Page 1332
ਪਸਰੀ ਕਿਰਣਿ ਰਸਿ ਕਮਲ ਬਿਗਾਸੇ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਇਆ ॥
ଜ୍ଞାନର କିରଣ ପ୍ରସାର ଦ୍ଵାରା ହୃଦୟ କମଳ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ଆସି ଯାଇଛି।
ਕਾਲੁ ਬਿਧੁੰਸਿ ਮਨਸਾ ਮਨਿ ਮਾਰੀ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ॥੩॥
କାଳକୁ ନାଶ କରି ମନରୁ ବାସନା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||3||
ਅਤਿ ਰਸਿ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲੈ ਰਾਤੀ ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ମୁଁ ଗଭୀର ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଛି ଏବଂ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ରଙ୍ଗ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਰਸਨਿ ਰਸਾਏ ਰਾਤੇ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੪॥੧੫॥
ହେ ନାନକ! ଏହି ଜିହ୍ଵା ହରିନାମରେ ଲୀନ ରହିଛି, ସେହି ପ୍ରଭୁ ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି||4||15||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 1॥
ਬਾਰਹ ਮਹਿ ਰਾਵਲ ਖਪਿ ਜਾਵਹਿ ਚਹੁ ਛਿਅ ਮਹਿ ਸੰਨਿਆਸੀ ॥
ବାର ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ବିଭକ୍ତ ଯୋଗୀ ତଥା ଦଶ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ବଣ୍ଟିତ ହୋଇଥିବା ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାନ୍ତି।
ਜੋਗੀ ਕਾਪੜੀਆ ਸਿਰਖੂਥੇ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਗਲਿ ਫਾਸੀ ॥੧॥
ଅନେକ ଯୋଗୀ, କାପାଡିଆ ଏବଂ ଲଣ୍ଡିତ ମସ୍ତକ ବାଲା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ –ଶବ୍ଦ ବିନା ଗଳାରେ ମୃତ୍ୟୁର ଫନ୍ଦା ପକାଇଥାନ୍ତି||1||
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਪੂਰੇ ਬੈਰਾਗੀ ॥
ଯିଏ ପ୍ରଭୁ-ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, କେବଳ ସେ ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବୈରାଗ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਅਉਹਠਿ ਹਸਤ ਮਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਚੀ ਏਕ ਭਾਇ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ହାତରେ ଭିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାର ଲଗ୍ନ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲାଗିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਬ੍ਰਹਮਣ ਵਾਦੁ ਪੜਹਿ ਕਰਿ ਕਿਰਿਆ ਕਰਣੀ ਕਰਮ ਕਰਾਏ ॥
ବ୍ରାହ୍ମଣ ପାଠ-ପଠନ କରିଥାଏ ଏବଂ ଅନେକ କ୍ରିୟା-କର୍ମ କରିଥାଏ।
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਮਨਮੁਖੁ ਵਿਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥੨॥
ସତ୍ୟ ଜାଣିବା ବିନା ତାହାକୁ କିଛି ଜଣା ପଡେ ନାହିଁ ଏବଂ ମନର ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ଚାଲି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରୁ ବିଚ୍ଛେଦ ହୋଇ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଏ||2||
ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਸੂਚਾਚਾਰੀ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਮਾਨੇ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁ-ଶବ୍ଦ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ହିଁ ସତ୍ୟଶୀଳ ଅଟେ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮਿ ਰਤਨਿ ਲਿਵ ਲਾਗੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਨੇ ॥੩॥
ଦିନରାତି ଯାହାର ଲଗ୍ନ ହରିନାମରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ, ସେ ଯୁଗ-ଯୁଗ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ସମାହିତ ହୋଇଯାଏ||3||
ਸਗਲੇ ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮ ਜਪ ਤਪ ਤੀਰਥ ਸਬਦਿ ਵਸੇ ॥
ସବୁ କର୍ମ-ଧର୍ମ, ସଂଯମ, ଜପ-ତପସ୍ୟା ପ୍ରଭୁ-ଶବ୍ଦରେ ହିଁ ବାସ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ਦੂਖ ਪਰਾਛਤ ਕਾਲ ਨਸੇ ॥੪॥੧੬॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଯାଏ, ପାପ-ଦୁଃଖ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ||4||16||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 1॥
