Page 1325
ਮਹਾ ਅਭਾਗ ਅਭਾਗ ਹੈ ਜਿਨ ਕੇ ਤਿਨ ਸਾਧੂ ਧੂਰਿ ਨ ਪੀਜੈ ॥
ଯିଏ ସବୁଠାରୁ ଭାଗ୍ୟହୀନ ହୋଇଥାଏ, ତାହାକୁ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ମିଳେନାହିଁ।
ਤਿਨਾ ਤਿਸਨਾ ਜਲਤ ਜਲਤ ਨਹੀ ਬੂਝਹਿ ਡੰਡੁ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕਾ ਦੀਜੈ ॥੬॥
ସେ ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନିରେ ଜଳି ରହିଥାଏ, ତାହାର ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନି ମେଣ୍ଟେ ନାହିଁ ଏବଂ ଯମରାଜଙ୍କ ଠାରୁ ଦଣ୍ଡର ଭାଗୀଦାରୀ ବନିଥାଏ||6||
ਸਭਿ ਤੀਰਥ ਬਰਤ ਜਗ੍ ਪੁੰਨ ਕੀਏ ਹਿਵੈ ਗਾਲਿ ਗਾਲਿ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥
ଲୋକମାନେ ଲୋକମାନେ ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରା କରିଥାନ୍ତି, ବ୍ରତ-ଉପବାସ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି, ତୁଷାରରେ ଶରୀରକୁ ଲଗାଇ କଷ୍ଟ ପାଇଥାନ୍ତି,
ਅਤੁਲਾ ਤੋਲੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮਤਿ ਕੋ ਪੁਜੈ ਨ ਤੋਲ ਤੁਲੀਜੈ ॥੭॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଅତୁଳନୀୟ ଅଟେ, ଏହି କର୍ମ ଧର୍ମ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ସମାନ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ ଏବଂ ନା ତାହାର ତୁଳନା ନାମ ସହିତ ହୋଇପାରେ||7||
ਤਵ ਗੁਨ ਬ੍ਰਹਮ ਬ੍ਰਹਮ ਤੂ ਜਾਨਹਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਪਰੀਜੈ ॥
ହେ ବ୍ରହ୍ମ! ତୋର ଗୁଣ ଅପାର ଅଟେ, ତୁ ହିଁ ଜାଣି ଅଛୁ, ଦାସ ନାନକ ତୋର ଶରଣରେ ପଡି ରହିଛି।
ਤੂ ਜਲ ਨਿਧਿ ਮੀਨ ਹਮ ਤੇਰੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸੰਗਿ ਰਖੀਜੈ ॥੮॥੩॥
ତୁ ସାଗର ଅଟୁ, ଆମେ ତୁମର ମାଛ ଅଟୁ, କୃପା କରି ନିଜ ସାଥିରେ ରଖ||8||3||
ਕਲਿਆਨ ਮਹਲਾ ੪ ॥
କଲ୍ୟାଣ ମହଲା 4 ॥
ਰਾਮਾ ਰਮ ਰਾਮੋ ਪੂਜ ਕਰੀਜੈ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ରାମ ପ୍ରତି ସ୍ଥାନରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, ରାମଙ୍କ ହିଁ ଅର୍ଚ୍ଚନା କର।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪਿ ਧਰਉ ਸਭੁ ਆਗੈ ਰਸੁ ਗੁਰਮਤਿ ਗਿਆਨੁ ਦ੍ਰਿੜੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମନ, ତନ ସର୍ବସ୍ଵ ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରି ଦିଅ, ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଅନୁସାରେ ଜ୍ଞାନ ଦୃଢ କର॥1॥ରୁହ॥
ਬ੍ਰਹਮ ਨਾਮ ਗੁਣ ਸਾਖ ਤਰੋਵਰ ਨਿਤ ਚੁਨਿ ਚੁਨਿ ਪੂਜ ਕਰੀਜੈ ॥
ବ୍ରହ୍ମ ନାମ ଏପରି ଏକ ବୃକ୍ଷ ଅଟେ, ଯାହାର ଅପାର ଗୁଣ ଶାଖା ଅଛି, ନିତ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ଅର୍ଚ୍ଚନା କର।
ਆਤਮ ਦੇਉ ਦੇਉ ਹੈ ਆਤਮੁ ਰਸਿ ਲਾਗੈ ਪੂਜ ਕਰੀਜੈ ॥੧॥
ଆତ୍ମା ପୂଜ୍ୟ ଦେବ ଅଟେ ଏବଂ ପୂଜ୍ୟ ଦେବ ହିଁ ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି, ପ୍ରେମ ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଅର୍ଚ୍ଚନା କର||1||
ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਨਿਰਮਲ ਬਿਚਰਿ ਬਿਚਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥
ବିବେକ ବୁଦ୍ଧି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତରେ ନିର୍ମଳ ଅଟେ, ଚିନ୍ତନ କରି ନାମ ରସ ପାନ କର।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ਸਤਿਗੁਰ ਕਉ ਇਹੁ ਮਨੁ ਦੀਜੈ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ନାମ ପଦାର୍ଥ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି, ଏହି ମନ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ସମର୍ପଣ କରି ଦିଅ||2||
ਨਿਰਮੋਲਕੁ ਅਤਿ ਹੀਰੋ ਨੀਕੋ ਹੀਰੈ ਹੀਰੁ ਬਿਧੀਜੈ ॥
ପ୍ରଭୁ ନାମ ରୂପୀ ହୀରା ଅମୂଲ୍ୟ ଏବଂ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଅଟେମାନ ରୂପୀ ହୀରାକୁ ନାମ ହୀରାରେ ମଗ୍ନ କରାଅ।
ਮਨੁ ਮੋਤੀ ਸਾਲੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਜਿਤੁ ਹੀਰਾ ਪਰਖਿ ਲਈਜੈ ॥੩॥
ମନ ରୂପୀ ମୋତି ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଶୁଦ୍ଧ ରତ୍ନ ବନି ଯାଇଥାଏ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ନାମ ରୂପୀ ହୀରାର ପରଖ ହୋଇଥାଏ||3||
ਸੰਗਤਿ ਸੰਤ ਸੰਗਿ ਲਗਿ ਊਚੇ ਜਿਉ ਪੀਪ ਪਲਾਸ ਖਾਇ ਲੀਜੈ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ମହାନ ବନିଯାଏ, ଯେପରି ପିପଲ ବୃକ୍ଷ ପଳାଶ ବୃକ୍ଷକୁ ସ୍ଵୟଂ ବିଲୀନ କରି ନେଇଥାଏ।
ਸਭ ਨਰ ਮਹਿ ਪ੍ਰਾਨੀ ਊਤਮੁ ਹੋਵੈ ਰਾਮ ਨਾਮੈ ਬਾਸੁ ਬਸੀਜੈ ॥੪॥
ସବୁ ଜୀବ ଠାରୁ ମନୁଷ୍ୟ ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ଅଟେ, ତାହା ଠାରୁ ରାମ ନାମର ମହକ ଆସିଥାଏ||4||
ਨਿਰਮਲ ਨਿਰਮਲ ਕਰਮ ਬਹੁ ਕੀਨੇ ਨਿਤ ਸਾਖਾ ਹਰੀ ਜੜੀਜੈ ॥
ସେ ଅନେକ ନିର୍ମଳ କର୍ମ କରିଥାଏ, ଏଣୁ ତାହାର ସତକର୍ମର ଶାଖା ସବୁଜ ରହିଥାଏ।
ਧਰਮੁ ਫੁਲੁ ਫਲੁ ਗੁਰਿ ਗਿਆਨੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਬਹਕਾਰ ਬਾਸੁ ਜਗਿ ਦੀਜੈ ॥੫॥
ଗୁରୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଯେ ଧର୍ମ ହିଁ ଫଳ ଫୁଲ ଅଟେ, ଏଣୁ ତାହାର ମହକ ଜଗତରେ ପ୍ରସାର କର||5||
ਏਕ ਜੋਤਿ ਏਕੋ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਭ ਬ੍ਰਹਮ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਇਕੁ ਕੀਜੈ ॥
ଏକ ପରମ ଜ୍ୟୋତି ମନରେ ଅବସ୍ଥିତ ଅଟେ, ସବୁଠାରେ ଏକ ବ୍ରହ୍ମ ହିଁ ଦ୍ରୁଷ୍ଟି ଗୋଚର ହୋଇଥାଏ।
ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਸਭ ਏਕੈ ਹੈ ਪਸਰੇ ਸਭ ਚਰਨ ਤਲੇ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ॥੬॥
ଆତ୍ମା-ପରମାତ୍ମା ଅଭିନ୍ନ ଅଟେ, ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ଏକ ସେ ହିଁ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି, ଏଣୁ ସବୁଙ୍କ ଚରଣରେ ନତ ମସ୍ତକ ହେବା ଉଚିତ||6||
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਨਕਟੇ ਨਰ ਦੇਖਹੁ ਤਿਨ ਘਸਿ ਘਸਿ ਨਾਕ ਵਢੀਜੈ ॥
