବାରରେ ତାହାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇଥାଏ||5||
ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਰਖੇ ਆਪਿ ਤਿਨ ਕੋਇ ਨ ਮਾਰਈ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ କେହି ମାରି ପାରେନାହିଁ।
ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਦਾ ਗੁਣ ਸਾਰਈ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ସୁଖନିଧାନ ପ୍ରଭୁ-ନାମ ଅଛି, ସେ ସର୍ବଦା ନିରଙ୍କାରଙ୍କ ଗୁଣାନୁବାଦ କରିଥାଏ।
ਏਕਾ ਟੇਕ ਅਗੰਮ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਧਾਰਈ ॥
ସେ ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଶ୍ରା ନେଇଥାଏ ଆଉ ମନ ତନରେ ତାହାଙ୍କୁ ଧାରଣ କରିଥାଏ।
ਲਗਾ ਰੰਗੁ ਅਪਾਰੁ ਕੋ ਨ ਉਤਾਰਈ ॥
ତାହାକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗ ଲାଗିଥାଏ, ଯାହା କେହି କାଢି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਸਹਜਿ ਸੁਖੁ ਸਾਰਈ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ ଆଉ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਰਿਦੈ ਉਰਿ ਹਾਰਈ ॥੬॥
ହେ ନାନକ! ସେ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସୁଖନିଧାନ ହରିନାମର ମାଳା ଧାରଣ କରିଥାଏ||6||
ਕਰੇ ਸੁ ਚੰਗਾ ਮਾਨਿ ਦੁਯੀ ਗਣਤ ਲਾਹਿ ॥
ପରମାତ୍ମା ଯାହା ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଖୁସିରେ ଗ୍ରହଣ କର, ଦ୍ଵିଧା ଭାବକୁ ତ୍ୟାଗ କର।
ਅਪਣੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ਆਪੇ ਲੈਹੁ ਲਾਇ ॥
ସେ ନିଜ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରି ନିଜେ ହିଁ ମିଳାଇ ନିଅନ୍ତି।
ਜਨ ਦੇਹੁ ਮਤੀ ਉਪਦੇਸੁ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਜਾਇ ॥
ହେ ପରମପିତା! ନିଜ ଭକ୍ତକୁ ଉପଦେଶ ପ୍ରଦାନ କର, ଯେପରି ମନରୁ ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਸੋਈ ਸਭ ਕਮਾਇ ॥
ବିଧାତା ଯାହା ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି, ସେହି ସବୁ କରିବାକୁ ପଡିବ।
ਸਭੁ ਕਛੁ ਤਿਸ ਦੈ ਵਸਿ ਦੂਜੀ ਨਾਹਿ ਜਾਇ ॥
ସବୁକିଛି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବଶରେ ଅଛି, ଅନ୍ୟ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸੁਖ ਅਨਦ ਭਏ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਮੰਨਿ ਰਜਾਇ ॥੭॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି- ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଇଚ୍ଛାକୁ ମାନିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସୁଖ ଓ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||7||
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਜਿਨ ਸਿਮਰਿਆ ਸੇਈ ਭਏ ਨਿਹਾਲ ॥
ଯେଉଁ ଜିଜ୍ଞାସୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଛି, ସେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਣਾ ਕਾਰਜੁ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥੮॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ କାମ ପୁରା ହୋଇଯାଏ||8||
