Page 132
ਅੰਧ ਕੂਪ ਤੇ ਕੰਢੈ ਚਾੜੇ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ତୁ ଭକ୍ତକୁ ସଂସାର ରୂପୀ ଅନ୍ଧକୂପରୁ ବାହାର କରି ପାର କରିଦେଇଛୁ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦਾਸ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥
ଆଉ ତୁ ନିଜ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି କରି ନିଜ ଭକ୍ତଙ୍କୁ କୃତାର୍ଥ କରିଦେଇଛୁ।
ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਪੂਰਨ ਅਬਿਨਾਸੀ ਕਹਿ ਸੁਣਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਣਿਆ ॥੪॥
ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବିନାଶୀ ପ୍ରଭୁ! ସେବକ ତୋର ଗୁଣର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ। କହିବା ଏବଂ ଶ୍ରବଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣରେ କେବେ କମି ନାହିଁ ॥4॥
ਐਥੈ ਓਥੈ ਤੂੰਹੈ ਰਖਵਾਲਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଇହଲୋକ ତଥା ପରଲୋକରେ ତୁମେ ହିଁ ରକ୍ଷକ ଅଟ।
ਮਾਤ ਗਰਭ ਮਹਿ ਤੁਮ ਹੀ ਪਾਲਾ ॥
ତୁମେ ହିଁ ମାତାର ଗର୍ଭରେ ଆସିଥିବା ଶିଶୁର ପାଳନ-ପୋଷଣ କରୁଅଛ।
ਮਾਇਆ ਅਗਨਿ ਨ ਪੋਹੈ ਤਿਨ ਕਉ ਰੰਗਿ ਰਤੇ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੫॥
ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଗ୍ନ ହୋଇ ତାହାର କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ମାୟାର ଅଗ୍ନି ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରେ ନାହିଁ। ॥5॥
ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਆਖਿ ਸਮਾਲੀ ॥
ହେ ପରମାତ୍ମା! ମୁଁ ତୋର କଣ କଣ ଗୁଣ କହି ସ୍ମରଣ କରିବି?
ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਤੁਧੁ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନ ଏବଂ ତନରେ ତୋତେ ହିଁ ମହଜୁଦ ଥିବା ଦେଖିଥାଏ।
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮੀਤੁ ਸਾਜਨੁ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨਣਿਆ ॥੬॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମେ ହିଁ ମୋର ମିତ୍ର, ମୋର ସାଜନ ଏବଂ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ। ତୋର ବିନା ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଜଣା ନାହିଁ। ॥6॥
ਜਿਸ ਕਉ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭ ਭਇਆ ਸਹਾਈ ॥
ହୟେ ପ୍ରଭୁ! ଯେଉଁ ପୁରୁଷର ସହାୟକ ତୁମେ ହୋଇଛ,
ਤਿਸੁ ਤਤੀ ਵਾਉ ਨ ਲਗੈ ਕਾਈ ॥
ତାହାକୁ କୌଣସି ଗରମ ହାୱା ମଧ୍ୟ ଲାଗେ ନାହିଁ, ଅର୍ଥାତ, କୌଣସି ପ୍ରକାର ପୀଡା ହୁଏନାହିଁ।
ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਸਰਣਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਤਸੰਗਤਿ ਜਪਿ ਪ੍ਰਗਟਾਵਣਿਆ ॥੭॥
ହେ ପରମାତ୍ମା! ତୁ ସବୁର ମାଲିକ ଅଟୁ, ତୁ ହିଁ ଆଶ୍ରୟ ଦାତା ଏବଂ ସୁଖଦାତା ଅଟୁ। ସତସଙ୍ଗରେ ତୋର ନାମର ଆରାଧନା କରିଲେ ତୁମେ ପ୍ରକଟ ହୋଇଥାଅ ॥5॥
ਤੂੰ ਊਚ ਅਥਾਹੁ ਅਪਾਰੁ ਅਮੋਲਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ, ଅଥଳ, ଅନନ୍ତ ଏବଂ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟ।