ਸੰਤਾ ਕੀ ਰੇਣੁ ਸਾਧ ਜਨ ਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥
ହେ ମାନବ! ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ନିଅ, ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତିଗାନ କର, ଏହିଭଳି ସଂସାରର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ପାରିବ।
ਕਹਾ ਕਰੈ ਬਪੁਰਾ ਜਮੁ ਡਰਪੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਿਦੈ ਮੁਰਾਰੀ ॥੧॥
ଯେଉଁ ଗୁରୁମୁଖୀର ହୃଦୟରେ ଈଶ୍ଵର ଥାଆନ୍ତି, ବିଚରା ଜାମ ତାହାର କଣ ବିଗାଡି ପାରିବ||1||
ਜਲਿ ਜਾਉ ਜੀਵਨੁ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ବିନା ବଞ୍ଚିବା ଅଗ୍ନିରେ ଜଳିଯିବା ସମାନ ଅଟେ।
ਹਰਿ ਜਪਿ ਜਾਪੁ ਜਪਉ ਜਪਮਾਲੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਵੈ ਸਾਦੁ ਮਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭଜନ କର, ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହରିନାମର ମାଳା ଜପ କର, ଏହାଦ୍ବାରା ମନକୁ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਸਾਚੁ ਸੁਖੁ ਜਾ ਕਉ ਕਿਆ ਤਿਸੁ ਉਪਮਾ ਕਹੀਐ ॥
ଯାହା ପାଖରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଅନୁସାରେ ସଚ୍ଚା ସୁଖ ଅଛି, ତାହାଙ୍କ କଣ ଉପମା କରାଯିବ।
ਲਾਲ ਜਵੇਹਰ ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਖੋਜਤ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਹੀਐ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ପ୍ରଭୁନାମ ରୂପୀ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ-ମାଣିକ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||2||
ਚੀਨੈ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਧਨੁ ਸਾਚੌ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਵੈ ॥
ଜ୍ଞାନୀ, ଧ୍ୟାନଶୀଳ ହିଁ ସଚ୍ଚା ହରିନାମ ଧନ ଚିହ୍ନି ଥାଏ ଏବଂ କେବଳ ପ୍ରଭୁ ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਨਿਰਾਲੰਬੁ ਨਿਰਹਾਰੁ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਨਿਰਭਉ ਤਾੜੀ ਲਾਵੈ ॥੩॥
ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ସମାଧି ଲଗାଇ ଥାଏ, ଯିଏ ଭୋଜନ-ପାଣି ରହିତ ଅଟନ୍ତି, ବାସନାରୁ ଓ ଭୟରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରହିଥାନ୍ତି ||3||
ਸਾਇਰ ਸਪਤ ਭਰੇ ਜਲ ਨਿਰਮਲਿ ਉਲਟੀ ਨਾਵ ਤਰਾਵੈ ॥
ତାହାଙ୍କ ମନ, ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ପାଞ୍ଚ ଜ୍ଞାନେନ୍ଦ୍ରିୟ ନିର୍ମଳ ଜଳରେ ଭରି ଯାଇଥାଏ ଏବଂ ମୋହ-ମାୟାରୁ ବିପରୀତ ରହି ଜୀବନ-ନଉକା ଚଲାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਬਾਹਰਿ ਜਾਤੌ ਠਾਕਿ ਰਹਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪॥
ସେ ସଂସାରର ମୋହ ଠାରୁ ମନକୁ କାବୁରେ ରଖିଥାଏ ଏବଂ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସତ୍ୟରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ||4||
ਸੋ ਗਿਰਹੀ ਸੋ ਦਾਸੁ ਉਦਾਸੀ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਪਛਾਨਿਆ ॥
ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ଗୃହସ୍ଥି, ସେବକ ଏବଂ ତ୍ୟାଗୀ ଅଟେ, ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଆତ୍ମଜ୍ଞାନକୁ ଜାଣି ନେଇଥାଏ।
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਅਵਰੁ ਨਹੀ ਦੂਜਾ ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੫॥੧੭॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ମନ ଲାଗିଯାଏ, ଆଉ କିଛି ହୁଏନାହିଁ||5||17||
ਰਾਗੁ ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੩ ਚਉਪਦੇ
ରାଗ ପ୍ରଭାତୀ ମହଲା 3 ଚଉପଦୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਬੂਝੈ ਸਬਦੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥
କେହି ବିରଳ ପୁରୁଷ ହିଁ ଏହି ରହସ୍ୟକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ବୁଝିଥାଏ ଯେ ପରମାତ୍ମା ପ୍ରତି କୋଣରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି।
ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਸਾਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੧॥
ସେ ହରିନାମ ଠାରେ ଲୀନ ରହି ସର୍ବଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରଭୁ-ଭକ୍ତିରେ ହିଁ ରତ ରହିଥାଏ||1||