ਪਾਪੀ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਕਰਦੇ ਹਾਏ ਹਾਇ ॥
ପାପ କର୍ମ କରିବା ବାଲା ଅନ୍ତତଃ ହାୟ-ହାୟ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਜਿਉ ਮਥਨਿ ਮਾਧਾਣੀਆ ਤਿਉ ਮਥੇ ਧ੍ਰਮ ਰਾਇ ॥੯॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେପରି ଶସ୍ୟ ଦାନାକୁ ପିଟା ଯାଇଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ଯମରାଜ ତାହାଙ୍କ ମନ୍ଥନ କରିଥାନ୍ତି||9||
ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਨਿ ਸਾਜਨਾ ਜਨਮ ਪਦਾਰਥੁ ਜੀਤਿ ॥
ଧର୍ମାତ୍ମା ପୁରୁଷ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରି ନିଜ ଜନ୍ମ ଜିତି ନେଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਧਰਮ ਐਸੇ ਚਵਹਿ ਕੀਤੋ ਭਵਨੁ ਪੁਨੀਤ ॥੧੦॥
ନାନକଙ୍କ ମତ ଯେ ସେ ଧର୍ମର ପ୍ରଚାର କରି ସଂସାରକୁ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର କରି ଦେଇଥାନ୍ତି||10||
ਖੁਭੜੀ ਕੁਥਾਇ ਮਿਠੀ ਗਲਣਿ ਕੁਮੰਤ੍ਰੀਆ ॥
ମୁଁ ଭୁଲ ପରମର୍ଶଦାତାଙ୍କ କଥାକୁ ମିଠା ମାନି ମନ୍ଦ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଫସି ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਉਬਰੇ ਜਿਨਾ ਭਾਗੁ ਮਥਾਹਿ ॥੧੧॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର କପାଳରେ ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟ ଅଛି, ସେ ରକ୍ଷା ପାଇ ଯାଇଛି||11||
ਸੁਤੜੇ ਸੁਖੀ ਸਵੰਨ੍ਹ੍ਹਿ ਜੋ ਰਤੇ ਸਹ ਆਪਣੈ ॥
ଯିଏ ନିଜ ମାଲିକଙ୍କ ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ହିଁ ସୁଖପୂର୍ବକ ଶୟନ କରିଥାଏ।
ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਛੋਹਾ ਧਣੀ ਸਉ ਅਠੇ ਪਹਰ ਲਵੰਨ੍ਹ੍ਹਿ ॥੧੨॥
ମାଲିକଙ୍କ ପ୍ରେମ ଠାରୁ ବିଚ୍ଛେଦ ବାଲା ଆଠ ପ୍ରହର ନିର୍ଯ୍ୟାତିତ ହୋଇଥାଏ||12||
ਸੁਤੜੇ ਅਸੰਖ ਮਾਇਆ ਝੂਠੀ ਕਾਰਣੇ ॥
ମିଥ୍ୟା ମାୟା କାରଣରୁ ଅଗଣତି ଲୋକ ଅଜ୍ଞାନତାରେ ଶୟନ କରିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸੇ ਜਾਗੰਨ੍ਹ੍ਹਿ ਜਿ ਰਸਨਾ ਨਾਮੁ ਉਚਾਰਣੇ ॥੧੩॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ଜିହ୍ଵାରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାଏ, ବାସ୍ତବରେ ତାହାକୁ ହିଁ ଜାଗ୍ରତ ବୋଲା ଯାଇଥାଏ||13||
ਮ੍ਰਿਗ ਤਿਸਨਾ ਪੇਖਿ ਭੁਲਣੇ ਵੁਠੇ ਨਗਰ ਗੰਧ੍ਰਬ ॥
ମୃଗତୃଷ୍ଣା ଏବଂ ଗନ୍ଧର୍ବ ନଗରୀକୁ ଦେଖି ଲୋକମାନେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇ ଅଛନ୍ତି।
ਜਿਨੀ ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਨਾਨਕ ਮਨਿ ਤਨਿ ਫਬ ॥੧੪॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଆରାଧନା କରିଥାନ୍ତି, ସେ ହିଁ ମନ ତନ ଦ୍ଵାରା ସୁନ୍ଦର ଲାଗିଥାଏ||14||
ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਸੰਮ੍ਰਥ ਪੁਰਖੁ ਅਪਾਰੁ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପତିତ ଜୀବର ଉଦ୍ଧାର କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ସେ ହିଁ ସର୍ବକଳା ସମର୍ଥ ଏବଂ ଅନନ୍ତ ଅଟନ୍ତି।