ਤੂੰ ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਦਾਸੁ ਤੇਰਾ ਗੋਲਾ ॥
ତୁ ହିଁ ମୋର ସଚ୍ଚା ସାହିବ ଅଟୁ ଆଉ ମୁଁ ତୋର ସେବକ ଏବଂ ଦାସ ଅଟେ।
ਤੂੰ ਮੀਰਾ ਸਾਚੀ ਠਕੁਰਾਈ ਨਾਨਕ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਵਣਿਆ ॥੮॥੩॥੩੭॥
ତୁମେ ସମ୍ରାଟ ଅଟ ଆଉ ତୋର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ହେ ନାନକ! ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖରେ ତନ-ମନରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥8॥3॥35॥
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ॥
ମାଝା ମହଲା 5 ଘରୁ 2 ॥
ਨਿਤ ਨਿਤ ਦਯੁ ਸਮਾਲੀਐ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଆମେ ସର୍ବଦା ଦୟାଳୁ ଭଗବାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଉଚିତ ଆଉ
ਮੂਲਿ ਨ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କେବେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ହୃଦୟରୁ ବିସ୍ମୃତ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਤਾ ਸੰਗਤਿ ਪਾਈਐ ॥
ଯଦି ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିକୁ ଯାଏ, ତାହାହେଲେ
ਜਿਤੁ ਜਮ ਕੈ ਪੰਥਿ ਨ ਜਾਈਐ ॥
ଜୀବକୁ ଯମ-ମାର୍ଗ ଯିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ।
ਤੋਸਾ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਲੈ ਤੇਰੇ ਕੁਲਹਿ ਨ ਲਾਗੈ ਗਾਲਿ ਜੀਉ ॥੧॥
ହରିଙ୍କ ନାମର ଯାତ୍ରା ଖର୍ଚ୍ଚ ପ୍ରାପ୍ତ କର। ତାହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଲେ ତୋର ବଂଶକୁ କିଛି କଳଙ୍କ ଲାଗିବ ନାହିଁ। ॥1॥
ਜੋ ਸਿਮਰੰਦੇ ਸਾਂਈਐ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଆରାଧନା କରିଥାଏ,
ਨਰਕਿ ਨ ਸੇਈ ਪਾਈਐ ॥
ତାହାକୁ ନର୍କରେ ଫିଙ୍ଗାଯାଏ ନାହିଁ।
ਤਤੀ ਵਾਉ ਨ ਲਗਈ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ਆਇ ਜੀਉ ॥੨॥
ଯାହାର ମନରେ ଇଶ୍ଵର ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଗରମ ପବନ ମଧ୍ୟ ଲାଗିବ ନାହିଁ, ଅର୍ଥାତ, ତାହାକୁ କୌଣସି ଦୁଃଖ ପହଞ୍ଚିବ ନାହିଁ। ॥2॥
ਸੇਈ ਸੁੰਦਰ ਸੋਹਣੇ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଶୋଭନୀୟ ଅଟେ
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਿਨ ਬੈਹਣੇ ॥
ଯିଏ ସତସଙ୍ଗରେ ବାସ କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਧਨੁ ਜਿਨੀ ਸੰਜਿਆ ਸੇਈ ਗੰਭੀਰ ਅਪਾਰ ਜੀਉ ॥੩॥
ଯିଏ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମର ଧନ ଅର୍ଜନ କରିଛି, ସେ ବଡ ଦୂରଦର୍ଶୀ ଆଉ ଜ୍ଞାନୀ ଅଟେ। ॥3॥
ਹਰਿ ਅਮਿਉ ਰਸਾਇਣੁ ਪੀਵੀਐ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁ-ଭକ୍ତ ସତସଙ୍ଗରେ ମିଶି ହଋ-ନାମ ରୂପୀ ଅମୃତ ରସ ପାନ କରିଥାନ୍ତି,
ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਜਨ ਕੈ ਜੀਵੀਐ ॥
ମୁଁ ସେହି ଭକ୍ତଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ହିଁ ଜୀବିତ ଥାଏ।
ਕਾਰਜ ਸਭਿ ਸਵਾਰਿ ਲੈ ਨਿਤ ਪੂਜਹੁ ਗੁਰ ਕੇ ਪਾਵ ਜੀਉ ॥੪॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ସର୍ବଦା ଗୁରୁ-ଚରଣକୁ ପୂଜା କରି ନିଜର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ କର ॥4