ହରିନାମ ବିନା ମନୁଷ୍ୟ ନିର୍ଲଜ୍ଜ ଅଟେ, ସେ ନିଜ ନାକ ହିଁ କାଟି ଦେଇଥାଏ।
ਸਾਕਤ ਨਰ ਅਹੰਕਾਰੀ ਕਹੀਅਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵੀਜੈ ॥੭॥
ନିରାଶବାଦୀ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଅହଙ୍କାରୀ କୁହାଯାଏ, ହରିନାମ ବିନା ତାହାର ବଞ୍ଚିବା ଧିକ୍କାର ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ||7||
ਜਬ ਲਗੁ ਸਾਸੁ ਸਾਸੁ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਤਤੁ ਬੇਗਲ ਸਰਨਿ ਪਰੀਜੈ ॥
ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବନ ଶ୍ଵାସ ଅଛି, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ପଡି ରୁହ।
ਨਾਨਕ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਧਾਰਹੁ ਮੈ ਸਾਧੂ ਚਰਨ ਪਖੀਜੈ ॥੮॥੪॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ମୋ' ଉପରେ କୃପା କର, ଯେପରି ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୋଇ ଚାଲିଥିବି||8||
ਕਲਿਆਨ ਮਹਲਾ ੪ ॥
କଲ୍ୟାଣ ମହଲା 4॥
ਰਾਮਾ ਮੈ ਸਾਧੂ ਚਰਨ ਧੁਵੀਜੈ ॥
ହେ ରାମ! ମୁଁ ସାଧୁ ପୁରୁଷଙ୍କ ଚରଣ ଧୋଇବା ଚାହିଁ ଥାଏ।
ਕਿਲਬਿਖ ਦਹਨ ਹੋਹਿ ਖਿਨ ਅੰਤਰਿ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਕਿਰਪਾ ਕੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ଠାକୁର! ଏପରି କୃପା କର ଯେ ଏକ କ୍ଷଣରେ ପାପ-ଦୋଷ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ॥1॥ରୁହ॥
ਮੰਗਤ ਜਨ ਦੀਨ ਖਰੇ ਦਰਿ ਠਾਢੇ ਅਤਿ ਤਰਸਨ ਕਉ ਦਾਨੁ ਦੀਜੈ ॥
ଭିକାରି ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସହିତ ତୋର ଦ୍ଵାରରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ଅଛି, ଏହିପରି ଜୀବକୁ ନାମ-ଦାନ ଦିଅ।
ਤ੍ਰਾਹਿ ਤ੍ਰਾਹਿ ਸਰਨਿ ਪ੍ਰਭ ਆਏ ਮੋ ਕਉ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜੀਜੈ ॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, ମୋତେ ରକ୍ଷା କର ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ଵାରା ନାମ ହିଁ ଦୃଢ କରାଇ ଦିଅ||1||
ਕਾਮ ਕਰੋਧੁ ਨਗਰ ਮਹਿ ਸਬਲਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਉਠਿ ਜੂਝੁ ਕਰੀਜੈ ॥
ଶରୀର ରୂପୀ ନଗରୀରେ କାମ, କ୍ରୋଧ ସଶକ୍ତ ରହିଥାଏ, ଯାହା ନିତ୍ୟ ଲଢାଇ କରିଥାଏ।
ਅੰਗੀਕਾਰੁ ਕਰਹੁ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਗੁਰ ਪੂਰਾ ਕਾਢਿ ਕਢੀਜੈ ॥੨॥
ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ! ନିଜର ବନାଇ ରକ୍ଷା କର ଏବଂ ଏହି ଦୁଷ୍ଟକୁ ବାହାର କରିଦିଅ||2||
ਅੰਤਰਿ ਅਗਨਿ ਸਬਲ ਅਤਿ ਬਿਖਿਆ ਹਿਵ ਸੀਤਲੁ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਦੀਜੈ ॥
ଅନ୍ତର୍ମନରେ ବିକାରର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଅଗ୍ନି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟେ, ଏଣୁ ବରଫ ସମାନ ଶୀତଳ ଶବ୍ଦ-ଗୁରୁ ପ୍ରଦାନ କର।