ਜੋ ਹਰਿ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁ ନିଜର ସେବକ ବନାଇଛନ୍ତି,
ਤਿਨਹਿ ਗੁਸਾਈ ਜਾਪਣਾ ॥
ସେ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਸੋ ਸੂਰਾ ਪਰਧਾਨੁ ਸੋ ਮਸਤਕਿ ਜਿਸ ਦੈ ਭਾਗੁ ਜੀਉ ॥੫॥
ସେ ହି ସୁରବୀର ଅଟେ ଆଉ ସେ ହିଁ ପ୍ରଧାନ ଅଟେ ଯାହାର କପାଳରେ ଭାଗ୍ୟରେଖା ବିଦ୍ୟମାନ ଥାଏ ॥5॥
ਮਨ ਮੰਧੇ ਪ੍ਰਭੁ ਅਵਗਾਹੀਆ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଭଗବାନଙ୍କୁ ନିଜ ମନରେ ସ୍ମରଣ କରିଅଛି, ସେ ହିଁ ଏହି ରସକୁ ପାନ କରିଅଛି।
ਏਹਿ ਰਸ ਭੋਗਣ ਪਾਤਿਸਾਹੀਆ ॥
ହଋ-ରସର ଭୋଗ ହିଁ ପ୍ରଭୁତ୍ଵର ରସ ଭଳି ଅଟେ।
ਮੰਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਉਪਜਿਓ ਤਰੇ ਸਚੀ ਕਾਰੈ ਲਾਗਿ ਜੀਉ ॥੬॥
ନାମ ସ୍ମରଣ କରିବା ବାଲାର ମନରେ କଦାଚିତ ମନ୍ଦ ଉତ୍ପର୍ଣ୍ଣ ହୁଏନାହିଁ। ସେ ନାମ ସ୍ମରଣର ଶୁଭ-କର୍ମରେ ଲଗାଇ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ ॥6॥
ਕਰਤਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
ଯିଏ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ବସାଇଛି
ਜਨਮੈ ਕਾ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ॥
ସେ ମାନବ ଜୀବନର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଅଛି।
ਮਨਿ ਭਾਵੰਦਾ ਕੰਤੁ ਹਰਿ ਤੇਰਾ ਥਿਰੁ ਹੋਆ ਸੋਹਾਗੁ ਜੀਉ ॥੭॥
ହେ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ! ତୋତେ ନିଜର ମନପସନ୍ଦ ହରି-ପ୍ରଭୁ ମିଳିଯାଇଛି ଆକାଉ ଏବେ ତୋର ସିନ୍ଦୁର ସ୍ଥିର ହୋଇଯାଇଛି ॥7॥
ਅਟਲ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ॥
ସେତେବେଳେ ହରିନାମ ରୂପୀ ଅଟଳ ପଦାର୍ଥ ମିଳିଯାଇଛି
ਭੈ ਭੰਜਨ ਕੀ ਸਰਣਾਇਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଭୟ ନାଶକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਲਾਇ ਅੰਚਲਿ ਨਾਨਕ ਤਾਰਿਅਨੁ ਜਿਤਾ ਜਨਮੁ ਅਪਾਰ ਜੀਉ ॥੮॥੪॥੩੮॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନ ନିଜ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଲଗାଇ ତୋତେ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇଛନ୍ତି, ଆଉ ତୁ ନିଜ ଜୀବନ ବାଜି ଜିତି ଅପାର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିନେଇଛୁ ॥8॥4॥38॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ପାରିବା
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੩ ॥
ମାଝ ମହଲା 5 ଘରୁ 3 ॥
ਹਰਿ ਜਪਿ ਜਪੇ ਮਨੁ ਧੀਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଜପିଲେ ମୋର ମନକୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆସିଅଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਰਦੇਉ ਮਿਟਿ ਗਏ ਭੈ ਦੂਰੇ ॥੧॥
ଗୁରୁଦେବଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ମୋର ସବୁ ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଉଛି ॥1॥
ਸਰਨਿ ਆਵੈ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੀ ਤਾ ਫਿਰਿ ਕਾਹੇ ਝੂਰੇ ॥੨॥
ଯିଏ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସେ, ସେ, ପୁଣି, କାହିଁକି ଚିନ୍ତା କରିବ? ॥2॥